ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5459 ให้ความร่วมมืออย่างราบรื่น(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5459 ให้ความร่วมมืออย่างราบรื่น(2)
จบการโทรของฉินเอ้าเสวี่ยน เย่เฉินก็โทรไปหาอิโตะ นานาโกะ
นานาโกะในตอนนี้กำลังปักผ้าอยู่ที่บ้าน เมื่อได้รับสายจากเย่เฉิน ก็พูดอย่างดีอกดีใจ“เย่เฉินซัง ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่?”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า“กำลังขับรถอยู่ ระหว่างทางกลับเข้าเมืองมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ คุณอยู่บ้านหรือเปล่า?”
นานาโกะพูดอย่างดีใจ “อยู่สิ!เย่เฉินซังมาได้ทุกเมื่อ ”
“โอเค”เย่เฉินตอบ“ผมจะถึงในอีกยี่สิบนาที”
นานาโกะรีบวางงานปักในมือลง และพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ถ้าอย่างนั้นนานาโกะจะเตรียมตัว ต้มชาก่อน ถ้าเย่เฉินซังมาถึงจะได้ดื่มชาด้วยกัน”
เย่เฉินรีบพูดว่า“ไม่ต้องยุ่งยาก ผมแค่อยากจะพูดคุยธุระกับคุณนิดหน่อย พูดจบก็จะกลับเลย”
นานาโกะยิ้มและพูดว่า“ ก็ดื่มชาได้ คุยไปด้วยดื่มไปด้วย”
พูดจบ นานาโกะไม่รอให้เย่เฉินได้พูดอะไร จึงพูดขึ้นว่า“เย่เฉินซังตั้งใจขับรถเถอะ อีกสิบห้านาทีฉันไปรับคุณที่ลานจอดรถ”
เย่เฉินกล่าว“ผมถึงลานจอดใต้ดินแล้วค่อยกดกริ่งก็ได้ คุณจะได้ไม่ต้องลำบากลงมา”
“ได้ยังไงกัน ”นานาโกะพูดอย่างจริงจัง“การต้อนรับเย่เฉินซังนั้นไม่ใช่เรื่องลำบากสำหรับฉัน แม่ของฉันบอกฉันตั้งแต่ยังเด็ก ว่าความสุขที่สุดสำหรับผู้หญิงนั้น ก็คือการได้ต้อนรับชายที่รักกลับบ้านในทุกวัน……”
พูดจบ เธอรู้สึกมีบางอย่างที่ผิดปกติ จึงรีบพูดขึ้นในทันทีว่า“พูดแบบนี้เหมือนจะไม่ถูกต้องเท่าไร เย่เฉินซังอย่าได้ถือสา คิดซะว่าคือความชอบของฉัน ช่วยสงเคราะห์ให้ความร่วมมือหน่อยแล้วกัน……”
เมื่อเย่เฉินได้ยิน ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่กำชับว่า “อีกยี่สิบนาทีค่อยลงมา อย่ามาเสียเวลารอนานๆที่ชั้นใต้ดิน”
นานาโกะยิ้มและพูดว่า“เย่เฉินซังไม่ต้องเป็นห่วง ตั้งใจขับรถเถอะ ฉันกะเวลาเองได้ ”
วางสายไป เย่เฉินก็ตั้งใจขับรถ ส่วนนานาโกะก็ตั้งนาฬิกาปลุกในเวลาสิบห้านาที จากนั้นก่อนที่จะวางโทรศัพท์ลง ส่งข้อความเสียงไปหานางาฮิโกะ อิโตะที่อยู่ด้านนอก“โอโต้ซัง อีกเดี๋ยวเย่เฉินซังจะมาเป็นแขกที่บ้าน รบกวนโอโต้ซังกับทานากะซังไม่ต้องรีบกลับมาบ้านนะ รอเย่เฉินซังกลับแล้วค่อยกลับมา……”
หลังจากที่นางาฮิโกะอิโตะมาถึงที่เมืองจินหลิง ภาระที่หนักอึ้งในใจนั้นก็เบาบางลงกว่าตอนที่อยู่ประเทศญี่ปุ่นมาก ดังนั้นก็จึงมักจะไปออกกำลังกายกับทานากะโคอิจิอยู่บ่อยๆ วันนี้เป็นวันที่ทั้งสองคนไปตีกอล์ฟกันที่แถบชานเมืองจินหลิง เอมิอีโตะน้องสาวของนางาฮิโกะอิโตะก็ไปกับพวกเขาสองคนด้วย
หลังจากที่อิโตะ นานาโกะส่งข้อความไปหาคนเป็นพ่อแล้ว ก็ไม่รอให้เขาได้ตอบกลับ ไปต้มน้ำเพื่อเตรียมชงชา ในขณะที่รอน้ำเดือดนั้น ก็เปลี่ยนชุดกิโมโนที่ตัวเองใส่อยู่บ้าน เป็นชุดเดรสกระโปรงธรรมดาตัวหนึ่ง จากนั้นก็รีบไปส่องกระจก แล้วแต่งตัวแต่งหน้าอย่างเรียบง่าย
ทุกอย่างเรียบร้อย ตัวจับเวลาสิบห้านาทีก็ดังขึ้น
เธอหยิบโทรศัพท์ แล้วปิดตัวจับเวลา รีบออกจากห้องเพื่อไปรอเย่เฉินที่ลานจอดรถชั้นล่าง
ในเวลานี้เอง เธอก็เปิดข้อความเสียงที่คนเป็นพ่อส่งมา ข้อความของนางาฮิโกะอิโตะแกล้งพูดตัดพ้อ“พ่อก็นึกว่าเย่เฉินซังมาถึงที่บ้านแล้ว ลูกอยากให้พ่อรีบกลับไปต้อนรับเสียอีก ไม่คิดว่าจะส่งมาบอกให้ไม่ต้องรีบกลับ ช่างเถอะ พ่อกับทานากะว่าจะตีกันอีกสักพัก แต่หากลูกอยากให้เราไม่ต้องกลับไปเลย ก็บอกล่วงหน้าแล้วกัน เราจะได้ไปหาโรงแรมนอน!”