หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 392 สร้างความบันเทิง
ตอนที่ 392 สร้างความบันเทิง ” หากเจ้าต้องการข้าพร้อมไปตลาดซื้อหาชดเชยกลับมาให้เจ้านับโหล ” ” คำกล่าวนี้มิใช่สิ่งที่อาวุโสเจียงเอ่ยจากปากตนเมื่อครู่กระนั้นหรือ? ” ที่สุดใบหน้าเปี่ยมความอารีของอาวุโสเจียงพลันปรากฏร่องรอยแตกยับเมื่อสีหน้าที่ใช้จับจ้องเกอซียามนี้มีเพียงความมืดหม่นเย็นยะเยือก หมอเซียย่อมตระหนักดีว่ายามนี้อาวุโสเจียงเดือดดาลถึงระดับที่หมายลงมือสังหารมันจ้องหน้าเกอชีด้วยสายตาที่เย็นชาอย่างไร้สิ้นความระวังกิริยาเสียงเยาะหยันดังติดตามมา” เพียงได้รับการเอ่ยขานว่าหมอซียอดอัจฉริยะเจ้าก็คิดว่าตนคือหมออัจฉริยะจริงกระนั้นหรือ? ” ” ข้าจะขอตักเตือนเจ้าไว้ก่อนทางที่ดีเจ้าไม่สมควรปฏิเสธสุราคารวะเพื่อรับสุรากรอกปากวันนี้หากเจ้ายอมเชื่อฟังสวามิภักดิ์เรือนเจียงของข้าแต่โดยดีพวกเราย่อมพร้อมจะลืมเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดทว่าหากเจ้ายังแข็งขึ้นดังเดิมจุดจบของบ่าวล้วนย่อมคือจุดจบของตัวเจ้า” ยามนี้น้ำเสียงของอาวุโสเจียงกลับกลายเย็นชาดั่งน้ำแข็งเย็นยะเยือก” เพียงบ่าวรับใช้ไม่กี่คนหากพวกมันตายก็ปล่อยให้ตายไปเสียถือเสมือนการขอขมาที่ข้าเสียมารยาทกับท่านหมอซีผู้อัจฉริยะหากทว่าท่านหมอซียอดอัจฉริยะท่านสมควรเข้าใจสถานการณ์ยามนี้การตั้งตนเป็นปฏิปักษ์ต่อพวกเราตระกูลเจียงล้วนไม่ส่งผลดีต่อท่าน” เพียงได้ยินเกอซีกลับหัวเราะแผ่วเบาก่อนเสียงหัวเราะนั้นจะค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะหยิ่งยโส” อ้า! เห็นทีข้าคงหลงลืมบอกกล่าวบางสิ่งแก่ท่าน” เมื่อครู่ก่อนข้าเพิ่งเข้าเยี่ยมเยือนสถานทดลองของตระกูลเจียงทั้งยังได้พบเจอผู้ถูกรับเชิญให้เป็นส่วนหนึ่งแห่งการทดลองด้านใน” หนำซ้ำข้ายังเห็นชัดถึงความกระตือรือร้นดูแลต้อนรับเขียวหลีของข้าเป็นอย่างดีเช่นนั้นข้าจึงมีน้ำใจมอบของกำนัลเล็กน้อยแก่ท่านอาวุโสเจียงถึงยามนี้ทั้งใบหน้าของอาวุโสเจียงและท่านหมอเชียล้วนแปรเปลี่ยนอย่างมากมาย หมอเซียเผลอไผลตวาดลั่น” เจ้า….นี่เจ้าบุกเข้าห้องใต้ดินกระนั้นหรือ? เจ้าเข้าไปทำอะไรที่นั่น?!!! ” หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นเล็กน้อยเบื้องล่างปลายขนตายาวคือนัยน์ตาที่เปล่งประกายสุกใสราวดวงดาราหากแต่กลับอาบล้นด้วยอายเย็นที่แสนยะเยือก” มิได้กระทำสิ่งใดอา….ไม่มีอะไรมากก็แค่เปลวเพลิงที่ช่วยแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่ด้านในรวมกระทั่งสิ่งมีชีวิตที่ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ยิ่งกว่าความตาย…ร่างปุ๋ยโอสถทั้งก็ยัง…เหล่าพฤกษามนตร์ดำทั้งหมดที่มี” เจ้า! ! ! เหลือเชื่อนี่เจ้าเผาพฤกษาเวทของพวกเราจนวอดวายสิ้นกระนั้นหรือ!!! ” หมอเซียส่งเสียงคำรามลั่นเนื่องเพราะความโกรธคับแค้นใบหน้าของมันกลับเหยเกถึงที่สุด” เจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกเราต้องสูญเสียโลหิตหัวใจไปมากมายเพียงไรต้องทุ่มเทยาวนานสืบรุ่นต่อรุ่นกี่ยุคกี่สมัยจึงจะสามารถเพาะเลี้ยงพฤกษามนตร์ดำพวกนั้นได้ถึงระดับนี้?! ” อาวุโสเจียงเกรี้ยวกราดจนหน้าเขียวสายตาที่มันเขม็งจ้องเกอซียามนี้ไร้สิ้นความเสแสรั้งเมตตาการุณทั้งหมดทั้งมวลที่เหลือมีเพียงควาามเย็นชาไร้หัวใจ” ซีเยว่คิดหรือว่าเมื่ออาวุโสผู้นี้ปรารถนาเคล็ดวิชาแพทย์สมานหลอดโลหิตแดงดำที่หายสาบสูญไปจำต้องเอ่ยถามจากปากของเจ้า? ” เพียงจับตัวเข้ามาใช้พลังสำรวจจิตตรวจดูเจ้าย่อมไม่อาจปกปิดซ่อนเร้นอีกต่อไป! ” เจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมไม่รู้จักแยกแยะดีชั่วอาวุโสผู้นี้จะสั่งสอนให้เจ้าสำนึกเสียใจกับการกระทำในวันนี้” ยังไม่ทันสิ้นสุดประโยคเงาสีม่วงสายหนึ่งพลันพุ่งพรวดเข้าหาแน่นอนว่าสิ่งนี้คือการลอบโจมตีซึ่งๆหน้าของเกอซี อาวุโสเจียงส่งเสียงเย้ยหยันขึ้นจมูก” ก็แค่เด็กฝีมือกระจอกเพียงขั้นปฐมภูมิโลกันตร์ที่ต่ำเตี้ยกลับหมายลอบโจมตีอาวุโสผู้นี้ช่างไม่รู้จักประเมินตนเอาเสียเลยกล่าวจบชุดคลุมหรูหราตัวโตของมันพลันโบกสะบัดโดยมิต้องควักอาวุธเวท เพียงเสียงดังตับสายเถาวัลย์สีม่วงพลันถูกมันตัดเขวี้ยงทิ้งลงตรงหน้า แรงพลังที่อาวุโสเจียงทุ่มเทล้วนหนักหน่วงเช่นนั้นสายเถาวัลย์ที่ถูกมันเขวี้ยงทิ้งย่อมกระเด็นลอยไกลกระแทกกำแพงอย่างรุนแรงกระทั่งปรากฏรอยแตกแยกคล้ายใยแมลงมุมทิ้งไว้บนผนังกำแพง ขณะที่อาวุโสเจียงกำลังภาคภูมิใจในผลงานของตนมันกลับได้ยินเสียงร่าร้องผวาของหมอเซีย ” อาวุโสเจียงช่วยข้าด้วย! ” สีหน้าของมันแปรเปลี่ยนอย่างรวดเร็วเพียงหันกลับมามันกลับได้เห็นหมอเซียถูกเถาวัลย์กว่าสามหรือสี่เถาร้อยรัดฉุดดึงขึ้นสู่กลางอากาศเพื่อลอยเข้าหาเงื้อมมือของเกอซี นี่มัน…..เจ้าเด็กหนุ่มผู้นี้เพียงต้องการเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการจู่โจมเมื่อครู่เท่านั้น!! ***จบตอนสร้างความบันเทิง***
ตอนที่ 392 สร้างความบันเทิง
” หากเจ้าต้องการข้าพร้อมไปตลาดซื้อหาชดเชยกลับมาให้เจ้านับโหล ”
” คำกล่าวนี้มิใช่สิ่งที่อาวุโสเจียงเอ่ยจากปากตนเมื่อครู่กระนั้นหรือ? ”
ที่สุดใบหน้าเปี่ยมความอารีของอาวุโสเจียงพลันปรากฏร่องรอยแตกยับเมื่อสีหน้าที่ใช้จับจ้องเกอซียามนี้มีเพียงความมืดหม่นเย็นยะเยือก
หมอเซียย่อมตระหนักดีว่ายามนี้อาวุโสเจียงเดือดดาลถึงระดับที่หมายลงมือสังหารมันจ้องหน้าเกอชีด้วยสายตาที่เย็นชาอย่างไร้สิ้นความระวังกิริยาเสียงเยาะหยันดังติดตามมา”
เพียงได้รับการเอ่ยขานว่าหมอซียอดอัจฉริยะเจ้าก็คิดว่าตนคือหมออัจฉริยะจริงกระนั้นหรือ? ”
” ข้าจะขอตักเตือนเจ้าไว้ก่อนทางที่ดีเจ้าไม่สมควรปฏิเสธสุราคารวะเพื่อรับสุรากรอกปากวันนี้หากเจ้ายอมเชื่อฟังสวามิภักดิ์เรือนเจียงของข้าแต่โดยดีพวกเราย่อมพร้อมจะลืมเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดทว่าหากเจ้ายังแข็งขึ้นดังเดิมจุดจบของบ่าวล้วนย่อมคือจุดจบของตัวเจ้า”
ยามนี้น้ำเสียงของอาวุโสเจียงกลับกลายเย็นชาดั่งน้ำแข็งเย็นยะเยือก” เพียงบ่าวรับใช้ไม่กี่คนหากพวกมันตายก็ปล่อยให้ตายไปเสียถือเสมือนการขอขมาที่ข้าเสียมารยาทกับท่านหมอซีผู้อัจฉริยะหากทว่าท่านหมอซียอดอัจฉริยะท่านสมควรเข้าใจสถานการณ์ยามนี้การตั้งตนเป็นปฏิปักษ์ต่อพวกเราตระกูลเจียงล้วนไม่ส่งผลดีต่อท่าน”
เพียงได้ยินเกอซีกลับหัวเราะแผ่วเบาก่อนเสียงหัวเราะนั้นจะค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะหยิ่งยโส” อ้า! เห็นทีข้าคงหลงลืมบอกกล่าวบางสิ่งแก่ท่าน”
เมื่อครู่ก่อนข้าเพิ่งเข้าเยี่ยมเยือนสถานทดลองของตระกูลเจียงทั้งยังได้พบเจอผู้ถูกรับเชิญให้เป็นส่วนหนึ่งแห่งการทดลองด้านใน” หนำซ้ำข้ายังเห็นชัดถึงความกระตือรือร้นดูแลต้อนรับเขียวหลีของข้าเป็นอย่างดีเช่นนั้นข้าจึงมีน้ำใจมอบของกำนัลเล็กน้อยแก่ท่านอาวุโสเจียงถึงยามนี้ทั้งใบหน้าของอาวุโสเจียงและท่านหมอเชียล้วนแปรเปลี่ยนอย่างมากมาย
หมอเซียเผลอไผลตวาดลั่น” เจ้า….นี่เจ้าบุกเข้าห้องใต้ดินกระนั้นหรือ? เจ้าเข้าไปทำอะไรที่นั่น?!!! ” หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นเล็กน้อยเบื้องล่างปลายขนตายาวคือนัยน์ตาที่เปล่งประกายสุกใสราวดวงดาราหากแต่กลับอาบล้นด้วยอายเย็นที่แสนยะเยือก” มิได้กระทำสิ่งใดอา….ไม่มีอะไรมากก็แค่เปลวเพลิงที่ช่วยแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่ด้านในรวมกระทั่งสิ่งมีชีวิตที่ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ยิ่งกว่าความตาย…ร่างปุ๋ยโอสถทั้งก็ยัง…เหล่าพฤกษามนตร์ดำทั้งหมดที่มี” เจ้า! ! ! เหลือเชื่อนี่เจ้าเผาพฤกษาเวทของพวกเราจนวอดวายสิ้นกระนั้นหรือ!!! ” หมอเซียส่งเสียงคำรามลั่นเนื่องเพราะความโกรธคับแค้นใบหน้าของมันกลับเหยเกถึงที่สุด” เจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกเราต้องสูญเสียโลหิตหัวใจไปมากมายเพียงไรต้องทุ่มเทยาวนานสืบรุ่นต่อรุ่นกี่ยุคกี่สมัยจึงจะสามารถเพาะเลี้ยงพฤกษามนตร์ดำพวกนั้นได้ถึงระดับนี้?! ” อาวุโสเจียงเกรี้ยวกราดจนหน้าเขียวสายตาที่มันเขม็งจ้องเกอซียามนี้ไร้สิ้นความเสแสรั้งเมตตาการุณทั้งหมดทั้งมวลที่เหลือมีเพียงควาามเย็นชาไร้หัวใจ” ซีเยว่คิดหรือว่าเมื่ออาวุโสผู้นี้ปรารถนาเคล็ดวิชาแพทย์สมานหลอดโลหิตแดงดำที่หายสาบสูญไปจำต้องเอ่ยถามจากปากของเจ้า? ” เพียงจับตัวเข้ามาใช้พลังสำรวจจิตตรวจดูเจ้าย่อมไม่อาจปกปิดซ่อนเร้นอีกต่อไป! ” เจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมไม่รู้จักแยกแยะดีชั่วอาวุโสผู้นี้จะสั่งสอนให้เจ้าสำนึกเสียใจกับการกระทำในวันนี้” ยังไม่ทันสิ้นสุดประโยคเงาสีม่วงสายหนึ่งพลันพุ่งพรวดเข้าหาแน่นอนว่าสิ่งนี้คือการลอบโจมตีซึ่งๆหน้าของเกอซี
อาวุโสเจียงส่งเสียงเย้ยหยันขึ้นจมูก” ก็แค่เด็กฝีมือกระจอกเพียงขั้นปฐมภูมิโลกันตร์ที่ต่ำเตี้ยกลับหมายลอบโจมตีอาวุโสผู้นี้ช่างไม่รู้จักประเมินตนเอาเสียเลยกล่าวจบชุดคลุมหรูหราตัวโตของมันพลันโบกสะบัดโดยมิต้องควักอาวุธเวท
เพียงเสียงดังตับสายเถาวัลย์สีม่วงพลันถูกมันตัดเขวี้ยงทิ้งลงตรงหน้า
แรงพลังที่อาวุโสเจียงทุ่มเทล้วนหนักหน่วงเช่นนั้นสายเถาวัลย์ที่ถูกมันเขวี้ยงทิ้งย่อมกระเด็นลอยไกลกระแทกกำแพงอย่างรุนแรงกระทั่งปรากฏรอยแตกแยกคล้ายใยแมลงมุมทิ้งไว้บนผนังกำแพง
ขณะที่อาวุโสเจียงกำลังภาคภูมิใจในผลงานของตนมันกลับได้ยินเสียงร่าร้องผวาของหมอเซีย ” อาวุโสเจียงช่วยข้าด้วย! ”
สีหน้าของมันแปรเปลี่ยนอย่างรวดเร็วเพียงหันกลับมามันกลับได้เห็นหมอเซียถูกเถาวัลย์กว่าสามหรือสี่เถาร้อยรัดฉุดดึงขึ้นสู่กลางอากาศเพื่อลอยเข้าหาเงื้อมมือของเกอซี
นี่มัน…..เจ้าเด็กหนุ่มผู้นี้เพียงต้องการเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการจู่โจมเมื่อครู่เท่านั้น!!
***จบตอนสร้างความบันเทิง***