เจ้าสาวในอาภรณ์สีแดงสด เวลานี้กลับงดงามตราตรึงเซียวหยวนซานจนแทบทำให้เขาหยุดลมหายใจ ใบหน้างามล้ำที่อยู่ใต้ผ้าคลุมบางๆ แม้จะเห็นอยู่บ่อยครั้งทว่ากลับทำให้เขาหลงใหลมากขึ้นทุกวัน

ยิ่งนานวันความรู้สึกพี่มีให้จ้าวเหม่ยเซียนกลับล้ำลึกจนไม่สามารถกล่าวออกมาได้หมด รู้เพียงแค่แม้จิตวิญญาณเขาก็มอบให้นางได้

วันนี้ในที่สุดก็ถึงคืนเข้าหอที่เขาเฝ้ารอมานาน เซียวหยวนซานใช้ไม้คันชั่งเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกอย่างแผ่วเบา ดวงตาคู่สวยมองสบตาเขาอย่างเก้อเขิน นางมีท่าทางประหม่าจนเห็นได้ชัด เขายกยิ้มอ่อนโยนให้เจ้าสาวหมาดๆ

“เซียนเอ๋อร์เจ้ากลัวหรือไม่”

จ้าวเหม่ยเซียนเงยหน้ามองสบตากับเจ้าบ่าวในอาภรณ์สีแดงอย่างเขินอาย แม้นางจะเคยแต่งงานมาแล้วแต่พิธีโบราณเช่นนี้มันให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน อีกทั้งการแต่งงานในครั้งนี้ของพวกเธอเกิดจากความรัก นั่นทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย

“ข้ากลัวนิดหน่อย”

จ้าวเหม่ยเซียนตอบกลับอย่างแผ่วเบา นางไม่ค่อยมีประสบการณ์มากนักเพราะที่ผ่านมามันก็เหมือนความฝัน นางไม่ได้รู้สึกสุขสมดังเพื่อนฝูงกล่าวไว้

นางรู้แค่ความเจ็บปวดเท่านั้นตอนนั้นกันต์ธรไม่ได้อ่อนโยนกับนางและทำเหมือนนางเหมือนหุ่นที่ไร้ชีวิตจิตใจเท่านั้น เวลานั้นนางคิดว่าต่างคนต่างไม่มีประสบการณ์ แต่มาวันนี้ทำให้นางกระจ่างชัดว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้ชอบผู้หญิงเท่านั้น

“ข้าสัญญาจะอ่อนโยนกับเจ้า”

เซียวหยวนซานเอ่ยบอกอย่างอ่อนโยน ก่อนจะก้มลงจุมพิตริมฝีปากบางอย่างถวิลหา ความหวานล้ำที่แทรกซึมทำให้ลิ้มร้อนของทั้งคู่ตวัดเกี่ยวกันอย่างรักใคร่

ความอ่อนหวานแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างบอบบางของจ้าวเหม่ยเซียนอย่างรักใคร ทะนุถนอม เพียงไม่นานอาภรณ์สีแดงงดงามก็ถูกปลดออกจนหมดสิ้น สองร่างแนบชิดกันอย่างไม่หลงเหลือช่องว่างๆ ใด

จ้าวเหม่ยเซียนหน้าแดงก่ำเมื่อถูกสายตาคู่คมที่เต็มไปด้วยไฟราคะจ้องมองอย่างเร่าร้อน นางสั่นเล็กน้อยแต่ความวาบหวามที่ถูกมอบให้กลับทำนางรู้สึกชื่นชอบอย่างไม่รู้ตัว นางให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

เซียวหยวนจุมพิตเนินอกอวบอิ่มขาวเนียนตรงหน้าอย่างสนอกสนใจ ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนโลมเลียเม็ดปทุมงามอย่างปลุกเร้าคนงามที่หน้าแดงก่ำ แอ่นอกตอบรับเขาอย่างน่ารักจนแทบอดกลั้นความอดทนไม่ได้ ทว่านี่เป็นครั้งแรกของพวกเขาจึงอยากให้นางประทับใจและมีความสุขที่สุด

 

สองมือฟ้อนเฟ้นบำเรอ ขณะที่ลิ้นร้อนเคลื่อนลงมายังหน้าท้องขาวเนียน ก่อนจะลงต่ำมาเรื่อยๆ จนถึงเนินสวรรค์ที่งดงามจนไม่อาจถอนสายตาไปได้ สองมือยกขาเรียวสวยชันขึ้นพร้อมก้มลงละเลียดเม็ดสวรรค์อย่างสนใจใคร่รู้

“อ๊ะ… อา… หยวนซาน”

เสียงหวานเรียกชื่อสามีนางอย่างหวานล้ำ ดวงตาคลอไปด้วยไฟปรารถนา ความเสี่ยวซ่านที่ได้รับทำให้นางอยากเรียกร้องมากกว่านี้ ลิ้นร้อนกวาดชิมน้ำหวานในโพรงอย่างตะกละตะกลาม จนนางตัวสั่นด้วยความสุขสม

“อะ อะ อา…”

 

ยิ่งเสียงหวานร้องครางดังมากเท่าไหร่ เซียวหยวนซานยิ่งบำเรอนางมากยิ่งขึ้น ลิ้นร้อนเร่งความเร็วพร้อมดูดกลืนเม็ดสวรรค์อย่างหลงใหล ความหอมหวานของกายสาวยิ่งทำให้เขาหมกมุ่นมากยิ่งขึ้น

“อ๊า ที่รักข้าเสียว…”

จ้าวเหม่ยเซียนเอ่ยบอกเสียงแหบพร่า นัยน์ตางามหยาดเยิ้มไปด้วยไฟราคะที่ถูกปลุกขึ้น นางแอ่นสะโพกตอบรับลิ้นร้อนด้วยความซาบซ่าน

“อ๊ะ อะ อา…”

เสียงหวานร้องครางพร้อมร่างสั่นกระตุกเมื่อนางแตะไปถึงขอบสวรรค์ เซียวหยวนซานเลียริมฝีปากตัวเองอย่างกระหาย ร่างบอบบางของภรรยาคนงามยามนี้พร้อมรับมังกรของเขาแล้ว…

“ให้ข้าได้รักเจ้ามากกว่านี้นะเซียนเอ๋อร์”

เสียงแหบพร่าของบุรุษที่ขึ้นชื่อว่าสามีทำให้จ้าวเซียนเอ๋อร์พยักหน้ารับ มองความใหญ่โตของสามีอย่างหวาดหวั่น ขณะเดียวกันก็ปรารถนาให้อีกฝ่ายมาเติมเต็มความรู้สึกให้นาง