ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5502 ไม่ใช่อภิปรัชญา (2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5502 ไม่ใช่อภิปรัชญา (2)
เมื่อเห็นคนชราทั้งสองลงมา ทั้งสองรีบลุกขึ้นยืนและกล่าวสวัสดี อานโฉงชิวถามออกมาด้วยความเป็นห่วง “พ่อ แม่ เมื่อคืนพวกท่านหลับสบายดีไหม?”
ใบหน้าของนายหญิงใหญ่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น “หลับสนิทมาก และฉันก็มีข่าวดีมาบอกกับพวกคุณ พ่อของคุณจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้ด้วย!”
“จริงเหรอครับ? !” อานโฉงชิวตกใจจนแป้งทอดหล่นจากมือ เขามองไปที่พ่อของเขาด้วยใบหน้าที่กลายเป็นสีแดง จากนั้นถามออกมาว่า “พ่อ พ่อจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้แล้วเหรอครับ? !”
พ่อของเขาตอบกลับมาว่า “จำได้ส่วนหนึ่ง……ตั้งแต่เครื่องบนลงจอดจนมาถึงที่นี่ ฉันจำได้อย่างชัดเจน แต่ก่อนหน้านั้นก็จำไม่ค่อยได้”
อานโฉงชิวรีบพูดออกมา “เมื่อสักครู่ผมพูดกับญ่าหลิน สถานที่แห่งนี้ราวกับเป็นสถานที่แห่งฮวงจุ้ย หลังจากได้นอนหลับไปหนึ่งคืนนี้ รู้สึกว่าร่างกายเต็มไปด้วยพลัง ผ่อนคลายลงเป็นอย่างมาก เขาบอกว่าเขาเองก็รู้สึกเหมือนกัน ตอนแรกผมคิดว่าเป็นเพียงสิ่งที่พวกเราสองคนคิดกันไปเอง คิดไม่ถึงว่าพ่อกับแม่เองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน! และสิ่งที่น่าเหลือเชื่อก็คือ คุณพ่อจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้แล้ว นี่มันช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน”
จากนั้นเขาก็หันไปมองหลี่ญ่าหลินที่อยู่ข้าง ๆ ถามออกมาว่า “ญ่าหลิน คุณคิดว่ามันเป็นไปได้ไหมว่าที่นี่จะมีสิ่งที่เป็นอภิปรัชญาบางอย่างอยู่?”
หลี่ญ่าหลินที่อยู่ด้านข้างยิ้มพร้อมพยักหน้า “เรื่องนี้ค่อนข้างมหัศจรรย์ และที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ฉันสัมผัสได้ถึงความมหัศจรรย์ของสถานที่แห่งนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีสิ่งที่เป็นอภิปรัชญาอะไรบางอย่างอยู่”
แม้หลี่ญ่าหลินจะพูดเช่นนั้น แต่เขาก็ตระหนักได้อยู่แล้วว่าการเปลี่ยนแปลงที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ไม่ใช่อภิปรัชญาอย่างแน่นอน มันจะต้องเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเย่เฉินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
และเขาก็มั่นใจด้วยว่า ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของเย่เฉิน
ตอนแรกหลี่ญ่าหลินก็ไม่เชื่อในเรื่องของอภิปรัชญา แต่หลังจากที่เขาได้รับการช่วยชีวิตจากเย่เฉิน เขาไม่เพียงแค่เชื่อในเรื่องของอภิปรัชญา แต่เขายังรู้สึกเคารพอย่างหวาดกลัว
อีกอย่าง ในฐานะที่เขาเป็นนักสืบ ร่างกายของเขาไวต่อความรู้สึกต่าง ๆ เป็นอย่างมาก แม้เย่เฉินจะไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ในบ้านหลังนี้ แต่จากสิ่งที่เขาได้พูดคุยกับเย่เฉินก่อนที่เขาจะมาที่นี่ เย่เฉินฝากฝังเรื่องหนึ่งกับเขาเป็นพิเศษ บอกว่าทำอย่างไรก็ได้ให้คุณปู่และคุณย่าของเขาพักอยู่ในบ้านหลังนี้ให้นานที่สุด
ตอนแรกเขาก็ไม่เข้าใจ มุมหนึ่ง เย่เฉินไม่อยากเจอกับสองสามีภรรยาวัยชราคู่นี้ แต่อีกมุมหนึ่ง เขากลับอยากให้ทั้งสองอยู่ที่นี่ให้นานที่สุด ซึ่งทั้งสองข้อนี้มันขัดแย้งกันอย่างชัดเจน
แต่ในเช้าวันนี้ เมื่อร่างกายของเขาสัมผัสถึงความรู้สึกอันยอดเยี่ยม เขาก็รับรู้ทุกอย่างในทันที นี่แหละคือจุดประสงค์ที่แท้จริงของเย่เฉิน
เย่เฉินได้วางค่ายกลไว้ ณ ที่แห่งนี้ เพื่อทำให้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ได้รับการพัฒนาและปรับปรุงร่างกายให้ดียิ่งขึ้น
ไม่แน่ว่าหากคุณปู่ได้อยู่ที่นี่สักสองสามวัน โรคอัลไซเมอร์ของเขาอาจได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดาย
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลี่ญ่าหลินยิ่งรู้สึกเคารพในตัวของเย่เฉินขึ้นไปอีก แม้เขาจะพูดมาโดยตลอดว่าไม่อยากพบหน้าคุณปู่และคุณย่าของเขา แต่จากสิ่งที่เขาทำเพื่อตระกูลอาน มันบ่งบอกถึงความทุ่มเทของเขาอย่างแท้จริง!
ในเวลานี้ นายหญิงใหญ่พูดออกมาด้วยความดีใจอย่างเปี่ยมล้น “เพิ่งจะมาที่นี่ได้เพียงหนึ่งวันก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่ หากอยู่ที่นี่ไปนาน ๆ ไม่แน่ว่าโรคนี้อาจจะหายไปเองก็ได้!”
พูดจบ เธอคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ รีบหันไปมองสามีของเธอ จากนั้นพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น “ฉี่ซาน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณพยายามจดจำทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน จดจำทุกรายละเอียด จดจำทุกสิ่งที่ได้ยิน ทุกคำที่คุณพูดกับคนอื่น พวกเราจะมาทบทวนกันที่นี่ในวันพรุ่งนี้ และลองมาดูกันว่าคุณจะจดจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ได้มากน้อยเพียงใด!”