ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5782 หันไปด้านหน้าสถานที่อันตราย(1)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5782
“เจมส์ สมิธ?!”
เว่ยเลี่ยงตกใจมาก อดไม่ได้ที่จะถามว่า:“อาจารย์เย่ ผมขอถามหน่อยนะ คุณพูดอย่างไรกับเขา?”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า:“ถือเป็นรางวัลที่ซ่อนไว้ให้เขา ผมเคยพูดกับเขาว่า ถ้าเขาทำบุญด้วยใจจริง ๆ โดยไม่ขออะไรตอบแทน บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก็อาจจะให้โอกาสเขา ครั้งนี้ก็ตัดคำว่าก็อาจไปละกัน”
เว่ยเลี่ยงพูดโดยไม่คิดว่า:“ครับอาจารย์เย่ คุณไม่ต้องห่วง ผมจัดการเอง”
เย่เฉินพูดอีกว่า:“อีกสองคน เป็นคนหนุ่มสาวที่ยังแข็งแรง และมีวาสนาต่อกัน คุณก็จัดการให้ตามความเหมาะสมด้วย”
พูดไป เย่เฉินจึงสั่งไปว่า:“แต่ว่า หลังจากรับคนไข้มารักษาแล้ว คุณก็ให้ลูกชายของเจมส์ สมิธไปที่แผนกผู้ป่วยเด็ก แยกกับสองคนนั้น อย่าให้สองคนนั้นรู้ตัวตนผม แต่สามารถหาโอกาสแอบพูดกับเจมส์ สมิธให้ชัดเจน พระคุณนี้ผมให้ไปฟรี ๆ ไม่ได้ ต้องให้ตาคนนี้รู้ว่า ใครเป็นคนให้โอกาส”
เว่ยเลี่ยงพูดทันทีว่า:“เข้าใจแล้วอาจารย์เย่ ถึงตอนนั้นผมจะหาโอกาสคุยกับเขาให้ชัดเจนต่อหน้า!”
พูดจบ เว่ยเลี่ยงคิดอะไรได้ จึงรีบถามอีกว่า:“อาจารย์เย่ ครั้งนี้ผมเจอเจมส์ สมิธแล้ว งั้นให้บอกตัวตนที่แท้จริงของคุณแก่เขาไหมครับ?”
เย่เฉินตอบอือ พูดว่า:“พูดกับเขาไปตรง ๆ เลย ก่อนหน้านี้ผมก็ตั้งใจว่ารับคน ๆ นี้มาไว้ใช้ประโยชน์พอดี งั้นครั้งนี้ก็ดึงเขามาเข้าร่วมด้วย”
เว่ยเลี่ยงถามอย่างตกใจว่า:“อาจารย์เย่ คุณอยากให้เจมส์ สมิธร่วมมือกับพวกเรา?”
เย่เฉินพูด:“ไม่ใช่แค่ร่วมมือ ผมจะให้เขาเข้าร่วมกับพวกเรา เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน”
พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า:“เจมส์ สมิธลาออกจาก FDA แล้ว ตำแหน่งผู้อำนวยการ ไม่ใช่ว่าเขาจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ อยากไปก็ไป ดังนั้นกลับ FDA ไม่มีประโยชน์ แต่ยังไงเขาก็ทำงานที่ FDA มานาน ไม่ใช่แค่มีมิตรภาพที่ดีในอุตสาหกรรมยาในอเมกาเหนือเท่านั้น แต่ที่สำคัญกว่านั้น เขาเข้าใจอย่างดีเยี่ยมเกี่ยวกับกฎของเกมอุตสาหกรรมยาในFDAอเมกาเหนือทั้งหมด ที่สำคัญกว่านั้น ถ้าเขาเข้าร่วมบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนพวกเรา เป็นคนรับผิดชอบบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนที่อเมกาเหนือ งั้นเขาก็จะสามารถช่วยบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนครอบครองตลาดอเมกาเหนือในเวลาอันสั้น!”
เว่ยเลี่ยงฟังจบ ก็พูดอย่างตื่นเต้น:“อาจารย์เย่พูดถูก ถ้าพวกเราอยากเปิดตลาดที่อเมกาเหนือ เจมส์ สมิธเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของพวกเราจริง ๆ !”
เย่เฉินพูด:“รอคุณพบเขา ก็คุยกับเขาเรื่องตัวตนของผมและคุณและโทษตรงนั้น แล้วบอกเขาไปอีกว่า อีกสองสามวันผมกลับจินหลิงจะหาโอกาสเจอเขา”
เว่ยเลี่ยงพูดทันทีว่า:“ครับอาจารย์เย่ ผมจะบอกเขาเอง!”
……
ตอนนี้เอง หูเล่อฉี ซูหลาน และเจมส์ สมิธที่อยู่ด้านนอกประตู รออย่างกังวล
ตอนนี้พวกเขาก็ไม่กล้าแน่ใจว่า เรื่องนี้เชื่อถือได้หรือไม่ และพวกเขาต่างก็รู้ดีในความน่าเชื่อถือของเรื่องนี้ ที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับชีวิตของผู้ป่วยมะเร็งทั้งสามราย ดังนั้นทุกคนจึงวิตกกังวลเป็นพิเศษ
พนักงานรักษาความปลอดภัยรออยู่สักพัก ไม่เห็นมีคนออกมารับพวกเขา จึงเดินเข้ามาพูดว่า:“ทั้งสาม พวกคุณเลยเวลาแล้ว กรุณาย้ายไปรอนอกเส้นล้อมด้วย”
หูเล่อฉีรีบพูดว่า:“คุณรอก่อน อีกแป๊บเดียวน่าจะมีคนมารับพวกเราแล้ว”
พนักงานรักษาความปลอดภัยพูดอย่างจริงจังว่า:“ถึงเวลาแล้ว ทั้งสามย้ายไปนอกเส้นล้อมก็ไม่ส่งผลอะไรด้วย รอคนของพวกคุณมาแล้ว ผมค่อยให้พวกคุณเข้าไป”
หูเล่อฉีหมดหนทาง ได้แต่พยักหน้าพูดว่า:“โอเค งั้นพวกเราไปรอที่เส้นล้อมเถอะ”
พูดจบ ก็ได้ยินผู้ชายคนหนึ่งพูดว่า:“หัวหน้าซุน พวกนี้คือเพื่อนผมเอง ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ”