ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 0 พ่ายแพ้ยับเยินตั้งแต่หัวจรดเท้า
เฉียวเหวยอีมองฟู่จยา ได้รับความชื่นชมมากเกินไปจนประหลาดใจ
ซุ่ยซุ่ยเดินไปด้านข้างเฉียวเหวยอี ดึงมือเธอมาตัดเค้กให้ฟู่จยา
ถึงแม้ว่าฟู่จยาไม่พูด สีหน้ายังคนเรียบเฉย แต่เฉียวเหวยอีคิดว่า ฟู่จยาไม่ได้โมโหเหมือนเมื่อกี้แล้ว
อย่างน้อย ก็ทำให้งานเลี้ยงครอบครัวราบรื่น
เธออุ้มซุ่ยซุ่ย ซุ่ยซุ่ยหยิบมีดพลาสติก ตัดอย่างระมัดระวังหนึ่งชิ้น
เฉียวเหวยอีช่วยซุ่ยซุ่ยวางใส่ในจาน ส่งไปที่ข้างมือฟู่จยา
ฟู่จยารับมา หยิบช้อนขึ้นฝืนชิมคำเล็กหนึ่งคำ
ฟู่จยาเพื่อรักษารูปร่าง ไม่ค่อยจะกินของหวาน เค้กสำหรับฟู่จยามีแคลอรีสูงเกินไปสำหรับเธอ กินเข้าไป จึงพบว่า มันคือครีมรสชีสของนิวซีแลนด์ รสชาติเบาจนแทบไม่มีความหวาน ละลายในปากทันที ก็ประหลาดใจมาก
เธอเงยหน้าขึ้น มองเฉียวเหวยอี
พูดความจริง รายละเอียดเหล่านี้ ไม่สามารถแสร้งทำออกมาได้
เธอไม่ได้ให้อภัยเฉียวเหวยอี เพียงแต่ครั้งนี้เฉียวเหวยอีใส่ใจเธอจริงๆ
“ตัดให้ซุ่ยซุ่ยหนึ่งชิ้นเถอะ”ฟู่จยานำจานวางลงด้านข้าง พูดเสียงต่ำ
เฉียวเหวยอีมองออกว่าฟู่จยาไม่ได้เกลียดรสชาติเค้กนี้
ดังนั้นวันนี้เธอเตรียมไว้เพื่อฟู่จยา เพียงแค่ฟู่จยาไม่เปิดเผยความรู้สึกเกลียดออกมา ก็พอใจแล้ว
เธอผ่อนคลายลง หลังจากนั้นก็ตัดเค้กให้ซุ่ยซุ่ยชิ้นใหญ่
ซุ่ยซุ่ยร้องออกมาด้วยความดีใจ วิ่งไปที่มีเด็กเยอะในขณะที่กินก็พูดโอ้อวด
เฉียวเหวยอีหันหน้าสบตากับลี่เย่ถิง ลี่เย่ถิงมุมปากกระตุกยิ้ม มองเธอ ไม่ได้พูดอะไร
ไม่ไกล ซูหรูเยียนยืนอยู่หน้าประตู จ้องมองฉากตรงหน้า
เมื่อกี้เธอเพิ่งจะลงไปปลอบใจติงหย่าหรู เพียงแค่ล่าช้าไปสิบกว่านาที ก็ถูกเฉียวเหวยอีแช่งชิงไปก่อนแล้ว
ในโทรศัพท์ พนักงานที่ส่งเค้กยังถามเธอ “คุณผู้หญิง พวกคุณอยู่ชั้นไหนกันแน่?เค้กมาถึงชั้นล่างแล้ว ทำไม่พูดล่ะ?ยังต้องการอยู่ไหม?”
“ไม่ต้องแล้ว”เธอกัดฟันแล้วพูดเสียงเบา
พูดจบ ก็ตัดสายโทรศัพท์ นำโทรศัพท์ยัดลงไปในกระเป๋า
เธอบีบของขวัญที่ห่ออย่างสวยงามในมือ เป็นนาฬิการุ่นที่มีจำกัดที่เธอเลือกให้ฟู่จยา เพราะว่าฟู่จยาชอบนาฬิกา ไม่ชอบเครื่องประดับ
และเธอมองเห็น ฟู่จยาเปิดของขวัญที่ลี่เย่ถิงกับเฉียวเหวยอีส่งให้เธอ ก็เป็นนาฬิกา
เพียงแต่ นาฬิกานั้น แพงกว่าในมือเธอมาก มีเพียงสิบเรือนในโลก
เทียบกับเรือนที่อยู่ในมือฟู่จยา นาฬิกาที่เธอซื้อเรือนนี้หนึ่งล้านกว่าบาท ก็กระจอกมาก แตกต่างกันมาก
เปรียบเทียบกันไม่ได้เลย
เธอยืนอยู่หน้าประตูเงียบไม่พูดจาสักพัก เฉียวเหวยอีหันหน้ากลับมา พอดีกับที่สบตากับเธอ
ทั้งสองคนสบตากันหลายวินาทีท่ามกลางฝูงชน สายตาของเฉียวเหวยอี ตกอยู่ที่กล่องบนมือของซูหรูเยียน
ถึงแม้ว่าเฉียวเหวยอีสีหน้าไม่เปลี่ยน ซูหรูเยียนกลับรู้สึกว่า สายตาและการแสดงออกของหล่อน เห็นได้ชัดเจนว่าทำให้เธออับอาย พ่ายแพ้ยับเยินตั้งแต่หัวจรดเท้า
เฉียวเหวยอีเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย หัวใจของลี่เย่ถิงก็อยู่บนกับเธอ รักและทะนุถนอมเธอ
แต่เธอล่ะ?
หลายปีที่ผ่านมาเธอทุ่มเทเพื่อลี่เย่ถิงมากแค่ไหน!ความสาวของเธอกำลังวังชาของเธอ ทั้งหมดทุ่มเทให้ลี่เย่ถิง!ต้นฉบับการออกแบบที่เธอใช้เวลาหนึ่งปีในการวาดให้เขา ลี่เย่ถิงไม่เคยคิดที่จะมอง เหมือนกับเป็นขยะ!
เพราะอะไรล่ะ?
เธอทำผิดอะไรเหรอ?