วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 668 โหวตให้ลูกชายหรือลูกสาว
ตอนที่ 668 โหวตให้ลูกชายหรือลูกสาว
“คุณเป็นคุณผู้หญิงรองบ้านตระกูลศรีทองอย่างถูกต้องนะ ไม่กลัวกนิษฐาแอบอ้างหรือยังไง? ” คำพูดของธัชชัยกระตุ้นวัจสาได้อย่างดี
ตอนนี้ที่สำคัญเลยก็คือใจของเธอสับสนไปหมด แม้แต่ตัวเธอเองจะไม่รู้ว่าตัวเธอควรจะทำอะไรอย่างไรแล้ว เธอจึงเหมือนหุ่นยนต์เมื่อถูกธัชชัยกึ่งลากกึ่งพาออกมาจากวิลล่าที่อ่าวตื้น
ตอนที่วัจสาถูกธัชชัยพากลับมาที่บ้านนั้น พ่อบ้านภูษิตกำลังตัดไม้พุ่มอยู่ที่หน้าบ้าน
“ท่านชัย คุณผู้หญิงรอง กลับมาแล้ว”
“อื้อ พ่อบ้านภูษิตวางมือก่อน ขึ้นไปเรียกพี่ชายฉันกับกนิษฐาลงมา ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย”
“ได้ครับ” พ่อบ้านภูษิตรับคำแล้วก็ขึ้นไปด้านบน
ภายในห้องครัว ป้าอ้อยกำลังจัดเตรียมอาหารเช้าอยู่
“เดี๋ยวเรากินข้าวกันก่อน ไม่ต้องไปรอพวกเขาหรอก” ธัชชัยพาวัจสาเดินมายังโต๊ะทานข้าวก่อนจะนั่งลงข้างๆ เธอ และกินข้าวราวกับว่ามันเอร็ดอร่อยมาก
แน่นอนว่าป้าอ้อยมีกระจิตกระใจที่ดี เธอยังเตรียมเค้กเผือกม่วงไว้ให้วัจสา แล้วก็ยังมีกุ้งม้วนซึ่งเป็นเมนูที่วัจสาชอบมากที่สุดด้วย
ท้องของเธอหน่ะหิวแล้ว แต่เธอยังไม่ได้อยากเท่าไหร่นัก เพียงแค่มองธัชชัยที่ดูจะเจริญอาหารมากอย่างอ่อนโยน
ชายหนุ่มกินอย่างตะกละตะกลาม ไม่สุภาพเอาซะเลย ดูเหมือนว่าเขาจะกลืนลงไปโดยไม่เคี้ยวด้วยซ้ำ นั่นทำให้นึกถึงวิศาลขึ้นมาธัชชัยหยิบนมที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมาดื่มไปอึกหนึ่ง ก่อนจะยกคิ้วเป็นเชิงทักวัจสาก่อนจะพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “นั่งคิดว่าทำไมสามีฉันถึงได้หล่ออย่างนี้ใช่มั้ย? ”วัจสาที่เดิมทีอารมณ์ย่ำแย่มากอยู่ เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้นก็พลันหัวเราะขึ้น ตานี่นี่หลงตัวเองอย่างกับนกยูงจริงๆ ชอบเปิดทางอวยตัวเองอยู่เรื่อง“กินสักคำนะ อย่าขมวดคิ้วอย่างนั้น ผมเจ็บปวดใจนะเนี่ย”ธัชชัยกัดเบคอนไปครึ่งหนึ่งก่อนจะป้อนเธอแค่เบค่อนเข้าไปในปาด ท้องของวัจสาก็ร้องขึ้นนั่นทำให้เธอหยุดกินไปชั่วครู่ รอให้ท้องคุ้นชินกับอาหาร“ทำไมฮะ? รังเกียจผมเหรอ? ”เมื่อเห็นว่าวัจสาขมวดคิ้ว ธัชชัยก็กระพริบตาปริบๆ อย่างไม่พอใจ “น้ำลายก็กินไปแล้ว ยังจะมาเสแสร้งอีก”วัจสากราดสายตาคมกริบไปทางเขา เธอหล่ะเกลียดอีตานี่จริงๆ นี่เธอก็เคยกินของที่เขากัดให้ไม่น้อยเลยนะแต่ตอนนี้เธอไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้กนิษฐาที่กำลังลงมาจากชั้นสองก็เห็นธัชชัยกับวัจสากำลังจีบกันอยู่พอดี“ธัชชัยนี่คุณไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเลยหรือยังไงกันฮะ ลูกสาวของตัวเองอยู่ในเงื้อมมือของอำเภอพัดรัก คุณยังมีหน้ามานั่งจีบกับยัยอินโนเซ้นตส์นี่อีกอย่างนั้นหรอ! ”กนิษฐาหัวร้อนไปหมด เธอคิดว่าเขาควรที่จะอยู่ในอาการเศร้าถึงจะถูกธัชชัยเพียงตอบกลับเรียบๆ “ความสุขในความทุกข์ยากแบบสองสามีภรรยาของเราไปเดือดร้อนเธองั้นหรอ? ขอโทษด้วยถ้าอย่างนั้นหน่ะ! ”สิ่งที่ธัชชัยพูดนั้นเป็นความจริง มันเป็นความจริงในสิ่งที่เขาพูด เขาไม่อยากที่จะเห็นวัจสาเศร้าเพราะเป็นห่วงลูกชาย เขาเพียงแค่อยากให้เธอได้ยิ้มและหัวเราะบ้าง“ความสุขในความทุกข์ยาก? ฉันว่าในใจวัจสาคงจะมีความสุขมากอยู่! อำเภอพัดรักไม่ทำอันตรายอะไรลูกชายเธออยู่แล้วนี่ แสร้งทำเป็นเศร้าให้ใครดูหล่ะ? แสดงได้ดีเชียวหล่ะ! ”พูดแล้วก็หยุดไปพักหนึ่ง กนิษฐาราวกับว่ายิ่งพูดยิ่งโมโห “แกอยากจะยืมมืออำเภอพัดรักกำจัดลูกสาวฉันใช่มั้ยหล่ะ? สารชั่วอย่างแกจะต้องอยากแก้แค้นฉันแน่ๆ! ”วัจสาหัวเราะเย็นขึ้นมาก่อนจะพูด “ฉันว่าเธอคงจะเป็นบ้าไปแล้วหล่ะมั้งกนิษฐา! ยืมมืออำเภอพัดรักเนี่ยนะ? กนิษฐา เธอเป็นลูกสาวบุญธรรมของเขานะ แล้วฉันหล่ะ ฉันเป็นใคร? เธอยังยืมมือเขาไม่ได้ แล้วฉันผู้เป็นภรรยาแต่งของธัชชัยจะเอาความสามารถอะไรทำ? ”วัจสาเน้นยำคำว่าภรรยาแต่งสี่คำนี้ อย่างไรก็ตามมันก็แสดงออกถึงความไม่พอใจเล็กน้อย ไหนๆ ก็จ่อหัวมาแล้วทำไมเธอจะไม่ระบายหล่ะ?ถ้าเธอมีที่พึ่งหล่ะก็ มันไม่มีความจำเป็นเลยที่จะต้องเผชิญหน้ากับกนิษฐา แล้วก็ปกป้องลูกตัวเองเอาไวเตอนนี้ก็ขอใช้ธัชชัยมากระตุ้นผู้หญิงชั่วร้ายอย่างกนิษฐา และดูเหมือนว่ามันจะเป็นตัวเลือกที่ดีทีเดียวใบหน้าของกนิษฐาบิดเบี้ยวจนหน้ากลัว เธอแทบจะอยากเข้ามาฉีกทึ้งวัจสาเป็นชิ้นๆ!“ภรรยาแต่งมันจะไปมีความหมายอะไร? เขารักเธอหรือยังไง? ” กนิษฐาเย้ย “ถ้าเขารักเธอจริง ทำไมพอเธอไปแล้ว เขาถึงได้มามีลูกกับฉันทันทีเลยหล่ะ? ”สงครามเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า การปะทะวาจาของสองสาวดูเหมือนจะไม่มีวันเลิกรา,เลิกร้าง ดาบคนละเล่มแทงกันไปแทงกันมาแต่คำพูดของกนิษฐาทำให้หัวใจของวัจสาเจ็บปวดไม่ใช่ปัญหาที่ว่ามิ้นเป็นลูกแท้ๆ ของธัชชัยหรือเปล่า ตอนนี้ธัชชัยยังไม่ได้บอกแก่กนิษฐาเลยเรื่องของมิ้น ดังนั้นมันจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมกนิษฐาถึงยังกล้ากร่างกับเธอแบบนี้”ในเมื่อธัชชัยไม่ใช่คนเอ่ยปาก มันก็ไม่มีความจำเป็นที่เธอจะพูดออกไปหัวใจของเธอขมขื่นไปหมด ใบหน้ากระตุกรอยยิ้มเก้กัง “ที่เธอพูดก็ถูกนะ ธัชชัยเขาไม่ได้รักฉันแน่ๆ คนที่เขารักมาโดยตลอดนั่นก็คือเธอ”วัจสาเพียงพูดไปตามที่กนิษฐาว่า ไม่รู้ว่ามันเป็นการเยาะเย้ยตัวเอง หรือชื่นชมกนิษฐากันแน่“วัจสา คุณซื่อบื้อไปแล้วหรือยังไง? มิ้นเป็นลูกของใคร คุณไม่ใช่ว่ารู้อยู่แล้วหรอ? ”ธัชชัยพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ถ้าอยากจะให้ผมแสดงความรักที่มีให้คุณ เมื่อคืนที่ด่ำดื่มมันลึกพอมั้ย? ”วัจสาไม่สนใจคำพูดธัชชัย “ ฉันไม่ได้คลอดมิ้นออกมา ฉันจะไปรู้เหรอว่าเป็นลูกของใคร! แล้วถ้ามิ้นเป็นลูกแท้ๆ ของคุณจริงๆ แบบนี้ฉันไม่ต้องเป็นแม่เลี้ยงเลยหรือยังไง! ”“พอที เลิกทะเลาะกันได้ละ มิ้นเป็นลูกของฉัน! ”