ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5453 อาจารย์สอนผู้มีพระคุณ(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5453 อาจารย์สอนผู้มีพระคุณ(2)
แม้หงฉางชิงจะรู้แค่บทแรกของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》เท่านั้น แต่ความเข้าใจในเนื้อหาบทแรกนี้ของเขา ก็ลึกล้ำอย่างมาก อีกทั้งในบางประเด็นก็ยังรู้จักพลิกแพลง และยังรวมเข้ากับสถานการณ์จริง เพิ่มเคล็ดลับการบำเพ็ญตนโดยสรุปส่วนตัวเข้าไปด้วย
ยิ่งไปกว่านั้น เนื้อหาของบทแรก หลังจากที่ถูกเขาจำแนกออกเป็นแปดบทอย่างเหมาะสม เนื้อหาของการก้าวไปตามลำดับนั้นก็มีความมั่นคงอย่างมาก และยังสะดวกกับการเรียนรู้ของนักบู๊หนุ่มสาวอีกด้วย
ดูท่า หงฉางชิงผู้นี้ ช่างมีพรสวรรค์ในการเป็นครูโดยแท้เสียจริง
เย่เฉินมองดูแผนการสอนโดยสรุปของเขาจบ ก็เอ่ยพูดชื่นชม“แผนการสอนของอาจารย์หงนี้ สามารถมองเห็นถึงความเข้าใจใน《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ที่คุณมี ซึ่งไม่ธรรมดาเลยจริงๆ”
เมื่อหงฉางชิงได้ยินคำชมของเย่เฉิน แม้ในใจจะรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แต่ปากก็ยังคงพูดอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวว่า“อาจารย์เย่พูดชมเกินไปแล้ว ความถนัดเดียวของผม คือความเข้าใจใน《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》นี้เท่านั้น……เพราะตลอดหลายปีก็ศึกษาค้นคว้าแต่วิชาบู๊ คนโง่คนหนึ่งก็สามารถจะฝึกฝนจนเข้าใจได้”
เย่เฉินโบกมือ“อาจารย์หงอย่าถ่อมตัวเลย จากที่ผมดู ฐานการฝึกนี้ของเรา มีแผนการสอนนี้ของคุณ ก็สามารถจะนำไปใช้ได้เลยทันที!”
หงฉางชิงรีบเอ่ยถาม“อาจารย์เย่ คุณต้องใจจะใช้มันอย่างเป็นทางการเมื่อไร ?”
เย่เฉินตอบ“วันนี้ผมจะแจ้งให้ผู้เข้าเรียนกลุ่มแรกของสำนักว่านหลงที่ถูกคัดเลือกมา และนักเรียนอีกกลุ่มหนึ่งที่อยู่เมืองจินหลิงนี้ รอพวกเขามาถึง คุณก็สามารถเริ่มทำการสอนอย่างเป็นทางการได้เลย และผู้เข้าเรียนของคุณก็จะใช้ชีวิตอยู่กับคุณที่นี่ด้วย ส่วนคุณอาจารย์หง ก็จะเป็นผู้อำนวยการสอนของที่นี่ ในส่วนของการเรียนนั้น นักเรียนทุกคนจะต้องเชื่อฟังและทำตามในสิ่งที่คุณบอกกล่าว ”
พูดจบ เย่เฉินก็ชี้ไปยังหงห้า แล้วเอ่ยพูดขึ้นว่า“ส่วนหงห้านั้น เขาจะเป็นฝ่ายธุรการแนวหลังของโรงเรียนนี้ คุณต้องการสิ่งใด ก็บอกกับเขาได้เลย อะไรที่เขาจัดการให้ได้ ก็จะทำทุกอย่างให้อย่างเต็มที่”
หงฉางชิงพูดตอบอย่างเคารพกลับไปในทันที “ได้ครับอาจารย์เย่ ผมเข้าใจแล้ว !”
เย่เฉินพยักหน้ารับ แล้วพูดว่า“อาจารย์หง ก่อนที่จะทำการเรียนการสอนอย่างเป็นทางการ คุณยังต้องการสิ่งใดก็พูดมาได้เลย ”
หงฉางชิงลังเลอยู่ชั่วครู่ ก็จึงเอ่ยถามว่า“เอ่อคือ……อาจารย์เย่ครับ……ผมอยากรู้ว่า ในกลุ่มผู้เข้าเรียนนี้ คนที่เก่งกาจที่สุดนั้นอยู่ขั้นไหนครับ ?”
เย่เฉินตอบ“ซูรั่วหลีจากตระกูลเหอเมืองจินหลิง เธอเป็นนักบู๊แปดดาว และเป็นนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดในรุ่น”
หงฉางชิงพูดอย่างทำตัวไม่ถูก“อาจารย์เย่……ผู้เข้าเรียนยังเป็นถึงนักบู๊แปดดาวแล้ว ผมที่เป็นอาจารย์ยังเป็นนักบู๊หกดาวอยู่เลย……เอ่อมัน……”
เย่เฉินหัวเราะในลำคอ“ได้ ผมเข้าใจในความหมายของคุณ”
พูดจบ เขาก็ยื่นมือมา ตบไปที่ไหล่ของหงฉางชิง ถอนปราณทิพย์ที่ปิดกั้นอยู่ในเส้นลมปราณทั้งสองสายของเขาออก
หงฉางชิงรู้สึกเส้นลมปราณทั้งสองสายของตัวเองที่ถูกปิดตายนั้น ฉับพลันก็ถูกขุดลอกออกโดยสิ้นเชิง คนทั้งคนก็กลับคืนสู่แดนสว่างชั้นสูงสุดอีกครั้ง รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากในทันที รีบโค้งคำนับแล้วกล่าวขอบคุณ“ขอบคุณอาจารย์เย่ครับ!”
เย่เฉินพยักหน้าให้เล็กน้อย หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้หงฉางชิง พูดเสียงเรียบ“อาจารย์หง ในนี้ เป็น《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》บทที่สองที่ผมเขียนขึ้นเอง มันน่าจะเป็นหนึ่งในสามของบทความที่สอง ในช่วงสองวันนี้ที่นักเรียนยังมาไม่ถึง คุณเอาไปศึกษาด้วยตัวเองก่อนได้ ดูว่ามันพอจะช่วยการฝึกฝนของคุณในตอนนี้ได้ไหม”
เมื่อหงฉางชิงได้ยินคำนี้ ก็ไม่กล้าที่จะเอื้อมมือมารับกระดาษที่เย่เฉินส่งมา แต่ถามด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อว่า“อา……อาจารย์เย่……วิชาบู๊ที่ล้ำเลิศแบบนี้ คุณก็ให้ผมอย่างไม่เป็นกังวลเลยเหรอ?”
เย่เฉินหัวเราะ แล้วพูดอย่างขอไปทีว่า“ผมเป็นคนใช้คนไม่ระแวง หากระแวงก็ไม่ใช้เขา ในเมื่อผมเลือกที่จะเชื่อใจคุณ และยังได้ให้คุณดูแลจัดการโรงเรียนแห่งนี้ อย่างนั้นแล้วผมจึงไม่มีความสงสัยอะไรในตัวคุณอย่างแน่นอน นอกจากนี้ วิชาบู๊นี้ถึงแม้จะถูกส่งต่อให้คุณเพียงคนเดียวในตอนนี้ แต่ในอนาคตก็ต้องอาศัยคุณถ่ายทอดมันให้กับผู้เข้าเรียนทุกคน มันอยู่ที่นี่ ไม่ใช่ความลับอะไร นอกจากนี้ ขอแค่คุณปฏิบัติงานตามที่ผมได้มอบหมายให้อย่างแข็งขัน เนื้อหาของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ที่เหลือผมจะค่อยๆทยอยส่งมอบมันต่อให้คุณ และสิ่งที่คุณต้องทำก็คือ ใช้ความรู้ความเข้าใจเหมือนอย่างในบทแรก เรียนรู้วิชาบู๊ให้แตกฉาน จากนั้นก็ศึกษาทำความเข้าใจให้ทะลุปรุโปร่ง”
หงฉางชิงไม่คิดว่า วิชาบู๊ที่ประเสริฐและล้ำค่านี้ เย่เฉินก็ให้ตัวเองมาอย่างไม่ลังเลใดๆ ต้องรู้ว่าในอาณาจักรวิถีบู๊นั้น วิชาบู๊สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด!
วิชาบู๊ของแต่ละตระกูลนั้น ไม่มีทางที่จะถ่ายทอดให้กับบุคคลภายนอกอย่างแน่นอน
และวิชาบู๊ของแต่ละสำนัก ก็เป็นความลับสูงสุดของสำนักเช่นกัน!
แต่เย่เฉินกลับส่งมอบวิชาบู๊นี้ให้กับตัวเองอย่างไม่คิดเลยสักนิด ซึ่งก็ทำให้สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ถึงหัวใจของเย่เฉิน กับแนวทางการทำงานของเขา
นึกย้อนไปถึงก่อนหน้านั้นที่ตัวเองยังหวงแหน อีกทั้งก็ยังเล่นแง่กับเย่เฉิน ภายในใจของหงฉางชิงก็อดไม่ได้ที่จะนึกละอายขึ้นมา เขารับกระดาษนั้นจากเย่เฉินมาด้วยสองมือ แล้วมองไปยังเย่เฉินด้วยขอบตาที่แดงเรื่อ พูดอย่างซาบซึ้งใจ“อาจารย์เย่ ผมรับวิชาบู๊นี้มา คุณก็คืออาจารย์ผู้มีพระคุณของผม!ได้โปรดรับการคำนับจากผมด้วย !”