[นิยายเเปล] WN เกิดใหม่เป็นผู้ชายสวะในมังงะ NTR แต่อนิจจานางเอกเขาจ้องจะเล่นคุณ - ตอนที่ 2 ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปซักหน่อย
- Home
- [นิยายเเปล] WN เกิดใหม่เป็นผู้ชายสวะในมังงะ NTR แต่อนิจจานางเอกเขาจ้องจะเล่นคุณ
- ตอนที่ 2 ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปซักหน่อย
“…ยัยนั่นเนี่ย สวยจริงๆ ด้วยนั่นแหละ”
ริวอิจิกลับมาที่อพาร์ทเม้นท์ของเขา และกำลังนึกถึงใบหน้าของชิซึนะ
เเค่เห็นใบหน้าก็รู้แล้วว่าเป็นนางเอกของมังงะแน่นอน
เธอมีเสน่ห์เเถมเป็นเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนจนผู้ชายอยากจะกลืนกินร่างกายของเธอ
เดิมทีริวอิจิเองก็ตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบ และพยายามจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาซึ่งตัวเธอ
“เฮ้ รินโด เธอสนใจจะมาเป็นผู้หญิงของฉันไหมล่ะ?”
“ไม่ ฉันไม่ชอบคนเสเพลอย่างเธอหรอก”
ตัวอย่างการสนทนาจริงๆก็ประมาณนี้แหละ
จากนั้นทันทีที่ตัดฉาก เมื่อพวกเขาได้พูดคุยกัน มันเป็นบรรยากาศที่ไม่น่าอภิรมย์สักเท่าไหร่และในไม่ช้าซิซึนะถูกริวอิจิโจมตีเข้าให้ หลังจากนั้นไม่นานชิซึนะก็เปลี่ยนไปตามที่เขาต้องการ ตามปกติของแนวนี้นั่นแหละ
“…ฮ่าๆ โลกนี้มันช่างโหดร้ายซะจริง”
ริวอิจิได้พูดขึ้นเพราะเขารู้เรื่องของโลกใบนี้แล้ว
หลังจากที่เขานอนคิดเรื่องต่างๆ ได้สักพัก เขาก็เริ่มเบื่อกับห้องที่รกและเริ่มทำความสะอาด ขยะเผาได้และเผาไม่ได้ถูกคัดแยกใส่ถุงอย่างเรียบร้อยโดยไม่ผสมปนเปกัน
หลังจากที่ทำความสะอาดได้สักพัก
ถึงแม้ว่ามันจะเลอะเทอะแต่ก็ค่อนข้างสะอาดในระดับหนึ่ง เมื่อพอใจแล้วริวอิจิก็ได้พยักหน้า
“ดีละ ทำกับข้าวกินดีกว่า…”
ถึงแม้จะพูดแบบนั้นแต่โดยพื้นฐานแล้วมันก็คือ มาม่าคัพนั่นเอง แต่ถ้ามีอารมณ์สักหน่อยก็จะทำอาหารแบบลวกๆกิน และดูเหมือนว่านิสัยการกินก็จะผิดเพี้ยนไปหมด ไม่แน่ใจว่ามันเป็นการปรับตัว หรือมันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว
“…หืม?”
ในขณะที่เขากำลังรอมาม่าต้มให้สุกอย่างเงียบๆอยู่นั้น เสียงกริ่งก็ได้ดังขึ้นเพื่อบอกให้รู้ว่ามีคนมาเยี่ยมห้องเขา มันไม่ใช่เรื่องแปลกเท่าไหร่สำหรับริวอิจิที่จะมีคนมาในช่วงเวลานี้
“มาผิดจังหวะชะมัด”
ส่วนใหญ่ก็พอจะเดาได้อยู่แล้วว่าเป็นใครแต่ถึงอย่างนั้น ริวอิจิก็มุ่งหน้าไปที่ประตู เมื่อเปิดประตูออกไป ได้พบกับสาวแซ่บยืนอยู่ตรงนั้น
“ยะโฮ~ ริวอิจิไม่ได้เจอกันนานเลยน้า”
“ฮะ..มาทำไมล่ะเนี่ย”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ มีแค่เค้ากับเธอเท่านั้นแหละ”
เมื่อพูดจบผู้สาวคนนั้นก็เดินเข้ามาในห้อง
“หือ? ไม่สะอาดไปหน่อยเหรอ?”
“ก็ฉันทำความสะอาดแล้วนี่นา”
“หืม~ หายากนะเนี่ย แต่ตรงนี้ยังสกปรกอยู่นะ”
“เงียบปากไปเลยเธอ”
ผู้หญิงวันนั้นนั่งลงพร้อมพูดไปเรื่อยน่ารำคาญ เอากับจะบอกว่านี่คือสถานที่ที่เธอรู้จักดี
เธอคือ โยมิ จิสะ เป็นสาวมหาลัย เธอมีผมสีน้ำตาลยาวปานกลาง มีรูปลักษณ์ที่ค่อนข้างเด่นสะดุดตา และภายใต้เสื้อแจ็คเก็ตของเธอ มีเสื้อเชิ้ตที่ไม่แม้แต่จะสามารถปกปิดร่องที่อวบอิ่มได้ด้วยซ้ำสวมอยู่
“บรรยากาศของเธอเปลี่ยนไปหรือเปล่าเนี่ย?”
“ไม่รู้สิ แค่กำลังคิดอยู่ว่าจะทำตัวยังไงดี”
แม้ว่าจะไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงภายในตัวของริวอิจิ แต่ดูเหมือนคนอื่นจะสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีของเขา
แต่ริวอิจิหาได้แคร์ไม่ และได้เริ่มกินมาม่าที่เตรียมไว้
“อย่างน้อยก็ทำอาหารง่ายๆ กินหน่อยสิ ถ้ากินแต่อาหารแบบนี้ทุกวันร่างกายมันจะพังเอานะรู้ไหม?”
“งั้นก็มาทำให้หน่อยสิ”
“ถ้างั้นก็โทรหาเค้าได้เสมอเลย เดี๋ยวจะมาทำให้”
“เออๆ ถ้ามีเวลาเดี๋ยวจะโทรไปเองนั่นเเหละ”
ริวอิจิ ตับจบบทสนทนาหลังจากที่ได้ยินคำพูดของจิสะ
ในตอนแรกดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ไปมีความสัมพันธ์กับ เด็กม.ปลาย ซักเท่าไหร่เเละถ้าเกิดเดินไปรอบๆเเถวนี้ในช่วงกลางคืนแล้วก็ เราก็จะได้พบกับสาวมหาลัยมากหน้าหลายตาให้คุณได้หม้อตามที่ต้องการ และนั่นทำให้ริวอิจิเเละจิสะ ได้พบกันในไนท์คลับแห่งหนึ่ง เป็นสถานที่ที่ผู้เยาว์ไม่สามารถเข้าไปได้แท้ๆ เเต่ริวอิจิกลับไม่เป็นเช่นนั้น
ทั้งสองเจอกันในสถานที่แบบนั้น แล้วใช้เวลาด้วยกันในยามค่ำคืนตามคำชวนของริวอิจิ สำหรับตัวริวอิจิ มันควรจะจบลงไปเเล้ว เเต่จิสะดูเหมือนว่าจะติดใจริวอิจิไม่ใช่น้อย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ยังคงดำเนินต่อไป
(…มันก็แค่การได้ตอกแล้วก็รู้สึกดีเฉยๆ …เเต่หลังจากนี้ชีวิตจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย?)
นี่คือคำถามที่ริวอิจิถามตัวเอง
ถ้าใช้ชีวิตเป็นนักเรียน ม.ปลายธรรมดาทั่วไป ไม่คิดจะไปล่อแฟนชาวบ้าน ถ้าจะให้พูดละก็ เรื่องราวทั้งหมดมันก็จะพังทลายลง เเละเหตุผลการมีตัวตนอยู่ในโลกนี้ของริวอิจิก็จะหายไป
“…น่าเศร้าจังที่เหตุผลในการมีตัวตนอยู่ของฉันคือการ ซั่ม เนี่ย”
“มีอะไรเหรอ?”
“ไม่มีอะไรหรอก”
ริวอิจิกินมาม่าเสร็จแล้วดื่มนํ้าซุปไปจนหมด
“ในที่สุดเธอก็กินเสร็จสักที เอาละ เรามาทำกันเถอะ”
“…กะทันหันเกินไปไหมเจ๊?
“พูดอะไรน่ะ? แค่เค้ามองดูเธอก็น้ำเดินจนแทบจะไม่ไหวอยู่แล้วเนี่ย รู้ไหมใครเป็นคนทำแบบนี้กับเค้า”
“ฉันเหรอ?”
“ถูกต้อง ไม่มีของผู้ชายคนไหนทำให้เค้ารู้สึกดีได้เท่ากับเธอแล้วล่ะ”
ก็ไม่ได้อยากจะทำลายความฝันหรอกนะ
แต่เมื่อไม่นานมานี้ริวอิจิที่ทำให้เธอรู้สึกดี ได้รับความทรงจำจากโลกเดิมมา ตอนนี้เลยไม่รู้ว่าจะตอบสนองยังไงดี แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นร่างกายนี้ก็ยังคงซื่อตรงต่ออารมณ์ละนะ
“มาทำกับเด็ก ม. ปลายไม่รู้สึกผิดบาปในใจเลยรึไง?”
“เธอเป็นคนทำให้เค้าเป็นแบบนี้เองนี่นา♪ เร็วเข้าสิ…เร็วเข้า!”
เเม้ว่าจิตสำนึกจะเปลี่ยน เเต่วิถีชีวิตของเขาก็ยังคงเหมือนเดิม…นั้นคือสาเหตุที่ริวอิติตอบรับคำเชิญของจิสะ
“สุดท้ายเเล้ว เธอนี่เเหละยอดเยี่ยมที่สุด ถ้าผู้หญิงธรรมดาถูกร่างกายนี้กอดเข้า คงโดนตกง่ายๆ เเน่”
หลังจากที่เรื่องจบลง ริวอิจิก็ได้นอนลงโดยมีจิสะอยู่ในอ้อมแขนของเขา
โดยปกติแล้วริวอิจินั้นเป็นคนเข้าไม่ค่อยได้กับคนที่จริงจัง ส่วนจิวะนั้นผู้หญิงที่เข้ากับคนได้ง่าย เพราะว่าเธอยอมรับเขาที่เป็นคนแบบนี้ ความสัมพันธ์แบบนี้เลยยังคงดำเนินต่อไป
“จิสะ เธอเนี่ยเป็นคนดังในมหาวิทยาลัยใช่มะ ถ้าเธอทำเเบบเดียวกับที่ฉันทำอยู่ละก็ ฉันคงจะหึงเธอน่าดู”
“แต่เธอไม่สนอยู่แล้วนี่นา”
“ก็จริง”
ริอิจิพยักหน้ารับ
ริวอิจิคิดมาโดยเสมอว่า ถึงแม้จิตสำนึกของเขาจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่ชีวิตของเขาก็คงจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป เขากอดจิสะเอาไว้เเล้วหลังจากนั้นเธอก็จากไป
แต่ว่าไม่นาน ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจำวันเขาขึ้น
“อรุณสวัสดิ์ ชิชิโกะคุง”
“อะ…อรุณสวัสดิ์”
วันรุ่งขึ้น
แม้ว่า ถึงโรงเรียนแล้วก็ตาม ริวอิจิก็ยังคงถูกมองจากระยะไกลจากคนอื่นๆในห้อง แต่แล้วก็มีเด็กสาวคนนึงเดินเข้ามา ชิซึนะได้กล่าวทักทายเขา
โดยปกติแล้วชิซึนะนั้นไม่เคยพูดคุยกับริวอิจิมาก่อน แต่ว่าเธอให้เดินเข้ามากล่าวทักทายริวอิจิในห้องเรียน ราวกับความปกตินั้นได้พังทลายลงไป
“…ชิซึนะ?”
เพื่อนสมัยเด็กของชิซึนะและยังเป็นพระเอกของโลกนี้ได้มองดูการกระทำของชิซึนะด้วยความตกตะลึง เเต่ว่าคนที่ตะลึงกว่านั่นก็คือริวอิจินั่นเอง ก็จริงอยู่ว่าเขาจะเป็นคนที่ช่วยเหลือชิซึนะเอาไว้ แต่ก็ไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนว่าจะได้คุยกันในที่แบบนี้
“ชิชิโดะคุง ขอบคุณสำหรับเรื่องเมื่อวานนะ เธอช่วยเหลือฉันได้มากเลย”
“เมื่อวานขอบคุณไปแล้วไม่ใช่หรือไง มาแถมอะไรวันนี้อีกละ”
“งั้นหรอ? ฉันว่ามันหยาบคายไปหน่อยที่ฉันขอบคุณเธอทันทีไม่ได้นี่นา”
“คุณเธอก็จริงจังเกิ๊น” ริวอิจิพึมพำอยู่ในใจ
การพูดคุยกับเธอแบบนี้ โดยปกติแล้วไม่มีอยู่ในมังงะ เหตุผลที่ริวอิจินั้นเข้าเกี่ยวพันกับเธอตั้งแต่แรกก็เพื่อทุกสิ่งทุกอย่างของเธอก็เท่านั้น
“การพูดตรงไปตรงมา มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่…ไม่ใช่กับกรณีนี้สิเฮ้ย”
การใช้ชีวิตที่ผ่านมาจะสร้างตัวตนในแบบที่เขาเป็น เเม้ว่าจะเป็น ชิซึนะก็ตามริวอิจิก็กังวลว่าถ้าเกิดไปเปิดประสบการณ์ใหม่มันคงเป็นไปตามเนื้อเรื่องแน่ๆ
ช่วงแรกนั้นใบหน้าของชิซึนะนั้นจะมองไปที่ริวอิจิด้วยความกลัวเเละรังเกียจเเต่หลังจากนั้น พอถูกตอกเข้ามากๆ กลับทำท่าฟินไม่ไหวซะอย่างนั้น
“เพื่อนสมัยเด็กสุดที่รักของเธอกำลังมองอยู่โน่นน่ะ รีบๆไปนั่งที่ได้แล้วมั้ง?”
“สุดที่รักอะไรกัน ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย ช่างมันเถอะถ้าอย่างนั้นแล้วเจอกันนะ ชิชิโดะคุง”
“ไม่มีครั้งต่อไปแล้วล่ะคุณเธอ”ริวอิจิพูดเบาๆ แต่นั่นมันคงส่งไปไม่ถึงชิซึนะ
ริวอิจิถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายไม่คิดเลยว่าจะไปบังเอิญทำให้เธอประทับใจขนาดนี้
แต่ในขณะเดียวกันนั้น พระเอกของเรื่องก็ได้จ้องมองมาที่เขายังไม่ละสายตา