วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 437 เลือกวัจสาหรือวรพล 2
ตอนที่ 437 เลือกวัจสาหรือวรพล 2
ธัชชัยยิ้มเย็นๆ “ยังไม่ว่า อำเภอพัดรักโรคจิตจริงๆ! ถ้าหากเป็นไปตามที่เขาต้องการ ชีวิตนี้ของฉันก็คงตกอยู่ในฝันร้ายตลอดไป”
“แล้วนายมีแผนจะทำยังไง?” ภูษิตถามขึ้น
ธัชชัยเพียงแค่ยิ้ม “คนหนึ่งคือพี่ชายแท้ๆของฉัน อีกคนหนึ่งคือผู้หญิงที่ฉันนอนด้วยเพียงไม่กี่ครั้ง การเลือกนี้มันช่างง่ายดายไม่ใช่เหรอ? ฉันตัดสินใจได้ตั้งหลายวันก่อนแล้ว”
“แต่ว่าตอนนี้สถานการณ์มันต่างกัน คุณนายท้องลูกของคุณอยู่ คุณจะปล่อยเธอสองแม่ลูกไปง่ายๆได้ยังไง? ครั้งก่อนที่ทำกับเธอแบบนั้น เธอคงจะรู้สึกแย่น่าดู”
ป้าอ้อยพูด จนตัวเธอเองก็ร้องไห้ออกมา
ธัชชัยก็ไม่โกรธ เขาเพียงแค่ยิ้ม แล้วถามกลับ “ครั้งก่อนผมเลือกพี่ชาย ทอดทิ้งเธอสองแม่ลูก เป็นการทำร้ายจิตใจเธอ ครั้งนี้ผมจึงควรเลือกเธอ แล้วทิ้งที่ชายผม? ป้าอ้อยหมายความว่าอย่างนั้นใช่ไหมครับ?”
ป้าอ้อยไม่พูด เอาแต่ก้มหน้าปาดน้ำตา
“คุณธัชชัยคะ ก็ถือว่าเห็นแก่ความพยายามของคุณชายใหญ่เถอะค่ะ เขาอุตส่าห์พยายามหาทางออกไปช่วยคุณวัจสา อันหนึ่งก็พระอาทิตย์ที่เพิ่งจะฉายแสง อีกอันหนึ่งก็เป็นกลางคืนที่เต็มไปด้วยความเศร้า ไม่ว่ายังไง คุณก็ควรเลือกคุณนายและลูกในท้องค่ะ”
ภูษิตกล้าพูดคำนี้ออกมาได้ ที่จริงเขาก็เจ็บปวดไม่น้อย เขาอยู่บ้านศรีทองมานาน เขาดูแลคุณวรพลเฉกเช่นลูกแท้ๆไปแล้ว
เขาเป็นพ่อบ้านของบ้านศรีทอง ทั้งๆที่สามารถจ้างพยาบาลมาดูแลวรพลแทนได้ แต่เขาไม่ต้องการให้วรพลลำบาก จึงทำเองทุกอย่างไม่ใช่พ่อลูก แต่ความรู้สึกก็ไม่ต่างพ่อบ้านภูษิตนั้นไม่อาจทอดทิ้งวรพล แต่สถานการณ์เช่นนี้ เขายังคงให้ธัชชัยเลือกวัจสาธัชชัยยิ้ม ไม่ได้ฝืนเลยสักนิด “ภูษิต ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่าปกติที่นายดูแลพี่ชายฉันนั้นเป็นแค่การแสดงรึเปล่า ดูแลเขาทุกวันเหมือนลูกแท้ๆ แล้วทำไมตอนนี้ถึงเลือกที่จะละทิ้งชีวิตของเขา? ทำไมถึงพูดคำนั้นออกมาได้?”ภูษิตไม่ได้ใส่ใจที่เขาเสียดสีคำพูดตัวเอง เพียงแค่ถามกลับ “แล้ว…คุณเลือกที่จะละทิ้งสองแม่ลูก?”“ยังต้องถามอีกเหรอ?” ธัชชัยยิ้มเบาๆ “ลูกกับเมียวันหลังยังมีใหม่ได้ แต่พี่ชายมีแค่คนเดียว”ธัชชัยตอบ ทำให้คนที่ฟังอยากจะร้องไห้ออกมา สำหรับสองแม่ลูกแล้ว ช่างเป็นเหตุผลที่โหดร้ายแต่ความจริงก็เป็นเช่นนี้ ผู้หญิงที่เข้าเขามีมากมาย ทำไมจะต้องเศร้าเรื่องไม่มีลูกเมียล่ะ?สำหรับธัชชัยแล้ว วรพลมีเพียงคนเดียวเท่านั้นปรีดิทจะคลานขึ้นมาจากหลุมแล้วมีพี่ชายให้เขาใหม่ได้อย่างไรกัน?“แต่ว่า… อย่างนี้… มันช่างโหดร้ายกับคุณนาย…” ในที่สุดป้าอ้อยก็พูดสิ่งที่ซ่อนอยู่ในใจมานานออกมา“ตั้งแต่ที่เธอแต่งเข้ามา ไม่มีวันไหนที่เธอจะได้อยู่สบายเลย เริ่มแรกพวกเราก็หลอกสถานะกับเธอ ไม่เพียงแต่เหนื่อยลำบาก ยังถูกคุณกนิษฐาคอยรังแก ดังนั้นลูกที่เธอมีก็ต้องหลบๆซ่อนๆ แม้แต่พวกเราเธอยังไม่กล้าบอก”“คุณนายทั้งลำบาก ทั้งน่าสงสาร ก็ไม่สามารถพูดกับใครได้ ได้แต่…ได้แต่เก็บไว้ในใจคนเดียว”ป้าอ้อยชอบวัจสา เธอเป็นเด็กอ่อนโยนและใจดี ตั้งใจแน่วแน่ ถึงอยู่ในใจของป้าอ้อยได้ ทุกคนล้วนเห็นความดีของเธอทั้งหมดในใจของเธอ ทำไมธัชชัยถึงมองไม่เห็น?เพียงแต่…“เธอทำตัวเธอเอง!” ธัชชัยพูดตัดบทป้าอ้อย“ลูกของฉันธัชชัย เป็นสิ่งที่เธอจะมีก็มีขึ้นเองได้เหรอ? เธอทำตัวเองทั้งนั้น หาความลำบากมาให้ตัวเอง!” ธัชชัยตะคอกออกมาวินาทีไม่มีใครเข้าใจความเจ็บปวดของคนเป็นพ่อได้ โดยเฉพาะธัชชัยที่เขาเห็นคนในครอบครัวสำคัญเสียยิ่งกว่าอะไรเขาเงยหัวขึ้นเล็กน้อย เห็นเพียงความเคลื่อนไหวในคอของเขา เหมือนกำลังพยายามกลืนความเจ็บปวดและความเศร้าลงไปค่อยๆปรับลมหายใจลึกๆ แล้วสีหน้าของเขาก็กลับมาสงบดังเดิม เสียจนดูเย็นชาเป็นความคิดบ้าๆอีกแล้ว ที่ทำให้เขาหนักใจ อยากจะทำลายมันทิ้งเสียใจดวงนี้“ป้าอ้อย ไปทำกับข้าวเถอะ ผมหิวแล้ว แล้วก็ภูษิต ไปตรวจในรถอีกครั้ง ตอนนี้ภูผายังนอนอยู่โรงพยาบาล เรื่องพวกนี้ก็รบกวนด้วย ช่วงนี้ฉันคงใช้รถเยอะหน่อย”“ครับ เรื่องที่ผมพูดเมื่อกี้ ก็รีบไปทำซะ อย่ามัวแต่นั่งอยู่ตรงนี้”ธัชชัยยืนขึ้นต่อหน้าป้าอ้อยและภูษิตที่ดูเหมือนมีอะไรจะพูดกับเขารอจนพวกเขาทั้งสองจากไป ธัชชัยก็ทรุดลงบนโซฟาเหมือนกับต้นกล้าที่อ่อนแรง นั่งอย่างนั้นอยู่นานไม่ขยับ ราวกับเป็นรูปปั้นป้าอ้อยทำอาหารเย็นเยอะมาก ต่อให้คุณชายใหญ่กับวัจสาไม่อยู่ เธอก็ไม่ยอมให้คุณชายรองลำบากแน่นอนคุณชายใหญ่นั้น ป้าอ้อยนับถือเขา แต่คุณชายรอง ป้าอ้อยกลับลำเอียง เธอรักและเอ็นดูในเด็กดื้อคนนี้มากและธัชชัยดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบจากการที่คุณชายรองและคุณนายไม่อยู่เลย ยังคงกินเก่งเหมือนเดิม ต่อให้ข้างหน้าเป็นอุปสรรค์ใหญ่เพียงไหน ธัชชัยยังคงกินเข้าไปไม่หยุด