ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5025 คำสั่งและกฎระเบียบ2
ที่ทำเอาแค้นเคืองยิ่งกว่าก็คือ บุคคลผู้นี้เป็นถึงขุนนางใหญ่ แต่หลังจากที่สวามิภักดิ์ให้กับราชวงศ์ชิงแล้ว ได้จับตัวจักรพรรดิหย่งลี่พระองค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์หมิงใต้ไปยังเมืองชุน แล้วทำการสังหารด้วยมือตัวเอง การปลงพระชนม์แบบนี้ ในประวัติศาสตร์จีนอันยาวนานนับห้าพันปี ไม่มีให้เห็นบ่อยนัก
ดังนั้น บุคคลผู้นี้ในหมู่คนชาวฮั่นก็เรียกได้ว่า เป็นกบฏที่ชั่วช้าที่สุด
แต่ทว่า เย่เฉินในตอนนี้กลับโบกมือให้หลี่เนี่ยนจงแล้วกล่าว “ถึงผมจะเห็นด้วยกับการประณามคนเหล่านี้ของคุณ แต่ไม่เห็นด้วยกับการลงโทษคนเหล่านี้ของคุณ”
หลี่เนี่ยนจงรีบถามกลับในทันที “ท่านครับ ท่านคิดว่าตรงไหนที่ไม่เหมาะสมครับ ?”
เย่เฉินพูดเสียงเรียบ“การฆ่าคนเป็นเรื่องง่าย แต่ในบางครั้ง การฆ่านั้นก็ไม่เที่ยงธรรมพอ เพราะพวกคุณเป็นเพียงคนกลุ่มหนึ่ง ไม่ใช่สังคมที่แข็งแกร่ง คุณอยากจะฆ่าพวกเขา อันดับแรกเลยนั้นพึ่งพาไม่ได้ อันดับต่อไปก็อาจไม่ได้รับการยอมรับนับถือ หากการกระทำของพวกคุณทำให้คนอื่นๆรู้สึกว่า‘ผู้ต่อต้านนั้นต้องตาย’ แบบนี้สำหรับคนอื่นแล้ว จะแตกต่างอะไรกับการถูกองค์กรพั่วชิงควบคุม?”
หลี่เนี่ยนจงชะงักไป แล้วถามเขา “ท่านครับ แล้วท่านต้องการให้ทำยังไงครับ?”
เย่เฉินพูดเสียงเรียบ“หากจุดมุ่งหมายในวันนี้ลุล่วงไปได้ด้วยดี พวกคุณก็เท่ากับได้หลุดพ้นจากการควบคุมขององค์กรพั่วชิง และผมก็ไม่ใช่นายใหม่ของพวกคุณ เพียงแค่เรามีข้อตกลงที่จะทำร่วมกันเท่านั้น เงื่อนไขของข้อตกลงที่มีคือผมให้ยาแก้พิษกับพวกคุณ พวกคุณกับผมจะร่วมมือกันกำจัดองค์กรพั่วชิง เมื่อองค์กรพั่วชิงถูกกำจัด ข้อตกลงนี้ก็ถือว่าสิ้นสุด”
“ดังนั้น ในระหว่างการดำเนินการตามข้อตกลงที่มีนี้ แนวทางของพวกคุณต้องเป็นไปตามการตัดสินใจของผม แต่ภายในของพวกคุณเอง ก็ต้องมีการสร้างคำสั่งภายในที่น่าเชื่อถือ ทุกเรื่องที่ต้องทำการตัดสินใจกันภายใน จะต้องเป็นไปในทิศทางเดียวกัน ”
พูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็นิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูดต่อ“เมื่อมีการสร้างคำสั่งภายในที่น่าเชื่อถือขึ้นมา คำสั่งนี้ก็เท่ากับเป็นกฎภายในพื้นฐานของพวกคุณ การกระทำของทุกคน จะต้องอยู่ภายใต้กฎพื้นฐานชุดนี้ อีกทั้งพวกคุณเองก็ต้องรับประกันความยุติธรรมที่มีของกฎชุดนี้ด้วย แน่ใจว่ามันจะมีผลบังคับใช้ได้กับพวกคุณทุกคน”
“ส่วนคนที่ทรยศหักหลังทหารม้ากล้า หลังจากที่กฎพื้นฐานนี้ถูกตั้งขึ้นมา ก็ควรลงโทษพวกเขาตามกฎที่ตั้งขึ้น แบบนี้ถึงจะทำให้ทุกคนนั้นเชื่อถือและยอมรับในความเที่ยงธรรมที่มีได้อย่างแท้จริง”
พูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินหันไปหาหลี่เนี่ยนจง พูดอย่างจริงจัง“หากจะฆ่าพวกเขา ต้องเป็นเพราะทุกคนมีความคิดนี้เหมือนกัน ไม่ใช่ความคิดของคุณเพียงคนเดียว”
หลี่เนี่ยนจงเงียบไปชั่วครู่ แล้วพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่รู้สึกขอบคุณ“ท่านครับ ที่ท่านพูดมา ผมเข้าใจความหมายแล้วครับ!”
เย่เฉินตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง แล้วพูดอย่างสงบนิ่ง“คุณไปเตรียมตัวเถอะ หาคนที่คุณไว้ใจได้ แล้วบอกเรื่องนี้กับพวกเขา ให้พวกเขาเตรียมตัวให้พร้อม คนที่เหลือ ผมยังต้องรอดูอีก ดูว่าภายในยังมีคนแบบหม่าเฉินเฟยอยู่อีกไหม หากยังมี ผมก็จะให้พวกเขาถือผ้าขนหนูไว้ที่มือข้างซ้ายเพื่อแยกตัวพวกเขาออกมา จากนั้นคุณก็พาคนเข้าไปควบคุมตัวมาได้เลยทั้งหมด !”
หลังจากที่หลี่เนี่ยนจงออกไปจากสำนักงานแล้ว เย่เฉินไม่ได้ให้คนลำดับต่อไปเข้าไปทันที แต่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วส่งข้อความไปหาว่านพั่วจวิน ให้เขาเข้าประจำที่ตามแผนเดิม แล้วอ้อมไปรอที่ด้านหลังของเหมืองทองแดง
ว่านพั่วจวินในเวลานี้ ได้นำยอดฝีมือของสำนักว่านหลงจำนวนหนึ่ง พร้อมด้วยทหารม้ากล้าเจ็ดคน และห้าสี่เจ็ด นั่งเรือมาถึงยังชายฝั่งของไซปรัส
ตามคำบอกของเย่เฉิน พวกเขาจอดเทียบท่ารอห่างจากชายฝั่งไม่ถึงสิบกิโลเมตร