Advent of the Archmage - ตอนที่ 502: ตํานานของราชา ตาเดียว(1)
นิยาย Advent of the Archmage Chapter 502: ตํานานของราชา ตาเดียว(1)
ลิงค์โบกมือเรียกเด็กปีศาจเลือดผสมที่อยู่รอบๆเขาและชี้ไปยังต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกล ด้วยความที่เขายังไม่รู้ภาษาท้องถิ่น ลิงค์จึงใช้เวทย์คําแนะนํา เลเวล 0
“ไปตรงนั้น”
เด็กๆลุกขึ้นและเดินตรงไปยังจุดที่ลิงค์นี้ ในขณะเดียวกันเกรเทลเองก็ยืนอยู่ในระยะที่ปลอดภัยห่างจากเขา
ลิงค์เจอพื้นที่เรียบในป่าหลังจากที่เดินวนอยู่พักนึง เขาปล่อยพลังมังกรออกมา จากนั้นก็มีระลอกคลื่นมิติสีขาวแผ่ออกมาจากตัวเขาจากทั้ง 4 ทิศ
ต้นไม้ทุกต้นที่อยู่รอบตัวเขาล้มลงมาในทันที
ในตอนที่ต้นไม้ล้ม อากาศก็เต็มไปด้วยพายุใบมีดเวอร์ชั่นลดพลังของลิงค์ ใบมีดเวทมนตร์โปร่งแสงได้พุ่งผ่านต้นไม้ และเริ่มตัดเอากิ่งกับใบออกจากต้นไม้จนเหลือแต่ต้นเปล่าๆหล่นลงมาที่พื้น
ด้วยพายุบิดเบือนมิติที่เกิดขึ้นในบริเวณนี้ ท่อนซุงที่โดนตัดแต่งจนเกลี้ยงก็หล่นลงมากองอยู่ที่พื้น หลังจากนั้นลิงค์ก็ทําให้พวกมันแห้ งด้วยเปลวเพลิงสีแดงสดใส พื้นที่รอบตัวของเขาเองก็ถูกยกระดับขึ้นพร้อมสําหรับการก่อสร้าง
หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยให้พลังมังกรไหลลงไปในพื้นดิน 3 วินาทีต่อมา เขาก็สะบัดข้อมือทั้งสองขึ้นและกระซิบ “จงตื่นขึ้น…”
ปราสาทดินสีน้ําตาล-เทาได้เริ่มก่อตัวขึ้น ในเวลาเดียวกันนั้นเอง วงกลมแสงสีน้ําเงิน-ขาวที่มีขนาด 5 ฟุตก็ปรากฏขึ้นบนอากาศ ในตอนที่เศษดินลอยผ่านวงกลมนั้น มันจะแปลงสภาพเป็นของแข็งในทันทีและกลายเป็นหินที่ผ่านการขัดมาแล้ว
นี่คือเวทย์ จากดินสู่หินเลเวล 4 หน้าที่หลักของมันก็คือการเปลี่ยนดินธรรมดาให้กลายเป็นหินรูนเวทมนตร์ อย่างไรก็ตาม, ลิงค์ได้ทําให้เวทมนตร์ไปสู่ระดับใหม่แล้ว
สิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยเวทย์อย่างง่ายๆนี้ไม่ได้เป็นเรื่องมหัศจรรย์แต่อย่างใด
เด็กปีศาจเลือดผสมยืนมองลิงค์ทํางานอยู่ไกลๆ พวกเขาต่างก็ตกตะลึง บางคนถึงกับพูดไม่ออกไปเลย สายตาของพวกเขาเบิกกว้าง ดูเหมือนว่าพวกเขาบางคนจะลืมไปแล้วด้วยซ้ําว่าพวกเขายังมีนิ้วโป้งเล็ก ๆ ที่สกปรกคาอยู่ในปาก ในขณะที่บางคนก็อ้าปากค้าง และน้ําลายสีเงินก็ไหลออกมาที่มุมปากของพวกเขา
หลังจากผ่านไปอีกไม่ถึง 5 นาที ปราสาทอันงดงามที่สูง 50 ฟุต กว้าง 40 ลูกบาศก์ฟุตกก็ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าพวกเขา รอบปราสาทมีกําแพงอันแข็งแกร่งอยู่ และที่ประตูไม้แต่ละบานก็มีรูนถูกติดตั้งเอาไว้ด้วย
โครงสร้างพื้นฐานของปราสาทเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ว่ายังเหลือรายละเอียดอีกเยอะกว่าจะเสร็จสมบูรณ์ พอมองไปที่สิ่งก่อสร้างกระจอกๆที่อยู่ตรงหน้าเขา ลิงค์ก็รู้สึกถึงแรงกระตุ้นที่จะแก้ไขสิ่งที่ไม่สมบูรณ์เหล่านี้
เขาเปิดใช้เดินอากาศและเริ่มบินวนรอบกําแพงเป็นวงกลม
เขาเริ่มทําการแกะสลักกําแพงทั้งด้านในและด้านนอก จากนั้นเขาก็เริ่มทําการวางโครงพื้นและติดตั้งเฟอนิเจอร์ของปราสาท และสร้างกรอบหน้าต่างด้วยกองท่อนซุงที่อยู่ด้านนอก
10 นาทีต่อมา หลังจากที่วนรอบปราสาทไป 10 รอบ ในที่สุดลิงค์ก็สร้างปราสาทเสร็จทั้งหลัง
รายละเอียดและเฟอร์นิเจอร์ของปราสาทด้านในได้ถูกแกะสลักด้วยความประณีตที่ตัดกันอย่างงดงามตามสไตล์เรียบง่าย
ลิงค์ลงมาที่พื้นด้านในปราสาท และด้วยการเอามือแตะเบาๆ พื้นดินก็กลายเป็นกระเบื้องหยกที่มีพื้นผิวเรียบในทันที
ลิงค์เดินต่อไป และพื้นผิวสีเขียวหยกก็แผ่ไปข้างหน้าเรื่อยๆ ในตอนที่เขาออกมานอกกําแพงปราสาท ทางเดินสีเขียวก็ขยายมาจนถึงด้านนอกที่อยู่ภายใต้ร่มเงาของป่า
ทางเดินขยายต่อไปเรื่อยๆกว่า 100 ฟุตจากปราสาท และในที่สุดมันก็ไปถึงจุดที่ราชินีมังกรแดงอยู่ ลิงค์ยิ้มให้เธอแล้วยื่นมือออกมาพร้อมกับโค้งให้
“องค์ราชินี พระราชวังของท่านเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”
เกรเทลยิ้มตอบ “ถ้าข่าวเรื่องที่เจ้าใช้ทักษะการเสริมพลังในการทํางานทาสแบบนี้หลุดออกไป เจ้าจะต้องถูกคนในโลกเวทมนตร์หัวเราะเยาะเอาแน่ๆ”
แม้ว่าเธอจะพูดแบบนั้น แต่เกรเทลก็ประทับใจในงานฝีมือของลิงค์มาก เธอเดินไปตามเส้นทางหยกเพื่อไปที่ปราสาทอันแวววาว
เด็กปีศาจเลือดผสมที่อยู่ข้างๆเธอจ้องมาที่ลิงค์ด้วยสายตาหวาดกลัว
ในตอนที่ลิงค์หันไปหาพวกเขา พวกเด็กบางคนได้เลียนแบบท่าป้องกันตัวที่ผู้เฒ่าทําก่อนหน้านี้ พวกเขาก้มลงกราบต่อหน้าเขาและพยายามที่จะไม่สบตากับเขาตรงๆ ยังไงก็ตาม พวกเขาก็ยังคงพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นในหมู่พวกเขา แม้ว่าลิงค์จะไม่เข้าใจบทสนทนาเหล่านั้น แต่เขาก็สัมผัสถึงความตกตะลึงของพวกเด็กๆได้อย่างชัดเจน
ลิงค์ไม่ได้ให้พวกเด็กๆยืนขึ้นในทันที กลับกัน เขานั่งฟังพวกเขาคุยกันอยู่พักนึง พยายามที่จะทําความเข้าใจคําพูดของพวกเขา จากนั้นเขาก็พูดกับพวกเขา “ยืนขึ้น แล้วก็ตามฉันมา”
หลังจากพูดจบ ลิงค์ก็มุ่งหน้าไปยังปราสาทตามเกรเทลไป
ดูเหมือนว่าพวกเด็กๆจะเข้าใจสิ่งที่ลิงค์พูด พวกเขาหยุดไปพักนึง จากนั้นพวกเขาก็ลุกขึ้นมา และเดินตามลิงค์ไปยังปราสาทอย่างเหนียมอาย
ด้วยความที่พวกเขายังเด็กอยู่ พวกเขาจึงไม่ค่อยมีความยับยั้งชั่งใจซักเท่าไหร่ หลังจากที่เดินไปได้ซักพัก พวกเขาก็ลืมความแตกต่างระหว่างพวกเขากับลิงค์ไปอย่างสมบูรณ์และเริ่มพูดคุยกันเองอีกครั้ง
ลิงค์ไม่ได้หยุดพวกเขาและตั้งใจฟัง พยายามที่จะเรียนภาษาของปีศาจเลือดผสมผ่านการพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นของพวกเขา
ในตอนที่พวกเขามาถึงทางเข้าของปราสาท ลิงค์ที่ได้แอบฟังการสนทนาของพวกเด็กๆมาโดยตลอด ตอนนี้เขาก็มีความเข้าใจในภาษาของพวกเขามากขึ้น
เขาหยุดอยู่ที่หน้าประตูแล้วหันมาชี้พวกเด็กๆ จากนั้นแสงที่มีเวทย์ทําความสะอาดกับเวทย์เสริมพลังก็ลอยออกจากนิ้วไปหาพวกเด็กๆ
เวทย์ทําความสะอาดได้ชะล้างดินที่ตัวของพวกเด็กๆออกไป ในขณะที่เวทย์เสริมพลังได้เปลี่ยนให้ผ้าขาดๆของพวกเขากลายเป็นเสื้อผ้าที่สวยงาม
โดยที่ไม่รอให้พวกเด็กๆตะลึงในชุดใหม่ของพวกเขา ลิงค์ก็ชี้ไปที่เกรเทลที่กําลังชื่นชมเฟอนิเจอร์ที่สวยงามของปราสาทอยู่ในห้องโถงใหญ่ เขาพูดกับพวกเด็กๆ “เธอคือ ราชินี นายหญิงเชื่อฟังคําสั่งของนายหญิงด้วย เข้าใจมั้ย?”
“เข้าใจแล้วครับ” พวกเด็กๆตอบอย่างเหนียมอาย
จากนั้นลิงค์ก็ชี้มาที่ตัวเอง “ส่วนฉันเป็นพ่อบ้านของปราสาทหลังนี้ ฉันมีหน้าที่ดูแลพวกนาย และจะฝึกฝนให้พวกนายรับใช้นายหญิงได้ดีขึ้น เข้าใจมั้ย?”
“เข้าใจแล้วครับ…” เด็กๆตอบ คําตอบของพวกเขาดูไม่เป็นระเบียบแบบแปลกๆ พวกเขาบางคนยังมีนิ้วโป้งคาในปากอยู่เลย เสียงของพวกเขาจึงออกมาอู้อี้
ลิงค์ชี้นิ้วไปทางเด็กคนนั้นและพูด “ไม่มีการดูดนิ้ว ไม่อย่างนั้นพวกนายก็จะเป็นแบบเขา”
พอพูดจบ เขาก็ดีดนิ้วและใช้เวทย์ปิดผนึกปากของเด็กคนนั้น สีหน้าของเขาดูตกใจมาก เขาพยายามจะดึงนิ้วออกมาแต่มันก็ไม่มีประโยชน์
เด็กคนอื่นมองไปทางเขาอย่างหวาดกลัว หนึ่งในพวกเขาที่น่าจะเป็นผู้หญิง ได้เริ่มร้องไห้ออกมา และคนอื่นๆ อีก 3 คนก็เริ่มร้องไห้ตาม พวกเขาเข้าสู่ความวุ่นวายภายในพริบตา
ลิงค์ร่ายเวทย์เงียบใส่พวกเขา และจากนั้นเขาก็หยิบผลไม้แห้งออกมา 4 ชิ้นจากสร้อยคอมิติ และส่งให้กับพวกเด็กๆคนละชิ้น “อันนี้อร่อยนะ”
เด็กทั้งสี่คนที่ไม่ได้ดูดนิ้วเลิกร้องไห้ในทันที พวกเขามองไปที่ผลไม้อย่างระมัดระวัง จากนั้นหนึ่งในเด็กพวกนั้นก็ทนต่อกลิ่นหอมๆของมันไม่ไหว เขากัดไปคําเล็กๆ แล้วยิ้มออกมาในทันที พร้อมกับบอกคนอื่นๆอย่างตื่นเต้น “มันหวานมากเลย”
เด็กทั้งสี่คนเช็ดน้ําตาและเริ่มกินผลไม้แห้งทีละนิด ส่วนเด็กที่ถูกลิงค์ปิดปากเอาไว้นั้นได้ลืมความเจ็บปวดไปชั่วคราว ตอนนี้เขาจ้องมองเพื่อนๆที่กําลังกินขนมอยู่อย่างหิวโหย
ลิงค์ยกเลิกเวทมนตร์ออกและจากนั้นก็ยื่นผลไม้แห้งไปให้ ในตอนที่เด็กยื่นมือออกมาอย่างตื่นเต้น ลิงค์ก็ดึงมันกลับและเอาเข้าปากของตัวเอง เขาพูดกับพวกเด็กๆพร้อมกับกินไปด้วย “ทําตามที่ฉันสั่ง และพวกนายก็จะได้กินของดีๆ กฎข้อแรกของฉันคือห้ามดูดนิ้ว เข้าใจมั้ย?”
“เข้าใจแล้วครับ คุณพ่อบ้าน” เด็กทั้งห้าคนตอบอย่างพร้อมเพียงกัน พวกเขาสี่คนมีสีหน้าที่ตื่นเต้น แม้ว่าจะมีคนนึงที่น้ําตาซึมก็ตามด้วย ของรางวัลอันแสนอร่อยของพวกเขา ความประพฤติของพวกเขาก็ดีขึ้นมาก
“เอาหล่ะ สําหรับกฎข้อที่สองของฉัน ทําตัวเองให้สะอาดอยู่ตลอดเวลา ถ้าเกิดว่าพวกนายไปทําให้ตัวเองสกปรก ก็ไปล้างตัวที่สระน้ําซะ”
“ได้ครับ”
“สําหรับกฎข้อที่ 3…”
ลิงค์เริ่มไล่กฏในปราสาทนี้ให้พวกเด็กๆฟัง และบังคับใช้กับพวกเขาด้วยการสัญญาว่าจะให้กินขนมอร่อยๆและการลงโทษด้วยเวทมนตร์ที่น่ากลัว 10 นาทีต่อมา ในที่สุดเขาก็ทําให้พวกเด็กๆสะอาด เชื่อฟัง และเป็นคนรับใช้ที่มีมารยาทของปราสาทได้
ในตอนที่เขาพาพวกเด็กทั้งห้าคนเข้าชมปราสาท ลิงค์ก็เริ่มแบ่งห้องและงานให้กับพวกเขา จากนั้นเขาก็ให้กําไลข้อมือมิธริลที่สวยงามกับพวกเขา ซึ่งมันจะทําให้เขาสามารถแอบฟังพวกเด็กๆได้ตลอดเวลาตามที่เขาต้องการ ลิงค์ต้องการจะทําความเข้าใจเกาะนี้ให้มากขึ้นด้วยการฟังบทสนทนาของพวกเด็กๆ
“ใส่มันไว้ที่ข้อมือตลอดเวลานะ ห้ามถอดมันออก ไม่อย่างนั้นพวกนายจะไม่ได้กินอะไรเลย” พอพูดจบ ลิงค์ก็เอาเศษชีสหวานๆให้กับพวกเขา
“เข้าใจแล้วครับ คุณพ่อบ้าน” เด็กทั้งห้าคนจําคําสอนอย่างดี แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะหิวอยู่ แต่พวกเขาก็ยังยืนตรง ไม่มีใครกล้ากินชีสที่พวกเขาได้รับมาเลย
“ดีมาก พวกนายกินได้แล้ว”
ในตอนที่เขาพูดจบ พวกเด็กๆก็กัดชีสอย่างหิวกระหาย ในตอนที่พวกเขาเคี้ยว พวกเขาก็มองมาที่ลิงค์ด้วยความกังวลว่าพวกเขาจะทําอะไรผิดหรือเปล่า
ลิงค์สังเกตดูพวกเขาอยู่ซักพัก จากนั้นเขาก็พยักหน้า “ดีมาก ตอนนี้ ก็จํากฎข้อสุดท้ายเอาไว้นะ ถ้ากําไลของพวกนายเรืองแสงขึ้นมา ให้มารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่เพื่อรับอาหาร เข้าใจนะ?”
“เข้าใจแล้วครับ คุณพ่อบ้าน”
“ดีมาก เอาหล่ะตอนนี้พวกนายไปเล่นข้างนอกกันได้แล้ว” ลิงค์หายตัวเข้าไปในแสงสีขาว และในชั่วพริบตาเขาก็ไปปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ข้างๆราชินีมังกรแดง
ราชินีมังกรแดงอยู่ที่ระเบียงชั้น 3 ของปราสาท เธอเอนหลังพิงราวบันไดและจ้องมองหมู่บ้านปีศาจเลือดผสมจากที่ไกลๆ พอสัมผัสได้ว่าลิงค์อยู่ข้างเธอ เธอก็ถามโดยที่ไม่ได้หันไปหาเขา “เจ้าจัดการเรื่องเด็กๆเสร็จแล้วหรอ?”
“เรียบร้อย อันที่จริงคือผมเกือบจะชินคําพูด ของพวกเขาแล้วด้วย” ลิงค์ส่งหินรูนให้กับราชินีมังกรแดงและพูด “คุณสามารถใช้สิ่งนี้ฟังพวกเด็กๆคุยกันได้นะ”
“ฉลาดดีนี่” เกรเทลรับหินรูนมาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็ถาม “แล้วเจ้าวางแผนจะทําอะไรต่อ?”
ลิงค์ได้เตรียมแผนการขั้นต่อไปเอาไว้แล้ว เขาหยิบหินอวกาศสีม่วงออกมา “ผมตั้งใจจะศึกษาคุณสมบัติพิเศษของหินอวกาศ ไม่ว่ายังไง เราก็จําเป็นต้องหาวัสดุกันกระแทกที่เหมาะสมสําหรับการป้องกันระเบิดของเอกพจน์ให้เร็วที่สุด”
“ข้าฝากให้เจ้าจัดการเรื่องนี้แล้วกัน ส่วนข้าจะพยายามทําความเข้าใจคนท้องถิ่นของที่นี่ และในเวลาเดียวกัน ข้าจะตามหาวัตถุดิบปรุงยาที่เหลือสําหรับยาแก้พิษด้วย แล้วก็ ข้าแอบหวังเอาไว้ด้วยนะว่าเจ้าพวกตัวน้อยจะช่วยในเรื่องนี้ได้”
ลิงค์ยิ้ม “พวกนั้นค่อนข้างฉลาด หลังจากนี้ผมจะสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ซัก2-3ชิ้นเพื่อที่คุณจะได้ป้องกันตัวเองจากอันตรายภายในป่าได้ ผมจําได้ว่าพวกเด็กๆพูดถึงอะไรบางอย่างเกี่ยวกับราชาตาเดียวด้วย”
เขาเองก็มีหินแอบฟังเหมือนกัน เขาใส่มันเอาไว้ในหูและได้ยินเสียงที่เด็กๆพูดผ่านหินนี้
คนที่พูดนั้นเป็นผู้หญิง “ย่าของข้าบอกว่าไม่ควรมีใครมาสร้างบ้านในป่า เพราะว่ามันคือ อาณาเขตของราชาตาเดียว และเขาจะลงโทษทุกคนที่ย่างกรายเข้ามาในป่าของเขา”
“เจ้าจะกลัวอะไรกัน? ราชาตาเดียวสู้กับพ่อบ้าน ไม่ไหวหรอก ไม่เห็นหรอว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน?”
“แต่ย่าของข้าบอกว่าราชาตาเดียวตัวใหญ่เหมือนกับภูเขา แค่เขาจามปราสาทก็แยกออกเป็นสองซีกแล้ว แถมเขายังกินลามะ 100 ตัวได้ในคําเดียวด้วย ถ้าเกิดว่าเขาโกรธ เขาก็จะเริ่มกระทืบเท้า และพื้นดินก็จะแยกออก”
ดูเหมือนว่าพวกเด็กๆจะพูดถึงสัตว์ประหลาดที่อาศัยอยู่ในป่า แต่ว่ามันฟังดูเหมือนกับเรื่องแต่ง อย่างไรก็ตามเรื่องแต่งนั้นมักจะมีเรื่องจริงปนอยู่ด้วย เพราะว่าลิงค์ไม่เห็นสิ่งปลูกสร้างอื่นอยู่ภายในป่าเลย
เขามองไปที่เกรเทล “คุณคิดว่าราชาตาเดียวมีอยู่จริงไหม?”
เกรเทลยิ้มตอบ “ก็อาจจะนะ ดูเหมือนว่าผู้คนในหมู่บ้านจะเกรงกลัวการปรากฏตัวของปราสาทหลังนี้ แต่ว่า เจ้าเป็นดยุคของเผ่ามังกรไม่ใช่หรอ นี่เจ้ามีอะไรที่ต้องกลัวอีกรึไง?”