ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5804 เอาใจเธอ(1)
ด้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5804
ในสายตาของหวังจินเฉวียน เย่เฉินกับหลินหว่านเอ๋อร์ก็คือเทพเจ้าแห่งโชคลาภของตน ในเมื่อพวกเขาอยากขึ้นเขา แน่นอนว่าตนย่อมให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่
ดังนั้น เขาจึงรีบกล่าวกับทั้งสองคน: “แขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่าน ผมจะไปเรียกคนมาบางส่วน นำอุปกรณ์ส่องสว่างขึ้นไปด้วยกันพวกเราให้มาหน่อย!”
เย่เฉินโบกมือกล่าว: “ไม่ต้องหรอก ตอนนี้พวกเรายังถือว่าอยู่ในช่วงเวลาการตรวจสอบที่เป็นความลับ ไม่อยากให้แพร่งพรายออกไป คุณไม่ต้องจัดการเป็นพิเศษ ให้คนอื่นที่ควรเลิกงานก็เลิกงานไป ควรพักผ่อนก็พักผ่อน ให้พนักงานบนภูเขาจื้อเฉิงทั้งหมด รปภ.ที่ปฏิบัติหน้าที่กลับลงมาให้หมด แล้วก็ให้รปภ.ปิดกล้องวงจรปิดทั้งหมดของภูเขาจื้อเฉิง พวกเราสองคนขึ้นไปดูก็พอแล้ว”
หากเป็นสมัยก่อน มีคนเอ่ยคำร้องขอแบบนี้ หวังจินเฉวียนไม่มีทางยินยอมโดยเด็ดขาด ต้นแม่พันธุ์บนภูเขาเอ้อหลางนั้นถึงแม้ว่าจะไม่รับว่าเป็นต้นชาผูเอ่อร์ที่ดีที่สุด แต่อย่างน้อยก็เป็นต้นที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในเขตของเตียนหนาน แล้วก็เป็นความสามารถในการแข่งขันหลักของทั้งจื้อเฉิงกรุ๊ป ถ้าหากถูกคนขโมยกิ่งก้านกลับไปเพาะพันธุ์ ถ้าอย่างนั้นสำหรับจื้อเฉิงกรุ๊ปแล้ว ก็คือการข่มขู่ที่ยิ่งใหญ่อย่างหนึ่ง
แต่ว่าตอนนี้หวังจินเฉวียนก็ไม่จำเป็นต้องไตร่ตรองถึงระดับนี้แล้ว ขอเพียงแค่ปรนนิบัติทั้งสองท่านตรงหน้าให้ดี วันพรุ่งนี้เซ็นสัญญาเสร็จ ทั้งจื้อเฉิงกรุ๊ปก็จะกลายเป็นอุตสาหกรรมของซูซื่อกรุ๊ปแล้ว ต้นแม่พันธุ์บนภูเขาเอ้อหลางต้นนั้น ย่อมต้องกลายเป็นทรัพย์สินของซูซื่อกรุ๊ป ตนเองยังมีอะไรต้องกังวลอีก?
ดังนั้น เขาจึงรีบรับปากในทันที กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ทั้งสองท่านรอสักครู่ ผมจะไปสั่งการเดี๋ยวนี้!”
ในไม่ช้า รปภ.ที่อยู่ปฏิบัติหน้าที่คอยเฝ้าต้นแม่พันธุ์บนภูเขาเอ้อหลางตลอด24ชั่วโมง ก็ถูกสั่งถอยลงมาแล้ว
กล้องวงจรปิดทั้งหมดบนภูเขาเอ้อหลางก็ถูกตัดไฟที่จ่ายให้หมดแล้ว
ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย หวังจินเฉวียนกล่าวอย่างกระตือรือร้น: “ทั้งสองท่านอาจจะไม่เข้าใจสถานการณ์ภูเขาจื้อเฉิงมากเท่าไหร่นัก ขึ้นเขาดึกขนาดนี้ ถ้าหากไม่มีคนนำทางละก็อาจจะไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ ถ้าไม่อย่างนั้นผมขึ้นไปกับทั้งสองท่านด้วย?”
เย่เฉินกับหลินหว่านเอ๋อร์ส่งสายตาให้กัน เมื่อเห็นหลินหว่านเอ๋อร์เหมือนกับว่าไม่ค่อยยินยอมเท่าไหร่ จึงกล่าวกับหวังจินเฉวียน: “ไม่ต้องครับผู้จัดการหวาง ก่อนหน้านี้พวกเราเคยทำความเข้าใจสถานการณ์ของจื้อเฉิงกรุ๊ปมาแล้ว สถานการณ์ของภูเขาจื้อเฉิงก็ทำความเข้าใจมาแล้วเช่นกัน รบกวนให้คุณเฝ้าอยู่ที่ด้านล่างภูเขาหน่อย อย่าให้คนที่นอกเหนือจากพวกเราแล้วขึ้นเขา”
หวังจินเฉวียนกล่าวอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย: “ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา! ทั้งสองท่านขึ้นเขาอย่างวางใจ ที่เหลือผมจัดการเอง!”
หวังจินเฉวียนนำไฟฉายแรงสูงให้เย่เฉินกับหลินหว่านเอ๋อร์สองกระบอก นำทั้งสองคนพาไปยังปากทางขึ้นเขา แล้วก็ไม่ได้ติดตามคนทั้งสองขึ้นไปบนเขาอีก
เย่เฉินกับหลินหว่านเอ๋อร์ตลอดทางที่ขึ้นเขา ระหว่างทางก็ไม่ได้พบร่องรอยของคนอื่นๆอีกจริงๆ อีกทั้งกล้องวงจรทั้งหมดได้ตัดไฟเรียบร้อยแล้วจริงๆ
ดังนั้นภูเขาเอ้อหลางได้ดำเนินกิจการในมือของจื้อเฉิงกรุ๊ปมานานหลายปี จื้อเฉิงกรุ๊ปนำภูเขาเอ้อหลางปรับปรุงเป็นไร่แบบขั้นบันไดที่เป็นชั้น ๆ แต่ละชั้นปลูกต้นชาจำนวนมาก
นอกจากนี้ จื้อเฉิงกรุ๊ปยังสร้างบันไดหินที่ขึ้นเขาเส้นหนึ่ง รวมทั้งกระเช้าสำหรับขนส่งใบชาสดใหม่โดยเฉพาะเส้นหนึ่ง
เมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยวใบชา คนงานก็จะเดินขึ้นภูเขาไปเก็บเกี่ยว หลังจากที่แต่ละขั้นเก็บเกี่ยวได้ในปริมาณหนึ่งแล้ว ใบชาก็จะถูกรวบรวม แล้วส่งลงเขามาแปรรูปโดยกระเช้าส่งสินค้า
เส้นทางขึ้นเขา หลินหว่านเอ๋อร์มักจะเด็ดใบชาใบหนึ่งจากบนต้นชาที่อยู่ใกล้มือ ใส่ลงไปในปากแล้วเคี้ยวเบาๆ
เย่เฉินเห็นเธอชิมมาตลอดทาง อดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม: “ใบชาพวกนี้คุณภาพเป็นอย่างไรบ้าง?”
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อย กล่าวกับเย่เฉิน: “ใบชาของที่ ยิ่งสูงขึ้นไปคุณภาพก็ยิ่งดี แต่มาตรฐานโดยรวมยังคงด้อยอยู่ไม่น้อย ไม่ถึงกับคุณภาพสูงมาก แต่ว่าใบชาใหม่ตอนนี้ล้วนมีปัญหาแบบนี้ หลายปีมานี้ ฉันเคยดื่มชาชาผูเอ่อร์คุณภาพดี นอกจากใบชาที่ผลิตมาจากมารดาแห่งชาผูเอ่อร์ในตอนนั้นแล้ว ที่เหลือก็เป็นแผ่นชาที่มีประวัติร้อยกว่าปีขึ้นไปโดยไม่มีข้อยกเว้น ใบชาที่ออกใหม่ระยะหลายปีมานี้อันที่จริงไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
พูดไป หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวอีกว่า: “ข้าน้อยคิดว่า นี่คงจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ต้นชาสมัยก่อน ไม่ว่าจะอย่างไรก็เติบโตจนเป็นพุ่มเขียวชอุ่มได้ขนาดนี้เหมือนกับปัจจุบันนี้ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ คุณภาพใบชาในตอนนี้ ปริมาณการผลิตอย่างน้อยก็มากกว่าสามเท่าของสมัยก่อน”
“อีกทั้ง ใบชาของสมัยก่อน ไม่ได้เจริญเติบโตอย่างอุดมสมบูรณ์ขนาดนี้ ใบชาของปัจจุบันนี้ แต่ละใบอุดมสมบูรณ์ สีสันค่อนข้างดี ที่ยิ่งเก่งกาจกว่านั้นก็คือสามารถควบคุมศัตรูพืชได้ดีมาก ดังนั้นผลผลิตจึงสูงมากเช่นกัน การเติบโตก็มากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ความเสียหายก็น้อย ดังนั้นปริมาณการผลิตโดยรวมจึงมากกว่าในสมัยโบราณมากๆ”