Special District 9 เขตพิเศษที่ 9 - ตอนที่ 323 พร้อมถอย
ตอนที่ 323 พร้อมถอย
สองชั่วโมงต่อมา
ในพื้นที่รอบเมืองชางจี อาเซียวยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างคูน้ําการอย่างเงียบเชียบ ขณะรอพรรคพวกคนอื่นกลับมา
ชื่อเหมาจ่อถูกใส่กุญแจมือ เขามองไปยังชายแปลกหน้าที่ยืนอยู่ข้ารถด้วยสายตาเกลียดชังและขุ่นเคือง
“มา ฉันจะทําแผลให้!” ต้าส่วงเดินเข้ามาพร้อมกับขากะเผลก
อาเซียวยังคงยืนเงียบอยู่ขณะทอดสายตาไปยังพื้นที่ไกลห่างออกไป
ต้าช่วงพับแขนเสื้ออาเซียวขึ้นก่อนพูดด้วยเสียงทุ่มต่ํา “ช่วงนี้นายดูอ่อนไหวจังเลยนะ เฮ้อ…โลกมันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? พวกนักเลงกระจอก คนรวย คนมีชื่อเสียง…อ๋อ ฉันลืมไป ถึงพูดตอนนี้มันไม่มีความหมายอะไรเลยสินะ”
“นายจําสาวน้อยเมื่อครู่นี้ได้รึเปล่า?” อาเซียว
ถาม
ต้าวงเงียบ
“ฉันจําได้อย่างดีเลย” อาเซียวถอนหายใจพลางก้มหน้าพูดต่อ “ลืมไป อย่าพูดถึงมันดีกว่า!”
ต้าส่วงเหลือบมองเพื่อนของตน และไม่พูดอะไรอีกต่อไป
“เดี๋ยวฉันต้องถามว่าควรทําอะไรต่อไป” อาเซียวเงยหน้า ดวงตาเขาก็แจ่มใสขึ้นมาทันที “พอเจ้าหนวดมาถึง ฉันจะโทรหาฉินอวี่ทันที”
“อืม” ต้าฮวงพยักหน้าขณะหยิบผ้าก๊อซในกระเป๋าคาดเอวมาพันกับบาดแผลบนแขนอาเซียว
อาเซียวพยายามขยับแขนขณะหันไปด้านข้าง
“ฉันมั่นใจจริงๆ” ชื่อเหมาจ่อพูดด้วยการเยาะเย้ย “ฉันไม่เข้าใจ แล้วพวกแกจะทํายังไงกับไอ้แก่สองคนนี้ต่อล่ะ เฮอะ! คิดว่าจะเปลี่ยนอะไรได้?”
ต้าฮวงไม่สนใจอีกฝ่าย
“แกมันโง่ นี่ไม่ใช่แค่ขุดหลุมฝังตัวเอง แต่แกจะทําคนอื่นซวยไปด้วย!” ชื่อเหมารือกัดฟันแน่น “แกรู้ไหมว่าสองคนนี้เป็นใคร
“ผัวะ!”
ต้าฮ่วงยกขาขึ้นเตะท้องชื่อเหมาจ่อ “อยู่เงียบๆไป ถ้าเกิดฉันไม่อยากรับเงินขึ้นมา ฉันจะฆ่าแกทิ้งทันที!”
ชื่อเหมาคือนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนพยักหน้าทันที “โอเคๆ ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว”
ในฮ่งเจียง
ฉินอวี่เพิ่งดูหนังกับหลินเหนียนเล่ยจบ เขาก็ยืนคุยโทรศัพท์อยู่บริเวณข้างถนน
“ฮัลโหล?”
“เสร็จแล้วเหรอ?” ฉินอวี่ถามทันที
“สถานการณ์ในนี่ซับซ้อนกว่าที่ฉันคิดไว้มาก” อาเซียวกระซิบ “พวกนี้อาจสร้างปัญหาบางอย่างได้”
“หมายความว่าไง?!”
ที่พวกนั้นอยู่เป็นเหมือนสถานเลี้ยงเด็ก เด็กบางคนถูกบังคับให้รับใช้ขายแก่บางคนเราเข้าไปในนั้นและเพิ่งช่วยออกมาอาเซียวกระซิบ” แต่ฉันก็รีบฆ่าตาแก่สองคนนั้นไปแล้ว”
ฉินอวี่นิ่งตะลึงไปทันทีเมื่อได้ยิน
“ไม่ต้องตกใจไปหรอก!” อาเซียวเซียวพูดด้วยรอยยิ้ม “ไอ้แก่พวกนั้นมันเป็นของฉัน ส่วนชื่อเหมาจื่อนายก็เอาไป”
“ฉันไม่ได้ตกใจอะไร” ฉินอวี่ขมวดคิ้วตอบ “แล้วผลที่ตามมาล่ะ พวกนายจะโดนอะไรรึเปล่า?”
“มันก็พูดอยาก แต่เหมือนพวกนี้จะมีอํานาจอยู่นะ” อาเซียวกระซิบกลับ
“ถ้าเป็นอย่างนั้น คงใช้แผนเดิมไม่ได้แล้ว” ฉินอวี่พูดเสียงเบา “ถ้านายกลับมาฮ่งเจียงนายจะเจออะไรที่ไม่คาดคิดระหว่างทางกลับ
“งานเสร็จก็แยกย้ายกัน” อาเชียวพูดอย่างตรงไปตรงมา “ฉันจะเอาหมอนี่ไปส่งอย่างปลอดภัย ไม่ต้องห่วงพวกเราหรอก”
“ไม่ได้” ฉินอวี่กล่าวโดยไม่ลังเล “ฉันจะให้คนไปรับซื้อเหมาจ่อ แล้วพวกนายจะได้หาทางหนีไปกันก่อน”
อาเซียวแปลกใจอยู่ครู่หนึ่ง “อ๋อก็ได้ งั้นแค่นี้นะ”
“โอเคทําตามแผนนี้ไปก่อน ฉันจะโทรหาใครบางคน”
“อืม”
หลังจากการสนทนาก็จบลงทั้งสองก็วางสาย
ต้าฮวงรีบถามอย่างแผ่วเบา “หมอนั่นว่าไงเหรอ?”
“เขาบอกว่าเขาจะให้คนมารับเจ้าปากมากนี้ไป แล้วเราจะได้หาทางหนีไปก่อน!” อาเซียวพูดด้วยรอยยิ้ม
ต้าฮวงตะลึงเป็นเวลานานก่อนขมวดคิ้วพูดทันที “จริงเรอะ?! งั้นนายก็บอกเขาไปแล้วว่าเราฆ่าไอ้แก่สองคนนั้นเหรอ?”
“ใช่!” อาเซียวพยักหน้า
“งั้นเหรอ?” ต้าฮวงพยักหน้าพร้อมหัวเราะเบาๆ “คงไม่มีการสูญเสียอะไรอีกเขาจะส่งคนมารับ แสดงว่ากําลังช่วยเราอยู่ล่ะสิ”
อาเซียวยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่พูดอะไรสักคํา
“จะดีเรอะถ้าคิดจะเป็นมิตรกับพวกนั้น” ต้าฮ่วงไม่พอใจเล็กน้อย “ครั้งหน้าจะจ้างเท่าไหร่ฉันก็ไม่มาหรอก”
หลังจากพูดจบ ต้าฮวงก็หันหลังเดินออกไป
ในฮ่งเจียง
บนถนน
“มั่วยืนทําอะไรอยู่เนี่ย?!” หลินเหนียนเล่ยกระทีบเท้าเร่งอีกฝ่าย
“รอแป๊บหนึ่ง” ฉินอวี่กดโทรศัพท์และเดินไปด้านข้าง หลังจากพิจารณาอยู่นาน เขาก็โทรไปหาเฒ่าตง
“ว่าไง?”
“ลุง งานในชางจีเสร็จแล้ว แต่เขาดันสร้างปัญหาขึ้นมา” ฉินอวี่พูดต่ออย่างรวดเร็ว “ฉันกลัวว่าถ้าใช้แผนเดิมจะไม่ได้ผล ฉันขอให้ลุงหาทางช่วยพวกเขาแอบออกจากช่างจีได้รึเปล่า?”
“เขาจับได้ตัวแล้วเหรอ?” เฒ่าตงถาม
“ใช่!” ฉินอวี่พยักหน้า “แต่ระหว่างทาง พวกเขาดันไปฆ่าตาแก่คนสองคนที่ดูเหมือนจะมีอิทธิพลในท้องถิ่น”
เฒ่าตงขมวดคิ้ว “แย่หน่อยนะ”
“ช่วยหน่อยเถอะลุง ฉันยังหวังใช้พวกเข้าทํางานให้เราอีกนะ” ฉินอวี่ข้อร้องอีกฝ่าย
เฒ่าตงชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง “พวกอาเซียวน่ะเหรอ?” “ใช่แล้ว” ฉินอวี่พยักหน้า
“แสดงว่าฉันต้องส่งคนไปรับตัวประกันกลับมา ซึ่งเจียงก่อน พวกนั้นจะได้หนี้สะดวกสินะ” เฒ่าตงตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันต้องไปหาเฒ่าหลี่ละสิ และมันเป็นไปได้ยาก เราอาจต้องปล่อยให้…”
“ลุงตง ฉันต้องการคนเหล่านี้จริงๆ!” ฉินอวี่พูดแทรกทันที “ดังนั้นพวกเขาควรได้รับการช่วยเหลือหลังจับซื้อเหมาจ่อด้วยนะ!”
“ฉันเข้าใจ” เฒ่าตงเกลี้ยกล่อมอีกฝ่าย “แต่เชื่อฉันเถอะ นายช่วยพวกนั้นไม่ได้หรอก!”
“ถ้างานนี้ล้มจนฉันไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ ฉันก็คงต้องเป็นเพื่อนกับพวกเขา!” ฉินอวี่พูดต่อ “ยังไงก็ต้องช่วย”
เฒ่ตงชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง “ให้ตายสิ!”
“ลุงตง หาทางช่วยผมหน่อยนะ”
“งั้นรอรับสายฉันนะ” เฒ่าตงวางสายไปอย่างรีบ
เร่ง
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ชายไว้หนวดและคนอื่นขับรถไปยังจุดนัดพบ โทรศัพท์ของอาเซียวก็ดังขึ้นทันที
“พร้อมกันหรือยัง?” อาเซียวถาม
“เตรียมพร้อมเรียบร้อยหมดแล้ว คนของฉันจะโทรหานายในไม่ช้าเพื่อนัดส่งมอบตัวประกัน” ฉินอวี่ตอบด้วยเสียงทุ่มต่ํา “ฉันว่านายควรจะกบดานอยู่ที่นั่นไปก่อนสักสองสามวัน”
“ฮ่าฮ่า” อาเซียวยิ้ม “นายหัวเราะอะไร?” ฉินอวี่ถามด้วยความสงสัย
“นายคงไม่สนใจเราจริงๆ หรอกใช่ไหม?” อาเซียวถาม
“ตอนนี้ฉันก็แค่…”
“ฮ่าฮ่า” อาเซียวเซียวยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ไว้ค่อยไปคุยกัน!”
“ได้ พยายามพาพวกนายกลับมาด้วยกัน!” ฉินอวี่ยิ้มอย่างจริงใจ
ในอาคารอพาร์ตเมนต์ที่ชางจิ ชายวัยกลาง คนนั่งบนเตียงพลางถาม “เกิดอะไรขึ้นสถานรับเลี้ยงเด็กนั่น? ห้ะ! ใครถูกฆ่าตายนะ?!”