ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5355 กลายเป็นแพะรับบาปที่แท้จริง 2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5355 กลายเป็นแพะรับบาปที่แท้จริง 2
ว่านพั่วจวินในเวลานี้ ก็เข้าใจแผนการของเย่เฉินแล้ว จึงกล่าวขึ้นมาโดยเร็ว: “คุณเย่วางใจเถอะครับ ผมจะรีบคิดหาวิธีซื้อระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ จากนั้นค่อยแยกชิ้นส่วนระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ขนส่งไปยังเหมืองทองแดง แล้วค่อยประกอบมันอีกครั้ง”
เย่เฉินค้นพบประเด็นสำคัญจากคำพูดของเขาทันที และกล่าวขึ้น: “เย่จวิน แผนการทั้งหมด สิ่งเดียวที่อาจจะเป็นเบาะแสได้ ก็คือระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์! ต่อให้พวกเราสามารถทำลายเหมืองแร่ทองแดงทั้งหมดได้ ก็ไม่มีทางที่จะทำให้เบาะแสของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ เอาไว้ ทันทีที่เสียงของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ได้ดังขึ้น พวกเราต้องรีบถอยโดยเร็ว เกรงว่าคงไม่มีเวลาปลดระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์แน่ อีกอย่าง ต่อให้ปลดระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ออกไปก็ไม่มีประโยชน์ ยิงกระสุนออกไปเป็นร้อยนัดในวินาทีเดียว เป็นไปไม่ได้ที่จะทำความสะอาดเศษกระสุนปืนใหญ่พวกนั้นให้สะอาดหมดจด ดังนั้นตอนที่องค์กรพั่วชิงมาตรวจสอบในภายหลัง จะต้องพบว่าท่านเอิร์ลตายเพราะระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นพวกเขาค่อยไปสืบหาเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับการซื้อขายระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ที่ตลาดอาวุธระหว่างประเทศ ก็อาจสืบพบสำนักว่านหลงเข้าก็ได้!”
ว่านพั่วจวินแจะปากกล่าว: “คุณเย่พูดมีเหตุผลมากเลยครับ ของอย่างระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ ในมือของพวกเราไม่มี เท่าที่ผมรู้มา ที่จอมพลคามมิตก็ไม่มีอาวุธสังหารที่ร้ายแรงแบบนี้อยู่ ดังนั้นนอกจากจะไปซื้อที่ตลาดอาวุธ ก็ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้วครับ”
“อีกอย่างของแบบนี้ โดยทั่วไปแล้วมีแต่ชาวรัสเซียหรือไม่ก็พ่อค้าอาวุธประเทศสมาชิกสหภาพโซเวียตถึงจะมีขาย พวกเราต้องไปสอบถามเป็นขั้น ๆ ไป ดังนั้นถ้าคิดจะขโมยหรือแย่งมามันเป็นไปไม่ค่อยได้ ซื้อแล้วค่อยฆ่าปิดปากก็เป็นไปได้ยาก หากมีปลาที่หนีรอดไปได้เพียงตัวเดียวก็ตาม เรื่องราวทั้งหมดก็ต้องถูกเปิดเผย ถึงตอนนั้นยังไม่ทันจะได้ติดตั้งระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ พวกเราก็คงถูกพ่อค้าอาวุธทั่วโลกสาปแช่งก่อนแล้ว……”
เย่เฉินขมวดคิ้วแน่น ครุ่นคิดอยู่ครึ่งค่อนวัน พลันนึกวิธีหนึ่งขึ้นมาได้ และกล่าวออกมา: “มีวิธีแล้ว!”
ว่านพั่วจวินถามโดยเร็ว: “คุณเย่ครับ คุณมีวิธีดี ๆ อะไรเหรอครับ?”
เย่เฉินกล่าว: “นายหาสมาชิกสัญชาติอเมริกัน สักสองสามคนจากสำนักว่านหลง ให้พวกเขาปลอมตัว สวมรอยเป็นคนของแบล็ควอเตอร์อเมริกัน ไปตามหาคนขายระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ พอหาเจอแล้ว ให้ทำการซื้อขายเป็นการส่วนตัวกับพวกเขาในนามแบล็ควอเตอร์ บอกว่าจะลำเลียงอุปกรณ์เหล่านี้ไปที่ตะวันออกกลางเพื่อช่วยสหรัฐอเมริกาทำสงคราม มันค่อนข้างอ่อนไหว จากนั้นก็ซื้อขายอย่างลับ ๆ”
ว่านพั่วจวินกล่าวขึ้น: “เป็นวิธีที่เยี่ยมไปเลยครับ! โยนความผิดให้กับแบล็ควอเตอร์ ให้องค์กรพั่วชิงไปตรวจสอบที่แบล็ควอเตอร์ ไม่เพียงสามารถเบ่งเบนความสนใจของพวกเขา และยังสามารถสร้างปัญหาที่ใหญ่พอสมควรให้กับแบล็ควอเตอร์! แม่งเอ๊ย สำนักว่านหลงของเรากับแบล็ควอเตอร์ไม่ลงรอยกันแต่ไหนแต่ไรมา พวกเขาอาศัยว่ามามีสหรัฐอเมริกาคอยหนุนหลัง มักจะคอยขัดแข้งขัดขาพวกเขาอยู่บ่อยครั้ง แถมยังมือสกปรกมากด้วย แม้ว่าพวกเราทำแบบนี้จะไม่ใสสะอาดเท่าไร แต่ก็เป็นโอกาสอันดีที่สุดที่จะตัดกำลังของพวกเขา
เย่เฉินถามเขา: “สำนักว่านหลงมีทองสำรองไหม?”
“มีครับ” ว่านพั่วจวินตอบโดยไม่ต้องคิด: “พวกเรามีทองสำรองประมาณหนึ่งตันครึ่งครับ คำนวณดูแล้ว น่าจะประมาณพันล้านดอลลาร์ครับ”
“ได้” เย่เฉินกำชับ: “ต้องทำการซื้อขายด้วยทองเท่านั้น สามารถเพิ่มให้พวกเขาอีก 10% จากราคาขั้นพื้นฐานของทองคำ แต่จะใช้เงินสดไม่ได้ และห้ามมีการแลกเงินอย่างเด็ดขาด
“ครับ!” ว่านพั่วจวินกล่าวขึ้นมาโดยเร็ว: “คุณเย่วางใจได้ครับ ผมเข้าใจแล้ว! ถึงเวลานั้นผมจะทำการซื้อขายด้วยทองคำทั้งหมด ผมจะสั่งให้คนนำทองมาหลอมใหม่อีกครั้งไว้ล่วงหน้า ถึงตอนนั้นก็ลงมือที่ทองคำ รับรองว่าหาเบาะแสอะไรไม่ได้อย่างแน่นอน”
เย่เฉินกล่าว: “ในเมื่อจะจัดฉาก งั้นก็ต้องทำให้สมบูรณ์แบบ นายหาวิธีตรวจสอบดูหน่อยว่า ตะวันออกกลางมีคนของแบล็ควอเตอร์อยู่เท่าไร จากนั้นค่อยคิดหาวิธีแอบจับตัวพวกมันมาสักสองสามคน ซ่อนตัวสองสามคนนี้เอาไว้ แล้วนายค่อยเลือกลูกน้อยที่รูปร่าง อายุใกล้เคียงกับพวกมันที่สุด ให้พวกเขาปลอมตัวเป็นคนของแบล็ควอเตอร์สองสามคนนั่น ถือเอกสารของพวกเขา สวมรอยเป็นพวกเขาไปคุยธุรกิจที่ยุโรปตะวันออก ให้แบล็ควอเตอร์กลายเป็นแพะรับบาปที่แท้จริง!”
ว่านพั่วจวินกล่าวโดยไม่ต้องคิด: “คุณเย่ครับ ที่คุณพูดมานั้นง่ายมาก! แบล็ควอเตอร์มีทหารรับจ้างอยู่ในซีเรียจำนวนไม่น้อย ช่วงนี้กำลังยุ่งอยู่กับการช่วยกองทัพสหรัฐฯ ขนส่งน้ำมันปิโตรเลียมที่ขุดในซีเรีย ผมจะเป็นคนออกโรงเอง จับตัวคนแค่สองสามคนมันง่ายมากครับ”
เย่เฉินกล่าวขึ้นมาทันที: “ได้! เวลาไม่คอยท่า นายไปจัดการเรื่องนี้วันนี้เลย! จากนั้นก็รีบจัดการเรื่องระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ให้ลงตัวเสีย รอซื้อระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์มาได้แล้ว ให้เลือกจุดครอบคลุมที่ครอบคลุมซึ่งกันและกันสองสามถึงสามจุดในเหมืองทองคำ แล้วสร้างห้องกระจกที่ทำจากกระจกทางเดียว สร้างเอาไว้บนจุดครอบคลุมที่เลือกแล้ว จากนั้นก็ติดตั้งระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ลงไปบนห้องกระจก รับประกันว่ามันอยู่ในโหมดพร้อมรบอยู่ตลอดเวลา เมื่อระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ล็อกเป้าหมายศัตรู ก็ให้ยิงผ่านกระจกกั้นทันที!”
กล่าวไป เย่เฉินก็พึมพำกับตัวเอง: “ลูกกระสุนของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ ขายในตลาดมืด เกรงว่าคงลูกละหนึ่งพันดอลลาร์ จัดเตรียมเพื่อสามกระบอก หนึ่งกระบอกยิงหนึ่งร้อยนัดภายในหนึ่งวินาที หนึ่งวินาทีก็แค่สามแสนดอลลาร์เอง ไม่เป็นปัญหา! ถึงตอนนั้นเอามันให้ตายเลยนะ!”