ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4971 ท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง 4
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4971 ท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง 4
เย่เฉินเห็นน้ำตาเธอไหลออกมาอย่างควบคุมเอาไว้ไม่ได้แล้ว เลยหวนนึกถึงความแปลก ๆ ที่สัมผัสได้ที่ห้องเธอ พลันรู้สึกปวดใจอย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่หน่อย
เพียงแต่ แม้ว่าที่นี่ไม่มีคนนอก แต่อย่างไรซะก็คนเยอะอยู่ ไม่ได้มีเพียงแค่หงห้ากับเฉินจื๋อข่าย ลูกเรือทีมการบินก็อยู่ องครักษ์ของราชวงศ์ก็อยู่ด้านข้างกันหมดเหมือนกัน
ดังนั้น เย่เฉินเลยทำได้แต่พูดปลอบใจ : “เฮเลน่า มีโอกาสละก็ ฉันจะมาอย่างแน่นอน คุณอยู่ที่ยุโรปเหนือ ต้องรักษาตัวให้ดีล่ะ”
ได้ยินคำพูดของเย่เฉิน จู่ ๆ ทำให้หัวใจของเฮเลน่าอบอุ่น เผยเสี้ยวความดีใจที่หาได้ยาก พยักหน้าติดต่อกันแล้วเอ่ย : “คุณเย่ ไม่ว่าเมื่อไร่ ขอเพียงคุณบอกฉันว่าคุณจะมายุโรปเหนือ ฉันจะคอยคุณอยู่ที่เมืองออสซูอย่างแน่นอนค่ะ !”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูด : “เอาล่ะ ส่งถึงตรงนี้เถอะ เราจะขึ้นเครื่องแล้ว”
เฮเลน่าพยักหน้าโดยแฝงไว้ด้วยน้ำตาที่อาลัยอาวรณ์ ตอนนี้ เธออยากกอดเย่เฉิน แล้วเอาใบหน้าซุกไปที่แผงอกเขาสักสองสามวินาทีเบา ๆ มากเลย
แต่ว่า เธอเองก็รู้ ตัวเองไม่สามารถทำการกระทำเช่นนี้ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ได้เลย
ครั้นแล้ว เธอทำได้แต่รักษาระยะห่างครึ่งเมตรกับเย่เฉิน แล้วพูด : “คุณเย่คะ งั้นก็ขอให้คุณเดินทางปลอดภัยนะคะ !”
“ครับ” เย่เฉินพยักหน้า และพูดกำชับอีกครั้ง : “คุณเองก็รักษาตัวด้วยล่ะ ลาก่อนครับ”
“ลาก่อนค่ะ……”
เย่เฉินขึ้นเครื่องบินคองคอร์ด โดยที่มีเฮเลน่ามองตามหลังอยู่
กัปตันและลูกเรือทีมการบินก็เข้าประจำที่อย่างไวมาก และเตรียมตัวสำหรับการออกบินเรียบร้อยแล้ว
เฮเลน่าในตอนนี้ยังไม่ได้ออกไปสักก้าว เธอเพียงแค่ถอยไปที่ระยะปลอดภัย เหมือนตั้งใจจะมองตามหลังเครื่องบินของเย่เฉินที่จากไปก่อน
คราวนี้กัปตันมาที่หน้าเย่เฉิน แล้วเอ่ยปาก : “คุณชายครับ เราจะออกบินในอีกสิบนาที คาดการณ์ว่าจะถึงพรอวิเดนซ์ภายในสามชั่วโมงครับ”
ว่าแล้ว เขาก็พูดอีก : “ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามเวลายุโรปเหนือ เก้าโมงเช้าเวลานครนิวยอร์ก ลงจอดก่อนเที่ยงเวลานครนิวยอร์กน่าจะไม่มีปัญหาครับ”
เย่เฉินโบกมือ ยิ้มเล็กน้อยพลางถาม : “จากที่นี่บินไปซีเรียน่าจะใช้เวลาไม่นานใช่ไหม ?”
กัปตันคิดอยู่เล็กน้อย แล้วพูด : “ระยะของเส้นทางการบินอยู่ที่สามพันกว่าไม่ถึงสี่พันกิโลเมตร ด้วยความเร็วในการบินของเรา นับตั้งแต่ออกบินจนถึงลงจอด ก็สองชั่วโมงครับ”
“ดี” เย่เฉินพยักหน้า โบกมือ แล้วยิ้มเอ่ย : “งั้นเราบินตรงไปดามัสกัสเลย”
กัปตันชะงักไปเลย ถามตามจิตใต้สำนึก : “บินไปซีเรียเหรอครับ ?”
เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูด : “ใช่ บินไปซีเรีย”
ทหารม้ากล้าเจ็ดนายได้ติดตามว่านพั่วจวิน รวมทั้งนายทหารของสำนักว่านหลง กลับไปที่ซีเรียล่วงหน้าแล้ว
ส่วนพิษร้ายแรงที่อยู่ในร่างกายเจ็ดคนนี้ เย่เฉินยังไม่ได้ขจัดให้พวกเขา
อีกทั้ง เย่เฉินยังอยากไปพบหลี่ญ่าหลิน ห้าสี่เจ็ด รวมทั้งหล่างหงจวิน พี่ท่านนั้นที่เพิ่งได้รู้จัก ระหว่างทางไปเม็กซิโกด้วย
สองชั่วโมงต่อมา เครื่องบินคองคอร์ดที่เย่เฉินนั่ง ก็ลงจอดดามัสกัสเมืองหลวงซีเรียแล้ว
ว่านพั่วจวินกับสมาชิกแกนกลางของสำนักว่านหลงหลายคน ได้รออยู่ที่สนามบินเพื่อรอเย่เฉินลงจากเครื่องบินแล้ว ว่านพั่วจวินรีบเดินไปหา พูดด้วยความนอบน้อม : “คุณเย่ ผมยังนึกว่าคุณจะกลับสหรัฐอเมริกาจากยุโรปเหนือไปเลยซะอีก นึกไม่ถึงว่าคุณยังจะเดินทางอ้อมมาซีเรียที่อยู่ตั้งไกลมาโดยเฉพาะเลย เลยเตรียมตัวฉุกละหุกหน่อย หากว่ารู้ตั้งแต่แรกว่าท่านจะมา ผมจะจัดเตรียมแต่เนิ่น ๆ อย่างแน่นอนครับ”
เย่เฉินยิ้มเอ่ย : “เจ็ดคนนั้นที่ให้นายพากลับมา ในร่างกายยังมีพิษร้ายแรงเพียงพอที่จะทำให้ถึงแก่ชีวิตอยู่ ให้กำจัดให้พวกเขาละก็ เจ็ดคนนี้ต้องตายภายในไม่กี่วันแน่นอน”
พูดจบ เย่เฉินถามเขา : “จัดเตรียมที่พักไว้ให้เจ็ดคนนั่นเรียบร้อยแล้วใช่ไหม ?”