[นิยายเเปล] WN เกิดใหม่เป็นผู้ชายสวะในมังงะ NTR แต่อนิจจานางเอกเขาจ้องจะเล่นคุณ - ตอนที่ 1 ความทรงจำที่หวนคืน
- Home
- [นิยายเเปล] WN เกิดใหม่เป็นผู้ชายสวะในมังงะ NTR แต่อนิจจานางเอกเขาจ้องจะเล่นคุณ
- ตอนที่ 1 ความทรงจำที่หวนคืน
“…อ๊ะ?”
เช้าวันนั้นจู่ๆเขาก็จำมันได้
อาการปวดหัวราวกับทั้งความทรงจำและสมองจะทะลักออกมา
“…เฮ้ยย….ตูนี้มันโคตรจะระยำเลยนี่หว่า….”
ถ้ามีคนอยู่รอบๆก็คงคิดประมาณว่า”ไอ้หมอนี่มันบ่นอะไรของมันคนเดียววะ?”
เเต่ยังดีที่เขาอยู่คนเดียวในอพาร์ทเม้นท์พร้อมกับถุงขยะที่กระจัดกระจายไปทั่วห้อง ให้พูดตามตรงก็สกปรกโสโครกนั่นแหละ
“….เอออออ”
เขานั่งอยู่กลางห้อง พร้อมกอดอกทำหน้ามุ่ย เเละกำลังคิดว่าไอ้เรื่องพรรณนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน
“น่าเเปลกเเฮะ ไอ้เราก็จำชื่อเรื่องไม่ได้เเต่…ดูเหมือนว่านี่คือเจ้าหนุ่มที่ไปเเย่งตัวละครเพื่อนสมัยเด็กมาจากพระเอกใช่มะ?”
เขากำลังคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง….เพราะว่าถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเองจริงๆ มันก็คงไม่ค่อยสนุกซักเท่าไหร่
เพราะว่าตอนนี้เขาจำได้เเล้ว
จำได้ถึงความทรงจำก่อนที่จะมาบนโลกนนี้
“…ชิชิโดะ ริวอิจิ สินะ”
ชิชิโดะ ริวอิจิ คือชื่อของเขา ถึงเเม้ว่าในโลกเดิมจะใช้ชื่ออื่น เเต่นี้คือชื่อที่เขารู้สึกคุ้นเคยมันนานหลายปีในโลกนี้ เเม้ว่าความทรงจำจากลูกเดิมจะกลับคืนแล้วก็ตาม
“….แค่การที่เราจำได้ คงไม่มีอะไรจะเปลี่ยนไปจากเดิมใช่ไหม?”
ความทรงจำที่เขาได้มาตอนนี้มีความทรงจำของตัวละครตัวหนึ่งที่อยู่ในโดจินมังงะ18+ เเนวNTR….แถมเขานี่แหละคือตัวละครที่จะไปแย่งตัวละครหญิงสุดที่รักของพระเอก
“โอ๊ย…น่ารำคาญจริงๆเลยเว้ย”
ลักษณะการพูดก็เปลี่ยนไปตามร่างกายเเละความสถุนของร่างนี้
เขาลุกขึ้นไปมองดูเงาตัวเองในกระจก เขาสูงยาวเข่าดีมีผมสีบรอนซ์ เจาะหู ร่างกายดูใหญ่โต เเถมยังอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อ เป็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบสำหรับตัวละครเเนวนี้
“หมอนี่หน้าตาก็ดี แต่นิสัยส้นตึกไปหน่อยเเฮะ”
เขามองดูชายหนุ่มหน้าตาดีในกระจก พร้อมกับยอมรับออกมา
หมอนี่เป็นคนเจ้าชู้แถมยังสาระชั่วแน่นอน แต่ก็มีใบหน้าหล่อเหลา และอย่างที่ 2 ก็คือร่างกายที่ได้รับการฝึกฝนไว้อย่างดีและแสดงได้ถึงความแข็งแกร่ง
ถ้าไม่นับเรื่องชั่วๆที่หมอนี่ได้ทำเอาไว้ มันก็เป็นคนหล่อจริงๆนั่นแหละ เพราะอย่างนี้ถึงได้ถูกวางบทให้เป็นตัวละครที่มีความสัมพันธ์กับผู้หญิง…ถ้าเป็นคนปกติคงจะกลายเป็นคนดังไปเรียบร้อยแล้ว
“….เฮ้อ”
เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่
สิ่งที่จำได้นั้นมันรบกวนจิตใจของเขามากในตอนนี้ ไม่เพียงแต่ความทรงจำแต่ยังรวมไปถึงพฤติกรรมก่อนที่เขาจะจำได้อีก
ไม่ใช่พฤติกรรมแย่ๆหรอก….แต่มันคือความสัมพันธ์กับผู้หญิงในรูปแบบของหมอนี่เองต่างหาก
‘โชคดีเเฺฮะ ดูเหมือนว่าตอนนี้จะยังไม่มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนไหน….แต่ตอนนี้เจ้าหมอนี่กำลังทำอะไรอยู่ล่ะเนี่ย?’
“เอาเฮอะแบบนี้ก็ดีแล้วนี่ เเกที่ตกหลุมรักนางเอกก็เลยไปแย่งมาจากพระเอกแบบนี้เธอก็คงจะไม่ชอบเท่าไหร่หรอก แถมนางเอกเองก็ไม่ชอบริวอิจิที่ชอบพูดจ้อไปเรื่อย แต่หลังจากที่โดนตอกไปเเล้วเหมือนว่าจะพัฒนาไปทางด้านอิโรติกนี่นา หรือนี่คือพลังของการ NTR?”
ร่างกายของเขายังคงเหมือนเดิมอดีตของเขาก็ยังคงเหมือนเดิมแต่วิธีคิดนั้นเปลี่ยนไป กลายเป็นริวอิจิที่ไม่ใช่ริวอิจิ พูดง่ายๆก็คือสามัญสำนึกของคนปกติได้ตื่นขึ้นมาในตัวของเขาแล้ว และตอนนี้เขาก็ไม่มีความคิดที่จะไปนอนกับผู้หญิงที่มีเจ้าของอีกต่อไป
“….หรือว่าที่ริวอิจิเป็นคนแบบนี้ มันเป็นเพราะครอบครัวของมันหรือเปล่านะ”
‘ค่อนข้างเห็นใจต่อความสัมพันธ์อันเลวร้ายที่เกิดขึ้นในครอบครัวมีความทรงจำเเฮะ นี่คือเบื้องหลังที่ไม่ได้บอกในโดจินสินะ’
เขาหยุดคิดครู่หนึ่งเพื่อนึกย้อนไปถึงครอบครัว แต่ความคิดนั้นมันทำให้เขารู้สึกหดหู่
“ชิชิโดะ ริวอิจิ….เป็นชื่อที่ฟังกี่ทีก็ดูดีเป็นบ้า”
ชื่อนี้เเค่ดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ชื่อของตัวประกอบ
มันเป็นชื่อและนามสกุลที่ค่อนข้างน่าจดจำเลยทีเดียว ถ้ามีข้อสอบให้ทำ ก็คงเขียนชื่อนี้ทุกครั้งแน่ๆ
“เอาเถอะ ถึงจะจำอะได้ก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนไปหรอกเนอะ ไปข้างนอกดีกว่า”
ริวอิจิลุกขึ้นแล้วมุ่งไปยังประตู แต่ระหว่างทางก็ดันมีกระป๋องเจ้ากรรมวางขวางอยู่ เลยเผลอเหยียบกระป๋องจนล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้น
ช่างเป็นภาพที่ดูงี่เง่าดีแท้ ริวอิจิเลยตัดสินใจจะทำความสะอาดสักนิดสักหน่อย หลังจากที่กลับมาแล้ว
มีลมเย็นๆเข้าทักทายขณะที่กำลังออกไปข้างนอก
มันเป็นช่วงเดือนเมษายน แล้วตอนนี้เขาก็เพิ่งที่จะขึ้นมัธยมปลายปี 2 ในเวลาปัจจุบันนี้คือช่วงเวลาที่เขาจะได้ย้ายห้อง และคู่พระนางก็จะได้มาอยู่ห้องเดียวกัน
เนื่องด้วยที่เขามีประวัติในช่วงปีแรก เลยถูกนักเรียนในห้องพากันเบือนหน้าหนี
“…เฮอออ”
เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่
ถอนหายใจแบบไม่ปิดปากด้วยซ้ำนี่คือสัญญาณว่าเขารู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย เเละยังรับกับสถานการณ์ปัจจุบันไม่ได้
“ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจความรู้สึกของเเกเเล้วล่ะ”
ขณะที่ผมกำลังพูดกับตัวเอง รูปร่างและหน้าตาที่เหมือนตัวร้ายนั้น ก็ทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาบนถนนมองมาที่ริวอิจิเเละเดินแยกออกมาเพื่อรักษาระยะห่าง แม้ว่าผมจะตกใจเล็กน้อยกับสิ่งนี้แต่ก็อดกังวลไม่ได้
ในขณะที่ริวอิจิเดินไปในเมืองอย่างไร้จุดหมายนั่นเอง
“ปล่อยฉันนะคะ!”
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่นา พรี่สัญญาเลยว่าจะไม่ทำให้น้องรู้สึกผิหวังหรอกนะ”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ!”
“ถ้าน้องยังขัดขืนแบบนี้ พรี่คงต้องทำให้น้องหุบปากสักหน่อยแล้วล่ะ….แม่สาวน้อย”
“อะไรนะคะ!?”
มีผู้ชายคนนึงพยายามจะฉุดผู้หญิงไปต่อหน้าต่อตาเขา
ดูเป็นคนเหลวแหลกเหมือนกับริวอิจิ เเละมีอายุที่มากกว่า
คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเพื่อทำท่าไม่รู้ไม่ชี้และไม่ได้เข้าไปช่วยเหลือเธอ
ริวอิจิที่ใช้ชีวิตไปกับการล่อผู้หญิงและวันไนท์สแตนด์ ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาตัดสินใจที่จะเข้าไปช่วยเธอ
“….ผู้ได๋ใครกัน?”
“ฮึๆ เเกน่ะยอมแพ้ไปดีกว่ามั้ง?”
ชายคนนั้นหันความสนใจไปทางริวอิจิที่เดินเข้ามาหาเขา
หญิงสาวคนนั้นหันไปสบตากับริวอิจิ…แล้วเธอก็เบิกตากว้างริวอิจิเองก็ตกใจที่ได้เห็นหน้าเธอเช่นกัน เพราะเธอคือคนที่เขารู้จัก
ผมสีดำยาวสลวยจนถึงหลัง ดวงตางดงาม หน้าอกขนาดใหญ่ที่ดึงดูดใจเหล่าชายชาตรี ขาเรียวขาวที่โผล่ออกมาจากกระโปรงล้วนเพิ่มเสน่ห์ให้กับตัวเธอ
ใช่เเล้วชื่อของเธอก็คือ รินโด ชิซึนะ นางเอกที่ริวอิจิวางแผนที่จะเเย่งมานั่นเอง
“…ชิชิโดะคุง”
“…เป็นเธอนี่เอง”
ริวอิจิยิ้มอย่างบิดเบี้ยวให้กับชิซึนะ นั่นเหมือนจะเป็นการทำลายความหวังของเธอเเละทำให้ชายคนนั้นหวาดกลัวการปรากฏตัวของริวอิจิไปด้วย
ชายคนนั้นถอยหลังไป 1 ก้าว
ริวอิจิเดินเข้ามาใกล้อย่างช้าๆพร้อมพูดกับผู้ชายคนนั้น
“ไสหัวไปซะ”
“เเว๊กกกกกก!!!”
และแล้วชายคนนั้นก็วิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
ริวอิจิรู้สึกประหลาดใจกับความขี้ขลาดของชายคนนั้น แต่ตอนนี้เขาหันความสนใจไปที่ชิซึนะ
เธอหลบสายตาด้วยความตื่นตระหนก
เเต่ริวอิจิก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจราวกับเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่เจอทุกวัน
“โทษทีที่ทำให้เธอกลัว”
” ….อ๊ะ”
จากที่พูดเสร็จริวอิจิก็เดินผ่านชิซึนะไป
เธอไม่ได้กล่าวขอบคุณแม้แต่น้อยจนกระทั่งผ่านไปไม่ไกลก็ได้ยินเสียงไล่หลังมา
“อา…ขอบคุณนะชิชิโดะคุง!”
“…ฮะ”
คำขอบคุณ
เพราะว่าเขาไม่เคยได้รับคำขอบคุณเเม้เเต่ครั้งเดียว การที่ถูกผู้หญิงขอบคุณแบบนี้…
พอได้ยินคำพูดอันเเสนจะบริสุทธิ์ของชิซุนะมันก็ทำให้ความรู้สึกมีความสุขของริวอิจิถูกลืมเลือนไปทะลักออกมา
“…..โอ้”
นั่นคือเหตุผลที่ริวอิจิหันหน้ามาตอบชิซึนะ
สีหน้าของเขาในตอนนั้นเป็นรอยยิ้มเหมือนกับเด็กน้อย และนั่นเป็นรอยยิ้มที่สวยงาม
“….!?”
เมื่อเห็นเเบบนั้นชิซึนะก็เบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว
นั่นทำให้ริวอิจิรู้สึกหดหู่ใจ สงสัยรอยยิ้มตัวเองมันน่าขยะแขยงละมั้ง
ทันในนั้นเรื่องราวของเขาก็ได้ถูกเชื่อมโยมเข้ากับโลกของมังงะที่เขารู้จัก เรามาคอยดูกันดีกว่าว่าเขาต้องใช้เวลานานซักเเค่ไหน ในการเปลี่ยนแปลงไปจากเส้นทางที่ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่แรก และชะตากรรมแบบไหนที่เขาจะได้รังสรรค์ขึ้นมาเอง