All Mangas

บางครั้งเราก็นึกสงสัยว่าความรักนั้นมีไว้เพื่อสร้างหรือทำลาย เหตุใดคนที่มีความรักจึงทุกข์แสนทุกข์ และขณะเดียวกันก็ทำให้เราสุขแสนสุข และคุ้มค่าหรือไม่ที่จะเสี่ยงเพื่อไขว่คว้ามันมาไว้ในครอบครอง นิยายเรื่องนี้อาจมีคำตอบให้กับคุณค่ะ ในค่ำคืนที่ปกคลุมด้วยม่านหมอก ภายในสุสานมีสตรีผู้หนึ่งปรากฏกายนางมีนามว่า “อู๋ซินฉิง” หน้าที่ของนางคือรับฟังคำร้องขอของเหล่าคนตาย คืนนั้นนางได้ตอบรับคำขอให้ช่วยชีวิตทายาทที่เหลือรอดเพียงคนเดียวของสกุลเหวิน นางให้เขาดื่มเลือดหนึ่งหยด และตั้งชื่อใหม่แก่เขาว่า “สื่อซือ” ไม่รู้ว่าสตรีผู้งามล้ำทว่าแสนเย็นชาผู้นั้นคือใคร ที่รู้ก็คือนางเป็นผู้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้จากความตาย จากวันนั้นเขาติดตามนางไปทุกหนแห่ง สัญญาว่าจะอยุ่เคียงข้าง ความผูกพันกระทั่งเติบใหญ่ก่อเกิดเป็นความรัก ทว่ากฎสวรรค์ที่ห้ามมีความรักนำพาเคราะห์กรรมแสนสาหัสมาให้ รักลึกซึ้ง คั่งแค้น โกรธเคือง ล้วนเป็นสิ่งที่ต้องรปะสบ เพื่อพิสูจน์ว่าความรักของทั้งสองจะยังคงอยู่ หรือจะสูญสลายไปตลอดกาล ร่วมหาคำตอบนี้ไปพร้อมกันใน “หญิงสาวเฝ้าสุสาน” และขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการอ่านนะคะ

เขาทรมานเธอมาสองปีเพียงเพราะความเข้าใจผิดแค่ครั้งเดียว ไม่ยอมให้เธออยู่อย่างเป็นสุขแม้เพียงวันเดียว เธอทั้งขอร้อง ทั้งอธิบาย แต่เขากลับไม่ยอมฟังกันเลยสักนิด แถมยังจะเอาลูกในท้องเธอออกด้วย “ต่อไปนายจะต้องเสียใจ” เธอพูดกับเขาอย่างโกรธแค้น แต่เขากลับยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ จนกระทั่งเมื่อความจริงถูกเปิดเผย และเธอไม่อยู่แล้ว เขาถึงได้ลิ้มรสความรู้สึกผิดที่จะติดอยู่ในใจไปตลอดชีวิต…

เรื่องย่อ เรียกแม่สิลูก ในอดีตกาลมีเรื่องเล่าขานเกี่ยวกับหญิงแพศยาเจ้าแผนการที่งดงามปานล่มเมือง นางเฉลียวฉลาด เก่งกาจเรื่องยั่วยวนบุรุษให้หลงใหล ทุกคนรู้จักนางในนาม ‘เซี่ยจี’ นางแพศยาแห่งยุค เพราะความแซ่บเด็ดเผ็ดขึ้นอันดับหนึ่ง หลังจากที่ตายเซี่ยจีจึงได้รับการติดต่อจาก ‘ไป๋เตา’ ผู้ควบคุมระบบเวียนว่ายตายเกิด ให้ใช้ ‘ความสามารถพิเศษ บวกกับความหน้าไม่อาย’ เข้าไปช่วยเหลือบรรดาหญิงสาวที่กำลังทุกข์โศกจากความรัก ไป๋เตาคิดว่าเธอทำได้แน่เพราะว่า… เธอสวย

 

ชื่อของฉันคือ อนาสตาเซีย เจน ไลล่าร์.. อาจจะฟังดูน่าตกใจไปหน่อยแต่ฉันเป็นผู้ที่กลับชาติมาเกิด ชาติก่อนฉันมีชื่อว่า เจน...

โลกที่ฉันอยู่เป็นโลกที่ต่างจากโลกนี้โดยสิ้นเชิง อาจจะฟังดูเชื่อยาก แต่โลกฉันคนธรรมดาสามารถขึ้นไปเหยียบดวงจันทร์ได้โดยไม่มีเวทมนตร์ด้วยซ้ำ

เขา....มนุษย์หมาป่าจอมขมังเวทย์ที่โดนฝังทั้งเป็นในนรกบนดินเป็นเวลานานถึงสิบห้าปี...ดวงวิญญาณที่มืดมิดเยี่ยมไปด้วยความทรมาน หิวโหย คลั่งแค้นสะสมจนด้านชา ความหวังเดียวของเขาคือการปลดปล่อยและอิสรภาพ เธอ...นักโบราณคดีสาวที่ถูก ดึงดูดเข้าหาประสบกรณ์แปลกปลาดโดยไม่รู้ตัว เธอรับรู้ถึงฝันร้ายซ้ำซ้อน พลังอำนาจอันล้นเหลือ กระแสดึงดูดแรงกล้า ที่บีบบังคับให้เธอร่วมวงขุดซากไดโนซอลที่แอฟริกาใต้ และเมื่อเธอเจอเขา ... เธอจะทำอย่างไรเมื่อรู้ว่ามัมมี่ยักษ์ที่ตนชุดได้สามารถลุกขึ้นเดิน...เธอจะทำอย่างไรเมื่อโดนลากเข้าไปอยู่ในโลงใต้ดินกับกับจอมปีศาจที่มีดวง ตาเซ็กซี่ที่สุด...และ...เธอจะทำอย่างไรเมื่อรู้ว่าจุดประสงค์ของเขาคือการควบคุมและครอบงำเธอชั่ว นิรันดร์

นี่คือเรื่องราวของมนุษย์ธรรรมดาผู้ซึ่ได้ข้ามโลกมาเป็นเทพเจ้าชั้นสามที่กำลังจะาย เขาได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งรวบรวมเหล่าผู้ศรัทธา และก่อให้เกิดมหาสงครามเทพเจ้าครั้งที่สี่ในที่สุด "เจ้าเคยได้ยินเรื่องเทพเจ้าแห่งเกมไหม?" "เทพเจ้าแห่งเกม..." เอลีน่าส่ายหัวด้วยความสงสัย "ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพระองค์..." "จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเทพเจ้าแห่งเกม สามารถมอบพลังให้เจ้าเอาชนะศัตรูตรงหน้าเจ้าได้" ซีเว่ยเกลี้ยกล่อมเธออย่างอดทน เอลีน่านิ่งเงียบไปชั่วขณะก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมาอย่างแน่วแน่ และจ้องมองไปที่ซีเว่ย "ถ้าอย่างนั้น ข้าเต็มใจที่จะเป็นผู้ศรัทธาในเทพเจ้าแห่งเกม!" "ความศรัทธาไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถมีได้ด้วยปากเจ้า จงหลับตาและจินตนาการถึงพระนามของพระองค์ในใจเจ้า และสัมผัสถึงพลังของพระองค์ด้วยหัวใจของเจ้า" เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม

หยวนอี้ บุคลิกภายนอกดู ‘แบดบอย’ หน้าตาไม่ค่อยรับแขก ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้ ทั้งที่ความจริงแสนดีที่สุด เหยียนซี ภายนอกดูเปราะบาง น่าสงสาร ทุกคนล้วนอยากโอบอุ้มและปกป้องเธอ แต่จริงๆแล้วฉลาดทันคน เพราะรูปลักษณ์ชวนเข้าใจผิดแบบนี้เอง พอสองคนมาเจอกันก็ปะทะคารมกันบ่อยครั้ง แต่ไปๆมาๆ ทำไมนายน้อยรองปากตะไกร จอมหยิ่ง ถึงกลายเป็นลูกไล่ของพิธีกรสาวขาลุย ฝีปากกล้าไปได้นะ เมื่อเขาเริ่มรู้ใจตัวเอง แต่พอถึงเวลาสารภาพรัก กลับยากเย็นเสียเหลือเกิน คนปากแข็ง ไร้ความโรแมนติก แต่มีหัวใจที่ซื่อตรงอย่างนายน้อยรองหยวน จะทำให้คุณหนูเหยียน สาวหน้าเศร้าผู้มีหัวใจเปี่ยมอารมณ์ขัน รู้ความในใจของเขาได้อย่างไร เรื่องดูเหมือนจะเป็นแนวท่านประธานบ้าอำนาจกับพิธีกรสาวน้อยผู้เปราะบาง แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นผลงานของ ‘เย่ว์เซี่ยเตี๋ยอิ่ง’ แล้ว ต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่นอน งานนี้รับรองว่าอ่านไปฮาไปกับการลับฝีปากระหว่างทั้งคู่ แทรกด้วยความกุ๊กกิ๊กน่ารักตลอดเรื่อง เรื่องนี้จะเป็นนิยายโรแมนติกคอมเมดี้ส่งท้ายปี ที่จะทำให้ทุกคนอมยิ้มและฟินไปกับเรื่องราวของหยวนอี้และเหยียนซี จาก ‘ขอโทษที ไม่ได้คบคนที่หน้าตา‘ แน่นอน

เรื่องราวของ "โซมุน" ตัวเอกของเรื่องที่อาศัยในป่าเขากับปูกัน 2 คน และนก 1 ตัว ถูกปู่ฝึกให้ยิง "เกาทัณฑ์" หรือก็คือ "ธนู" แล้วก็กำลังภายในเสริมด้วย ตั้งแต่เด็ก ฝึกฝนวิชาอย่างโหด จนในที่สุดก็สำเร็จ แต่พอฝึกเร็จเลยไม่มีป้าหมายห้ทำต่อ แย่งเหล้าปู่กินไปวันๆ ปู่เลยวางแผนหลอกให้ไปหาคู่หมั้นปลอมๆ ทำให้ยุทธภาพต้องปั้นป่วนเมื่อ โซมุนไปหา...

เธออ่อนแอ บอบบาง ไร้ที่พึ่ง ปรากฏตัวบนดาวเคราะห์ของเขาในสภาพสูญเสียความทรงจำ เพื่อที่จะรอดชีวิต

เรื่องนี้แปลจาก Eng FTL : Fungus Fan Translations เรื่องย่อก็ เอ่อ ไปลองอ่านเถอะ ขี้เกียจแปลอะ

เรื่องย่อ ฮองเฮาเขย่าบัลลังก์ หลินหลิน เด็กหญิงกำพร้าถูกนำมาวางทิ้งไว้หน้าบ้าน อาม่าเฉินเมตตาเลี้ยงดูนางและคอยเป็นแรงบันดาลใจ เมื่อโตขึ้นนางจึงยึดอาชีพเขียนบทละครตามความใฝ่ฝัน ชีวิตของหลินหลินต้องพลิกผันเมื่อซุปตาร์คนดังปฏิเสธบทที่นางเขียนขึ้น และส่งนางย้อนกลับไปในยุคต้าชิง เพื่อแก้ไขทั้งบทละครและเรื่องราวบางอย่าง ที่นั่นหลินหลิน ได้พบกับบุรุษรูปงามที่มีความผูกพันกันมาตั้งแต่อดีตชาติท่านอ๋องเก้า ฉินจิ้นเหอ โอ้สวรรค์ ไยต้องแกล้งกัน ส่งนางลงมายืนงงๆ ในดงคนหื่นเช่นเขา! “หม่อมฉันจะไม่ไปไหนอีกแล้วเพคะ อยู่ที่บ้านเกิดต้องนั่งเขียนบทกว่าจะได้เงินแต่ละครั้ง เมื่อยจะตาย มารับจ้างเป็นฮองเฮาของฝ่าบาทดีกว่า รายได้คงดีกว่ามาก” “กล้าล้อเล่นกับข้าเหรอ ข้าเป็นฮ่องเต้ไม่ใช่เพื่อนเล่นเจ้า มองข้าแบบนี้หรืออยาก” “อยากเพคะมาครั้งนี้ หม่อมฉันมีแผนการ” “เจ้ามันร้ายนัก คิดจะมาเขย่าบัลลังก์ข้าหรืออย่างไร” “ไม่ใช่เช่นนั้นเพคะ ฝ่าบาทเป็นฮ่องเต้ที่ดี นำพาแผ่นดินสู่ความเจริญ หม่อมฉันจะทำแบบนั้นทำไม” “แล้วเจ้ามีแผนการอะไร จงบอกข้ามา” เสียงหวานสดใสมีเสน่ห์ชวนให้ลุ่มหลงก้มลงกระซิบเบาๆ ฉินจิ้นเหอมุ่นคิ้วพักเดียวก็หน้าแดงไปหมด “จริงหรือ เจ้าจะกลับมาเขย่าแท่นบรรทมของข้า” “เพคะ” นางออดอ้อนเสียงหวาน กล่าวจบแล้วซบลงบนแผ่นอกกำยำที่อบอุ่นจนนางไม่รู้สึกว่า ตัวเองขาดแคลนความรักแม้แต่น้อย “ถ้าเช่นนั้น ข้าขอดูฝีมือของเจ้าหน่อยว่าเจ้ามีฝีมือแค่ไหนกัน ขาเตียงของข้าแข็งแรงยิ่งนัก สงสัยเจ้าต้องเหน็ดเหนื่อย