ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5234 จู่ๆก็เป็นที่สนใจ2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5234 จู่ๆก็เป็นที่สนใจ2
หากเป็นแบบนั้น ที่ทานากะ โคอิจิเดินทางล่วงหน้ามา ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
Tomson Rivieraเป็นความหวังสุดท้ายของเขา ถึงเขาจะรู้ว่าเย่เฉินก็พักอาศัยอยู่ในชุมชนนี้ แต่คุณหนูของตัวเองก็ไม่อยากจะอยู่ใกล้เขามากเกินไป และในตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว
ในตอนนี้พนักงานขายก็ตอบกลับ“สำหรับคนต่างชาติที่ต้องการจะซื้อ ต้องมีหลักฐานการพำนักในพื้นที่นี้เป็นเวลาหนึ่งปี แต่หากซื้อในนามบริษัทก็ไม่จำเป็นต้องมีข้อจำกัดดังกล่าวค่ะ”
ทานากะ โคอิจิพยักหน้ารับ แล้วพูดกับพนักงานขายว่า“งั้นช่วยพาผมไปดูวิลล่าหน่อย!ขอหลังที่ใหญ่ที่สุด!”
พนักงานขายพูดแสดงความเสียใจ“ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณผู้ชาย วิลล่าของเราขายหมดแล้ว ที่เหลือตอนนี้มีแค่แบบห้องชุดเท่านั้นค่ะ”
“ขายหมดแล้ว?!”ทานากะ โคอิจิถามอย่างหัวเสีย“ไม่เหลือสักหลังเลยเหรอ?หรือมีเจ้าของคนไหนที่กำลังประกาศขายต่ออยู่หรือเปล่า?”
พนักงานขายพูดอธิบาย“มีไม่เลยค่ะคุณผู้ชาย ตอนนี้ยังมีลูกค้าอีกจำนวนมากที่ต้องการจะซื้อวิลล่าของเรา แต่ไม่มีเจ้าของรายไหนที่ต้องการจะขายเลย หากคุณสนใจคงต้องรอไปก่อน มีข่าวดีเมื่อไรฉันจะรีบแจ้งคุณไปทันทีค่ะ”
ทานากะ โคอิจิครุ่นคิด แล้วเอ่ยปาก “ช่างมัน ผมรอนานขนาดนั้นไม่ไหว คุณช่วยแนะนำห้องชุดที่มีขนาดใหญ่ที่สุดให้ผมหน่อยแล้วกัน !”
พนักงานขายพยักหน้ารับ ชี้ไปยังตึกที่อยู่ทางฝั่งแม่น้ำ และพูดกับทานากะ โคอิจิ“คุณผู้ชาย นี่คือห้องเพนต์เฮ้าส์ของเรา วิวแม่น้ำสวยมาก ห้องก็มีขนาดใหญ่ ”
ทานากะ โคอิจิรู้ว่าคุณหนูของตัวเองนั้นชอบความเงียบสงบ ก็จึงถามอย่างฉับพลันทันทีว่า“ชั้นบนสุดยังมีห้องว่างไหม?”
เมื่อพนักงานขายได้ยินก็ถึงกับผงะ ในใจแอบคิด ห้องนี้หลุดมานานแล้ว และว่างอยู่ตั้งนานไม่มีใครมาถามหาเลย แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้เป็นที่ต้องการอย่างนี้?
แต่ทว่า เมื่อเห็นว่าเมื่อครู่มีลูกค้าได้วางเงินจองล่วงหน้าไปแล้ว เธอก็จึงต้องพูดแสดงความเสียใจ“ขอโทษด้วยค่ะคุณผู้ชาย ห้องชั้นบนสุด เมื่อครู่เพิ่งจะมีลูกค้าจ่ายเงินจองไปค่ะ ”
ทานากะ โคอิจิพูดอย่างไม่ต้องคิด“เธอจ่ายแค่เงินจอง แต่ผมชำระเต็มจำนวนได้เลยตอนนี้ก็น่าจะได้ไหม?”
พนักงานขายพูดอย่างจนใจ“ไม่ได้ค่ะคุณผู้ชาย เธอจ่ายเงินจองก่อน ก็มีสิทธิ์ก่อน หากคุณต้องการจะซื้อ ต้องรอดูว่าท้ายที่สุดแล้วเธอจะซื้อมันไหม……”
เมื่อได้ยินแบบนี้ ทานากะ โคอิจิก็รีบถาม“หากเธอยังลังเลตัดสินใจไม่ได้ ผมต้องรอนานแค่ไหน?”
พนักงานขายอธิบายว่า“โดยทั่วไปแล้ว เมื่อจ่ายเงินจองมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจภายใน24ชั่วโมง หลัง24ชั่วโมงไปแล้ว หากไม่ชำระเงินส่วนที่เหลือ ก็จะถือว่าสละสิทธิ์ไป”
“24ชั่วโมง?”ทานากะ โคอิจิพูดอย่างหงุดหงิด “24ชั่วโมงนานไปหรือเปล่า ผมต้องซื้อภายในวันนี้ให้ได้ ”
“เอ่อคือ……”พนักงานขายก็ลำบากใจขึ้นมา จึงเอ่ยพูดไปว่า“คุณผู้ชาย ห้องชุดนี้ของเราไม่ได้มีแค่ชั้นนั้นชั้นเดียว ที่ตึกนั้นเรายังมีอีกแปดห้องที่ยังว่างอยู่ แบบห้องทุกอย่างเหมือนกัน แค่ชั้นที่อยู่กับตำแหน่งของห้องเท่านั้นที่แตกต่างกัน แต่หากเป็นชั้น6ขึ้นไป ก็สามารถจะมองเห็นวิวแม่น้ำได้ อันที่จริงแล้วก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกันมากมายนัก ”
“ถ้าคุณชอบชั้นบนสุด เรายังมีห้องที่ดีอยู่อีก คือห้องที่อยู่รองลงมาจากห้องชั้นบนสุดนั้น พูดตามตรง ห้องที่อยู่รองลงมานั้นราคาจะแพงกว่าห้องชั้นบนสุด และเป็นห้องที่แพงที่สุดในชั้นทั้งหมดของเรา การกันความร้อนของห้องชั้นบนสุดนั้นย่อมเทียบไม่ได้กับชั้นอื่นๆ ดังนั้นในฤดูร้อนก็จะร้อนมาก ส่วนฤดูหนาวก็จะเย็นเป็นพิเศษ บวกกับชั้นบนสุดนั้นเสี่ยงกับปัญหาน้ำรั่วน้ำซึม ดังนั้นไม่สู้คุณเลือกชั้นอื่นจะดีกว่า ”