วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 386 ส่งเหยื่อออกไป
ตอนที่ 386 ส่งเหยื่อออกไป
วรพลจะไปทำอย่างที่ธัชชัยบอกได้ยังไงหล่ะ? สุภาพบุรุษไม่เล่นทีเผลอ อีกทั้งกนิษฐาก็เป็นผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจด้วย!
“มัวเขินอายอะไรอยู่ เร็วเข้าๆ ”
ธัชชัยยันเท้าตัวเองกับเข่าของวัจสาและใช้มือที่ว่างประคองคอของวรพลมา เพื่อให้เขาได้โน้มตัวลงมาจูบริมฝีปากแดงระเรื่อของกนิษฐา
ไม่มีชายหรือหญิงที่ควรค่ากับน้ำตาของเธอ
นี่เป็นจูบแรกของวรพลและกนิษฐา นี่มันคือความจริงหรือความฝันกันแน่นะ สัมผัสที่อ่อนนุ่มนั้นทำเอาตัวของเขาสั่นไปทั้งตัว
“ไม่เป็นไรนะ จูบครั้งสองครั้งเดี๋ยวก็ชิน ต่อไปพี่จะติดใจ”
ธัชชัยไม่เปิดโอกาสให้วรพลได้ตำหนิเขา ก็อุ้มเอากนิษฐาขึ้นไปไว้ที่ห้องชั้นสาม
วัจสาที่มองดูอยู่ข้างๆ ไม่คิดเลยว่าธัชชัยจะให้วรพลทำแบบนี้ ให้วรพลจูบกับกนิษฐา
จูบนี้จะทำให้วรพลอยู่ได้อีกนานเชียวหล่ะ มันจะยังตราตรึงเขาไปอีกนาน
ถึงแม้มันจะไม่สมบูรณ์แบบ ที่แม้แต่เรียกว่าจูบก็อาจจะไม่ได้ แต่ก็คงจะทำให้เขาจดจำมันไปตลอดชีวิต
ธัชชัยที่เดินลงมานั้น ใบหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นลง
“ป้าอ้อย ป้าช่วยไปเก็บเสื้อผ้าของคุณผู้หญิงเอาไว้ผลัดมาซักสามสี่ชุดตอนนี้เลย”
“พ่อบ้านภูษิตคุณกับหมอภาคินขึ้นไปชั้นสองไปเอาอุปกรณ์ที่ใช้ในชีวิตประจำวันของพี่ใหญ่ลงมา ด่วนเลย! ”“ภูผา ไปตรวจดูรถทุกคันของบ้านตระกูลศรีทองอีกรอบ”พ่อบ้านภูษิตรอรับคำสั่งเสร็จก็รีบบึ่งไปทำตามที่ได้รับมอบหมายต่อมาก็เป็นในห้องนั่งเล่นจึงเหลือเพียง วัจสาที่กำลังเอาผ้าห่มคลุมให้แก่วรพลที่อยู่บนรถเข็นแล้วก็ยังมีพวกของต่างๆ ที่กนิษฐาปัดตกพื้นเอาไว้“ชัย เราจะไปกันเดี๋ยวนี้เลยเหรอ? ไม่ใช่บอกว่าเป็นพรุ่งนี้เหรอ? ”วรพลไม่เข้าใจ ดูเหมือนเขายังคงไม่ตื่นจากการจูบเมื่อสักครู่ธัชชัยพูดด้วยท่าทีจริงจัง “ไม่มีเวลาแล้วหล่ะ เราจะไปกันเลยในคืนนี้”วัจสาไม่ได้ถามธัชชัยเลยว่าเขาจะพาเธอและพี่ชายไปอยู่ที่ไหน รู้เพียงว่ามันคงจะเป็นที่ที่ปลอดภัยมากๆด้วยเธอไม่อยากจะเป็นภาระของเขา ดังนั้นเธอจึงยอมทำตามแผนการของเขาอย่าง่ายดายธัชชัยก้าวเข้าไปหาวัจสา ประคองมือข้างหนึ่งของเธอที่ยันรถเข็นไว้ขึ้นมา“สา อีกเดี๋ยวคุณจะต้องไปที่หมู่บ้านดาวนะ ที่นั่นมีคุณปู่อยู่คนหนึ่งท่านใจดีมาก คุณไปอยู่ที่นั่นสักพักนะ เขาจะต้องเอ็นดูคุณแน่ๆ ”“รอให้เรื่องมันคลี่คลาย ฉันจะไปรับเธอกลับมา คุณอย่าไปไหนโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตนะ แต่ถ้าคุณรอผมไม่ไหว…”ถ้ารอไม่ถึงตอนที่เขาไปรับก็อาจจะหมายถึงว่าเขาตายไปแล้ว“ผมจะทิ้งเงินเอาไว้ มันมากพอที่จะให้คุณใช้กับพี่ชายของผมไปอีกครั้งชีวิต แต่ถ้าคุณแต่งงานใหม่หล่ะก็ คุณจะไม่ได้รับเงินนั้น! ”“ไม่ๆ ฉันจะไม่แต่งงานใหม่ ฉันจะดูแลพี่ชายคุณเอง เพราะฉันรัก…รักเงิน! ”เสียงของเธอขาดห้วงไปเพราะสะอื้น น้ำตาใสไหลกลิ้งตกลงจากตาคู่งามของเธอธัชชัยพูดด้วยอารมณ์ขัน “ผมก็รักเงิน ดังนั้นพวกเราสนใจเรื่องเดียวกัน! ”วรพลตกใจเล็กน้อย “สาไม่ได้ไปที่ที่ฝึกกับพี่เหรอ? ”“ไม่ๆ เธอจะไปอยู่กับคุณปู่ที่หมู่บ้านดาว! ”วัจสาเพิ่งจะรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ที่เดียวกับวรพล“อย่างนี้นี่เอง อยู่กับคุณปู่ก็ไม่เลว ท่านจะต้องชอบสา”วรพลดูจะเห็นด้วยกับการจัดเตรียมของธัชชัยป้าอ้อยไม่กล้าที่จะทำอะไรยืดยาด เมื่อเธอเก็บเสื้อผ้าให้วัจสาเรียบร้อยแล้ว เธอก็เข้าครัวไปหยิบเค้กเผือกใส่กล่องไปให้อีกด้วย“คุณผู้หญิงคะ นี่เป็นกล่องเค้กเผือก คุณเก็บเอาไว้กินตอนนั่งรถนะคะ”คืนนี้วัจสายังไม่ได้กินอะไรเท่าไหร่เลย ป้าอ้อยจึงเกรงว่าเธอจะหิว ดังนั้นจึงได้เตือนเธอเอาไว้“ภูผา รีบบึ่งหน้าไปที่หมู่บ้านดาวแล้วอย่าได้เสียเวลากับอะไรมากมาย คุณปู่อยู่รออยู่ที่นั่นอยู่แล้ว! ”ภูผาตรงเข้าไปรับของมาจากป้าอ้อยก่อนจะรับคำ “ครับ คุณชายรอง”วัจสาไม่แม้แต่ขยับ เธอยืนมองเขานิ่งๆ ดวงตาชุ่มไปด้วยน้ำตา“เป็นอะไรไป ยังไม่อยากห่างผมเหรอ? ”ธัชชัยเดินเข้าไปหา ดึงวัจสาที่มีน้ำตานองหน้ามาแนบไว้ในอ้อมกอด “ไม่เป็นไรนะ อย่าทำให้มันเศร้าไปเลยนะ”สุดท้ายวัจสาก็ร้องไห้โฮออกมาภายใต้อ้อมกอดของเขา สะอึกสะอื้นไม่หยุดเธอไม่อยากจากเขาไปจริงๆ เธออยากที่จะอยู่ข้างๆ เขา แต่มันเป็นไปไม่ได้ เธอต้องไปเธอค่อยๆ ยกมุมปากของเธอขึ้น จนท้ายสุดแล้วเธอก็ไม่ได้บอกกับเขาไปว่าเธอท้องได้สามเดือนแล้ว“ธัชชัย คุณต้องห้ามตายนะ คุณต้องมีชีวิตอยู่เพื่อฉันแล้วก็พี่ของคุณนะ เข้าใจมั้ย? ”วัจสาขอร้องด้วยเสียงสะอื้น“ได้สิ ผมรับปากคุณ” ธัชชัยยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะจูบลงไปที่หน้าผากของเธอ“ธัชชัย ถ้าคุณยังมีชีวิตกลับมาอีก…ฉันก็มีของขวัญให้กับคุณ”วัจสาสูดจมูก ลูบเอาน้ำตาที่ปรกหน้าของตัวเองออก ก่อนจะฝืนยิ้มน้อยๆ ส่งให้ไป ราวกับที่พูดนั้นมันสบายมากธัชชัยกอดร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมอกอีกครั้ง แล้วใช้แรงกอดเธอแน่นเท่าที่จะแน่นได้ ราวกับอยากให้เธอเข้ามาอยู่ในตัวของเขา “อื้ม ผมจะรอนะ”