ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5491 ทยอยเดินทาง (1)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5491 ทยอยเดินทาง (1)
เมื่อเห็นว่าถึงแปดโมงหงฉางชิงก็โค้งคำนับเย่เฉินและว่านพั่วจวิน แล้วเดินไปด้านหน้าฝูงชนและยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
ขณะนี้หงฉางชิงเอามือจับเคราวของเขาแล้วพูดเสียงดัง: “ทุกท่าน! ยินดีต้อนรับสู่การฝึกศิลปะการต่อสู้ครั้งแรกที่จัดโดยคุณเย่! ผมคือหงฉางชิงหัวหน้าสำนักคนที่สามสิบเก้าของเต๋าไท่เจิน ผมรู้สึกยินดีอย่างยิ่งได้รับเกียรติจากอาจารย์เย่มาเป็นวิทยากรบรรยายศิลปะการต่อสู้ให้ทุกคน ในช่วงเวลาต่อจากไป ผมจะถ่ายทอดสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ในชีวิตให้กับพวกคุณอย่างไม่มีเงื่อนไข และหวังว่าจะก้าวหน้าไปพร้อมกับทุกท่าน!”
ทันทีที่พูดจบนักเรียนที่อยู่ฝั่งตรงหน้าก็ปรบมือเสียงดังทันที
หลังจากเสียงปรบมือหยุดหงฉางชิงก็พูดต่อ: “การบรรยายครั้งนี้ผมจะสอนเนื้อหาบทแรกของ 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ทั้งหมดพวกคุณอย่างเต็มที่ เนื่องด้วย 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》เป็นวิชาบู๊ที่ละเอียดอ่อนมาก ฉะนั้นจากนี้ไปไม่ว่าการฝึกฝนของท่านเหมาะสมกับระดับนี้หรือไม่ ไม่ว่าคุณจะเป็นปรมาจารย์ที่เข้าสู่แดนมืดแล้วหรือมือใหม่ ขอให้ทุกท่านเรียนรู้ตั้งแต่ต้นอย่างมั่นคง”
เย่เฉินเคยบอกไว้นานแล้ว ดังนั้นผู้ที่เข้าร่วมการฝึกทุกคนจึงรู้ว่า《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》เป็นวิถีบู๊ที่หายาก และแม้แต่ว่านพั่วจวินก็ได้เตรียมพร้อมที่จะรียนรู้ตั้งแต่จุดเริ่มต้น
หลังจากนั้นหงฉางชิงเริ่มต้นจากบทแรกของ 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》โดยบอกทุกคนถึงจุดประสงค์และหลักการของ 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》
เนื้อหาการสอนของหงฉางชิงในวันแรกเป็นทฤษฎีทั้งหมด ไม่มีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับปฏิบัติ แต่สิ่งนี้ทำให้ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หลายคนรวมถึงว่านพั่วจวินมีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้
ส่วนอิโตะและฉินเอ้าเสวี่ยน เฉินจื๋อข่าย และหงห้าที่ยังเป็นมือใหม่ วิธีการสอนนี้ยังทำให้พวกเขามีเวลาเตรียมตัวมากขึ้น
หลังจากวันแรกของการเรียน ไม่ว่าจะเป็นปรมาจารย์แดนมืดอย่างว่านพั่วจวินหรือมือใหม่อย่างอิโตะพวกเขาต่างก็พอใจกับเนื้อหาของอาจารย์หงมาก
หลังจากที่เย่เฉินสำรวจการสอนมาหนึ่งวัน เขามั่นใจกับท่าทีของหงฉางชิงอย่างมาก แค่ให้เวลาเขาอย่างเพียงพอเขาจะสามารถช่วยคนเหล่านี้สร้างหรือส่งเสริมวิถีบู๊ที่มั่นคงขึ้นใหม่ได้อย่างแน่นอน
หลังจากเลิกเรียนเย่เฉินตั้งใจไปหาอิโตะและฉินเอ้าเสวี่ยนโดยเฉพาะและถามพวกเขาว่า “วันนี้เธอรู้สึกอย่างไร”
อิโตะคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “รู้สึกเหมือนเป็นเรียนภาษาอังกฤษครั้งแรกเมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ผมไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ ผมเริ่มเรียนจากตัวอักษร26 ตัวก่อน และผมก็ไม่คุ้นเคยกับการเขียนตัวอักษรยี่สิบหกตัวมากแต่ว่าสิ่งที่หงเทียนซือพูดนั้นน่าสนใจกว่า คำอธิบายของเขานั้นติดดินมากและมันสามารถช่วยให้มือใหม่อย่างเราเข้าใจวิถีบู๊ แม้ผมจะยังไม่สามารถเข้าใจความลึกลับได้อย่างชัดเจน แต่จากการแนะนำของเขา ผมมีภาพที่ชัดเจนกับมันมากขึ้น เช่นเดียวกับครูสอนภาษาอังกฤษของข้าเมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็ก บอกเราว่า A เป็นเหมือนหอคอยเหล็ก B เป็นเหมือนแก้ว และ C เป็นเหมือนดวงจันทร์ . … ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “คำพูดของอาจารย์หงนั้นดีมากจริงๆ ฟังแล้วเข้าใจง่าย แต่ผมไม่กล้าพูดว่าฉันเข้าใจมากแค่ไหน โชคดีที่อาจารย์หงไม่ได้เริ่มสอนภาคปฏิบัติในทันที ไม่อย่างนั้นผมคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำอย่างไร”
เย่เฉินได้เห็นภาพรวมการสอนของหงฉางชิง ดังนั้นเขาจึงพูดด้วยรอยยิ้ม: “ไม่ต้องกังวล เขาแค่บอกคุณเกี่ยวกับความรู้ทางทฤษฎีในวันนี้ ไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเขาจะรวมแผนภาพลมปราณร่างกายมนุษย์เพื่อแนะนำองค์ประกอบของลมปราณในร่างกายมนุษย์แต่ละอัน เช่นเดียวกับนักศึกษาแพทย์ต้องทำความคุ้นเคยกับโครงสร้างร่างกายมนุษย์ก่อน เขาจะไม่ปรับจังหวะการสอนให้สูงขึ้น ทุกอย่างยังคงให้ความสนใจกับการก้าวไปอย่างมั่นคงและต่อเนื่อง ดังนั้นการปฏิบัติจริงจึงต้องรอให้พวกคุณทำความคุ้นเคยกับความรู้ทางทฤษฎีสักสองสามวันก่อน ไม่แน่จากนั้นพวกเจ้าอาจจะสัมผัสได้ถึงลมปราณและตันเถียนทันที”
ฉินเอ้าเสวี่ยนหัวเราะคิกคักและพูดว่า “อาจารย์เย่พูดอย่างนี้ ฉันก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น”
ทันใดนั้นเย่เฉินก็เห็นว่าหงห้าและเฉินจื๋อข่ายก็กระซิบอยู่ไม่ไกล ดังนั้นเขาจึงพูดกับอิโตะและฉินเอ้าเสวี่ยน: “พวกคุณไปตกตะกอนประเด็นความรู้ที่อาจารย์หงสอนวันนี้ก่อน ผมจะไปทักทายหงห้าและเหล่าเฉินก่อน”
หลังจากพูดจบเย่เฉินก็ลาทั้งสองมาหาหงห้าละเฉินจื๋อข่าย