วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 647 กลิ่นอายของแผนชั่วร้าย 2
ตอนที่ 647 กลิ่นอายของแผนชั่วร้าย 2
ธัชชัยไม่รู้ อันที่จริงแล้วตะวันก็แอบกลัววิศาลอยู่บ้าง เพราะเขามองออกว่าวิศาลนั้นไม่ได้มีความอดทนและใจดีกับเขาเหมือนธัชชัย
รูปร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัดๆ เห็นได้ชัดเลยว่าแข็งแรงไม่แพ้พ่อบุญทำ
เด็กน้อยยังเห็นข้างนอกห้องออกกำลังกายที่ยืนเต็มไปด้วยบอดิ้การ์ดมากมาย เขารู้ดีว่าตัวเองสู้พวกเขาไม่ไหว ดังนั้นจึงเลือกที่เชื่อฟัง
“ธัชชัย!”
พอเห็นธัชชัยที่ปรากฏตัวอยู่ในห้องออกกำลังกาย เด็กน้อยก็รีบวิ่งเข้าไปหาเขา
ความดีใจที่ปิดกลั้นไม่อยู่ และวินาทีนั้นเอง ทำให้เห็นถึงความสัมพันธ์ของความเป็นครอบครัวได้อย่างชัดเจน!
ในตอนแรกธัชชัยที่มาพร้อมกับความหงุดหงิดและโมโห แต่หลังจากที่ได้เห็นตะวันแล้ว ใจของเขาก็สงบขึ้น เพราะว่าเขาได้รับความอบอุ่นจากตะวันอย่างชัดเจน
ขณะที่เด็กน้อยโผล่เข้าไปโอบอ้อมกอดของเขาอย่างแน่น แล้วยังหอมแก้มของเขาอย่างแรง ธัชชัยได้รับแรงพลังเต็มเปี่ยมอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน
“ลูกรักของพ่อ พ่อรักหนู…พ่อรักหนูมากจริงๆ!” เสียงนี้เปร่งออกมาจากหัวใจ ธัชชัยหอมแก้มลูกที่อยู่ในอ้อมกอด รอบดวงตาเริ่มรู้สึกร้อนผ่าว
ความรู้สึกนี้ก็มาได้แค่แป๊ปเดียว
“ธัชชัย ม๋ามี้ของผมหล่ะ?!”
เด็กน้อยมองไม่เห็นแม่ของตัวเอง เลยค่อยๆเอาตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของเขาพอได้ยินลูกชายถามอย่างนี้ ธัชชัยนิ่งไปสักพักและเรียกสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว เขาลูบหัวของเด็กน้อยเบาๆ “ม๋ามี้ไม่ได้มาด้วย แต่เธอฝากบอกมาว่าให้หนูเชื่อฟังคุณพ่อและพักอยู่ที่บ้านลุงวิศาลนี้ก่อน”เด็กน้อยมองหน้าของธัชชัยแล้วพูดออกมาอย่างเสียงดังว่า “คุณโกหก! ม๋ามี้ไม่มีวันทิ้งผม เพราะผมคือดวงใจของเขา! หรือว่าคุณรังแกม๋ามี้อีกแล้ว? ธัชชัยผมเกลียดคุณที่สุดเลย ผมเกลียดคนชั่วที่โกหกเด็กๆ!”เพราะว่าไม่ได้เจอม๋ามี้มาหลายชั่วโมงแล้ว ใจของเด็กน้อยเริ่มรน และยกเท้ารีบวิ่งพุ่งออกไปข้างนอกธัชชัยไม่ทันตั้งตัว เลยทำให้เด็กน้อยหลุดรอดไปจากใต้แขนเขาได้“อย่าให้เขาออกไป!”วิศาลตะโกนออกไป พวกชายชุดดำที่อยู่รอบๆก็ขยับตามจับตัวกันวุ่นวายเด็กน้อยเลี้ยวไปทางขวาแล้ววิ่งไปตรงข้างหน้าต่าง ยื่นมือไปจับราวหน้าต่างพร้อมปีนขึ้นไปเท้าข้างหนึ่งห้อยไว้ด้านนอก อีกข้างหนึ่งอยู่ด้านในเด็กน้อยเอาหัวยื่นออกไปดูลาดเลาด้านนอก ซวยแล้ว ตึกข้างนอกนี้สูงเกือบสิบเมตร เขาแทบจะอ้วกและรีบเอาหัวเก็บเข้ามาเขาแค่แสร้งทำท่าทางเฉยๆ เขาไม่ได้อย่างตายจริงๆถ้าทำอย่างนี้ก็ไม่มีโอกาสได้เห็นม๋ามี้อีกแล้วหล่ะสิ!“พวกคุณอย่าเข้ามา ! ถ้าเข้ามาหล่ะก็ ผมก็จะโดดลงไปจากที่นี่!”เด็กน้อยพูดข่มขู่ชายชุดดำพวกนั้น“หยุด! พวกนายถอยออกไปให้หมด!”ธัชชัยยื่นมือไปขวางไว้ด้านหน้าของหนุ่มชุดดำ สายตามองหาลูกชายที่อยู่ตรงหน้าต่าง เขาข้างหนึ่งของเขาอยู่ด้านนอกแล้วถึงแม้สีหน้าของธัชชัยจะดูนิ่งเฉย มีแต่เขาเท่านั้นที่รู้ ว่าแท้จริงแล้วในใจของเขาตอนนี้แทบจะสลายนั้นคือลูกชายเขาที่เสียไปแล้วเพิ่งได้กลับคืนมา! ถ้าต้องเห็นเขาตายไปต่อหน้าต่อตาหล่ะก็ เขายอมตายก่อนซะยังจะดีกว่าถ้าต้องสูญเสียตะวันไปอีกครั้ง เขาคงจะกลายเป็นคนบ้า!“โอ๋ๆตะวัน เป็นเด็กดีนะ ยื่นมือมาให้พ่อ หนูคิดดูสิ ตึกสูงขนาดนี้ถ้าตกลงไปหล่ะก็ต้องไม่หล่อแน่ๆเลย อีกอย่างจะต้องเจ็บมากมาก…อย่างทำอย่างนี้เลยนะ ดีไหมลูก? สัญญากับพ่อ”ธัชชัยเกลี้ยกล่อมเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปใกล้เขาเด็กน้อยนั้นไม่ได้เป็นคนที่ถูกขู่ให้กลัวแต่เด็ก ภายใต้การเลี้ยงดูของอำเภอพัดรัก เด็กน้อยนั้นได้ความกล้าหาญมาเต็มๆความสูงอย่างนี้เขาไม่กลัว แต่ว่าตอนนี้เขาเพิ่งจะ5ขวบ ในใจของเขาก็แอบลุกลี้ลุกลนอยู่เล็กน้อย“ธัชชัยหยุดเดี๋ยวนี้นะ! อย่าเข้ามา! ถ้าคุณยังเดินเข้ามาอีกแม้แต่ก้าวเดียว ผมก็กระโดดลงไปเดี๋ยวนี้ ถึงตอนนั้นคุณก็จะไม่มีลูกชายคนนี้อีก! รอร้องไห้ขี้มูกโป่งได้เลย!”เด็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงโอ้อวด ใช้ความรักที่ธัชชัยมีต่อเขา ทำให้ธัชชัยต้องทรมานใจ“อย่า…อย่ากระโดด! พ่อฟังหนูทุกอย่าง แต่หนูต้องยืนให้มั่นคงนะ!”หัวใจของธัชชัยตกไปถึงตาตุ่ม เขารีบย่อตัวลงพร้อมเชื่อฟังที่ลูกพูด เพราะถ้าหากตะวันไม่ทันระวังเผลอลื่นตกลงไป เขาคงไม่ได้แค่ร้องไห้ขี้มูกโป่งแค่นั้นแน่ๆพอเห็นว่าการข่มขู่อย่างนี้ใช้ได้ผลกับธัชชัย ตะวันก็เริ่มที่จะทำสงครามด้วยวิธีอย่างนี้ต่อไป“ธัชชัย ผมของถามอะไรคุณหน่อย คุณต้องตอบตามความจริง ห้ามโกหก! ไม่อย่างนั้นผมก็จะกระโดดลงไป ให้คุณได้เห็นลูกชายของคุณตายไปกับตา!”เพราะว่าเห็นวิธีนี้ได้ผล ตะวันเลยใช้วิธีนี้ข่มเขาต่อ“ได้ ถามมาสิ ฉันจะพูดความจริงและจะไม่โกหกเลยแม้แต่น้อย”ธัชชัยเป็นห่วงตะวัน แต่เขาก็เริ่มรู้สึกโมโหเล็กน้อย