วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 484 ฉันไม่ต้องการความรักอะไรแล้ว
ตอนที่ 484 ฉันไม่ต้องการความรักอะไรแล้ว
วัจสาถูกขังอีกครั้งและก็เป็นวันที่3ที่ไม่ได้เห็นอะไรเลย. เธอถูกล่ามไว้ด้วยโซ่อันใหญ่อยู่ในห้องที่มีพื้นที่ไม่ถึงสิบตารางเมตร, มันมืดมัวแต่ก็ยังพอได้กลิ่นของเห็ดบางทีนี่อาจจะเป็นห้องเพาะเห็ด!
เธอไม่สามารถออกไปได้ ไม่ว่าจะกินจะดื่มก็อยู่ในห้องเล็กๆ ไม่ถึง10ตารางเมตรไม่เห็นเดือนไม่เห็นตะวัน. วัจสารู้สึกว่าตนเองยังเทียบกับสุนัขไม่ได้เลย
วัจสาลูบท้องที่นานวันก็ยิ่งใหญ่ขึ้น เธอไม่รู้ว่าจะทนอยู่อย่างงี้ได้นานเท่าไหร่ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะเจรจากับกนิษฐา!
รีบจบฝันร้ายอย่างงี้ไปไวๆ ก็ดี ก็ถือซะว่าเป็นแค่ฝันร้ายพอหนีไปก็ไม่มีอะไรแล้ว
เมื่อกนิษฐามาถึง เธอก็เริ่มต้นพูด
“กนิษฐา ตอนนี้ธัชชัยรู้แล้วว่าฉันอยู่ในกำมือของเธอ ถ้าคิดว่าฉันจำเป็นต้องตาย เธอจะแกล้งทำว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดีไม่อะไรก็คงไม่มีประโยชน์เพราะเขาต้องคิดแน่ว่าเธอกนิษฐาเป็นคนฆ่า! ”
กนิษฐามองร่างวัจสาที่สะบักสะบอมและยิ้มขึ้นมา “ถ้าไม่อย่างนั้นหล่ะ? เธอหวังจะให้ฉันทำยังไง? ปล่อยเธอไป ปล่อยให้เธอไปมีความสุขกับธัชชัยงั้นหรอ? ”
วัจสาแค่หัวเราะกับตัวเองนิ่งๆ : “ เธอคิดว่าเรื่องมันมาถึงทุกวันนี้ฉันจะยังคิดอะไรกับผู้ชายคนนั้นอยู่หรอ? ”
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เธอคิดจะทำอะไร? ต่อรองกับฉัน? แต่ว่าเธอมีของอะไรหล่ะ? ตัวเองมีความสามารถอะไรหรือว่าจะต้องให้ฉันเตือน? ”
กนิษฐาฮัมเพลงพร้อมกับกัดสตอเบอร์รี่ลูกแดง“ฉันก็ไม่กลัวที่จะพูดกับเธออย่างตรงไปตรงมา, ตอนนี้ฉันก็กำลังรอพ่อบุญธรรมของฉันอยู่ ไผ่ก็สามารถจับเขาไว้ได้แค่10วันเท่านั้นแหล่ะ ถ้าไม่อย่างนั้นมันก็จะบานปลายกลายเป็นเรื่องทางการเมือง,เมื่อถึงตอนนั้นไม่ต้องพูดถึงไผ่เลยแม้แต่เลขาธิการพรรคก็ยังรับมือไม่ไหว. และเมื่อพ่อบุญธรรมฉันเป็นอิสระแล้วฉันก็จะยกเธอให้เขาจัดการตามขั้นตอนของเขารับรองว่าเธอจะลืมไม่ลงแน่ๆ! ”ใช่ วัจสาเห็นความโหดร้ายของอำเภอพัดรักมากับตาตัวเอง ทำไมเธอจะไม่รู้หล่ะ?ธัชชัยบังกระสุนให้วรพลถึง3นัด แต่ตั้งแต่ต้นจนจบไม่หันมามองพวกเขาแม่ลูกเลยด้วยซ้ำ ตลอดชีวิตของวัจสาเธอไม่อาจลืมเหตุการณ์นี้ได้ที่จริงถ้าธัชชัยสามารถมายืนด้านหน้าพวกเขาแม่ลูกได้ถึงแม้มันจะเป็นแค่การเสแสร้งก็ได้ เท่านี้วัจสาก็สบายใจแล้ว!“ของต่อรองของฉันก็คือ ความสุขของเธอกับธัชชัยไง! ”วัจสาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เรียบซะจนเหมือนว่าธัชชัยไม่ใช่สามีเธอยังไงยังงั้นวัจสาไม่อยากมีชีวิตแบบนี้เธอรู้ว่าตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ต่อไปบนโลกกนิษฐาก็จะรังควานเธอไม่เลิกวรพลปล่อยให้กนิษฐาตายไม่ได้ ธัชชัยก็ปล่อยให้เธอตายไม่ได้ แม้แต่คนของธัชชัย บุรีก็ล้วนยกยอปอปั้นยอมทุกสิ่งอย่างเพราะความสวยของกนิษฐาและเธอก็ยังมีแบล็กที่แข็งแกร่งอย่างเข้มและอำเภอพัดรักเธอไม่ตายแน่นอนแต่ส่วนวัจสาหล่ะ? นอกจากตนเองเธอก็ไม่มีใคร. เธอก็เป็นเหมือนใบไม้ที่ร่วงลงมาโดนพัดไปตามสายลมสายฝน ไม่สามารถที่จะควบคุมชะตาชีวิตตนเองได้, เมื่อลมฝนผ่านมาพัดพาเธอไปที่ไหนก็สิ้นสุดแค่นี่นั่นแหล่ะ!จะโดนขี้ดินขี้โคลนหรือได้ปุ๋ยจากเท้าของใครๆ ก็เลือกไม่ได้สักอย่างวัจสาไม่อยากเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เธอยากที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตตนเอง!“เธอมีความสุขของฉันกับธัชชัยมาเป็นของต่อรอง? ฮ่าๆ วัจสาสมองเธอโดนเคาะจนเสื่อมแล้วรึไง? ความสุขของฉันกับธัชชัยไปเป็นของต่อรองในมือของเธอตั้งแต่ตอนไหน?ณ ตอนนั้นเองกนิษฐาก็ใช้ปืนมาเคาะที่หัวของวัจสา ดังนั้นกนิษฐาถึงพูดว่าโดนเคาะจนโง่ไปแล้วกนิษฐาหัวเราะแต่วัจสาก็หัวเราะซ้ำยังเสียงดังกว่าเธอหลายเท่า“ไม่ว่าพวกเธอจะรักกันมากแค่ไหนรักกันมานานเท่าไหน แต่ตอนนี้ความจริงก็คือฉันหน่ะมีโอกาสมากกว่าเพราะฉันตั้งท้องลูกของเขา!”“ฮ่าๆ เธอคิดว่าตั้งท้องแล้วจะสามารถคลอดออกมาได้งั้นหรอ? ” กนิษฐาพูดเย้ยหยั่น“ฉันรู้ ว่าตราบใดที่ยังมีกนิษฐาลูกของฉันก็จะไม่ได้เกิดมา”วัจสาพูดความจริงและไม่กลัวที่จะรุนรานกนิษฐาและก็รู้ว่ากนิษฐาไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ เธอสามารถไปเรียกธัชชัยที่ไม่นอนหมดสติติดต่อกันเป็นเวลา10ชั่วโมง เรียกจนปากคอแห้งเพียงแค่เพื่อเรียกให้ธัชชัยตื่น เพื่อแลกกับโอกาสที่จะได้อยู่ใกล้ธัชชัยขึ้นมานิดนึง“เฮ้อะ ก็ถือว่าเธอรู้จักตัวเองดีนี่” กนิษฐาพูดเสียงเย็น “ฉันอยากจะให้ไอ้เด็กต่ำต้อยในท้องนั่นตายไปซะ นั่นเป็นเรื่องง่ายๆ เลยนะฉันแทบไม่ต้องขยับนิ้วเลยก็สามารถทำให้มันตายตั้งหลายร้อยวิธี! เธอเชื่อมั้ยหล่ะ? ”“ฉันเชื่อสิ! ทำไมจะไม่เชื่อหล่ะ? ” วัจสาพยักหน้าเรียบๆ “แต่ว่าไม่มีวิธีไหนเลยที่จะทำให้ธัชชัยตัดใจจากฉันและหันกลับไปรักเธอ”กนิษฐาที่นั่งกินสตอเบอร์รี่อยู่ก็หยุดชะงัก“แต่เธอไม่มีวิธีก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่มี. ฉันต้องการเพียงแค่วิธีเดียวฉันก็สามารถทำให้ธัชชัยเกลียดฉันจนถึงขั้นลืมฉันไปเลยและมารักเธอ! ”ประโยคที่วัจสาพูดออกมานี้ สำหรับกนิษฐาแล้วมันดึงดูดเธอมากเพราะนี่คือความปราถนาของกนิษฐา