ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5746 จะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน!(3)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5746
“ได้!”เฉินจื้อหมินรับปาก เอ่ยกล่าวกับอานโยวโยว: “ที่รัก ถ้าอย่างนั้นผมวางสายก่อนนะ”
“ค่ะ วางเถอะ”
ทันทีที่เสียงสนทนาหยุดลง อานฉี่ซานเอ่ยกล่าวด้วยสีหน้าหนักจริงจัง: “ไม่ต้องคิดแล้ว จื้อหมินจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน”
อานโยวโยวเอ่ยกล่าวโดยไม่รู้ตัว: “พ่อคะ จื้อหมินเป็นห่วงพวกเรา อยากรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ถามเยอะไปหน่อยก็ไม่มีปัญหาใช่ไหมละคะ?”
อานฉี่ซานกล่าวอย่างเย็นชา: “ถามเยอะไม่ใช่ปัญหา แต่หลังจากที่ถามจบก็มีปัญหาแล้ว”
หลี่ญ่าหลินในเวลานี้เอ่ยกล่าวเห็นด้วยเช่นกัน: “ผมสนับสนุนการตัดสินของลุงอาน จื้อหมินมีปัญหาจริงๆ!”
อานโยวโยวรีบถาม: “พี่ญ่าหลิน พี่ว่ามาว่าปัญหาอยู่ตรงไหน?”
หลี่ญ่าหลินเอ่ยกล่าวโดยไม่ต้องคิด: “ในสถานการณ์ปกติ เขารู้ว่าเธอรอดพ้นจากอันตราย ถามเยอะแน่นอนว่าไม่มีปัญหา แต่หลังจากที่เขาติดต่อเธอไม่ได้ ไม่ได้รีบมาที่หัวเซี่ย แบบนี้ก็ไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่ ถ้าหากเขาเพียงแค่รักตัวกลัวตายนั่นสามารถเข้าใจได้ แต่ทำไมตอนนี้พอรู้ว่าเธอไม่เป็นไร คาดไม่ถึงว่ายังจะไม่พูดเรื่องที่จะมาเยี่ยมเธอที่เมืองจินหลิง? ภรรยาสามีทั่วไป เจอเรื่องแบบนี้ ต่อให้เหนื่อยอีกสักแค่ไหนเกรงว่าคงจะรีบมาทันที ยิ่งไปกว่านั้น เครื่องบินของครอบครัวพวกเธอก็มีตั้งหลายลำ เขาสามารถขึ้นเครื่องได้ก่อน ค่อยพักผ่อนบนเครื่องเอาก็ได้”
พูดไป หลี่ญ่าหลินก็กล่าวอีกว่า: “เขาไม่พูดเลยสักคำว่าจะมาหาเธอ น่าจะต้องเป็นเพราะเขาต้องรีบนำข่าวสำคัญพวกนี้ไปรายงานแก่ผู้มีพระคุณ จากนั้นให้ผู้มีพระคุณมาตัดสินใจ! ถ้าหากผู้มีพระคุณให้เขามาหาเธอ เขาถึงจะมาหาเธอ”
ทันทีที่หลี่ญ่าหลินพูดจบ ตนเองก็ขมวดคิ้วอย่างไม่ตั้งใจ เอ่ยปากกล่าว: “ไม่ใช่ ผู้มีพระคุณคนนั้นคงจะไม่ให้เธอเขามาหาเธอ หลังจากที่เฉินเอ๋อร้องเพลงอุบายเมืองว่างนั้นจบ ผู้มีพระคุณคนนั้นไม่มีทางกล้าส่งใครก็ตามมาที่เมืองจินหลิงอีก”
อานโยวโยวเม้มปาก ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอย่างไรทันที
ในเวลานี้ อานฉี่ซานถอนหายใจทีหนึ่ง เอ่ยปากกล่าวปลอยโยน: “เอาน่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาพิจารณาใคร่ครวญพินิจพิเคราะห์ นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พวกเราเพียงแค่ต้องจำเอาไว้ว่า นอกจากเฉินเอ๋อแล้ว ไม่มีใครควรค่าแก่การใช้เชื่อถือก็พอแล้ว”
ในขณะเดียวกัน เย่เฉินขับรถไปถึงโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลีแล้ว
เย่เฉินได้ให้หงห้าจัดเตรียมห้องนั่งเล่นที่ปลอดภัยเป็นอย่างสมบูรณ์ห้องหนึ่งเอาไว้ให้หยุนหรูเกอล่วงหน้าแล้ว หลังจากที่รอเขามาถึง ภายใต้การนำของหงห้า มาถึงห้องนั่งเล่นที่หยุนหรูเกออยู่
ทันทีที่เย่เฉินเดินเข้าประตูมา หยุนหรูเกอก็รีบลุกขึ้นทันที เอ่ยกล่าวอย่างนอบน้อม: “ดิฉันหยุนหรูเกอ คารวะคุณเย่”
เย่เฉินโบกไม้โบกมือ: “คุณหยุนไม่จำเป็นต้องพิธีรีตองแบบนี้ เวลาผมเร่งด่วน ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน”
พูดไป เย่เฉินไม่รอให้หยุนหรูเกอตอบกลับ ก็กล่าวต่อไป: “อู๋เฟยเยี่ยนใกล้จะถึงออสเตรเลีย เธอจะแวะพักเครื่องที่ออสเตรเลีย หลังจากนั้นบินไปที่เมียนมา ผมกับคุณหลินสงสัยว่า เป็นไปได้มากว่าเธอจะไปที่ภูเขาแสนลี้ ผมอยากจะไปเจอเธอสักหน่อย ดังนั้นจะมาขอคำแนะนำกับคุณหยุนหน่อยว่า จะต้องทำอย่างไรถึงซ่อนปราณทิพย์บนร่างกายได้ ไม่ถูกเธอพบเห็น?”
หยุนหรูเกอกล่าวอย่างตกตะลึงโดยไม่รู้ตัว: “คุณเย่พูดอะไรนะ? อู๋เฟยเยี่ยนออกมาแล้ว?!”
เย่เฉินถามเธอ: “อู๋เฟยเยี่ยนออกมาแปลกมากเหรอครับ?”
หยุนหรูเกอกล่าว: “เธอไม่เคยออกมาเกือบยี่สิบปีแล้ว ข่าวกรองของคุณเย่แม่นยำไหมคะ?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ไม่ใช่ข่าวกรองอะไร เพียงแค่เป็นการวิเคราะห์เบาะแสที่เกี่ยวข้องกับคุณหลินเท่านั้น คาดคะเนว่าเป็นไปได้มากว่าเธอจะที่ภูเขาแสนลี้ ดังนั้นพวกเราสองคนเลยตั้งใจจะไปที่เตียนหนานสักหน่อย เพื่อพิสูจน์ว่าการคาดเดาของพวกเราถูกหรือผิดกันแน่!”