วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 483 ไร้ซึ่งความหวัง 2
ตอนที่ 483 ไร้ซึ่งความหวัง 2
หลังจากที่ถอนหายใจออกมายาวๆ ธัชชัยก็นึกถึงคำที่คนอื่นๆ ใช้เรียกวิศาลเมื่อก่อน พวกเด็กๆ จะชอบเรียกเขาว่าเป็นทหารม้า ธัชชัยสงสัยจริงๆ ว่าตัวเขาเองจะถูกเพื่อหลอกมั้ย
ธัชชัยจึงถามขึ้นด้วยเสียงเย็นๆ “วิศาล แกทั้งเลือดเย็นและอำมหิต ฉันว่าไม่ช้าก็เร็วแกอาจจะทรยศฉันก็ได้”
“ไอ้เรื่องนี้แกไม่ต้องห่วง ถ้าจะต้องยิงนัดสุดท้ายออกไป ฉันจะยิงมันที่ตัวฉันเอง” วิศาลพูดอย่างไม่ใส่ใจ เพียงช่วยจับเอวของธัชชัยเพื่อให้เขาขยับตัวให้หมอตรวจได้ง่ายขึ้น
“ศาล แกไปเอาแผนที่เมือง Sมาให้ฉันหน่อย ฉันอยากดูว่ามันมีอะไรแปลกๆ ที่แถวๆ อ่าวนี่มั้ย”
สิ่งที่ธัชชัยสงสัยนั่นก็คือ ทำไมถึงไม่มีกลองวงจรปิดจับรถของกนิษฐาเอาไว้ได้ หรือว่ามันจะมีที่ไหนที่สามารถเป็นที่กบดานได้”
วิศาลยื่นแผนที่ให้ธัชชัยพลางพูดอย่างมั่นใจ “ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่เธออยู่ที่เมืองS เธอไม่มีทางรอดเงื้อมมือของฉันไปได้แน่นอน”
“อื้อดี วิศาล แกจะตายมั้ยนะ ถ้าแกไม่พูดอวดเนี่ย? ไหนก็บอกฉันสิ้ว่ากนิษฐาพาวัจสาหนีไปยังไง? บินไปหรือมุดดิน? ” ธัชชัยพูดอย่างดูถูก แต่ก็พูดในสิ่งที่ตัวเองสงสัย
วิศาลกลับพยักหน้าเรียบๆ “ดูเหมือนจะเป็นไปได้ทั้งสองวิธี”
ใบหน้าของธัชชัยเคร่งลง เขารับรู้ได้ว่าวิศาลไม่ได้พูดเล่น “ว่าต่อสิ้”“เราตรวจสอบรถขาเข้าขาออกทั้งหมด แต่แกลองคิดสิ ถ้าเป็นรถที่ถูกบรรจุเอาไว้ในกล่องหล่ะ ถ้าเป็นสินค้าที่อยู่ในรถบรรทุกที่มีใบอนุญาต แบบนั้นกนิษฐากับวัจสาอาจจะอยู่ในกล่อง ที่ซึ่งเราไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าก็ได้มั้ยใช่เหรอ? ”บางทีวิศาลอาจจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ธัชชัยนั้นฟังอย่างตั้งใจ“แกอาจจะผิด หรือไม่อย่างนั้นก็อาจจะใช่ก็ได้ ครั้งก่อนอำเภอพัดรักให้ฉันดูวิดีโอ…ในนั้นเป็นวัจสาที่ติดอยู่ในกล่องขนของ”"ธัชชัยพูด ตอนนี้ใจเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นรีบผึงขึ้นจะลุกออกจากเตียง แต่โดยไม่ระวังบังเอิญบีบขาขวาที่อยู่ในเฝือกของตัวเองเข้า จนต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด“ใจเย็นๆ ระวังหน่อย อย่าเรียนรู้ที่จะนั่งอยู่แต่บนรถเข็นแบบพี่ชายคุณ! ” วิศาลพูดกับธัชชัยอย่างตรงไปตรงมาอย่างนี้เสมอและไม่ต้องการที่จะปิดเป็นความลับเขาจึงเป็นห่วงมากแต่ที่พูดอย่างงี้ก็เพื่อให้ธัชชัยที่ตื่นเต้นสงบลง. เขาไม่อยากนั่งรถเข็นและก็ยิ่งไม่อยากให้ชีวิตอยู่กับรถเข็นไปตลอดในจิตใต้สำนึกของเขา ธัชชัยยังคงไม่เชื่อว่าวัจสาจะจัดการกับกนิษฐาได้!แม้ว่าผู้หญิงที่ดูโง่ๆ คนนี้ภายนอกจะดูเหมือนซื่อๆ แต่ดูจากสถานการณ์ที่เธอเผชิญกับกนิษฐาครั้งก่อนๆ กนิษฐาเป็นฝ่ายที่แพ้ซะส่วนใหญ่เพราะการป้องกันของวัจสานั้นทำได้ดีมากแต่ธัชชัยจะรู้ได้ยังไงว่าก่อนการป้องกันทุกครั้งวัจสาจะต้องประสบกับอะไรบ้าง? ไม่เพียงแค่นี้ยังต้องดิ้นรนอดทนหนีเอาชีวิตรอดมากี่ครั้งและในท้องของเธอก็ยังมีเด็ก4เดือนกว่าอีกด้วย!บางทีวัจสาก็รู้สึกว่าตนเองเป็นเหมือนกับแมลงสาบที่ฆ่าไม่ตาย ดื้อดึงเหมือนกับวัชพืชที่สอดแทรกขึ้นตามก้อนหินเมื่อนึกถึงเด็กในท้องจิตใจของธัชชัยก็กลับมาตื่นเต้นกระสับกระส่ายอีกครั้งเขาจะเป็นพ่อคนแล้วแต่ใจของเขามันก็เหมือนถูกพันอยู่ในเถาองุ่นหลายๆ เส้น“ศาล คุณปล่อยให้ผมออกไปหาวัจสาเถอะ ฉันอยู่ที่นี่มันแย่กว่าการตายซะอีก! ” เสียงของธัชชัยแหบห้าวเขาพยายามที่จะลุกขึ้นจากโซฟา“คุณนี่ทำเพื่อนผู้หญิงคนนี้จริงๆ แม้แต่ชีวิตตนเองยังไม่สนใจเลย?! ” วิศาลไม่เคยเห็นธัชชัยเป็นแบบนี้แต่ก่อนเขาไม่เคยตายเพื่อผู้หญิงคนไหนจากที่วิศาลดู ผู้หญิงทุกคนก็เป็นเพียงเครื่องมือที่ไว้ใช้เพื่อสืบทอด ทำไมต้องรักจนตายแทนได้? ผู้ชายก็ต้องต่อสู้เพื่อโลกสิ!ส่วนสถานการณ์อีกด้านเป็นไปตามที่วิศาลกล่าวคือกนิษฐาเอารถออฟโรดของบุรินเข้าตู้คอนเทนเนอร์ก่อนจะเอาออกจากอ่าวไปลูกๆ บุญธรรมของอำเภอพัดรักที่แท้ก็วิธีการหลบหนีเอาตัวรอดหลากหลายทางรถบรรทุกขนาดใหญ่ขับมานานกว่า2ชั่วโมง, หลังจากลงจากรถแล้วกนิษฐาก็ขับรถออฟโรดไปอีกชัวโมง จากนั้นก็พาวัจสามาเมืองเล็กๆ ที่ดูเหมือนแถบชานเมืองที่นี่เงียบมากๆ เสียงดังๆ กับความวุ่นวายในเมืองมันไม่ส่งผลถึงที่นี่เลยสักนิดใต้สะพานเล็กๆ ก็มีแม่น้ำใสๆ ไหลผ่าน เป็นประกายชั้นๆ เมื่อกระทบกับแสงแดด. เลยแม่น้ำไปก็เป็นบรรไดหินแคบๆ ที่มีหญิงสาวสองสามคนกำลังซักเสื้อผ้ากันอยู่ริมแม่น้ำวัจสาอยากมีชีวิตที่แสนหวานและอยู่ห่างจากเรื่องราวทางโลกอย่างงี้ มันเหมือนกับย้อนกลับไปในอดีต เมื่ออาทิตย์ขึ้นก็ทำงานเมื่ออาทิตย์ตกก็หยุดพักแต่น่าเสียดายที่ที่นี่เป็นที่ถูกจับมา ตอนนี้วัจสาถูกพันทั้งสองมือสองเท้าแล้วยังโดนปิดปากอีกคนที่มากับวัจสาและกนิษฐายังมีผู้ชายอีกคนเป็นชายที่ผิวดำมากเหมือนกับว่ารู้จักกับบุริน. เมื่อตอนที่อยู่ที่อ่าวก็คือเขาที่คอยให้อาหารแก่เธอและบุรินวัจสากลัวมากจริงๆ พวกที่จับคนมาและขังไว้ในห้องมืดๆ