ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5781 คนคุ้นเคยของคุณ(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5781
“เจอกันอีกแล้ว!”เจมส์ สมิธยิ้ม ถามเขาว่า:“พวกคุณเดินแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง?”
“ดีมาก”หูเล่อฉียิ้มไปพูดไปว่า:“ถือโอกาสตอนที่ยังไม่สูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหว จึงเดินไปรอบ ๆ และดูให้เยอะ”
เจมส์ สมิธพยักหน้า อดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า:“เล่อฉี เรื่องที่คุณพูดในสาย จริงเหรอ?”
หูเล่อฉีหยิบโทรศัพท์ออกมา มองเบอร์ของเย่เฉิน พูดอย่างไม่ค่อยแน่ใจว่า:“จริงหรือไม่นั้น โทรเบอร์นี้แล้วก็จะรู้”
พอพูดจบ พนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนก็เดินเข้ามา หนึ่งในนั้นถามว่า:“พวกคุณ ขอโทษนะได้นัดล่วงหน้าไว้หรือเปล่า?ถ้าไม่ได้นัดล่วงหน้า ที่นี่อยู่นานไม่ได้นะ เชิญถอยออกไปนอกเส้นล้อมด้วยครับ”
หูเล่อฉีพูดว่า:“แป๊บหนึ่งครับ ผมจะโทรศัพท์หน่อย เพื่อนนัดกับประธานเว่ยของพวกคุณไว้แล้ว”
พนักงานรักษาความปลอดภัยตกใจเล็กน้อย ถามอย่างสงสัยว่า:“นัดกับประธานเว่ย?ไม่ใช่มั้ง?ช่วงนี้ประธานเว่ยของเราไม่พบแขกแล้ว ช่วงนี้พวกที่บอกว่ามาพบประธานเว่ย ถูกเชิญออกไปหมด”
หูเล่อฉีพูดว่า:“รายละเอียดสถานการณ์ผมไม่ทราบ ผมขอโทรหาก่อนได้ไหม?”
พนักงานรักษาความปลอดภัยพยักหน้า พูดว่า:“โทรได้ แต่อย่านานมาก เพราะที่นี่พวกเรามีกฎ”
“โอเค”หูเล่อฉีก็รู้ พนักงานรักษาความปลอดภัยมีงานของตัวเอง ตัวเองจะเพิ่มความลำบากให้คนอื่นไม่ได้ ดังนั้นจึงพูดว่า:“คุณรอก่อน เดี๋ยวผมจัดการ”
พูดจบ เขาก็กดปุ่มโทรออก โทรหาเย่เฉิน
ในสายมีเสียงตู๊ดให้รอ ทำให้หูเล่อฉีเป็นกังวล
ถึงแม้ในใจเขาจะไม่เชื่อว่าเย่เฉินจะล้อเล่นกับตัวเองแบบนี้ แต่พอถึงตอนนี้จริง ๆ เขาก็กังวลจริง ๆ ว่าจะไม่มีใครรับสายเบอร์นี้ หรือโดนอีกฝ่ายตัดสายไป
เย่เฉินในตอนนี้ กำลังขับรถไปที่ผูเอ่อร์
พอรับสายแปลกแล้ว เขาก็เดาว่าน่าจะเป็นหูเล่อฉี
อย่างที่คิดไว้ พอโทรศัพท์ติด เสียงถอนหายใจยาวของหูเล่อฉีก็เข้ามา:“เฮ้อ……อะเฉิน ผมเอง หูเล่อฉี……ผมมาถึงบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนแล้ว……”
เย่เฉินพูดว่า:“ถึงแล้วก็ดี คุณรอก่อนนะ ผมจะโทรหาเว่ยเลี่ยงตอนนี้”
หูเล่อฉีกังวลเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงขอบคุณเล็กน้อย:“รบกวนคุณด้วยอะเฉิน……”
เย่เฉินยิ้มตอบไปว่า:“ไม่ต้องเกรงใจ”
พูดเสร็จ เขาก็วางสายหูเล่อฉี แล้วโทรหาเว่ยเลี่ยง
โทรศัพท์ดังขึ้น เสียงของเว่ยเลี่ยงก็เข้ามาว่า:“อาจารย์เย่ คุณโทรมามีอะไรจะกำชบหรือเปล่า?”
เย่เฉินถามเขาว่า:“เว่ยเลี่ยง โควตาการทดลองทางคลินิกของยาเกิดใหม่เก้าเสวียนได้มาแล้วเหรอ?”
เว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า:“อาจารย์เย่ โควตายังเหลือชุดสุดท้าย ทั้งหมดห้าสิบคน กำลังเร่งการประเมิน คาดว่าผลสุดท้ายจะออกในอีก 2 วัน ถึงตอนนั้นก็จะได้รายชื่อรอบสุดท้ายแล้ว”
“โอเค”เย่เฉินยิ้ม แล้วพูดว่า:“ใช่สิ ที่ผมโทรหาคุณ เพราะอยากให้คุณเพิ่มสามรายชื่อเข้าไป คุณจำไว้นะว่าเพิ่มไปสามรายชื่อ ไม่ใช่ให้คุณเอาชื่อสามคน จากห้าสิบคนนั้นออกมา”
เว่ยเลี่ยงถามว่า:“อาจารย์เย่ คุณหมายความว่ารายชื่อรอบสุดท้ายควรจะมีทั้งหมดห้าสิบสามคนเหรอ?”
เย่เฉินตอบอือ:“ใช่”
เว่ยเลี่ยงพูดว่า:“อาจารย์เย่จำนวนยาตอนนี้พอดีเลย แบ่งให้อีกสามคนไปไม่ได้ ถ้าเจือจางยาของห้าสิบคนนั้น แบ่งออกเป็นห้าสิบสามได้ไหม?”
“ไม่ต้อง”เย่เฉินพูดว่า:“คุณรับรักษาสามคนนี้แล้วก็ให้ยาตามปกติก่อน ผมจะออกไปนอกเมืองสองสามวัน แล้วจะเอายาที่ขาดไปมาคืนให้อีกสองวัน”
เว่ยเลี่ยงพูดโดยไม่คิดเลยว่า:“ครับอาจารย์เย่!”
เย่เฉินพูดอีกว่า:“ใช่สิ ตอนนี้พวกเขาสามคนอยู่หน้าบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน คุณไปรับเขาด้วยนะ คนหนึ่งชื่อหูเล่อฉี อีกคนชื่อซูหลาน คนที่สามเป็นคนคุ้นเคยของคุณ เจมส์ สมิธสหรัฐอเมริกา FDA”