ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 396 ฝันดี คุณนายลี่ของฉัน
“ถ้าหากคุณไม่เชื่อ ดูบันทึกการโทรศัพท์ฉันได้”เฉียวเหวยอีคิดไปคิดมา นำโทรศัพท์ตัวเองส่งไปตรงหน้าลี่เย่ถิง
เป็นซูหรูเยียนแน่นอน
เป็นซูหรูเยียนโทรศัพท์หาลู่เจ๋อ ให้ลู่เจ๋อไปรับเธอ
ลี่เย่ถิงก้มหน้ามองโทรศัพท์ของเฉียวเหวยอี ไม่ได้รับมา
เวลาที่ซูหรูเยียนส่งวิดีโอนี้เข้ามา ลี่เย่ถิงเพิ่งจะลงจากเครื่องบินห่างออกไปเพียงไม่กี่ร้อยกิโลเมตร
ส่วนทำไมเขาถึงรู้ว่าลู่เจ๋อมาส่งเฉียวเหวยอีกลับมา ก็เป็นซูหรูเยียนที่โทรศัพท์มาบอกเขา
ถ้าหากไม่ใช่เฉียวเหวยอีเป็นฝ่ายติดต่อลู่เจ๋อ เห็นได้ชัดเจนว่า ทั้งหมดนี้ เป็นซูหรูเยียนที่จัดการ
“รู้แล้ว”ลี่เย่ถิงไตร่ตรองหลายวินาที พูดตอบเสียงเรียบเฉย
เฉียวเหวยอีคิดว่าลี่เย่ถิงเข้าใจแล้ว เรื่องนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น
ลี่เย่ถิงเดินเข้ามา นำเธอกอดกลับมาในผ้าห่ม
ทั้งสองคนสบตากัน ลี่เย่ถิงจูบปลายจมูกของเธอ พูดเสียงเบา“ดึกแล้ว นอนเถอะ”
เขาในใจมีแผนการแล้ว จะจัดการเรื่องนี้ยังไง
กำลังพลิกตัวออกไป เฉียวเหวยอีจู่ๆก็จับมือของเขาไว้ ถามเสียงต่ำ“ครั้งหน้าคุณจะกลับมาเมื่อไหร่?”
“อาจจะวันมะรืน”ลี่เย่ถิงไตร่ตรองเล็กน้อย ย้อนถาม“มีอะไรเหรอ?”
“ฉันอยาก…กินข้าวกับครอบครัวคุณ”เฉียวเหวยอีไตร่ตรอง พูดตอบ
ลี่เย่ถิงชะงักไปเล็กน้อย
“ข้าวมื้อนี้ฉันจัดการเอง ได้ไหม?ทุกอย่างฉันจะปรึกษากับคุณตา คุณเพียงแค่กลับมาก็พอแล้ว”เฉียวเหวยอีพูดต่อไป
ถ้าหากเฉียวเหวยอีกับลี่เย่ถิงกินข้าวที่ครอบครัวนี้ ก็แสดงว่า ทั้งสองคนแน่ใจถึงความสัมพันธ์แล้ว
ในเมื่อเฉียวเหวยอีเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมา ลี่เย่ถิงก็ไม่มีเหตุผลจะปฏิเสธ
“ได้ เธอจะจัดการยังไงก็จัดการเลย”ลี่เย่ถิงก็จูบริมฝีปากของเธอ“ในส่วนที่ต้องการใช้เงิน ก็ใช้บัตรเครดิตที่ฉันเคยให้”
“ได้”เฉียวเหวยอีครั้งนี้เชื่อฟัง ไม่ได้ปฏิเสธ
เธอยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อคลุม หยุดอยู่ที่รถหน้าประตูโรงแรม
ก่อนจะขึ้นรถ ลี่เย่ถิงก็หันหน้ากลับมา เงยหน้าขึ้น มองไปที่ชั้นบนห้องของเฉียวเหวยอี
เห็นเฉียวเหวยอีอยู่ข้างหน้าต่างมองตัวเอง ยิ้ม ควักโทรศัพท์ออกมา กดพิมพ์อย่างรวดเร็ว ส่งให้เธอ
เฉียวเหวยอีมองเห็นมือถือที่อยู่บนเตียงสั่น เธอหันไปหยิบขึ้นมา เป็นลี่เย่ถิงที่ส่งเข้ามา
“ฝันดี คุณนายลี่”
เฉียวเหวยอีนั่งลงบนเตียง เม้มปากครุ่นคิดเล็กน้อย ส่งกลับไปให้เขา“ลำบากแล้ว คุณลี่”
……
หลังจากที่ลี่เย่ถิงขึ้นนั่งบนรถแล้ว เพิ่งจะเก็บโทรศัพท์ พอดีกับที่ ลู่เจ๋อโทรศัพท์เข้ามา
ลี่เย่ถิงจ้องมองชื่อสองคำนี้“พี่ใหญ่”อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
ไตร่ตรองสักพัก จึงรับสาย
“ลี่เย่ถิง เกิดเรื่องแล้ว”ในสายโทรศัพท์ เสียงของลู่เจ๋อขาดหายไปเล็กน้อย
ลี่เย่ถิงนั่งตัวตรงทันที ส่วนหลังแข็งทื่อ ไม่พูดจา ได้ยินเสียงในสายโทรศัพท์ของลู่เจ๋อ“ข่าวเพิ่งมาจากทางด้านในคุก นายทำใจให้พร้อม”
ในสายโทรศัพท์ ลู่เจ๋อก็พูดอีกสองสามประโยค
นานมาก ลี่เย่ถิงถามอย่างหนักแน่น“ไม่ช่วยแล้ว?”
“ไม่มีเปอร์เซ็นต์ที่จะจับได้”เสียงของลู่เจ๋อยิ่งเข้าใจยาก“ฉันกำลังไป”
“รบกวนพี่แล้ว ประชุมเสร็จฉันจะรีบกลับมา”ลี่เย่ถิงไตร่ตรองสองสามวินาที ก็พูดตอบเสียงต่ำ
เขาวางสายโทรศัพท์ นานมาก ก็เงยหน้าขึ้น มองหน้าต่างชั้นบนที่ปิดไฟแล้ว
โทรศัพท์ก็สั่นอีกครั้ง
เฉียวเหวยอี“ฉันจะนอนจริงๆแล้วนะ!”
ลี่เย่ถิงแตะบนหน้าจอโทรศัพท์ นานมาก กดล็อกหน้าจอ พูดกับบอดี้การ์ดเสียงต่ำ“ไปเถอะ”