ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5745 จะต้องมีปัญหาแน่นอน!(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5745
ในเวลานั้นตอนที่ได้ยินเสียงของอานโยวโยว ก็ดีใจขึ้นมาทันที หลุดปากกล่าว: “โยวโยว คุณไม่เป็นไรก็ดีที่สุดแล้ว สองวันมานี้ผมโทรหาคุณมาตลอด แต่ว่าก็โทรไม่ติด ผมร้อนใจจะตายแล้ว!”
จิตใจของอานโยวโยวในเวลานี้ซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง เธอเองก็ไม่รู้ว่า สามีคนนี้ของตนใช่คนที่องค์กรพั่วชิงมอบหมายให้มาเป็นสายลับในครอบครัวของตนเองหรือไม่
ภายในใจของเธอไม่หวังว่าเรื่องจริงจะเป็นเช่นนี้ แต่ว่า เรื่องราวเกี่ยวกับความเป็นความตายของตระกูลอัน เธอไม่กล้าชะล่าใจเลยแม้แต่น้อย
ดังนั้น เธอจึงเอ่ยปากกล่าว ตามที่เย่เฉินกำชับต่อไป: “ที่รัก คุณเกือบจะไม่ได้ยินเสียงของฉันอีกแล้ว……”
เฉินจื้อหมินกล่าวอย่างตกใจ: “เกิดเรื่องอะไรขึ้นใช่ไหม?!”
อานโยวโยวกล่าว: “เมื่อสองวันก่อน มียอดฝีมือที่ค่อนข้างเก่งกาจคนหนึ่งไล่ตามฆ่ามาที่โฮมสเตย์ว่านหลิ่วอย่างกะทันหัน ตามที่คนนั้นพูดคือท่านเอิร์ลฉางเซิ่งหนึ่งในท่านเอิร์ลทั้งสี่ขององค์กรพั่วชิง ก็คือคนที่พละกำลังแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาท่านเอิร์ลทั้งสี่คนหนึ่ง บอดี้การ์ดในบ้านเพียงแค่ต่อสู้กับอีกฝ่ายครู่หนึ่ง ก็ถูกฆ่าตายเกือบหมด……”
“หา?!”เฉินจื้อหมินเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง: “แล้วหลังจากนั้นละ? คุณหนีเอาชีวิตรอดออกมาได้ยังไง? พ่อกับแม่พวกเขาไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
อานโยวโยวกล่าวเจื้อยแจ้ว: “ตอนนั้นพวกเราคิดว่าจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะมีคนลึกลับที่ใส่หน้ากากคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแล้วช่วยชีวิตพวกเราเอาไว้ ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งคนนั้นถูกเขาไล่ตามไปต่อสู้ สุดท้ายก็ไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นอีก……”
เฉินจื้อหมินกล่าวด้วยความสงสัย: “เป็นคนลึกลับอีกคน? นี่มันเป็นครั้งที่สองแล้วใช่ไหม! เป็นไปได้ไหมที่จะเกี่ยวข้องกับคนลึกลับที่ช่วยพวกคุณครั้งแรก?”
อานโยวโยวกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน: “ไม่ผิด! ฉันจำเสียงของเขาได้ เป็นผู้มีพระคุณคนนั้นที่ออกหน้าช่วยพวกเราไว้ที่นครนิวยอร์กครั้งก่อน!”
เฉินจื้อหมินรีบถาม: “คุณได้เจอกับผู้มีพระคุณอีกแล้ว? เขาเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงได้ปรากฏตัวตอนช่วงเวลาสำคัญทุกครั้ง?”
อานโยวโยวกล่าว: “ผู้มีพระคุณยังสวมหน้ากากเอาไว้ตลอดเวลา แล้วก็ไม่ได้พูดคุยกับพวกเรามากเกินไป”
เฉินจื้อหมินทอดถอนใจอย่างไม่ตั้งใจ: “น่าแปลก คนที่เก่งกาจขนาดนี้ ทำไมถึงต้องแอบปกป้องพวกคุณมาโดยตลอด? อีกทั้งยังมักจะไม่แสดงโฉมหน้าที่แท้จริงอีกด้วย?”
อานโยวโยวได้ยินสามีถามอย่างละเอียดเช่นนี้ มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่างภายในใจ ในขณะที่ตื่นเต้นและกังวล เธอรีบปรับเปลี่ยนสติอารมณ์ของตนเองให้ปกติ กล่าวอย่างเหมือนจะเจตนาแต่ก็ไม่เจตนา: “เหมือนว่าผู้มีพระคุณท่านนี้จะมีธุระสำคัญที่ต้องทำ ดังนั้นถึงไม่เคยแสดงโฉมหน้าที่แท้จริง”
เฉินจื้อหมินหลุดปากถาม: “ธุระสำคัญอะไร?”
ภายในใจของอานโยวโยวสะอึกไปทันที เอ่ยปากกล่าว: “ตามที่ผู้มีพระคุณพูดกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งคนนั้น เขาต้องการกำจัดองค์กรพั่วชิงทั้งหมด ยังพูดอีกว่าจะตัดหัวของคนที่ชื่ออู๋เฟยเยี่ยน……”
ปลายสายไม่ได้มีความเคลื่อนไหวครู่หนึ่ง
อานโยวโยวถามอย่างลองหยั่งเชิง: “ที่รัก คุณยังฟังอยู่ไหม?”
เฉินจื้อหมินได้สติกลับคืนมา กล่าวอย่างยากที่จะซ่อนความตื่นตระหนก: “หา? ผมกำลังฟังผมกำลังฟัง……เมื่อครู่นี้ผมกำลังดูของ เลยเสียสมาธิไปหน่อย……”
พูดไป เฉินจื้อหมินก็กล่าวอีกว่า: “พวกคุณไม่เป็นอะไรก็ดีที่สุดแล้ว ผมเองก็จะได้วางใจได้ สองวันมานี้ไม่มีข่าวคราวของคุณ ผมเครียด จนกินไม่ได้นอนไม่หลับมาตลอด แม้แต่งานก็ไม่มีสมาธิจะไปทำ……”
พูดจบ เฉินจื้อหมินอ้าปากหาว พูด: “โอ๊ย ไม่ได้หลับสนิทมาสองสามคืนแล้ว ได้ยินว่าคุณไม่เป็นไร ก็ง่วงจนลืมตาไม่ขึ้นแล้วทันทีเลย ที่รัก ผมไปนอนก่อนสักประเดี๋ยว ฝืนไม่ไหวแล้วจริงๆ”
อานโยวโยวเม้มปาก สีหน้าห่อเหี่ยว แต่กลับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นอย่างยิ่ง: “ได้ค่ะที่รัก คุณรีบไปพักผ่อนเถอะ โทรศัพท์อย่าลืมเปิดโหมดห้ามรบกวนนะคะ”