วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 463 บาดเจ็บสาหัส 2
ตอนที่ 463 บาดเจ็บสาหัส 2
อีกทั้งอำเภอพัดรักยังให้เข้มเป็นคนปิดประตูเรือ เพื่อขังทุกอย่างไว้บนเรือ และแน่นอนหล่ะว่าเข้มนั้นจะต้องคุ้นชินกับการโหลดเรือกว่ากรดลแน่นอน
แต่แค่สามนาทีหลังจากนั้นธัชชัยก็หนีออกไปได้
ดูเหมือนว่าประโยชน์ของธัชชัยที่ว่า “พาผู้หญิงหนีไป”นั้น จะทำให้เข้มประทับใจ
ชั่วเวลาขณะนั้น วัจสาก็เกิดสำนึกขึ้นมาทันทีว่าความรักที่กนิษฐามีต่อธัชชัยนั้นมันคือรักจริงๆ รักที่บริสุทธิ์ รักที่ลึกซึ้งกว่าสิ่งใด
ชั่วเวลานั้นเอง กนิษฐาก็เริ่มมองวัจสาด้วยสายตาแปลกประหลาด จ้องมองหน้าวซีดขาวของวัจสาอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฉันนี่มันโง่จริงๆ จะช่วยเธอขึ้นมาทำไมนะ? ควรให้เธอสองแม่ลูกตายเป็นอาหารฉลามไป”
ประกายอาฆาตปรากฏบนตัวกนิษฐาอีกครั้ง ด้วยเพราะเธอเพิ่งสำเหนียกได้ว่าการที่เธอช่วยวัจสานั้นมันเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นเอาซะเลย
วัจสาที่กำลังจิบน้ำอยู่ถึงกับชะงัก เธอสำรวจดูจากแววตาของกนิษฐามันไม่มีประกายของการพูดเล่นอยู่ในนั้น ทั้งหมดที่เธอเห็นมีแต่ความโหดร้าย โหดร้ายราวกับอำเภอพัดรักอย่างไรอย่างนั้น
“เฮ้ใครก็ได้! รีบโยนผู้หญิงคนนี้กลับลงทะเลไปที!” เธอสั่งเสียงดังอย่างไร้ซึ่งความรู้สึก
แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ช่างน่ากลัวเสียจริง
ลูกเรือทั้งหมดเต้มไปด้วยความฉงน ผู้หญิงคนนี้กำลังเล่นอะไรอยู่? มันยากมากเลยที่ช่วยหญิงสาวขึ้นมาจากความหนาวเย็น แล้วจากนั้นก็จะทิ้งกลับไปใหม่อย่างนั้นเหรอ? งั้นจะช่วยขึ้นมาทำไม?
คนสวยคนนี้มีปัญหาทางสมองรึเปล่า?จริงๆ มันไม่เกี่ยวหรอกเรื่องว่าเธอป่วยไม่ป่วย แค่นอนกอดตอนกลางคืนก็พอแล้ว ทั้งใบหน้ารูปไข่ทั้งยังรูปร่างดีแบบนี้มันก็เพียงพอจริงๆ มันไม่เกี่ยวหรอกเรื่องว่าเธอป่วยไม่ป่วย แค่นอนกอดตอนกลางคืนก็พอแล้ว ทั้งใบหน้ารูปไข่ทั้งยังรูปร่างดีแบบนี้มันก็เพียงพอจนกระทั่งกนิษฐาหยิบปืนขึ้นมาจากเอวนั้นเอง เรือทั้งเรือก็ตกอยู่ในความเงียบเขาเริ่มหาเชือกและเทปกาว พร้อมถามในขณะที่เดินไปหาวัจสา“คุณกนิษฐา ต้องการให้เธอใส่ห่วงชูชีพมั้ย? ” ลูกเรือคนนั้นก็ดุแข็งแรงบึกบึนแต่ดูเหมือนจะไม่มีสมอง เขาจึงถามขึ้นมา“คิดว่าฉลามจะชอบห่วงชูชีพมั้ยหล่ะ? ” กนิษฐาตอบเสียงเย็นจนกระทั่งกนิษฐาหยิบปืนขึ้นมาจากเอวนั้นเอง เรือทั้งเรือก็ตกอยู่ในความเงียบเมื่อเห็นครนเดินถือเชือกมา วัจสาก็ถอยหนีออกไปโดยไม่รู้ตัว เธอเพิ่งจะได้ขึ้นมาจากน้ำไม่นานนี้เอง แน่นอนหล่ะว่าเธอไม่อยากกลับไปอีก!“กนิษฐา เธอจะเอาฉันกลับทะเลไม่ได้นะ เพราะฉันตายไม่ได้!” วัจสาเริ่มพูดเพื่อช่วยตัวเองสิ่งที่ กนิษฐากับอำเภอพัดรักต่างกันนั่นก็คือ เขาไม่มีจุดอ่อน แต่เธอมี! อีกทั้งจุดอ่อนของเธออนั้นยังเป็นธัชชัยด้วย!“โอ๊ะโอ๋? ไหนว่ามาสิ้ ว่าทำไมเธอถึงตายไม่ได้? หรือว่าเป็นเพราะยมบาลไม่ต้อนรับเธอ? ”ในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็ตกอยู่ในมือของเธอ ก่อนที่เธอจะตายไปไม่ว่ายังไงก้ตาม เธอก็ควรจะได้ทรมานอย่างเต็มที่ไม่ใช่เหรอ? ”“ธัชชัยไม่สนหรอกว่าฉันจะเป็นจะตายยังไง แต่ถ้าเธอฆ่าลูกของเขาหล่ะก็ เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน"วัจสาพูดจบ เธอก็ถูกกนิษฐาตบไปที่หน้าทันทีแต่เธอก็ไม่อาจที่จะไม่คล้อยตามคำพูดของวัจสา“เธอลืมไปแล้วหรอ ว่าเธอเป็นหนี้ชีวิตพี่ชายของเขา ถ้าเกิดเธอฆ่าลูกเขาอีกคน ญาติสนิททั้งสองต้องมาตายด้วยน้ำมือของเธอ เธอว่าเขาจะอภัยให้เธอมั้ย? นี่ไม่ต้องคิดถึงว่าจะได้แต่งงานกับเขาเลย”“เพี๊ยะ!” เสียงตบดังขึ้นอีกครั้ง กนิษฐาตบอย่างแรงจนมือของเธอชาไปเล็กน้อยแก้มทั้งสองข้างของวัจสาบวมเฉ่งเป็นรูปมืออย่างรวดเร็ว“เธอตายอยู่ที่นี่จะมีใครรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นคนฆ่า? เขาจะทบความเกลียดชังนี้ไปกับพ่อเลี้ยงของฉัน”กนิษฐาไม่ใช่คนที่จะหลอกเอาง่ายๆ อยู่แล้ว ความคิดของเธอกระจ่างชัดมาก“ดังนั้นเธอจึงยิ่งไม่ควรฆ่าฉัน! "วัจสากล่าวอย่างใจเย็น “ถ้าเธอไม่อยากให้เขาใช้ชีวิตทั้งชีวิตไล่ล่าพ่อเลี้ยงของเธอ หรือถูกตามล่าโดยพ่อเลี้ยงของเธอ อีกทั้งถ้าเขาไม่สามารถอยู่ได้อย่างสงบตลอดชีวิตนี้ แล้วเธอกนิษฐา เธอเองก็จะไม่มีความสุขอย่างที่เธอต้องการ!”กนิษฐาหัวเราะ เธอยิ้มอย่างเยือกเย็นแก้มทั้งสองข้างของวัจสาบวมเฉ่งเป็นรูปมืออย่างรวดเร็วกนิษฐาหัวเราะ วัจสาเองก็หัวเราะแต่อีกคนหัวเราะอย่างน่ากลัว อีกคนกลัวหัวเราะอย่างโศกเศร้า“เธอว่าฉันจะได้กลับไปอยู่ข้างตัวของผู้ชายคนนั้นเหรอ? คนที่ทิ้งฉัน คนที่เลือกพี่ชายเขา เธอว่าฉันยังอยากอีกเหรอ? ”สิ่งที่วัจสาพูดนั้นขัดกับความคิดของเธอเอง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของเราแล้วนั้น เธอจะต้องแสดงความเกลียดชังต่อธัชชัย“พี่ชายเขาจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ แต่ฉัน ท้องได้สี่เดือนแล้ว ดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับ กับอีกดวงที่กำลังขึ้นมาใหม่ แต่ธัชชัยก็ยังเลือกทางนั้นอย่างชัดเจน เธอว่าฉันควรจะกลับไปหาเขาอีกหรอ? ”คำพูดของวัจสานั้นทำให้กนิษฐาคล้อยตามได้อย่างยอดเยี่ยมเธอหล่ะอยากเห็นภาพที่ธัชชัยทิ้งวัจสาและเธอทุกข์ทรมานเหมือนจะตายด้วยตาจริงๆ“เขาสามารถที่จะไม่ไยดีฉันได้ สามารถเห็นชีวิตตอนเป็นดั่งมดได้ แต่เด็กที่อยู่ในท้องหล่ะ? เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา เขาสามารถรักษาได้ แต่เขาโหดร้ายเกินกว่าจะทำมัน เขาก็ควรที่จะได้รับรางวัลอย่างสาสม ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเขา ไม่มีวัน เขาจะไม่ได้แม้แต่คิด!”