วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 496 ภรรยาผู้มีอำนาจ
ตอนที่ 496 ภรรยาผู้มีอำนาจ
อำเภอพัดรักเงียบไปสักพัก แล้วจึงตอบกลับ “ไม่ชอบ!”
ไม่ชอบยังจะถาม…จะแกล้งทำเป็นมีความรู้ทำไม?
“อืม” วัจสาตอบรับ แล้วรีบถามขึ้นอีกครั้ง “อันนี้เกี่ยวอะไรกับที่นายจับฉันมาsky dreamไหม?”
วัจสายังคงไม่เข้าใจ ว่าทำไมอำเภอพัดรักถึงจับเธอมา จะเป็นภรรยาผู้มีอำนาจเหรอ?
แต่ว่าอำเภอพัดรักก็ไม่เหมือนคนบ้ากามอะไร ถ้าจะเป็นภรรยา กนิษฐาน่าดึงดูดกว่าเยอะเลย
เมื่อนึกถึงกนิษฐา ก็รู้สึกหมดแรง เธอออกมาจากเมืองเอสสิบกว่าวันแล้วตอนนี้เธอคงจะเข้ามาลงหลักปักบานที่บ้านศรีทองเรียบร้อยแล้ว เฉิดฉายเสียยิ่งกว่าอะไร ตอนนี้ก็คงจะได้เป็นคุณนายรองสมดั่งใจเธอแล้วสินะ?
“เกี่ยวกันนิดหน่อย” เสียงของอำเภอพัดรักนั้นสุ่มสึกและนาวไกล ราวกับมันสะท้อนกลับมาจากขอบๆอย่างนั้น
วัจสาอึ้งไปชั่วครู่ อำเภอพัดรักจับเธอมาที่sky dream เพียงเพราะบทกลอนบทหนึ่งเหรอ? เหตุผลนี้มันช่าง…เหลือเชื่อ
“อำเภอพัดรัก ไม่ทราบว่าที่คุณพูดถึงเป็นกลอนบทไหนเหรอ?” วัจสาถามลองเชิง ไม่แน่บทที่เขาชอบอาจจะเป็นบทที่เธอรู้จักดี จะทำให้เขาพอใจขึ้นมา แล้วปล่อยเธอและลูกไป!
อำเภอพัดรักเงียบไปสักพัก แล้วจึงค่อยๆตอบขึ้น “บทที่ตอนนั้นเธอและธัชชัยท่องกัน”
วัจสาอึ้งไปชั่วขณะ เธอคิดไม่ถึงว่าจะเป็นบทกลอนที่เธอเคยมอบให้ธัชชัยที่จริงตอนนั้นเธอก็สงสัย ว่าทำไมอำเภอพัดรักไม่ให้คุณเข้มและคุณแปดตามกรดลและธัชชัยไป ถ้าขับเรือน่าเร็วมาก แทบไม่ต้องไล่ตาม แค่จู่โจมระยะไกล ก็ทำให้เรือของธัชชัยและกรดลจมได้แล้วธัชชัยที่บาดเจ็บสาหัสเมื่อตกลงในทะเล เวลาผ่านไปนาน จะมีชีวิตรอดได้อย่างไร?เป็นเพราะอำเภอพัดรักได้ฟังบทกลอนที่เธอมอบให้ธัชชัยนี่เอง เขาถึงได้เปลี่ยนความคิด ยอมปล่อยธัชชัยไป?ไม่รู้ว่าตัวเองเดาถูกไหม แต่หลังมานี้อำเภอพัดรักเปลี่ยนไปมากหลังจากที่จับเธอมาจากเมืองเอส ไม่ได้ทรมานเธออย่างซาดิส เสียงที่ใช้คุยกับเธอก็อ่อนโยนขึ้นมาก ราวกับกำลังไล่ตามความฝัน“คุณอำเภอพัดรัก คุณต้องการให้ฉันท่องกลอนบทนั้นให้ฟังเหรอคะ?” วัจสารู้สึกอึดอัด เพราะถึงแม้ว่ากลอนบทนั้นจะเป็นกลอนรัก แต่ให้เธอท่องให้อำเภอพัดรักฟัง มันคงจะแปลกน่าดู“เธอไม่มีสิทธิ์มาท่องให้ฉันฟัง!” อำเภอพัดรักพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกวัจสาเกือบจะทำแอปเปิ้ลติดคอ “…” คูณไม่อยากฟัง ฉันก็ไม่อยากท่องเหมือนกัน! จองหองอะไรกัน? มาหาว่าเธอไม่มีสิทธิ์!เหมือนกับนึกอะไรขึ้นมาได้ วัจสามองไปที่ชายตาของอำเภอพัดรัก แล้วก็พบรอยแผลเป็นเล็กๆ เพราะรอยแผลนั้นอยู่ที่หางตา จึงทำให้ดูเหมือนรอยตีนกาวัจสาจำได้ว่ากลอนบทนั้น แม่ของธัชชัยแต่งขึ้น มันเขียนอยู่บนภาพวาด และบนนั้นมีเป็นภาพของชายหนุ่มเพียงครึ่งหน้า และมีจุดที่ชัดเจนมากที่สุด คือรอยแผลเป็นที่หางตาตอนนั้นวัจสาคิดว่าคงจะวาดพลาดไป แต่ว่าตอนนี้ คงมีเพียงจุดเด่นเพียงอย่างเดียว ที่สามารถทำให้ดูออกว่าเป็นใครหรือว่า… ภาพที่แม่ของธัชชัยวาดคือ อำเภอพัดรัก?วัจสาตกใจกับสิ่งที่ตัวเองคิดขึ้นมาได้ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่หน้าของอำเภอพัดรักอีกครั้ง“เธอเหมือนกับ รู้จักฉัน?” อำเภอพัดรักหันมา แล้วถามวัจสาขึ้น พร้อมกล่าวเสริม “ก่อนที่ฉันจะไปที่เมืองเอส”วัจสาขมวดคิ้วแน่น เธอรู้สึกไม่เข้าใจสิ่งที่ตัวเองคิด จึงเลือกที่จะเงียบกระดาษใบนั้นถูกเก็บไว้ในโต๊ะหนังสือสักแห่งในเมืองเอส ต่อให้เธอบอกว่าเขาเหมือนกับกับคนในรูป เขาก็คงจะไม่เชื่อเธอ!และตอนนี้เขาให้เธอเลือก เธอคงต้องการที่จะอยู่ที่sky dreamมากกว่าเมืองเอสในเมืองเอสมีอะไรหลายอย่างที่อาจจะให้เธอหันหลังกลับไปได้ มีบางอย่างที่อำเภอพัดรักเอามาไว้บนตัวเธอ และยิ่งไปกว่านั้นคือ ผู้ชายคนนั้นที่ชื่อ ธัชชัยไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง แผลหายดีหรือยังวัจสาเธอนี่มันเลวจริงๆ หนีมาตั้งไกลขนาดนี้แล้ว ยังคิดถึงผู้ชายคนนั้นอยู่อีก!คนลิขิตก็ไม่สู้ฟ้าลิขิต ในขณะที่เธอวางแผนที่จะใช้เงินหมื่นหยวนไปอยู่ที่อำเภอเล็กๆ อำเภอพัดรักกลับเผยตัวขึ้นมา แล้วยังพาเธอกลับมาที่sky dreamอีก ทำให้เธอประหยัดเงินหมื่นนั้นไปและตอนนี้ก็อยู่มาห้าปีแล้วมองออกไปยังวิวนอกหน้าต่างที่สวยงาม แล้ววัจสาก็ถอนหายใจออกมายาวๆ“หม่ามี๊ นั่งเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอีกแล้ว! แบบนี้จะโง่ตายเอานะ!”การพูดจาแบบนี้ มันช่างเหมือนกับผู้ชายคนหนึ่งวัจสาหันไป ก็เห็นร่างเล็กกำลังวิ่งมา เธออ้าแขนกอดเด็กคนนั้นเอาไว้ เพื่อไม่ให้เขากระแทกหรือล้มวัจสาย่อตัวลง แล้วปัดผมหน้าม้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อให้เรียบร้อยในแววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เด็กผู้ชายตรงหน้ามีใบหน้าเหมือนกับผู้ชายคนนั้น และดวงตาที่แยกขาวดำอย่างเห็นได้ชัด