วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 646 กลิ่นอายของแผนชั่วร้าย
ตอนที่ 646 กลิ่นอายของแผนชั่วร้าย
ธัชชัยค่อยๆใจเย็นลงกับเรื่องที่กนิษฐาได้เล่ามา ทำให้นึกย้อนกลับไปตอนเกิดเรื่องในเมื่อ5ปีก่อน หรือจะให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยอีกครั้งงั้นหรอ?
บังคับให้ธัชชัยจะต้องเลือกระหว่างลูกชายแท้ๆของเขากับมิ้นอีกครั้ง?
แต่ว่าพวกเขาทั้งคู่ก็ยังเป็นแค่เด็กตัวน้อยๆ…ถึงแม้มันก็เป็นเหมือนข้อสอบฉ้อยให้เลือก แต่คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ทำให้ธัชชัยปวดหัวคิดจนสมองแทบระเบิด หงุดหงิดใจไปหมด
อำเภอพัดรักนี่ป่วยเป็นโรคจิตหรือเปล่า? ถึงได้คอยให้เขาต้องเลือกอะไรประหลาดๆอย่างนี้เสมอ
การเลือกของเมื่อ5ปีก่อนนั้นเคยทำให้ธัชชัยเหมือนตายทั้งเป็น; ดังนั้นใน5ปีหลังนี้ ธัชชัยจะไม่มีวันยอมให้เรื่องโหดร้ายอย่างนี้เกิดขึ้นอีก!
เมื่ออยู่ในสถานที่แปลกไม่คุ้นชิน เมื่อเทียบกับมิ้นที่ขี้งอแงแล้ว ตะวันก็ดูสุขุมลุ่มลึกอย่างเห็นได้ชัด
เขาได้โต้เถียงกับวิศาลมานานสักพักแล้ว
วิศาลที่ไม่เคยรับมือกับเด็กมาก่อนจึงคิดว่าการที่หาคนมีนมเปรียบเสมือนแม่ ดังนั้นเขาเลยหาผู้หญิงมาให้ตะวันมากมายไปหมด ทั้งรักเด็กและมีหน้าอก
แต่ทั้งหมดนี้ก็ถูกตะวันไล่ตะเพิดออกไป
ดังนั้นการที่จะให้วิศาลเลี้ยงเด็กนั้นยังมีฝีมือไม่มากพอ
ในสายตาของตะวันแล้ว แม่ของเขามีเพียงคนเดียว ซึ่งคนคนนั้นก็คือวัจสา“ไอ้คุณวิศาล ส่งผมกลับไปเดี๋ยวนี้!” เด็กน้อยตะโกนใส่หน้าของวิศาลอย่างเสียงดังในตอนแรกวิศาลก็ทนไม่ไหว จนอยากจะเอาสก็อตเทปมาปิดปากยัยเด็กนี้ไว้พร้อมผูกแขนผูกขาโยนไปทิ้งไว้ที่มุมห้อง แต่ว่าความหงุดหงิดของเขาก็ค่อยๆจางหายไปเมื่อสายเรียกเข้าจากธัชชัยโทรเข้ามาเพราะว่าเขารู้ดีว่าถ้าเด็กน้อยคนนี้อยู่ในมือของเขา ธัชชัยจะต้องรีบมาที่นี่แน่ๆ ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไร แต่ขอแค่ให้ธัชชัยมาที่นี่ วิศาลก็รู้สึกสะใจมากแล้ว“อยากกลับไปไหนหล่ะ?” วิศาลถอดเสื้อสูทที่ใส่อยู่และเปลี่ยนไปเป็นชุดออกกำลังกาย เสื้อผ้าที่รัดตัวเขาจนกล้ามเนื้อโผล่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด“คุณก็แค่โทรไปถามธัชชัยว่าม๋ามี้ของผมอยู่ที่ไหน ก็ไปส่งผมที่นั้นแหละ”เด็กน้อยเพียงคิดว่า ม๋ามี้อยู่ที่ไหน ที่นั้นก็คือบ้านของเขา!“นี่เรียกพ่อของตัวเองอย่างนี้งั้นหรอ? ถ้ารู้ว่านายมันเป็นเด็กอกตัญญูแบบนี้ ตอนนั้นเขาควรจะกำจัดเด็กอย่างนายทิ้งไปให้พ้นๆซะ!”วิศาลโต้เถียงกับตะวันไปมา ความจริงเขาก็แค่อยากจะช่วยธัชชัยคนที่ไม่กล้าด่าลูก ก็เลยด่าสั่งสอนเด็กไปซะหน่อย“หยุดก่อน เขายังไม่ใช่พ่อของผม ผมยังไม่ยอมรับเขา! และแน่นอนก็ต้องเรียกชื่อของเขาสิครับ!” เด็กน้อยตอบกลับไปอย่างมีเหตุมีผล “อีกอย่าง ผมมีพ่อบุญทำก็พอแล้ว!”“มีพ่อบุญทำก็พอแล้ว? นี่นายกำลังจะนับโจรเป็นพ่ออยู่นะ! พวกนายนั้นเป็นศัตรูกัน! นายกับอำเภอพักรักก็ควรที่จะไม่ถูกกัน!” วิศาลจะต้องอยู่ฝ่ายธัชชัยอยู่แล้ว ฉะนั้นจึงเอาแต่สั่งสอนตะวันระหว่างที่พูดอยู่ ตะวันก็สะกิดใจขึ้นมา“พ่อบุญทำของผมอย่างน้อยเขาก็เลี้ยงผมมา5ปี แล้วไอ้สารเลวธัชชัยคนนั้นหล่ะ? เขาก็เอาแต่สนุกกับชีวิตอิสระของเขา และไม่เคยเลยที่จะไปตามหาผมกับม๋ามี้!”เด็กน้อยพูดออกมาทุกคำที่ดูเข้าข้างอำเภอพัดรัก“นายจะไปรู้อะไร! ตอนนั้นที่นายยังไม่เกิอ ก็เพราะเขานี่แหละที่ทำให้ครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูกของนายต้องจากกัน! ถ้าหากนายยังอยู่ที่ตระกูลศรีทอง คนคนนั้นที่จะถูกคนชื่นชมและรักใคร่ก็จะเป็นนาย! ไม่ใช่มิ้น!”วิศาลทะเลาะถกเถียงกับเด็กน้อยต่อไป ทั้งนี้ก็เพื่อที่จะถ่วงเวลารอจนธัชชัยจะมาถึงเด็กน้อยเม้มปากพร้อมกับสีหน้าโอ้อวดเล็กน้อยแล้วพูดว่า “มิ้นไม่ใช่ลูกของไอ้สารเลวคนนั้นสักหน่อย เธอเป็นลูกสาวของคุณอาวรพล!”วิศาลตกใจเล็กน้อย “นายไปฟังใครพูดมา? พ่อนาย?”เด็กน้อยส่ายหัว “ไม่ใช่ คุณอาวรพลเป็นคนบอกผม เขาไม่โกหกเด็กๆ ผมเชื่อเขา!”วิศาลนึกไม่ถึงเลยว่าเรื่องมันจะกลายเป็นอย่างนี้ เขานิ่งคิดไปสักพัก วิธีการบีบบังคับคนอื่นนั้นเป็นเรื่องความถนัดของธัชชัยเลย แต่วรพลหน่ะสิทำยังไงถึงให้กนิษฐายอมได้? ดูเขาเหมือนจะอ่อนแอหน่อยๆ…เรื่องนี้ถ้าหากธัชชัยเป็นคนเล่าให้เด็กน้อยฟังหล่ะก็ เขาจะต้องมีแผนอะไรบางอย่างแน่ๆ แต่ถ้าหากเรื่องนี้วรพลเป็นคนพูดออกมาหล่ะก็ มันก็จะคนละเรื่องเลย วิศาลเองก็เชื่อคำพูดของวรพลเหมือนกันธัชชัยนั้นเอาแต่ใช้แผนจับเสือด้วยมือเปล่าอย่างนี้! น่าอนาจจริงๆ!“ถ้าอย่างนี้หล่ะก็ นายก็เป็นลูกคนเดียวของพ่อนายหล่ะสิ! ดู ดู ยังทำสีหน้าได้ใจอีก!”วิศาลอุ้มเด็กน้อยที่นั่งอยู่ขึ้นไปไว้บนแท่นไม้สูงๆที่อยู่ข้างบน “ไหน ลองเรียกฉันว่าพ่อบุญทำสักทีสิ แล้วฉันจะปล่อยนายลงมา”เขานึกว่าเด็กน้อยนี้จะกลัวความสูง เพราะปกติเด็กทั่วไปจะเป็นเช่นนั้น แต่ว่าเขาไม่รู้เลยว่าตะวันนั้นไม่เหมือนกับเด็กทั่วไปเขาสไลด์ตัวลงมาพร้อมท่าทางที่ดูชำนาญอย่างมากวิศาลถึงกับตกใจกับพฤติกรรมท่าทางของเขา อึ้งไปสักพักแล้วพูดว่า “ไอ้พวกนี้เป็นสิ่งที่พ่อบุญทำของนายสอนไว้ให้เอาไว้รับมือกับคุณพ่อธัชชัยของนายหรือไง? เด็กอายุแค่5ขวบ ก็สอนให้ทำอะไรอย่างนี้ อำเภอพัดรักนี่มันโหดจริงๆ!”เด็กน้อยถามขึ้นว่า “ไหนลองพูดมาดูสิ้ว่าพ่อบุญทำกับพ่อสารเลวนั้น ระหว่างพวกเขามีความแค้นอะไรกัน?”วิศาลยกมือลูบหัวของเด็กน้อยเบาๆ พร้อมเสียงถอนหายใจ“เรื่องมันยาว อีกอย่างเรื่องอย่างนี้ให้พ่อของนายเป็นคนเล่าให้นายฟังเองเถอะ! คืนนี้เขาน่าจะมาที่นี่”เมื่อธัชชัยมาถึงที่นี่ ตอนแรกก็คิดว่าคงจะกำลังเดือดทำสงครามกันอยู่ ใครจะไปคิดว่าจะเห็นภาพที่ลูกชายของตัวเองและวิศาลนั้นเหมือนนั่งคุยปรึกษาเรื่องอะไรบางอย่างกันอยู่ไอ้เด็กน้อยนี้ทำตัวดีมีมารยาทกับวิศาลด้วย? น่าแปลกจริงๆ!