Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 265: แผนการกบฏ
ตอนที่ 265: แผนการกบฏ
เขายืนขึ้นอย่างสงบ ในขณะที่เดินไปหาไอย์ และวางช็อกโกแลตไว้ข้างหน้าเธอ
“ไปเถอะ กินมันซะ เป็นอาหารพิเศษสําหรับวันพิเศษจากปีศาจตัวนี้” เขาบอกไอย์ “กินสิ ใครจะไปรู้ว่าเธอจะได้กินอะไรแบบนี้อีกเพราะอนาคตจะยากสําหรับเธอที่นี่” เขาหันหลังและเดินไปที่เก้าอี้ของเขา
“วันพิเศษอะไร” ไอย์ถามพลางขมวดคิ้ว “วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน วันนี้ปีศาจตัวนี้มาที่โลกนี้” ลูซิเฟอร์ตอบพร้อมกับหัวเราะคิกคัก “มาเพื่อชําระล้างคนอย่างวารันท์”
วันนี้เป็นวันเกิดที่แท้จริงของเขา ไม่ใช่ของปลอมที่คุณปู่จสร้างขึ้น แต่เขาจะไม่เฉลิมฉลองในลักษณะพิเศษใดๆ
“วันนี้มันอร่อยนะ” เขาบอกไอย์ขณะนั่งบนเก้าอี้
“อีกอย่าง เธอกันช้ามาก รู้ไหม เธอเป็นเต่าในชาติก่อนหรืออะไรทํานองนั้นหรือเปล่า?” เขา ถามต่อโดยสังเกตว่าเธอยังมีเวลาอีกนานก่อนจะทานอาหารเสร็จ
“ทําไมนายถึงทําแบบนี้?” ไอย์ถามลูซิเฟอร์ โดยไม่สนใจค่าพูดของเขา
“ทําไมฉันถึงทําอะไร?” ลูซิเฟอร์ถามยิ้มๆ
“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันถามว่าทําไมนายถึงทําเช่นนี้ โจมตีเรา ลักพาตัวฉัน ฆ่าคนและทุกอย่างที่นายทํา ทําไมนายถึงอยู่ที่นี่ ทําไมนายไม่วิ่งหนีนายไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ชีวิตของนายอย่าง สงบสุขการแก้แค้น สําคัญกับนายมากงั้นเหรอ?” ไอย์ถาม
“ใช้ชีวิตอย่างสันติ?”ลูซิเฟอร์ถาม ขณะที่เขาเริ่มหัวเราะ “บางที หลังจากที่ฉันได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ฉันก็จะทํา”
“นายต้องการอะไรจากฉัน?” ไอย์ถาม
“อย่างที่ฉันบอกเธอ กินข้าวก่อน แล้วเราค่อยคุยกัน” ลูซิเฟอร์บอกเธอก่อนที่เขาจะเริ่มไม่สนใจเธอ
เขาลุกขึ้นและออกจากห้องไป เขาไม่ลืมเอาแล็ปท็อปไปด้วย ออกจากห้องไปเขาก็ล็อคประตูด้วย
เขาลงไปชั้นล่างเพื่อสังเกตเห็น แคสเซียสและเวราซิตี้ทานอาหารกลางวันด้วยกัน สาวใช้ก็ยืนเสิร์ฟอาหารอยู่ข้างๆ
“มาร่วมโต๊ะกับเราสิ” แคสเซียสบอกลูซิเฟอร์เพื่อเชิญเขา เขาหันไปหาหญิงสาวแล้วพูดว่า “เอาจานมาให้เขาด้วย”
“ไม่เป็นไร ฉันทานเสร็จแล้ว แม้แต่ไอย์ก็ตื่นแล้วเธอกําลังกินข้าวอยู่ด้วย” ลูซิเฟอร์บอกกับ แคสเซียสขณะที่เขานั่งเก้าอี้และนั่งใกล้ ๆ
“ก็ดี เธอบอกอะไรนายหรือยัง” แคสเซียสถาม
“ยังเลย ฉันยังไม่ได้สอบปากค่าเธอ ฉันจะทําต่อหน้าเวราซิตี้ หากไม่มีเธอ มันคงเสียเปล่า เพราะฉันไม่รู้ว่าเธอโกหกหรือเปล่า” ลูซิเฟอร์ตอบพร้อมส่ายหัว
ขณะที่ลูซิเฟอร์ออกจากห้อง ไอย์ก็หยุดกินและวิ่งไปที่ประตู แต่พบว่ามันถูกล็อคจากด้านนอกเธอสามารถพยายามทําลายมันได้ แต่มันจะส่งเสียงดังเกินไปทุกคนจะได้ตื่นตัว
“ต้องมีทางออกไปจากที่นี่ ฉันต้องการข้อมูลนี้ไปให้วารันท์ ฉันทําอะไรไม่ถูกในตอนนี้ หากไม่มีความสามารถมีเพียงทีมของฉันเท่านั้นที่สามารถช่วยได้ด้วยการมาที่นี่”
เธอเริ่มมองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาทางออก แต่ทางเดียวที่ออกจากห้องดูเหมือนจะผ่านประตู
เธอเดินไปที่ห้องน้ําเพื่อดูว่ามีช่องเปิดอยู่หรือไม่ แต่ก็ต้องผิดหวัง ดูเหมือนว่าจะไม่มีการเปิดใด ๆ เช่นกัน อย่างน้อยก็ไม่ใหญ่พอที่จะให้เธอจากไป
“มันน่ารําคาญ ฉันตกเป็นนักโทษที่นี้แล้วไม่มีทางออกไปไหนได้” เธอคิดขณะถอนหายใจขณะก้าวออกจากห้องน้ํา
“ถ้าเพียงหาโทรศัพท์หรืออะไรซักอย่างได้… มันต้องอยู่ที่นี่แน่ๆ” เธอพูดขณะเริ่มการค้นหาอีกครั้ง
เธอค้นหาแต่ก็ไม่พบ เธอจึงรู้สึกผิดหวังเธอนั่งลงบนเตียงโดยตระหนักว่าเธอไม่มีทางออกเธอทําได้แค่ออกไปด้วยความช่วยเหลือของกุญแจ
“ใช่แล้ว ในตอนกลางคืนเขานอนที่นี่ ฉันแน่ใจว่า ถ้าเขาอยู่ข้างใน กุญแจก็ต้องอยู่กับเขาเช่นกัน สิ่งที่ฉันต้องมีคือไปเอากุญแจมาตอนที่เขาหลับฉันก็จะทําสําเร็จแล้ว” เธอพึมพําพลางกำหมัดแน่น ตอนนี้เธอมีแผนจะหนี
“ฉันต้องทําตัวให้เป็นปกติก่อน” เธอพูด เธอนั่งลงบนเตียงและเริ่มกินอีกครั้ง
“แล้วเราจะทําอย่างไร หลังจากได้รับข้อมูลจากไอย์? เราจะโจมตี APE หรือไม่” แคสเซียสถามลูซิเฟอร์ที่โต๊ะอาหารค่ํา
“ไม่ นั่นสําหรับอนาคต สิ่งที่เราจะทําคือไปที่แวเรียนท์เกิดใหม่” ลูซิเฟอร์ตอบโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
“นายบอกว่าคนพวกนั้นช่วยนาย นายจะช่วยเหลือพวกเขาในการต่อสู้ครั้งนี้หรือไม่” แคสเซียส ถามพลางขมวดคิ้ว
ลูซิเฟอร์ส่ายหัว
“จริงที่พวกเขาช่วยฉัน และฉันก็รู้ด้วยว่าพวกเขาไม่ได้ทําด้วยความดีจากใจ เมื่อก่อนฉันไม่ ได้คิดมากนัก แต่ตอนนี้ฉันทบทวนทุกอย่างใหม่แล้ว ย้อนกลับไปที่โรงงานตอนที่แซนเดอร์โจมตีฉัน การโจมตีนั้นกระทบเด็ก ๆ ”
“ถ้าพวกเขาสนใจเด็กจริงๆ พวกเขาคงจะพยายามช่วยเด็กๆแทนที่จะช่วยตัวเองฉันควรจะได้เห็นช่องโหว่ในคําพูดของพวกเขาแล้วฉันโง่เกินไป” ลูซิเฟอร์ตอบพลางส่ายหัว
“พวกเขาทําสิ่งต่าง ๆ ที่ช่วยพวกเขา เพราะพวกเขาสนใจเกี่ยวกับแวเรียนท์อื่นมากกว่าตัวเองฉันก็เลยเชื่อคําพูดของพวกเขาไม่ได้” เขากล่าวต่อ “แต่แล้วอีกครั้งความจริงที่พวกเขาได้ช่วยฉันไว้ก็ไม่เปลี่ยน
“แล้วนายจะไปทําอะไรที่นั่น” แคสเซียสถาม
“นั่นมัน… เรียบง่าย ฉันจะถามค่าถามง่ายๆ กับพวกเขา พวกเขามีข้อมูลการตายของพ่อของฉันหรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันจะลบล้างผู้ที่เกี่ยวข้องและเข้ายึดครองแวเรียนท์เกิดใหม่ที่เหลือลูซิเฟอร์ตอบ
“ถ้าพวกเขาไม่ทําเช่นนั้น” แคสเซียสถาม
“หากพวกเขาไม่เกี่ยวข้อง ฉันก็จะยังคงยึดครองพวกเขาต่อไป แต่ฉันจะปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่เพื่อทํางานภายใต้ฉัน” ลูซิเฟอร์ตอบ
“พวกเขาจะยอมรับไหม” แคสเซียสถามพลางขมวดคิ้ว “ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะทํา”
“พวกเขาบอกว่าพวกเขาไม่ต้องการอํานาจไม่ใช่หรือ และพวกเขาต้องการเพียงแวเรียนท์? พวกเขาจะยอมรับถ้านั่นเป็นเรื่องจริง ถ้านั่นไม่จริงฉันจะบังคับให้พวกเขาตามฉันมา” ลูซิเฟอร์ตอบ ขณะหยิบแก้วน้ําที่วางอยู่บนโต๊ะ เมื่อจิบน้ําเสร็จเขาก็วางกลับลงบนโต๊ะ
“แน่ใจนะว่านายเข้มแข็งพอที่จะบังคับพวกเขาได้” แคสเซียสถาม
“ฉันเชื่อมั่นในตัวเอง” ลูซิเฟอร์ตอบอย่างใจเย็น “แต่ถึงกระนั้น ฉันอยากแข็งแกร่งขึ้น ก่อนที่จะไปถึงที่นั่น ฉันต้องเรียนรู้อะไรบางอย่าง”
“เอาล่ะ เวราซิตี้” เขาพูดพลางมองไปที่เวราซิตี้ “กินข้าวเสร็จแล้วมาที่ห้องของฉัน ฉันขอเริ่มการสอบสวน..”