ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5787 ตัวเลือกที่ดีที่สุด(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5787
พูดจบ เขาก็เอายาเกิดใหม่เก้าเสวียนสองเม็ดนี้ยื่นให้เจมส์ สมิธ พูดว่า:“คุณสมิธ กรุณาตรวจสอบความสมบูรณ์ของยาทั้งสองเม็ดนี้ หากไม่มีปัญหาอะไร พวกเราจะเปิดออกแล้วให้ลูกคุณทาน”
เจมส์ สมิธถามด้วยความแปลกใจว่า:“ขั้นตอนการใช้ยาเข้มงวดขนาดนี้เลยเหรอครับ?”
หมอคนนั้นพยักหน้าพูดว่า:“ตอนนี้ในตลาดมืดมีหลายคนทุ้มเงินจำนวนมากเพื่อยาเกิดใหม่เก้าเสวียน ราคาซื้อเม็ดเดียวก็มากกว่าหลายล้านดอลลาร์แล้ว ดังนั้นเพื่อรับประกันการใช้ยาของคนไข้แล้ว พวกเราต้องบันทึกยาเกิดใหม่เก้าเสวียนทุกเม็ดอย่างชัดเจน ตั้งแต่นี้ไป จนผู้ป่วยออกจากโรงพยาบาล ทุกครั้งที่ใช้ยาเกิดใหม่เก้าเสวียน จะมีผู้เชี่ยวชาญของเราจ่ายยา และเฝ้าดูโดยเฉพาะ”
เจมส์ สมิธจึงเข้าใจทันที
ยาเกิดใหม่เก้าเสวียน น่าจะเป็นยาตัวเดียวในตลาด ที่สามารถรักษามะเร็งได้หมดสิ้น และในตลาดก็ไม่มีสินค้า คนรวยที่ป่วยพวกนั้นจะต้องซื้อมาในราคาที่สูงมากแน่นอน ถ้าไม่ควบคุมอย่างเข้มงวด บางทีอาจจะมีคนภายในบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน หรือคนในครอบครัวผู้ป่วย เห็นผลประโยชน์มหาศาล พากันระดมสมองนำยาเกิดใหม่เก้าเสวียนออกไปขายก็ได้
สำหรับโกดังยา และกระบวนการใช้ยาแล้วมีการดูแลอย่างเข้มงวด เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องดังกล่าวเกิดขึ้นได้
เจมส์ สมิธตรวจดูบรรจุภัณฑ์ด้านนอกของยาเกิดใหม่เก้าเสวียนอย่างรอบคอบ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติ จึงส่งยาคืนให้หมอคนนั้น แล้วบอกว่า:“ยาไม่มีปัญหาครับ รบกวนให้เด็กรีบทานเถอะครับ!”
หมอคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อย ภายใต้สายตาที่จับตามองของกล้องและทุกคน ก็เปิดยาเม็ดหนึ่งขึ้นมา จากนั้นให้หมอคนหนึ่งบีบปากจิมมี่เบา ๆ แล้วจึงใส่ยาเข้าไปในปากเขา
จากนั้น เขาก็ทำแบบเดิม เอายาเม็ดที่สองเข้าปากจิมมี่
ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนสองเม็ดละลายในปากของจิมมี่อย่างรวดเร็ว ตัวยาไม่เพียงแต่รักษาโรคมะเร็งได้ แต่ยังมีส่วนผสมที่ให้ร่างกายฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นจิมมี่ที่ซีดขาว ไม่มีเลือดฝาด ก็กลับมาดูมีน้ำมีนวลเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว
หนึ่งนาทีต่อมา จิมมี่ฟื้นแล้ว เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย มีคนแปลกหน้ามากมายอยู่รอบ ๆ ก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยทันที
เจมส์ สมิธเห็นลูกชายฟื้นแล้ว จึงรีบวิ่งเข้ามา แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า:“จิมมี่ จิมมี่ลูกฟื้นแล้ว!พ่ออยู่ที่!”
วินาทีที่จิมมี่เห็นเจมส์ สมิธ อารมณ์ที่กังวลก็ดีขึ้นเยอะทันที เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า:“พ่อ ผมอยู่ไหนครับ?แม่ล่ะ?”
เจมส์ สมิธน้ำตาไหลด้วยความดีใจ พูดอย่างสะอื้นว่า:“ลูกอยู่ที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียน แม่กับน้องรอข่าวลูกอยู่ข้างนอก จะต้องมีความสุขมากแน่!”
แม้ว่าจิมมี่จะอายุไม่เยอะ แต่รู้นานแล้วว่า อาการป่วยของตัวเองมีแค่ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนที่รักษาได้ และนี่ก็เป็นสาเหตุที่พ่อพาตัวเองมาที่นี่ซึ่งไกลมากจากสหรัฐอเมริกา
แต่ เขาก็รู้ว่า อาการของตัวเองไม่สอดคล้องกับเงื่อนไขผู้เข้าร่วมการทดลองทางคลินิกยาเกิดใหม่เก้าเสวียน ถูกบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนปฏิเสธไปแล้ว
ดังนั้น ตอนนี้ได้ยินพ่อบอกว่า ตัวเองอยู่ที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียน จึงตกใจอย่างมาก
เจมส์ สมิธถามเขาด้วยความเป็นห่วงว่า:“จิมมี่ ตอนนี้ลูกรู้สึกอย่างไรบ้าง?ดีกว่าเมื่อก่อนไหม?”
จิมมี่พยักหน้าเบา ๆ พูดตามความจริงว่า:“รู้สึกสบายไปทั้งตัวครับ ส่วนที่ปวดก่อนหน้านี้ก็ดีขึ้นเยอะ พ่อ ผมไม่ตายแล้วใช่ไหม?”
เจมส์ สมิธจับมือเขา พยักหน้าอย่างแรง พูดอย่างสะอื้นว่า:“ไม่ต้องห่วงจิมมี่ ลูกจะไม่ตาย ลูกจะมีอายุยืนยาว พ่อรับรอง!”
หมอด้านข้างพูดว่า:“คุณสมิธ อาการเด็กตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ส่งเขากลับห้องผู้ป่วยก่อนดีกว่า กลับไปพักผ่อนที่ห้องผู้ป่วย พรุ่งนี้เวลาเดิมกินยาต่อ ร่างกายจะแข็งแรงขึ้นอีก เชื่อว่าภายในไม่กี่วันนี้ จิมมี่จะลุกจากเตียงเคลื่อนไหวได้แล้ว”
“ครับ ๆ !”เจมส์ สมิธพูดอย่างตื่นเต้น:“ขอบคุณครับหมอ!ขอบคุณคุณหมอ!”