หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 520 พระสนมรอง
ตอนที่ 520 พระสนมรอง
องค์รัชทายาทได้ฟังถึงกับนิ่งอึ้งมิรู้จะสรรหาถ้อยคําใดมาต่อปากต่อคํา
เห็นได้ชัดว่าในยามนั้น แม้ต้องคํากล่าวหาร้ายแรงเช่นนั้น ทว่าหนุ่มน้อยเบื้องหน้าผู้นี้กลับยังคงนิ่งเฉยไร้อาการตื่นตระหนกประหนึ่งกําลังยืนชมจิ๋วโรงใหญ่ฉากเอก หากแต่ที่สุดคนผู้นี้กลับต หน้าตายกล่าวว่าตนตกใจหวาดกลัวกระทําสิ่งใดมิถูกภูตผีที่ไหนจะเชื่อคํา
ครั้นเกอซีเห็นทุกสายตาที่จับจ้องเผยสีหน้าดูแคลนคล้ายตําหนิว่าเจ้าช่างไร้ยางอายสิ้นดีหญิงสาวจึงอดกล่าวกลั้วรอยยิ้มออกมามิได้
“องค์รัชทายาททรงตําหนิที่กระหม่อมไม่นําหลักฐานออกแสดงแต่แรก แล้วหากกระหม่อมนําหลักฐานขึ้นแสดงจริงองค์รัชทายาทจะออกพระบัญชาให้เพิ่งเหลียนองชดใช้ความผิดที่กระทําต่อองค์ชายสามหรือไม่เล่าพ่ะย่ะค่ะ ?”
องค์รัชทายาทแห่งแคว้นจินหลิงนิ่งแข็งค้างใบหน้าบิดเบี้ยวไม่น่าชมในทันที
“หากกระหม่อมหยิบยื่นส่งหลักฐานในมือก่อนหน้า จะสามารถแปรเปลี่ยนสิ่งใดได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ?”
“ปากกล้ายิ่งนัก !”
องค์รัชทายาทยังไม่ทันอ้าปาก น่าหลานจออนก็ส่งเสียงร้องตะคอกใส่เกอซีเสียแล้ว
“เห็นได้ชัดว่าทุกสิ่งเป็นเพราะเจ้า หากเจ้าเร่งนําหลักฐานออกแสดงเสียแต่แรก เรื่องราวย่อมไม่บานปลายใหญ่โตถึงเพียงนี้ ได้เห็นทุกคนต้องเดือดร้อนวุ่นวายเสียหน้าเช่นนี้เจ้าสุขใจนักใช่ หรือไม่ ?
“อย่าเสียมารยาท”
เพียงขาดคํา น้ําเสียงอ่อนโยนของเซียอเฉินก็ติดตามมา
“เจ้าหลงลืมไปแล้วหรือว่ายามนี้พวกเรากําลังขออภัยต่อคุณชายซีผู้นี้ ?”
น่าหลานจื่ออวนพ่นลมออกจมูกกัดฟันกรอด
“ต้องขออภัยคุณชายในความเข้าใจผิดทั้งหมด”
เกอซีส่งสายตามองอีกฝ่ายด้วยแววตาเย็นชาก่อนส่งเสียงกระซิบถามเบา
“เจ้ารู้จักน่าหลานเกอซีหรือไม่ ?”
น่าหลานจออวินกําหมัดแน่น ในแววตาแฝงร่องรอยแห่งความขยะแขยง หากแต่สีหน้ากลับไม่เผยร่องรอยแห่งอารมณ์ใด
“น่าหลานเกอซีคือพี่สาวของข้าเอง มีอะไรเช่นนั้นหรือ ? คุณชายรู้จักพี่สาวของข้าด้วยกระนั้นหรือ ?
ผู้ไถ่ถามไม่ผงกศีรษะรับทั้งก็มิได้ส่ายหน้าปฏิเสธ
“คุณชายน่าหลานท่านพอทราบหรือไม่ว่ายามนี้น้องสาวของท่านสบายดีหรือไม่ ?
“น้องสาวของข้าย่อมต้องสบายดีอย่างที่สุด”
ผู้ถูกถามขมวดคิ้วหน้ายุ่งคาดเดาไม่ถูกจริง ๆ ว่าเกอซีต้องการสืบสาวเรื่องใด
“หากแต่สุขภาพของนางไม่ใคร่แข็งแรงจึงถูกส่งไปพักฟื้นในเรือนน้อยที่ไกลตัวเมืองกระนั้น ท่านพ่อและท่านแม่ล้วนให้การดูแลนางในฐานะคุณหนูสามแห่งตระกูลน่าหลานเป็นอย่างดี ตลอดทั้งเสื้อผ้าอาภรณ์ข้าวของเครื่องใช้ทุกสิ่งล้วนถูกจัดสรรส่งให้อย่างดีเยี่ยมไม่ทราบคุณชายเอ่ยถามเรื่องนี้ด้วยเหตุใด ?”
ดีเยี่ยม ?
มุมปากเกอซีกระตุกก๊ก รอยยิ้มเยาะปรากฏบนดวงหน้าที่หม่นมัว
“ไม่มีอะไรมากข้าเพียงเคยพบเจอน้องสาวท่านโดยบังเอิญจึงนึกสนใจใคร่รู้ขึ้นมาบ้างเท่านั้น”
กล่าวจบ เกอซีจึงหันมาหาองค์รัชทายาท
“ได้ยินมาว่า องค์รัชทายาททรงสนพระทัยยกคุณหนูสามแห่งสกุลน่าหลานขึ้นเป็นพระสนมกระนั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ ?”
เพียงได้ยิน องค์รัชทายาทกลับยิ่งรู้สึกงุนงงว่าบทสนทนาในครานี้ถูกโยนส่งกลับมาที่เขาได้อย่างไร
“จออวันแจ้งกับเป็นหวาง ว่าเขามีน้องสาวผู้งดงามทั้งยังเฉลียวฉลาด เหนืออื่นใดคือนางประกอบด้วยพรสวรรค์อันล้ําเลิศพิเศษเหนือผู้ใด เป็นหวางจึงพอใจแต่งตั้งนางขึ้นเป็นพระสนมรองเพียงเรื่องนี้จําต้องให้ท่านหมอน่าหลานผู้บิดาเห็นพ้องทว่าเหตุใดเจ้าจึงเอ่ยถามเรื่องนี้”
*เป็นหวาง แปลว่าข้า เป็นคําเรียกตนเองขององค์ชาย
ความเคลือบแคลงสงสัยแสดงชัดผ่านสีหน้าขององค์รัชทายาท เขาเพ่งพินิจมองหนุ่มน้อยผู้หล่อเหลาเบื้องหน้า ชายหนุ่มลึกลับผู้มีทักษะแทพย์โดดเด่นผู้นี้พยายามขุดคุ้ยถามเรื่องราวของน่าหลานเกอซี หรือเขาจะสนใจในตัวคุณหนูสามแห่งตระกูลน่าหลาน ?
เพียงในวันที่ตัวเขาได้ฟังเรื่องราวของคุณหนูสามจากน่าหลานจื่ออน เขาก็รีบส่งคนไปสืบความถึงในเรือนน่าหลาน หากแต่ผลที่ได้รับกลับทําให้เขาต้องผิดหวัง คุณหนูสามแห่งตระกูลน่า หลานไม่เพียงมีรูปโฉมอัปลักษณ์ นางยังได้สิ้นพลังฝีมือไร้เกียรติศักดิ์ศรีมิได้รับการยอมรับนับถือในสกุลน่าหลาน ทั้งยังถูกรังแกอยู่เนืองนิตย์
คงมีเพียงคนหัวอ่อนด้อยเดียงสาเท่านั้นที่เชื่อว่าน่าหลานเกอซีมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีในตระกูลน่าหลาน
หากแต่คุณชายซีผู้นี้กลับสนใจเรื่องราวของน่าหลานเกอซี หรืออาจเป็นได้ว่า แท้จริงแล้วน่าหลานเกอซีผู้นั้นประกอบด้วยคุณค่าบางประการคู่ควรแก่การใส่ใจอย่างคาดไม่ถึง ?
ขณะที่ความคิดขององค์รัชทายาทกําลังเตลิดไปไกลอยู่นั้น น่าหลานจออวุ่นยังคงจับจ้องเกอซื้อย่างไม่วางตา เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเหตุใดคนผู้นี้จึงเอ่ยปากถามไถ่ถึงน้องสาวของเขาขึ้นมาเช่นนี้
***จบตอน พระสนมรอง***