ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5711 กลับไปยังหัวเซี่ย(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5711
ในขณะเดียวกัน
คฤหาสน์น้ำพุร้อนช็องเซลีในจินหลิง
คนตระกูลอานรออย่างใจจดใจจ่อมาทั้งวัน ก็ยังไม่เห็นร่างของ เย่เฉิน
ทั้งครอบครัวไม่ได้คิดเรื่องอาหารเลยทั้งวัน แค่ต้องการพบเย่เฉินให้เร็วที่สุด เห็นกับตาว่าเย่เฉินปลอดภัยดี
ช่วงอาหารค่ำ หงห้าพาคนสองสามคนมาถึงที่ประตู เคาะประตูแล้วเข้ามา ก็พูดกับอานโฉงชิวที่มาเปิดประตูว่า:“คุณอาน ผมได้เตรียมอาหารสุดวิเศษสำหรับพวกคุณทุกคนไว้ ซึ่งพ่อครัวจากเทียนเซียงฝู่มาทำที่นี่ให้โดยเฉพาะ ส่วนผสมของอาหารผมควบคุมเป็นอย่างดี และยังดูตอนที่พวกเขาปรุงอาหารด้วย เมื่อเสิร์ฟอาหาร ผมให้พวกเขาแบ่งจานเล็ก ๆ ให้ และชิมให้พวกคุณเรียบร้อยแล้ว ไม่มีปัญหา สามารถทานได้อย่างมั่นใจ!”
อานโฉงชิวคิดไม่ถึงว่า ชายวัยกลางคนอย่างหงห้าจะทำอะไรละเอียดขนาดนี้ ด้วยความตกใจ ก็อดไม่ได้ที่จะขอบคุณไปว่า:“ลำบากคุณหงแล้ว!”
หงห้ารีบพูดว่า:“ดูคุณพูดสิ คุณอาน ทุกท่านคือคนในครอบครัวของอาจารย์เย่ ผมเป็นลูกน้องของอาจารย์เย่ ได้บริการให้ทุกท่าน นั้นสมควรแล้ว”
เวลานี้นายหญิงใหญ่เดินมา แล้วพูดอย่างแผ่วเบา:“คุณหง อาหารที่คุณเตรียมให้ตอนเที่ยงพวกเราก็ยังไม่แตะ พูดตามตรงนะคะ ตอนนี้พวกเราไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฉินเอ๋อหรือไม่ ไม่ได้ข่าวคราวเลย และก็ไม่เห็นเขามาด้วย ฉันก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ……”
“ใช่……”คุณท่านอานฉี่ซานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ:“คุณหง ไม่ทราบว่าช่วยพวกเราติดต่อเฉินเอ๋อได้หรือไม่?”
หงห้าหัวเราะหึหึ พูดว่า:“คุณท่านอาน ว่ากันตามเหตุผลแล้วผมไม่ควรพูดเหลวไหล แต่อาหารคืนนี้ อาจารย์เย่ให้ผมจัดการเป็นพิเศษ ไม่เพียงแต่ให้เตรียมอาหารพิเศษทั้งหมดของเทียนเซียงฝู่เท่านั้น แต่ยังให้ผมเตรียมไวน์ที่ดีที่สุดเป็นพิเศษด้วย ส่วนอาจารย์เย่จะทำอะไรนั้น ไม่ต้องให้ผมพูดคุณก็น่าจะเดาได้”
คุณท่านถามด้วยความประหลาดใจว่า:“คุณหง คุณ……คุณหมายความว่า คืนนี้เฉินเอ๋อจะมาทานข้าว?!”
นายหญิงใหญ่ที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยความตื่นเต้นอย่างมากว่า:“คุณหง เฉินเอ๋อจะมาแล้วจริง ๆ เหรอ?”
หงห้าพูดด้วยรอยยิ้ม:“คุณท่าน นายหญิงใหญ่ อาจารย์เย่เพียงแค่บอกให้ผมเตรียมงานเลี้ยงที่ดีที่สุด ไวน์ที่ดีที่สุดไว้ และก็ไม่ได้บอกอะไรอีก แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างที่คุณเดา”
“ดีจัง!”นายหญิงใหญ่ตาแดงด้วยความตื่นเต้น เช็ดน้ำตาไป ก็พูดอย่างสะอึกสะอื้นไปว่า:“เฉินเอ๋อจะมาแล้ว ……โฉงชิว ลูกรีบไปเตรียมตัว!”
อานโฉงชิวรีบถามว่า:“แม่ จะให้ฉันเตรียมอะไร แม่ก็สั่งมาได้เลย”
นายหญิงใหญ่พูดอย่างกระวนกระวาย:“แม่ก็ไม่รู้……ก็แค่เฉินเอ๋อไม่ได้ทานข้าวกับพวกเรามายี่สิบปีแล้ว พวกเราต้องเตรียมของที่เฉินเอ๋อชอบกินตอนเด็ก ๆ ……แม่จำได้ว่าเขาชอบมะเขือยาวทอด ลูกรีบไปเตรียมวัตถุดิบ ยิ่งเร็วยิ่งดี!”
อานโฉงชิวอธิบายอย่างอดทน:“แม่ เมื่อคืนคุณหงพาพวกเรามาที่นี่อย่างฉุกระหุก อย่าว่าแต่ไม่มีวัตถุดิบเลย แม้แต่เครื่องครัวก็ไม่ครบ และคุณหงก็บอกแล้วว่า เฉินเอ๋อสั่งไว้ไม่ให้พวกเราไปจากที่นี่”
นายหญิงใหญ่พูดอย่างร้อนรนว่า:“งั้นแกก็โทรให้คนเอาของมาส่ง หลานชายคนโตฉันกลับมาแล้ว ฉันที่เป็นยาย จะไม่เตรียมอะไรเลยก็คงไม่ได้มั้ง!”
อานโฉงชิวพูดอย่างหมดหนทาง:“แม่ครับ โทรศัพท์บ้านนี้ไม่มีสัญญาณ น่าจะโทรออกไม่ได้ด้วย ให้คนมาส่งก็คงไม่ได้”
หงห้ารีบอธิบายว่า:“คุณอาน สัญญาณโทรศัพท์ที่นี่อาจารย์เย่สั่งให้บล็อกครับ เขาบอกว่าในตระกูลอานน่าจะมีผู้แจ้งเบาะแสอยู่ จึงไม่ให้พวกคุณติดต่อกับโลกภายนอกชั่วคราว”
อานโฉงชิวถามด้วยความตกใจว่า:“ตระกูลอานมีผู้แจ้งเบาะแสด้วย?!”
หงห้าอธิบายว่า:“อาจารย์เย่ก็แค่สงสัย ดังนั้นจึงระมัดระวังขึ้นมา และทุกคนไม่ควรติดต่อกับโลกภายนอกในตอนนี้”
พูดจบ เขาก็รีบพูดกับนายหญิงใหญ่:“นายหญิงใหญ่อาน พ่อครัวของเทียนเซียงฝู่ ผมเป็นคนเอามาหมดเอง อยู่ที่ใต้เขา วัตถุดิบและเครื่องครัวมีครบครับ คุณต้องการอะไร ผมจะช่วยเตรียมให้ แล้วเอามาให้คุณครับ!”
นายหญิงใหญ่ได้ยินคำนี้ ก็ดีใจขึ้นมา พูดอย่างขอบคุณว่า:“โหย งั้นขอบคุณคุณมากเลยนะคุณหง!”