วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 721 จะแก้แค้นให้แม่นายยังไง 2
ตอนที่ 721 จะแก้แค้นให้แม่นายยังไง 2
วัจสารู้ดีว่าร่างกายของเธอนั้นถึงจะเป็นของเธอ แต่ก็ไม่ได้มีไว้เพื่อเธอ แต่มีเอาไว้เพื่อตะวันซึ่งเป็นลูกชาย เธอจึงดูแลรักษาร่างกายตัวเองอย่างดี ด้วยเพราะตอนนี้ลูกชายของเธอจำต้องพึ่งแม่ หากตัวเธอเองเป็นอะไรไปหล่ะก็ เจ้าตัวน้อยจะต้องเสียใจมากแน่นอน
เธอบอกแม่ครัวคนเดียวที่อ่าวตื้นนั้นว่าเธอเพิ่งจะแท้งไป ดังนั้นครัวจึงจัดซุปบำรุงให้แก่เธอ
ในวิลล่าที่อ่าวตื้นนั้นยังมีนายใหญ่คนหนึ่ง ซึ่งเธอไม่ได้คาดหวังให้เขามาสงสาร ดังนั้นวัจสาจึงทำได้เพียงแค่ดูแลตัวเองให้ดี
ตอนที่อยู่ในเมือง เธอก็ถูกธัชชัยขังไว้กว่าสิบวัน ร่างกายก็ได้รับการฟื้นฟูมาโดยตลอด พอกลับมาที่อ่าวตื้นก็พักรักษาตัวกว่า5-6วัน ดังนั้นเธอจึงได้รับการดูแลมากกว่าครึ่งเดือนแล้ว นั่นทำให้ร่างกายของเธอดีขึ้นมาแล้ว
แม้แต่จิตใจที่บาดเจ็บสาหัสก็ได้รับการเยียวยา
เมื่อได้ข่าวการแท้งลูกของวัจสาจากแม่ครัว สิบสองก็นำเรื่องทั้งหมดทั้งมวลไปบอกแก่อำเภอพัดรัก
เห็นได้ชัดว่าอำเภอพัดรักไม่ได้สนใจอะไรว่าวัจสาจะแท้งหรือไม่แท้งลูก สิ่งที่เขาสนใจมากๆ เลยนั่นก็คือการที่วัจสาบาดเจ็บหัวใจจากธัชชัย
นั่นก็หมายความว่าวัจสาและลูกก็จำต้องเลือกฝั่งเขา แล้วก็ตัดขาดจากธัชชัย ซึ่งธัชชัยก็จะกลายเป็นคนที่ข่มขื่นด้วยเพราะเหมือนว่าตัวเขาเองถูกทรยศจากคนที่รัก
การที่เขาสามารถเอาสิบห้ากลับมาได้แล้วนั้น แน่นอนหล่ะว่าเขามีเป้าหมาย แต่การที่สามารถทำให้สามคนพ่อแม่ลูกแตกกันได้นั้น ดูเหมือนจะทำให้เขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
หลังจากที่จากsky dreamกลับมายังเมืองS การที่เขาให้วัจสาเป็นอิสระนั้น เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งในแผนการเท่านั้น มันเป็นการเล่นเกม
เธออยากให้สองแม่ลูกและธัชชัยได้ใกล้ชิดกันสักหน่อย เพื่อที่จะปลูกฝังความรู้สึกที่อ่อนแอเปราะบางเข้าไป แล้วก็ให้ธัชชัยเลือกที่จะทิ้งขว้างสองแม่ลูกนั่นอย่างเลือดเย็น
ยิ่งเมื่อห้าปีก่อนเขาเคยทิ้งลูกเมียของเขามาก่อนแล้ว ดังนั้นหากว่ามันเกิดขึ้นอีกครั้งหล่ะก็นั่นจะทำให้ลูกเมียตัดขาดออกจากเขาอย่างไร้เยื่อใยเลยทีเดียว!
แต่สิ่งที่อำเภอพัดรักกับสิบสองไม่ได้คิดเลยนั่นก็คือความแข็งแกร่งบางอย่างของธัชชัย ที่ภายในเวลาไม่ถึงสองเดือน ก็สามารถทำให้วัจสาท้องขึ้นมาได้ แถมยังแท้งไปแล้วด้วยควรจะบอกว่าธัชชัยนั้นเชื้อแรงดี หรือเป็นวัจสาที่ไม่รู้จักขวบเขินจนเกินไป?อาหารการกินในทุกๆ มื้อที่อ่าวตื้นนั้นเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์เป็นเหมือนดังเก่าก่อน ที่อำเภอพัดรักนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับลูกบุญธรรมสุดรักทั้งสอง ทั้งสิบสองและสิบห้าวัจสายังคงกินยาบำรุงอยู่ที่ครัวกับแม่บ้านเหมือนเดิมแต่ไม่เพียงแค่วัจสาที่เงียบไป แต่เด็กน้อยนั้นเหมือนติดเชื้อทางอารมณ์ ตั้งแต่กลับมาที่อ่าวตื้นตะวันน้อยก็ดูไม่ค่อยมีความสุขนักเมื่อมาถึงเดิมทีเขาปรารถนาที่จะมายังเมืองSเพื่อที่จะมาตามหาพ่อแต่ตอนนี้ราวกับว่าเขาโดนความจริงที่โหดร้ายเล่นงาน เด็กน้อยมองเห็นพ่อแท้ๆ ของตัวเองเลือกเด็กคนอื่น และทอดทิ้งตัวเขาอย่างเลือดเย็นจิตใจของเขาจึงมีความมืดดำเป็นธรรมดาเด็กน้อยเก็บกดความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้กับตัว การที่ถูกพ่อแท้ๆ ของตัวเองทอดทิ้ง ทำให้เขาเกิดความเศร้าอย่างที่ไม่อยากที่จะให้มันเป็นหนักขึ้น ดังนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าอำเภอพัดรักเขาจึงเป็นเด็กว่าง่ายมากขึ้นทีเดียวในเมื่อพ่อแท้ๆ ของเขาไม่สามารถปกป้องเขากับแม่ได้ เขาก็เพียงหวังที่จะพึ่งอำเภอพัดรักผู้เป็นพ่อบุญธรรมนี่แหละไม่ว่าใครก็ชอบที่จะได้รับการปกป้องจากคนที่มีความสามารถ มันทำให้รู้สึกถึงความปลอดภัย ไม่ต้องถึงเด็กน้อยที่อายุเพียงแค่ห้าขวบ เขาก็จะต้องอยากที่จะได้รับการปกป้องเป็นธรรมดาบนโต๊ะอาหาร ดูเหมือนจะมีแต่ของที่สิบห้าชอบทั้งนั้น นั่นก็สามารถบอกได้เลยว่าอำเภอพัดรักนั้นรักและเอ็นดูเขามากเพียงไหนแผลเล็กๆ น้อยของอำเภอพัดรักดูเหมือนจะหายดีหมดแล้ว เขาเหยียดแขนแกร่งก่อนจะลูบผมของเด็กน้อยอย่างแผ่วเบา“ทรงนี้เหมาะกับนายมากสิบห้า หล่อมากๆ ”อำเภอพัดรักดูท่าทางแก่ไปมากทีเดียว เป็นเพียงระยะเวลาสิบกว่าวันที่ลูกบุญธรรมที่เขาสุดแสนรักนั้นจากไปและกลับคืนสู่อ้อมกอดเด็กน้อยไม่ได้ตอบอะไร เขายังคงกินแต่ข้าวในชามไปเรื่อยๆ กินกับไปไม่เท่าไหร่เอง“ทำไมไม่กินกับข้าวหล่ะ? หรือว่ากับข้าววันนี้ไม่อร่อย? ”เมื่อเห็นเด็กน้อยดูเศร้าสร้อย เขาก็เริ่มไม่รู้จะพูดอะไรเด็กน้อยส่ายหน้าช้า และเพื่อที่จะแสดงว่ากับข้าวนั้นอร่อยขนาดไหน เขาจึงคีบเนื้อปลาเข้าปากและเคี้ยวตุ้ยๆเมื่อเห็นชิ้นเนื้อปลาแล้ว หัวของเด็กน้อยก็ไปถึงบ้านตระกูลศรีทอง นึกถึงฉากที่ธัชชัยพ่อแท้ๆ เฮงซวยของเขากัดมันออกจากเนื้อให้หม่ามี๊ของเขาพูดก็พูด พ่อแท้ๆ เฮงซวยก็ยังรักหม่ามี๊เขา แต่ไม่ได้รักมากขนาดนั้น!“พ่อแท้ๆ ของนายไม่ต้องการนายแล้ว แต่สิบห้าก็ยังมีพ่อบุญธรรมคนนี้ไม่ใช่เหรอ? พ่อบุญธรรมเอ็นดูจริงๆ สิบห้า”เขาเจ็บมากที่อุ้มเด็กน้อยขึ้นมาจากเก้าอี้และเอามานั่งที่ตัด ก่อนจะอดทนในการป้อนอาหารให้เจ้าตัวน้อยหลายวันมานี้อำเภอพัดรักไม่ได้ดูแลตัวเองเลย หนวดเคราของเขาก็ไม่ได้ลับออก ดังนั้นเขาจึงใช้เคราที่ขึ้นเป็นตอไถไปที่แก้มน้อยๆ ของเด็กน้อย ทำให้เด็กน้อยหัวเราะด้วยเพราะจักจี้ที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อที่จะทำให้เด็กน้อยที่ไม่ร่าเริงคนนี้ได้ยิ้มออกมาบ้างในเวลานั้นเองแปดก็เดินเข้ามา“พ่อบุญธรรมครับธัชชัยมาครับ เขามาคนเดียว บอกว่าอยากพบพ่อ”อำเภอพัดรักกอดสิบห้าเอาไว้แน่นขึ้น ก่อนจะเลิกคิ้ว “รีบออกไปเลยนะ ไม่เห็นหรือไงว่าฉันยุ่งอยู่”“ได้ครับ งั้นผมจะไปบอกให้เขากลับไป” แปดรับคำก่อนจะหมุนตัวออกไป“รอก่อน! ” อำเภอพัดรักเรียกแปดที่กำลังเดินออกไปเอาไว้ “ให้เขาเข้ามา ค้นตัวให้ทั่วด้วย! ”อยู่ๆ เขาก็เกิดเปลี่ยนใจ ด้วยเพราะอำเภอพัดรักรู้สึกว่า การที่ให้พ่อแท้ๆ เข้ามาเห็นลูกตัวเองถูกเขาที่เป็นพ่อป้อนข้าวนั้น เขาจะรู้สึกยังไงอีกอย่าง เจ้าเด็กน้อยก็กำลังเศร้าสร้อย บางทีการที่ธัชชัยมานั้นอาจจะทำให้เขายิ้มได้แปดดูเหมือนจะไม่เข้าใจวิธีการของอำเภอพัดรัก จึงชะงักไปพักหนึ่ง แต่เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาควรจะเอาใส่ใจ ดังนั้นจึงโค้งตัวรับคำ “ได้ครับ”“สิบห้า เดี๋ยวพ่อเฮงซวยของนายก็จะมาแล้ว นายคิดที่จะแก้แค้นเขายังไงดี? ”อำเภอพัดรักถามด้วยแววเสียงมุ่งร้ายชัดเจน