ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5452 อาจารย์สอนผู้มีพระคุณ(1)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5452 อาจารย์สอนผู้มีพระคุณ(1)
หงฉางชิงรู้ดี แต่นี้ต่อไป ทางเลือกที่ดีที่สุดของตัวเอง นั้นก็คือรับใช้เย่เฉินอย่างเต็มที่
ในเมื่อเย่เฉินให้ตัวเองใช้《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》มาช่วยฝึกฝนเหล่านักบู๊ อย่างนั้นแล้วตัวเองก็จะทำมันอย่างสุดกำลังความสามารถ โดยไม่เก็บรักษาอะไรใดๆเอาไว้
ดังนั้น เขาก็พูดไปอย่างไม่ลังเลด้วยความเคารพว่า“อาจารย์เย่ได้โปรดวางใจ ผมจะใช้ความเข้าใจใน《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ของผมที่มีมานานหลายปีนี้ ถ่ายทอดมันให้กับนักบู๊ที่มาเข้าร่วมการฝึกฝนนี้อย่างไม่หวงแหนวิชาความรู้ใดๆทั้งสิ้น !”
เย่เฉินพูดอย่างพึงพอใจ“ตกลง พรุ่งนี้เช้า คุณไปรายงานตัวกับหงห้าที่โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี ผมจะให้เขาจัดห้องพักให้คุณห้องหนึ่ง และต่อไปที่นั่นก็จะเป็นที่ทำงานของคุณ ”
หงฉางชิงรีบตอบกลับไปในทันที “ได้ครับคุณเย่ พรุ่งนี้เช้าผมจะไปแต่เช้าครับ !”
พูดจบ เขาก็พูดอย่างอึกๆอักๆว่า“เอ่อคือ……คุณเย่ครับ……ตอนนี้คุณก็เห็นว่าผมนั้นทำตัวดีขึ้น ไม่ทราบว่าคุณพอจะช่วยให้ผลการฝึกฝนของผมนั้นฟื้นกลับคืนมาได้หรือไม่ครับ?หากผู้เข้าเรียนที่คุณต้องหารให้ผมสอนมาถึง และพบว่าผมเป็นเพียงนักบู๊หกดาวเท่านั้น ผมเกรงว่าพวกเขาจะไม่เชื่อฟังและให้ความเคารพ……”
เย่เฉินรู้ว่าเขาอยากจะกลับคืนสู่ผลการฝึกฝนเดิม ก็จึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า“คุณไปรายงานตัวก่อน รอผมไป แล้วจะช่วยให้ผลการฝึกฝนของคุณนั้นกลับคืนมา”
หงฉางชิงก็ถึงได้โล่งใจในที่สุด พูดอย่างซาบซึ้งในพระคุณว่า“ขอบคุณอาจารย์เย่ครับ!ขอบคุณอาจารย์เย่!”
เย่เฉินตอบรับอืมในลำคอ แล้วพูดเสียงเรียบ“ แบบนี้ไปก่อนแล้วกัน ส่วนทางฝั่งหลงซือฉีมีความเคลื่อนไหวอะไร ก็รีบรายงานผมทันที ”
“ได้ครับอาจารย์เย่!”
……
ในคืนนั้น หลงซือฉินเปลี่ยนเส้นทางที่เกาะฮ่องกาง แล้วเร่งรีบเดินทางกลับไปยังสหรัฐอเมริกา
ส่วนหงฉางชิงในเช้าวันถัดไป ก็คืนห้องพักของโรงแรม แล้วโบกรถเดินทางไปยังโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี เพื่อรายงานตัวกับหงห้า
และหงห้าก็ทำตามคำสั่งของเย่เฉิน จัดห้องให้เขาห้องหนึ่ง และเขาเองก็กระตือรือร้นในการที่จะสร้างผลงาน เพราะทันทีที่มาถึงห้องพัก ก็รีบเตรียมแผนการสอนในทันที
หงฉางชิงเองก็ตระหนักรู้ถึงข้อได้เปรียบในการสอนวิถีบู๊นี้ของตัวเอง บทเรียนแรกของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》นั้น เขาได้ศึกษาค้นคว้ามาสิบกว่าปี นอกจากอาจารย์ของเขาที่ได้ล่วงลับไปแล้วคนนั้น วิชาบู๊นี้ก็ไม่มีใครรู้ลึกไปกว่าเขาอีกแล้ว ดังนั้น เขาก็จึงเตรียมการสอนราวกับเป็นครูคนหนึ่ง ใช้ความรู้ความเข้าใจทั้งหมดที่มีเกี่ยวกับ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ของตัวเองที่มีมานานกว่าหลายปี ทำสรุปออกมา จากนั้นจำแนกเนื้อหาของบทเรียนแรก ออกเป็นแปดบท เพื่อทำการสอนให้กับผู้เข้าเรียนอย่างเป็นขั้นเป็นตอน
สองวันต่อมา ในตอนที่เย่เฉินเดินทางมาถึงโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี หงฉางชิงยังอยู่ในห้องของตัวเองเพื่อเตรียมสื่อการสอนที่สมบูรณ์ที่สุด เย่เฉินยังได้ยินหงห้าบอกว่า คุณท่านผู้นี้มาได้สองวัน ก็แทบไม่ออกจากห้องไปไหนเลย จึงให้หงห้าพาตัวเอง มาที่ห้องของหงฉางชิง
หงห้าเคาะประตู หงฉางชิงที่กำลังขีดๆเขียนๆงานอยู่ที่โต๊ะคิดว่าเป็นพนักงานนำเอาอาหารเช้ามาให้ ลุกขึ้นมาเปิดประตูแล้วก็จึงพบว่า เป็นเย่เฉินที่กำลังยืนอยู่หน้าห้อง
เขารีบพูดอย่างนอบน้อมในทันที“อาจารย์เย่มาได้ยังไงครับ?ผมไม่ได้ออกไปต้อนรับ ได้โปรดอภัยให้ด้วย !”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม“อาจารย์หงเกรงใจไปแล้ว ไม่ทราบว่าสองวันที่อยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้าง?”
หงฉางชิงรีบตอบกลับไป “เรียนอาจารย์เย่ สองวันมานี้ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย คอยเตรียมแผนการสอนที่จะมีขึ้นอยู่ครับ ”
“แผนการสอน?”เย่เฉินถามขึ้นด้วยความสงสัย“ไม่ทราบว่าแผนการสอนที่อาจารย์หงเตรียมนั้นคือแบบไหน?”
หงฉางชิงพูดอธิบาย“ก็คือความรู้ความเข้าใจในบทเรียนแรกของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ที่ผมมีครับ ”
พูดจบ เขาก็เชิญเย่เฉินกับหงห้าเข้ามาในห้อง จากนั้นก็ไปที่โต๊ะ หยิบเอาบันทึกปึกหนึ่งมา แล้วยื่นมันให้กับเย่เฉินอย่างเคารพ และพูดว่า“คุณเย่ เชิญตรวจสอบดูครับ”
เย่เฉินรับแผนการสอนนั้นมา กวาดตามองผ่านๆไปแวบหนึ่ง จากนั้นยิ่งดูก็ยิ่งประหลาดใจ