ตอนที่ 10 ทะลุคอขวด

 

 

‘เสียงหายใจเข้าออกเป็นจังหวะ’

หลู่เซิงนั่งท่าแปลกๆในห้องของตัวเอง

การเคลื่อนไหวของเขาเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่องแต่ก็ยังสอดคล้องกับจังหวะการหายใจของเขา

หลังจากเขาเคลือนไหวครั้งสุดท้ายจากนั้นร่างกายของเขาก็ผ่อนคลาย

เหงื่อไหลลงมาตามกล้ามเนื้อของเขามันไหลเหมือนลำธารและตัวเขาเหมือนกับคนที่เพิ่งเข้าซ่าวน่า

“ซอมบี้ทุกตัวในโลกแห่งความฝันก่อนจะตายเหมือนว่าพวกเขาเคยฝึกสองเทคนิคนี้กันมาหมดทุกคนเลย แต่บางคนถึงระดับสูงบางคนยังอยู่ระดับต่ำตอนนี้ฉันเชี่ยวชาญสองเทคนิคนี้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว”

เทคนิคเดียวกันแต่หลายคนฝึกแต่จะได้ผลลัพธ์แตกต่างกัน

ตัวอย่าง คนหนึ่งเก่งใน30ท่าแรกแต่อีกคนเก่งใน30ท่าสุดท้าย ร่างกายแต่ละคนแตกต่างกัน

หลู่เซิงดูดซับความทรงจำของซอมบี้ที่ฝึกมามากแล้วและตอนนี้เขาเชี่ยวชาญทุกท่าของทั้งสองเทคนิค

“ผลลัพธ์ของสองเทคนิคนี้ยังคงดีมากฉันยังรู้สึกแบบนี้ทุกวัน มีบางส่วนของร่างกายที่ยังไม่เคยออกกำลังกายมาก่อน กล่าวก็คือเทคนิคสามารถปรับแต่งร่างกายได้ทุกส่วนถ้าเทียบกับเทคนิคของปัจจุบันคงไม่สามารถพัฒนาร่างกายได้ถึง1%ด้วยช้ำ สองเทคนิคนี้แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน”

หลู่เซิงถอนหายใจ

หลังจากฝึกเสร็จเขาก็ลุกขึ้นและเช็ดตัวแล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากนั้นก็มีเสียงเคาะที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมเสียงเรียก

“หลู่เซิงออกมากินข้าวได้แล้ว”

“เข้าใจแล้ว”

หลังจากตอบเขาก็ลุกขึ้นและเดินออกไป

ครอบครัวเขานั่งรอที่โต๊ะทานอาหารแล้ว บนโต๊ะมีอาหารเจ็ด-แปดจานส่วนใหญ่เป็นเนื้อ

ตรงหน้าที่นั่งของหลู่เซิงมีหม้อที่เต็มไปด้วยข้าวถูกแล้วมันคือหม้อ

เพราะที่บ้านเขาไม่มีอะไรใหญ่เท่าหม้อ

“นักบุณตัวน้อยรีบมานั่งและกินข้าวกันเถอะ”(little saint ควรเรียกว่าอะไรดีอ่ะ555 คิดไม่ออกเรียกแบบนี้ไปก่อนละกัน)

แม่ของเขาพูดกับเขาให้เขานั่งลง

หลู่เซิงพยักหน้า เขานั่งลงและเริ่มกิน

สัปดาห์นี้ความอยากอาหารของหลู่เซิงเพี่มขึ้นทุกวัน

จากตอนแรกมันแค่สองเท่าของหลู่ฉิงเห่อ(lu qinghe)น้องสาวของเขาเท่านั้นแต่ตอนนี้มันกลายเป็น5เท่า

ตอนนี้ที่บ้านของเขามีคนที่กินเยอะมากๆถึงสองคนและแม่ของเขาต้องทำอาหารเยอะมากทุกๆวัน

“น่ากินจริงๆ”

หลู่ฉิงเห่อพึมพำเมื่อเห็นหลู่เซิงกินเมื่อเธอตั้งสติได้เธอก็เริ่มที่จะกินเพื่อไม่ให้น้อยหน้า

หลู่ต้าไห่(lu dahai)มองดูลูกๆของเขาด้วยรอยยิ้ม

“กินเลยมีอาหารอีกเยอะ”

“เกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวเซิงเร็วๆนี้เขาเริ่มที่จะกินเยอะแต่ก็ยังผอมลงเรื่อยๆ”

แม่ของบีบแขนของเขาด้วยความเป็นห่วง

“ผู้ชายตอนวัยกำลังโตก็งี้แหละ”

หลู่ต้าไห่ คีบซี่โครงให้หลู่เซิงและถามเขาด้วยรอยยิ้ม “ลูกได้ทดสอบค่าเลือดและฉีเร็วๆนี้ไหม ตอนนี้มันเพี่มขึ้นหรือป่าว”

“ใกล้จะเกิน1แล้ว”

“ใกล้จะเกิน1เหรอ! ดีๆ”

แม้ว่าเขาจะไม่บอกความจริงแต่พ่อของเขาก็ยังตกใจเพื่อได้ยิน

“พรุ่งนี้พ่อจะซื้ออาหารเสริมให้ลูกค่าเลือดของลูกจะได้เพี่มลูกไม่สามารถเพี่มได้แค่กินอาหาร”

หลู่เซิงเงยหน้าขึ้นมองที่พ่อของเขาสายตาเขาหยุดอยู่ที่ไหล่ของพ่อของเขามีพลาสเตอร์แก้ปวดติดไว้อยู่

พ่อของเขาทำงานเป็นพนักงานขนกระเป๋าและแม่ของเขาก็แค่ทำงานในซูเปอร์มาร์เก็ตเงินเดือนของพวกเขาไม่ได้สูง

ด้วยเงินเดือนที่ไม่สูงพวกเขาไม่สามารถสนับสนุนลูกๆที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้สองคนได้การซื้ออาหารเสริมเป็นการสร้างภาระให้พ่อแม่ของพวกเขาเท่านั้น

หลังจากการพูดคุยกันเขาได้รู้ว่าพ่อของเขาเริ่มทำงานล่วงเวลาและแม่ของเขาก็เริ่มทำงานพาร์ทไทม์เพี่มด้วย

“เงิน!ฉันต้องหาวิธีหาเงิน”

หลู่เซิงตัดสิ้นใจแล้ว

……..

ในถิ่นทุรกันดารปกคลุมไปด้วยหมอกสีเทา มีร่างกายสองร่างกำลังต่อสู้กันอยู่

ใช่หนึ่งในนั้นคือหลู่เซิงคู่ต่อสู้ของเขาคือซอมบี้ที่สวมชุดจั๊มสูทสีฟ้า

ซอมบี้ตัวนี้แข็งแกร่งกว่าตัวก่อนที่เขาฆ่าตัวนั้นใส่ชุดจั๊มสูทสีเทา

ซอมบี้ตัวนี้แข็งแกร่งขึ้น เร็วขึ้นและยังรักษาสมดุลของเขาได้ตอนที่สู้กัน

ด้านหน้าของเขา ซอมบี้ตัวนั้นยืนมือพยายามจับแขนของเขา

ดวงตาของหลู่เซิงไม่เปลี่ยนแปลงเขาเดินไปข้างหน้าสามก้าวและยกแขนขึ้นมาสกัดหมัด

จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปจับที่หัวของซอมบี้แล้วเขาก็ดึงลง

เขาเริ่มแทงเข้าไปที่คางของซอมบี้มันเหมือนกับลูกปืนใหญ่

‘เสียงแตกดังขึ้น’

หัวของซอมบี้หักและไม่นานมันก็เริ่มล้มลงและกลายเป็นควันสีดำ ควันสีกำพุ่งเข้าไปที่อกของหลู่เซิงเหมือนอย่างเคย

“หัวหน้าหน่วย…ชกมวยเก่ง”

เมื่อหลู่เซิงลืมตาขึ้นแสดงว่าเขาดูดซับความทรงจำเสร็จแล้ว

ความทรงจำของซอมบี้ระดับสูงถือว่าดีมาก หลู่เซิงได้รับประโยชน์มาก

หลังจากดูดซับความทรงจำเสร็จเทคนิคหมัดของเขาก็เพี่มขึ้น(boxing นั้นแหละผมเรียกว่าวิชาหมัดนะ)

ดูเหมือนเขาจะทะลุคอขวด

ความรู้สึกนี้เหมือนโลกจะแตกต่างออกไปเลย

…………………………………………………………………………………………………………แปลโดย มือใหม่แปลนิยาย

ตอนนี้ไม่ได้ตรวจนะถ้ามีผิดไม่ต้องแปลกใจเพราะจะเทสด้วย มีคนอ่านอยู่ไหมนิถ้ามีจะได้ลงวันละ2ตอน++ถ้าไม่จะลงวันละตอน

ปล ถ้ามันต่างจากมังฮัวไม่ต้องแปลกใจไม่ได้แปลข้ามนะแค่ time lineของนิยายกับมังฮัวไม่เหมือนกันอีเว้นต่างๆในมังฮัวโดนรวบรัดมาให้มันเข้าใจง่าย