Special District 9 เขตพิเศษที่ 9 - ตอนที่ 298 สัญชาตญาณบอก
ตอนที่ 298 สัญชาตญาณบอก
ฉวีหยางมองฉินอวก่อนพูดด้วยท่าทางไม่พอใจ “ฉันเอาคนมาอยู่ฝั่งนายแล้วนะ! นายจะเน้นการส่งออกไปที่หนานหยางน้อยลงรึเปล่า?”
“ฉันรู้แค่ว่าที่นายติดต่อและเลือกมาอยู่ฝั่งฉัน ก็แสดงว่าฉันต้องมีประโยชน์กับนายเหมือนกัน” ฉินอวี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
ฉวีหยางขมวดคิ้วขณะยกถ้วยน้ําชาขึ้น
“ถ้านายจะให้ความร่วมมือเราก็ตกลงกันได้ แต่ถ้าไม่ฉันก็คงไม่จําเป็นต้องพูดอะไร” ฉินอวี่ก้มหน้าเทผลไม้แห้งใส่จาน “ถ้านายกับเฒ่าเปยไม่ได้ทะเลาะกันทุกอย่างคงจะตรงกันข้ามเลย แต่ฉันก็ยังไม่เชื่อใจนาย ฉันคงไม่แบ่งสิ่งสําคัญกับโบนัสหลักให้หรอกนะ”
เดิมที่ทั้งสองฝ่ายเป็นศัตรูกัน และมีผลประโยชน์ทับซ้อนมากมาย เช่นเดียวกับความเกลียดชังที่มากยิ่งขึ้น แล้วถ้าบอกว่าต้องการปลีกตัวออกมา คนอื่นจะเชื่อได้สนิทใจหรือ?
มันไม่สมเหตุสมผล
ฉวีหยางจิบชาก่อนมองฉินอวี่ “ฉันต้องทํากับเฒ่าเบี้ยยังไงเพื่อให้นายเชื่อใจฉันล่ะ?”
“เป้ยเตอหยงจะต้องหายไปจากวงการ” ฉินอวตอบอย่างว่างเปล่า
“แล้วที่เหลือล่ะ?”
“เพราะมีคนของเขาอยู่ ฉันเลยขายไม่ได้ ฉินอวี่กินผลไม้แห้งพลางกระซิบตอบ
ฉวีหยางคิดอยู่นาน “ได้ ฉันจะทําให้
ฉินอวี่ตะลึงเล็กน้อยก่อนตอบด้วยรอยยิ้ม “นายดูแน่วแน่มาก”
“ฉันต้องเลือกให้ชัดเจน” แม้ฉวีหยางจะดูเป็นคนเก็บตัว แค่เขามีความแน่วแน่ในงานมาก “ถ้าจะพูดถึงผลประโยชน์ของแต่ละฝ่ายมันไม่สําคัญหรอกว่าใครได้มากน้อย แต่ถ้าอยู่อย่างเบียดเบียนกันยังไงมันก็ไร้ค่า”
เว่ยจือฟังฉวีหยานพูด เขาก็ประหลาดใจเล็กน้อย
“ฉันจะบอกอีกที่ว่านายควรทําอะไร” ฉินอวี่พยักหน้า
“แล้วตอนนี้ฉันต้องทําอะไร?” ฉวีหยางถาม
หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วฉินอวี่ก็เงยหน้าขึ้นตอบ “นายต้องนําสินค้าฉันไปขายในหนานหยางเขตเดิมของนาย นายจะได้ขายตามราคาที่หม่าเหลาเอ๋อตั้งไว้ ครั้งแรกฉันจะให้ยานายไปก่อนหนึ่งล็อต”
ฉวีหยางพยักหน้า
“โอเค งั้นทําแค่นี้ก่อน…รอรับสายฉันด้วย” ฉินอวหลังจากนั่งกับได้สักพัก ขาเขาก็เป็นเหน็บชาจึงลุกขึ้นยืน “พวกฉันไปก่อนนะ”
“อืม” ฉวี่หยางพยักหน้า
“แล้วเจอกัน”
แมวเฒ่าบอกลาฉวีหยางอย่างเย็นชาก่อนหันหลังกลับ
“ตุบ!”
ทันใดนั้นปืนพกสั้นที่ห่อด้วยผ้าขนหนูก็ตกลงบนพื้น มันไหลลงตามกางเกงข้างขวาของแมวเฒ่า
ทุกคนตกตะลึงฉวีหยางและเว่ยจือมองอีกฝ่ายด้วยความประหลาดใจ สีหน้าของพวกเขาสับสนเล็กน้อย
“เอ่อ…คือ!” แมวเฒ่าลุกลี้ลุกลนและเขาก็หน้าแดง เพราะความอายก่อนจะก้มไปเก็บปืนที่พื้นทันที “คือกางเกงมันหลวมไปน่ะ”
“อ๋อ…” ฉวีหยางยิ้ม
ฉินอวี่ก็รู้สึกอายเล็กน้อยและผลักประตูออกไป
“แล้วเจอกันคราวหน้า” แมวเฒ่าเอาผ้าขนหนูห่อปืนพกสั้นไว้เหมือนเดิมแล้วรีบเดินตามออกไป
ด้านนอกประตู
“ทําไมไม่แขวนไว้ดีๆล่ะ?” หม่าเหลาเอ่อถาม “ดูหน้าเสี่ยวอวี่สิ…ไปทิ้งปืนแบบนั้นทําเสียบรรยากาศหมด”
“ฉันลืมไปว่ามันยังอยู่ในเป้า” แมวเฒ่าอายเล็กน้อย “มันไหลลงเอง”
“ให้ตายสิ ไร้สาระจริงๆ” หม่าเหลาเอ่ออดบ่นไม่ได้
หลังจากมองทั้งสองฉินอวี่ก็เอาแขนพาดบ่าแมวเฒ่าพลางพูดติดตลกเล็กน้อย “ฉันขอเวลาอีกสองสามปี…รับรองว่าพวกเราทั้งสามจะไม่ต้องพกปืนในฮ่งเจียงอีกต่อไป”
“นายเห็นรึเปล่า?!” แมวเฒ่าพูดกับหม่าเหลาเอ๋อ “คนที่เป็นผู้นําเขาคิดกันแบบนี้ ฟังไว้ซะ”
“เฮอะ! ฉันก็บอกแล้วว่าไม่ต้องพกมา เป็นไงล่ะ…อายมั้ยล่ะนั่น?”
นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง
“ฉันมันคนหน้าด้าน…แต่ก็ตลกนะจากศัตรูกลับต้องมาสุภาพด้วย” แมวเฒ่าพูดอย่างโล่งอก
หม่าเหลาเอ๋อปาดเหงื่อบนหน้าพลางหันไปถามฉินอวี่ “นายคิดว่าฉวีหยางจะเชื่อใจได้แค่ไหนกัน?”
ในห้องรับรอง
หลังดื่มชาเว่ยจือหันไปถามฉวีหยางด้วยความสงสัย “พี่ว่าอีกฝ่ายจะเชื่อใจเรามาแค่ไหน?”ฉันว่าพวกเขายังไม่เชื่อสนิทใจหรอกถ้าเราไม่ทรยศ เฒ่าเบี้ยให้พวกเขาเห็น“ฉวีหยางตอบด้วยการยกไหล่ ฉันก็ว่ามันดีแล้วละ“เว่ยจือครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนพูดต่อด้วยเสียงแผ่วเบา”บอกตามตรงถ้าเฒ่าเป่ยจริงจังและเห็นใจบ้างพวกเราก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น ตอนนี้เราเลือกจะไปแล้วก็ต้องหาพวกให้ดี…ฉินอวี่ไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์ในระบบตํารวจที่แน่นแฟ้น เขายังมีกลุ่มลูกค้าขาประจําอีกด้วย ถ้าเรามาพร้อมกับย่านหนานหยางล่ะก็ อาจเป็นโอกาสดีของเราเลย นายไม่เคยคิดเข้าข้างเฒ่าเบี้ยเลยเหรอ? “ฉวีหยางถามทันที” ถ้าเราต้องการที่จะเลือกมาฝั่งนี้แล้วบางทีเฒ่าเปยอาจต้องตาย”
เว่ยจือก้มหน้าลงก่อนเอื้อมมือจับถ้วยชา “เฒ่าเป่ยเขาอาจสนใจพี่ แต่เขาเคยสนใจฉันบ้างไหม? ในสายตาเขา ฉันก็แค่เด็กส่งยาคนหนึ่ง ใช้ประโยชน์เสร็จก็ให้เงิน และฉันก็คิดว่าไม่ได้ติดค้างอะไรเขาด้วย”
ฉวีหยางเงียบ
“พี่ฉวี ฉันมันก็ไม่มีทางเลือกมากนักหรอก” เว่ยจือส่ายหน้า “เฒ่าเปยซื้อที่มามากมายแล้วเขาแบ่งพี่บ้างไหม…ฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องศีลธรรม แต่กับพี่น้องคนสนิทจะไม่ให้ไปอยู่สักหน่อยเลยเรอะ?”
ฉวีหยางถอนหายใจ “ฉันเข้าใจสิ่งนายพูดนะ”
ในรถ
หม่าเหลาเอ๋อหันไปถามฉินอวี “นายคิดยังไงกับพวกฉวีหยางเหรอ?”
“ตอนนี้ไม่ว่าเราหรือเฒ่าหลี่ก็กําลังมุ่งมั่นต่อสู้เพื่ออนาคต” ฉินอวี่กระซิบ “เฒ่าเป่ยเลือกร่วมมือกับหยวนเค่อ ฉวีหยางก็ไม่เห็นด้วย ธรรมดาที่พวกนั้นจะออกมาต่อต้าน”
“ฉันก็คิดอย่างงั้น” หม่าเหลาเอ่อพยักหน้า “ท้ายที่สุดแล้วเราก็ขายในหยางหนานได้สบายๆอยู่”
“แต่ฉันก็ยังไม่มั่นใจในตัวฉวีหยางอยู่ดี” ฉินอวี่กล่าวเสริม
“หมายความว่าไง?” แมวเฒ่าถาม
ฉินอวี่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนเงยหน้าขึ้นพูด “อาจเป็นเพราะสัญชาตญาณ ฉวีหยางทําให้ฉันรู้สึกว่าเราไม่ได้กําไร”เพราะอะไรล่ะ?”เพราะฉันดูเขาไม่ออก“ฉินอวี่ตอบอย่างตรงไปตรงมา”ฉันบอกว่าเขาจะต้องหักหลังเฒ่าเป่ย ท่าทีของเขายังดูอึดอัด หลังพูดจบทั้งสามก็เงียบ
ที่ภูเขาช่างจี
อาเซียวยืนอยู่ข้างรถวิบากขณะเปิดดูข้อความที่ฉินอวี่ส่งมาให้”ในนี้บอกว่าพวกค้ามนุษย์จะส่งสินค้ามาแถวนี่ ฉันว่าพวกเราต้องปิดทางไว้ ต้องเปลี่ยนเส้นทางไหมพี่?”อืม”อาเซียวพยักหน้าอย่างแน่วแน่”รู้แค่ว่าเราต้องจบงานอย่างรวดเร็ว และพยายามหยุดรถให้ได้ ดังนั้นทุกคนทํางานให้เสร็จภายในสามชั่วโมง”