ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5696 กำลังข่มขู่ฉันอยู่ใช่ไหม?(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5696 กำลังข่มขู่ฉันอยู่ใช่ไหม?(2)
ตอนนี้ เครื่องบินของคนตระกูลอานยังจอดอยู่ที่เมืองจินหลิง ตนเองก็ยังไม่ได้รับข่าวว่าคนตระกูลอานออกจากเมืองจินหลิง ขอเพียงผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามมาถึงเมืองจินหลิง ลงมือกับตระกูลอาน คนนั้นจะต้องกระโดดออกมาปกป้อง ถึงเวลานั้นผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามก็จะรวมพลังกันโจมตีคนนั้น จากนั้นก็ถือโอกาสฆ่าคนตระกูลอานให้หมดสิ้น
ถ้าหากตอนที่ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามฆ่าคนตระกูลอาน ไม่มียอดฝีมือมาขัดขวาง ถ้าอย่างนั้นก็ยืนยันได้ว่า คู่ต่อสู้ลึกลับคนนั้นได้ตายไปกับการระเบิดตัวเองของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งแล้ว ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามเพียงแค่ต้องกำจัดตระกูลอานให้สิ้นซาก ตนเองก็จะนอนหลับได้อย่างไร้กังวล!
ในความรู้สึกของเธอ ครั้งนี้ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามไปเมืองจินหลิง จะอย่างไรก็ต้องมีตอนที่ไร้ข้อผิดพลาด โทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งตรงหน้าเธอ ทันใดนั้นก็ได้รับการแนะนำจากแพลตฟอร์มคลิปสั้นคลิปหนึ่ง
โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ อู๋เฟยเยี่ยนได้แก้ไขIP Addressกับตำแหน่งข้อมูลของโทรศัพท์แล้ว นำตำแหน่งของตนแก้เป็นเมืองจินหลิง ก็เพื่อ สามารถรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยของเมืองจินหลิงได้ทันที
ตอนนี้ เย่เฉินให้แพลตฟอร์มคลิปสั้นนำภาพวาดนั้นของเมิ่งฉางเชิงทุบสถิติของเมืองจินหลิง กลุ่มเป้าหมายของการแนะนำ ก็คือผู้ใช้ที่มีตำแหน่งข้อมูลอยู่ที่เมืองจินหลิง
ดังนั้น หนึ่งในนี้แน่นอนว่าต้องรวมไปถึงอู๋เฟยเยี่ยน
เมื่อตอนที่อู๋เฟยเยี่ยนได้เห็นการแนะนำนี้ ดวงตาทั้งสองข้างของเธอก็เบิกโพลงทันที รู้สึกว่าด้านหน้าดำมืดไปทันที ราวกับว่าเลือดทั้งหมดพุ่งตรงออกไปทางกระหม่อม!
เธอยังคิดว่าตนเองมองผิดไป ขยี้ตาอย่างไม่รู้ตัว หลังจากที่สายตาค่อยๆคืนกลับมา ถึงหยิบมือถือมาที่ตรงหน้าอีกครั้ง
เธอจ้องเขม็งด้วยหัวใจที่มีความหวาดกลัว คำนำหน้าที่อยู่ด้านหน้าสุดของการแนะนำนี้ขึ้นว่า“ท้องถิ่น” เนื้อหาหัวข้อคือ:
ตอนหลังจากที่อู๋เฟยเยี่ยนตรวจสอบทุกตัวอักษรของหัวข้อ ทั้งตัวเธอราวกับถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงทันที!
จากนั้น ขาทั้งสองข้างของเธอก็อ่อนยวบ ล้มลงไปนั่งบนพื้นทันที!
อู๋เฟยเยี่ยนไม่กล้าเชื่อว่า ตนเองมีชีวิตมาสี่ร้อยปี ยังสามารถได้เห็นเมิ่งฉางเชิงสามคำนี้อีกครั้ง!
นั่นคืออาจารย์ที่ถึงแก่กรรมด้วยโรคชรา ขี่นกกระเรียนขึ้นสวรรค์ไปเมื่อสามร้อยปีก่อนของเธอ!
เธอรีบเก็บมือถือขึ้นมา ใช้สองมือที่สั่นเทาทั้งสองข้างกดเปิดการแนะนำนั้น
โทรศัพท์มือถือรีบเด้งไปที่ซอฟต์แวร์คลิปสั้นทันที อีกทั้งยังเปิดคลิปวิดีโอนั้นของสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด!
ในภาพวาด เมิ่งฉางเชิงยืนอยู่ที่ริมหน้าผา มีผมยาว หนวดเคราสีขาวกับชุดคลุมเต๋า พลิ้วไหวไปตามสายลม จิตวิญญาณโดดเด่นกว่าคนทั่วไป ทำให้จิตใจของคนเกิดความหวาดกลัว
อู๋เฟยเยี่ยนปิดปากโดยไม่รู้ตัว ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
ภายในใจของเธอตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง กล่าวบ่นพึมพำกับตัวเอง: “ทำไมภาพวาดของอาจารย์ถึงได้ปรากฏขึ้นที่เมืองจินหลิง……แต่อาจารย์ได้ถึงแก่กรรมไปเมื่อสามร้อยกว่าปีแล้ว ภาพนี้ใครเป็นคนวาดกันแน่?!”
จากนั้น หัวใจของเธอราวกับถูกคนทุบอย่างรุนแรงทีหนึ่ง แอบกล่าวด้วยความหวาดกลัว: “แบบนี้หมายความว่า ภาพวาดนี้อย่างน้อยต้องวาดก่อนที่อาจารย์จะถึงแก่กรรม……”
ในเวลานี้ ในวิดีโอมีเสียงคำอธิบายลอยมา: “จากการวินิจฉัยของผู้เชี่ยวชาญแห่งสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดของเมืองจินหลิง ภาพวาดเมิ่งฉางเชิงภาพนี้ วัสดุผ้าไหมและสีที่ใช้วาดนั้น ตรงตามเอกลักษณ์ของการวาดภาพสมัยราชวงศ์ถัง เพียงแต่จิตรกรของภาพวาดนี้ ในระดับด้านความสมจริงของภาพ สูงกว่าจิตรกรสมัยราชวงศ์ถังคนอื่นๆ ผลงานจิตรกรรมสมัยราชวงศ์ถังสไตล์แบบนี้ ในพื้นที่การเขียนพู่กันจีนและภาพวาดภายในประเทศยังคงว่างเปล่าอยู่”
อู๋เฟยเยี่ยนฟังถึงตรงนี้ ภายในใจก็ยิ่งหวาดกลัวจนถึงขีดสุด!
เธอพึมพำกับตัวเองด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง: “ที่แท้ภาพวาดนี้เป็นผลงานจิตรกรรมสมัยราชวงศ์ถัง?! หรือว่า……หรือว่าคนที่วาดเป็นลูกศิษย์ที่อาจารย์รับไว้เป็นคนแรกเมื่อห้าร้อยปีก่อน?! ถ้าอย่างนั้นภาพวาดนี้ ทำไมถึงมาปรากฏขึ้นที่เมืองจินหลิง?! อีกอย่าง ภาพวาดนี้ ทำไมอยู่ ๆถึงได้ถูกปล่อยออกมา?! เมื่อวานนี้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเพิ่งจะระเบิดพลีชีพไป เมื่อวานนี้ท่านเอิร์ลติ้งหยวนก็เพิ่งหายตัวไปเช่นกัน วันนี้อยู่ ๆ เมืองจินหลิงก็ปรากฏภาพของอาจารย์……”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นอู๋เฟยเยี่ยนก็ร้องตกใจด้วยความหวาดกลัว: “แย่แล้ว! คนนั้นล่วงรู้ตัวตนของฉันแล้ว! เป็นเพราะเขาล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของฉันแล้ว ล่วงรู้เรื่องทุกอย่างของฉันแล้วอย่างแน่นอน ดังนั้นถึงได้จงใจนำภาพวาดของอาจารย์ออกมาเพื่อเตือนฉัน……”
ทันทีที่คิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นสติอารมณ์ของอู๋เฟยเยี่ยนก็สูญเสียการควบคุม ร้องตะโกนเสียงดัง: “แกเป็นใครกันแน่!! ถ้าหากแกเป็นลูกศิษย์คนแรกที่อาจารย์รับเอาไว้เมื่อห้าร้อยปีก่อน ถ้าอย่างนั้นตอนนี้แกไม่ใช่ว่าจะมีอายุเกือบหนึ่งพันปีแล้วเหรอ?! หรือว่า……หรือว่าแกได้กินยาวงเวียนพันจักรไปแล้ว?!”
“ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆ ฉันกับแกก็ไม่เคยมีความแค้นต่อกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นศิษย์สำนักเดียวกัน ทำไมแกต้องเพ่งเล็งมาที่ฉันทุกอย่าง?! หรือว่าแกกับตระกูลอานมีความเกี่ยวข้องกัน?!”
“ถ้าหากแกกับตระกูลอานมีความเกี่ยวข้องกัน แกสามารถบอกฉันให้ชัดเจนทุกอย่าง อย่างมากต่อไปฉันก็จะไม่แตะต้องตระกูลอานอีก ไม่ตามหาความลับอายุยืนอีก แต่ทำไมแกถึงต้องซ่อนตัวอยู่ในที่ลับแล้วเอาแต่พุ่งเป้ามาที่ฉันไม่หยุด?!”
พูดถึงตรงนี้ อู๋เฟยเยี่ยนได้สติแตกไปแล้ว!
หลายปีมานี้ เธอเก็บตัวตนของตนเองเป็นความลับขั้นสุดยอดมาโดยตลอด เกรงว่าจะทำให้โลกภายนอกรู้ว่าตนเองมีอายุสามสี่ร้อยปี
แต่ว่า วันนี้อยู่ ๆก็ได้เห็นภาพวาดของอาจารย์ปรากฏขึ้นที่เมืองจินหลง ความรู้สึกที่ให้เธอ เหมือนกับว่ามีคนมาฉีกผ้าบังหน้าของเธอออก ทำให้ทุกอย่างที่ตนปิดบังไว้หายไปอย่างไร้ร่องรอย!
เธอลนลานเหมือนกับแมลงวันที่ไร้หัว ตะโกนเสียงดังราวกับคนบ้า: “แล้วก็! แท้ที่จริงแล้วแกรู้ตัวตนของฉันได้ยังไง?! รู้เรื่องทุกอย่างของฉันตั้งนานมากแล้ว หรือว่าได้รู้ข้อมูลทั้งหมดมาจากปากของท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง ท่านเอิร์ลติ้งหยวน?! ฉันอยากรู้ว่า พละกำลังที่แท้จริงของแกแข็งแกร่งขนาดไหน คาดไม่ถึงว่าจะสามารถต้านทานการระเบิดตัวเองของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งได้?!”
“แล้วก็! ตอนนี้แกนำภาพวาดของอาจารย์ปล่อยออกมา เป็นเพราะกำลังข่มขู่ฉันอยู่ใช่ไหม?!”