หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 548 หญิงร่าน
ตอนที่ 548 หญิงร่าน
“ท่านเลี่ยวสายตาแหลมคมยิ่งนัก”
เฟิ่งเหลียนอิ่งหันมาส่งยิ้มหวาน
“แม้ลูกคู่พิษร่านสวาทชุดนี้จะอยู่เพียงระดับสาม ทว่าย่อมสามารถจุดเพลิงะราคะให้โหมกระพือไปทั่วร่างของเหยื่อ ขอท่านเลี่ยวโปรดวางใจ แค่เพียงอึดใจ ท่านจะได้เห็นสาวน้อยผู้นี้ ทอดร่างเกลือกกลิ้งลงกับพื้น ร่ําร้องขอสัมผัสรักจากท่าน ไยต้องกล่าวถึงศิษย์อัปลักษณ์ทั้งเจ็ดของท่าน กระทั่งแม่นปีศาจอสูรใดที่กรายผ่านเข้ามาในยามนี้ นางย่อมพร้อมโยนร่างเข้าร่วมเสพ สุขให้สมดั่งใจทั้งสิ้น คู่พิษร่านสวาทชุดนี้มีฤทธิ์ร้ายเกินสามารถต้านทาน ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ท่านเลี่ยวหันไปหาเกอซีผู้ยามนี้สองพวงแก้มกําลังแดงระเรื่อ ทั้งใบหน้าตลอดทรวดทรงเรือนกายของนางเปี่ยมด้วยเสน่ห์อันเย้ายวนจิตใจ กระทั่งเขามีอาจถอนสายตาจากแรงดึงดูดของสตรีที่น่าหลงใหลผู้นี้ คงได้เพียงยืนจ้องกล้ํากลืนน้ําลายลงลําคอด้วยความตื่นกระหาย
“แม่นางเพิ่งคิดการได้รอบคอบยิ่งนัก ขอท่านโปรดวางใจ ข้าจะไม่ทําให้ท่านต้องผิดหวังอย่างแน่นอน !”
เพียงสิ้นคํากล่าว กลุ่มบุรุษพากันส่งเสียงหัวเราะ หึหึ ขณะขยับก้าวเข้ารุมล้อมเกอซี
ยามนี้ภายในกายของหญิงสาวร้อนระอุประหนึ่งถูกยกขึ้นย่างบนเตาเหล็กที่แดงฉาน สองแขนสองขาอ่อนแรงปวดร้าว แทบไม่เหลือกระทั่งเรี่ยวแรงจะตวัดกระบี่ในมือ
หากแต่ภายในใจกลับกําลังเดือดดาลคลุ้มคลั่ง พร้อมกอดคอตายร่วมกับพวกมันทุกคน
เมื่อเฟิ่งเหลียนอิ่งเห็นเกอซียังพยายามงัดกระบี่เหินเวหาขึ้นต่อต้าน หญิงสาวจึงอดมิได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสะใจ
“ซีเยว่ เจ้ามิรู้หรอกหรือว่าสิ่งที่ตัวคู่ชื่นชอบเหนืออื่นใดก็คือพลังวัตร ? ยิ่งเจ้าโคจรพลังมาก เพียงไร ยิ่งกลับกลายเสริมพลังความแข็งแกร่งให้ตัวก่มากเพียงนั้น ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าขอแนะนําให้เจ้าทําจิตใจให้สบายพร้อมรับการปรนนิบัติจากเหล่าบุรุษที่พร้อมจะปรนเปรอเจ้าจนสําลักความสุขได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องกลัวว่าเจ้าจะมิได้สนองอารมณ์ที่ร้อนรุ่มของคู่พิษร่านสวาท เพราะบุรุษที่ข้าตระเตรียมไว้ให้เจ้า ย่อมสมควรมากมายเกินพอ !”
ยังมิทันขาดค่า เกอซีพลันเชิดหน้าขึ้นพร้อมน้ําเสียงเฉียบขาดที่เย็นยะเยือก
“เฟิ่งเหลียนอิ่ง ! ไปตายซะ !!”
เพียงสิ้นเสียง ร่างของนางก็กระโจนขึ้นท้องฟ้า ปลายกระบี่ตวัดฟาดกลางเวหา
สายฝนกระบี่สาดเทร่วงจากท้องนภาที่มแทงใส่เพิ่งเหลียนยิ่งและศิษย์ร่วมสํานัก
ครั้นเพิ่งเหลียนยิ่งดูเบาเกอซีด้วยเข้าใจว่ายามนี้อีกฝ่ายเสมือนปลาที่นอนรอความตายอยู่บนเขียง เช่นนั้นมีหรือที่นางจะไหวตัวได้ทัน หญิงสาวยืนตาค้างมองฝนกระบี่ที่ทิ่มแทงลงจากฟากฟ้า
สถานการณ์ฉุกละหุกกระทันหัน แม้นคิดโคจรพลังแก้ไขก็สายเกิน เมื่อห่าฝนกระจวนเจียนจะทิ่มแทงใส่ศีรษะของนางแล้ว
เงาร่างมัจจุราชแห่งความตายคล้ายก่าลังโอบล้อมห่อหุ้มกาย นางแผดเสียงร้องคว้าร่างเนียจินเฉินผู้อยู่ข้างกายโยนใส่ฝนกระบี่แทนเกราะคุ้มกันกาย
หากแต่เนียจินเฉินคล่องแคล่วว่องไวยิ่งไปกว่า เขารีบฉวยศิษย์สํานักหลิวหลีอีกคนเขวี่ยงนรับกระบี่กลางท้องนภา
“อ้ากกกก อ้ากกกก !!!!!”
เสียงร้องที่น่ากลัวเขย่าขวัญดังกึกก้องผ่านม่านเมฆ
ศิษย์ร่วมสํานักผู้นั้นไม่เหลือเวลากระทั่งจะเรียกอาคมคุ้มกันกาย ร่างของเขากลับต้องถูกทิ่มแทงด้วยสายกระบีนับจํานวนมิถ้วนที่พุ่งทะลวงลงมาจากห้วงนภากาศ
“ตับ”
ร่างของบุรุษผู้นั้นร่วงหล่นจากท้องนภากลิ้งกระเด็นไปตามพื้นดิน ใบหน้าของเขาซีดขาว โลหิตไหลทะลักจากทวารทั้งเจ็ด ทว่านั้นย์ตาที่ไร้วิญญาณคู่นั้นยังคงถลึงจ้องอยู่ที่เฟิ่งเหลียนอิ่ง
คุณหนูแห่งตระกูลเฟิ่งเข่าอ่อนทรุดร่วงลงกับพื้น ร่างของนางสั่นเทาคล้ายมิรู้ควรทําสิ่งใดอยู่นานครูใหญ่ก่อนจะคืนสติแผดเสียงลั่น
“ซีเยว่ เจ้ามันรนหาที่ตาย !”
นางกวักคู่ตัวแม่ขึ้น กัดปลายลิ้นของตนพ่นโลหิตใส่ร่างของมันกระทั่งชุ่มโชก
เกอซีส่งเสียงร้องครวญครางออกมาในทันที ใบหน้าที่แดงระเรื่อเดิมกลับยิ่งแดงก่า
หากทว่าน้ําเสียงของนางกลับหวานประหนึ่งหยดน้ําผึ้ง มันแฝงไว้ด้วยเสน่ห์อันเย้ายวนอารมณ์ของอิสตรีผู้น่าพิสมัย เพียงผู้ใดได้ยินล้วนยิ่งดําดิ่งลึกในห้วงอามรณ์ที่เร่าร้อนโหยหา
เฟิ่งเหลียนอิ่งจึงหันไปตะคอกใส่ท่านเดี่ยวพร้อมศิษย์แสนอัปลักษณ์
“ยังจะยืนที่ออันใดอยู่อีก ? พวกเจ้าไม่ต้องการหาความสุขกับเรือนร่างของนางแล้วกระนั้นหรือ ?
ท่านเลี้ยวรู้สึกตัวในทันที ดวงหน้านั้นยังคงยกยิ้มค้าง สองตายังคงจ้องมองสาวน้อยผู้งดงามเบื้องหน้าด้วยนัยน์ตาที่เปล่งประกายแวววาว
เห็นได้ชัดว่านางคือผู้มีพลังฝีมือต่ําเตี้ยเพียงขั้นปฐมภูมิโลกันตร์ ภายใต้การถูกโอบล้อมด้วยเหล่ายอดฝีมือขั้นสูงเช่นนี้สมควรไร้หนทางต่อสู้ดิ้นรน
***จบตอน หญิงร่าน***