วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 438 คนที่ไม่ถูกเลือกจะตายยังไง
ตอนที่ 438 คนที่ไม่ถูกเลือกจะตายยังไง
“พวกเธอก็นั่งกินด้วยกันสิ อย่ามัวแต่ยืน” ธัชชัยเงยหน้ามองป้าอ้อยกับภูษิตที่เอาแต่จ้องมาที่เขา
“เฮ้อ ไม่รู้ว่าพวกสารเลวนั้นจะเอาอะไรให้คุณชายใหญ่กับคุณนายกิน…” ป้าอ้อยมองธัชชัยที่เอาแต่กิน พลันนึกถึงคุณชายใหญ่กับวัจสาที่ตกอยู่ในอันตรายขึ้นมา
“ป้าบ” เสียงดังสนั่น ธัชชัยกระแทกตะเกียบลงบนโต๊ะ “ร้องไห้ฟูมฟาย จะให้กินข้าวลงยังไง?”
ถูกธัชชัยดุขึ้นมา ทำให้ป้าอ้อยร้องไห้หนักขึ้น
พ่อบ้านภูษิตรีบดึงป้าอ้อยมา “ป้าอ้อย เธอเข้าไปดูซุปในครัวทีว่าเสร็จรึยัง? ฉันอยู่ดูแลตรงนี้เอง”
ป้าอ้อยเดินเข้าไปในห้องครัวทั้งน้ำตา ภูษิตตั้งใจจะแยกเธอออกมา
เพราะเขารู้ว่าตอนนี้คุณชายอารมณ์ไม่ดี
ธัชชัยไม่ได้เก็บตะเกียบที่ตกอยู่บนโต๊ะ เขาหลับตานิ่ง เหมือนกำลังสะกดอารมณ์อยู่
“ธัชชัย เดี๋ยวฉันตักไข่ให้ ตอนเด็กๆนายชอบกินมากเลยนะ จำได้ว่านายชอบแย่งกับคุณชายใหญ่บ่อยๆ”
ภูษิตพูดเรื่องเขาตอนเด็กๆ พลางตักไข่ให้ธัชชัย
ที่จริงเขาไม่ชอบกินมันเลยสักนิด เพียงแต่เขาเห็นว่าวรพลชอบกิน เขาจึงแย่งมันมา
ความทรงจำในวัยเด็กของพวกเขามันดีมาก ไม่อย่างนั้นธัชชัยคงไม่ปกป้องพี่ชายเขาขนาดนั้น วรพลเป็นคนจิตใจดี
ธัชชัยรับซุปไข่มาจากภูษิต แล้วดื่มมันหมดภายในคำเดียวไม่ว่าจะของกินคาวหวานอะไรต่างๆ โง่จริงๆ ที่แย่งกับพี่ชายมานานหลายปี“ภูษิต…”“ครับ”“ขอบคุณนะ”“คุณธัชชัย… ยินดีครับ”คุณสองเป็นคนรักษาสัญญาสองวันมานี้ เขาดูแลวัจสาและลูกดีเสมอ ให้อาหารเธอย่างสมบูรณ์ และตอนนี้อำเภอพัดรักยังไม่ต้องการชีวิตเธอด้วย จึงให้คนคอยดูแลเธอ”และวัจสาก็ไม่เกรงใจ เธอไม่กลัวว่าในอาหารจะมีพิษ ตอนนี้เธอและลูกเป็นตัวเลือกสำคัญของอำเภอพัดรัก ไม่เกิดเรื่องกับเธอแน่ๆวัจสากินเยอะทุกวัน เพื่อให้ลูกในท้องของเธอได้กินอิ่มวันนี้คุณสองก็นำอาหารมาให้เธอ เขาเห็นเธอกินเยอะ ก็ตกตะลึง ทำไมใกล้ตายแล้ว ยังกินลงอีก?”มองดูวัจสา และคุณสองค่อยๆพูดขึ้น “ฉันเล่าเรื่องที่เธอท้องให้ธัชชัยฟังแล้ว”แล้ววัจสาก็ค่อยหยุดมือที่กินอยู่ลง แล้วยิ้ม “ทำนายผิดหวังล่ะสิ? ที่ไม่เป็นไปอย่างที่คิด”คิดไปคิดมาก็ใช่ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เพิ่งมาบอก“เขาบอกว่า: ยังไม่ถึงครึ่งหมัด ยังไม่ถือว่าเป็นคนอะไร” เสียงของคุณสองเรียบๆและวัจสารู้ความนัยในนั้นดี เธอก้มหัวลง อารมณ์ดิ่งต่ำ เธอเอาแต่กินข้าวในชาม ไม่แม้แต่จะคีบกับข้าว“แต่ว่ามือของเขาที่ถือแก้วอยู่ สั่นมาก” หยุดไปสักพัก คุณสองก็พูดต่อวัจสาก็หยุดไปเช่นเดียวกัน แล้วกินข้าวในชามต่อทำไมไม่พูดจบภายในครั้งเดียว?“ถึงแม้เขาจะดูนิ่งๆ แต่ในใจของเขากำลังฝืน!” คุณสองเริ่มจะตุ๋นกบตัวนั้นต่อ ด้วยการพูดครึ่งหนึ่งหยุดครึ่งหนึ่งวัจสาหยุดกิน แล้ววางชามและตะเกียบในมือลง หันไปมองคุณสอง “นายไม่รู้จักธัชชัยดี เขาไม่ได้ฝืน เขากำลังโมโหต่างหาก ที่ฉันกล้าท้องลูกของเขาเอง! สมน้ำหน้าฉัน!”วัจสาเข้าใจธัชชัยดี ว่าพูดกับเขาแบบนั้นมันไม่เกิดผลอะไรคุณสองอึ้งไป แล้วจึงรีบพูดขึ้น “ไม่ เธอไม่เข้าใจ เขาออกความเห็นให้เอากนิษฐาแลกกับเธอสองแม่ลูก”วัจสาเม้มปากแน่น แล้วถอนหายใจออกมา“นั่นเป็นเพราะว่า กนิษฐาจะไม่เป็นไรถ้าอยู่ในมือพวกนายไง เขาแค่ฉวยโอกาส แลกเอาฉันออกไปซ้อมแก้โมโหแค่นั้น จะต้องคิดอะไรมาก!”วัจสาลูบลูกในท้อง เมื่อคิดถึงอนาคตของเธอและเขา ก็คิดว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ในที่สุด เธอก็ถามขึ้นมา “คุณสองคะ ถ้าหากไม่ถูกธัชชัยเลือก แล้วคนนั้นจะตายยังไงคะ?”เรื่องน่ากลัวมาแบบนี้ วัจสาไม่อยากจะพูดถึงคุณสองที่ถูกถามก็หัวเราะขึ้น “ที่แท้เธอก็กลัวตายเหมือนกัน? ยังคิดว่าเธอทำไมนิ่งจัง”วัจสาก้มลงมองที่ท้องตัวเอง ที่จริงเธอตายไปไม่เป็นไร เพียงแต่กลัวลูกในท้อง…“วางใจเถอะ เธอไม่ตายหรอก วรพลเป็นแค่คนที่กึ่งเป็นกึ่งตาย เธอที่มีเลือดเนื้อเชื้อไขของธัชชัยอยู่ในท้อง ถ้าหากเขาฉลาดพอล่ะก็ เขาก็คงเลือกเธอสองแม่ลูก”“ไม่มีทาง เขาไม่มีทางเลือกพวกฉัน” วัจสาตอบอย่างเย็นชาวัจสาพูดอย่างมั่นใจ ทำให้คุณสองไม่อยากจะเชื่อ ว่าธัชชัยจะเลือกวรพลที่กึ่งเป็นกึ่งตายในขณะที่พวกเขากำลังคุยถึงประเด็นที่อ่อนไหวอยู่นั้น ประตูก็ถูกเปิดขึ้น ด้านนอกนั้นคือวรพลนั่นเองวัจสาอึ้งไป “พี่ชาย?”ก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง ตอนที่วรพลที่ตัวเต็มไปด้วยบาดแผล ถูกคนจับตัวไปต่อหน้าอำเภอพัดรักนั้น เขาก็อึ้งเหมือนกัน