คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 390 เต็มไปด้วยความรักของแม่
ตอนที่ 390 เต็มไปด้วยความรักของแม่
ก้าวเดินอย่างหนักหน่วง สุดท้ายหลงเซียวก็กลับถึงห้อง ร่างเพิ่งจะเดินถึงโซฟาก็หมดแรงที่จะเดินต่อ
ทั้งคนทั้งร่างล้มนอนบนโซฟา
ไม่มีหนทางที่จะทำให้หายจากการเจ็บปวด หลงเซียวรินน้ำร้อนให้กับตัวเองหนึ่งแก้ว แล้วดื่มน้ำ ก็ยังไม่สามารถบรรเทาความเป็นทุกข์เฉกเช่นโดนเข็มทิ่มแทงได้เลย
เหงื่อที่บนหัวยิ่งอยู่ยิ่งไหลมากขึ้น ยิ่งอยู่ยิ่งแน่นขึ้น
ทู่น่าลึกๆหลายครั้ง หลงเซียวกุมขมับเอาไว้ เขาดื่มเหล้าแบบนี้น้อยมาก ปกติอยากดื่มเหล้าจะดื่มไวน์ที่ดีกรีต่ำๆไม่รู้เลยสักนิดว่าขีดจำกัดในการดื่มเหล้าของตัวเองได้ถึงจุดแล้ว
ในปีนั้นเขาดื่มเหล้าจนเกิดขีดจำกันจึงเข้าโรงพยาบาล เขาควบคุมได้ไม่กี่เดือน จากนั้นเขาได้ผ่าตัดหัวใจเป็นครั้งที่สอง ความจริงต้องหยุดแอลกอฮอล์อย่างเด็ดขาดแต่ลั่วหานหายตัวไปทำให้เขากลับมาติดแอลกอฮอล์อีกครั้ง
ร่างกายที่เกิดจากเหล็กก็ต้านทานแบบนี้ไม่ไหว ตอนนี้หลงเซียวรู้แล้วว่าอะไรคือทำอะไรไว้ก็ได้รับผลนั้น
ปาดเหงื่อที่หัว หลงเซียวควบคุมการหายใจแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า
“หมอซุน……..”
นำสถานการณ์ปัจจุบันพอสังเขปของตัวเองให้หมอซุนฟัง หมอซุนโมโหมากถึงขึ้นที่อยากจะบินไปสั่งสอนคนที่ไม่เปลี่ยนพฤติกรรมด้วยตัวเอง!
แต่ใส่อารมณ์หรืออะไรก็ตามตอนนี้เรื่องราวก็ไม่สามารถเสริมได้แล้ว ทำได้เพียงแค่อดทนต่อไป ให้วิธีบรรเทาง่ายๆกับหลงเซียว
“ คุณชายหลง ถือว่าฉันขอคุณล่ะกัน คุณอย่าไม่ถนอมกระเพาะอีกเลย ครั้งที่แล้วกระเพาะเลือกออกคุณลืมไปแล้วหรอ? แล้วก็ คุณผ่าตัดหัวใจไปสองครั้งแล้ว ตัวเองคุณอยู่ในสถานการณ์แบบไหนยังไม่รู้อีกหรอ? เมื่อกี๊ที่ฉันให้วิธีไปนั้นจะบรรเทาความเจ็บปวดได้แค่สักพักนะ แต่ไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่ต้นเหตุได้ ……..”
“โอเคล่ะ หมอซุน พักผ่อนเร็วๆนะ”
“คุณ……คุณชายใหญ่หลง ฮาโหล?”
หลังจากวางสาย หลงเซียวลุกขึ้นจากโซฟา เจ็บจนเข้ากระดูกทำเอาเอวยืดไม่ตรง หลงเซียวเปิดกระเป๋าเดินทางออกมาก เอายาที่นำมาด้วยที่อยู่ในกระเป๋าออกมา
ก่อนมาก็ไม่คิดไว้แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าจะร้ายแรงกว่าที่ตัวเองคาดการณ์ไว้ เขาต่อพวกเขาห้าคน ทำผิดต่อใครสักคนไม่ได้เลย ล้วนต้องรับใช้อย่างดี
สมควรตายจริงๆ!
หลงเซียวเกลียดอารมณ์แบบนี้มาก
ตามคำพูดของหมอซุน กินยาสามประเภท หลงเซียวหายใจแรงๆบนเตียง ไม่ขยับสักสิบนาที
รสชาติแบบนี้ เขาจะไม่ลิ้มลองอีกแล้ว
ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา หลงเซียวจากที่อยู่ในความเจ็บปวดเริ่มคลายออกมาบ้างแล้ว ทันใดนั้นกระเพาะก็เริ่มตีกลับภายในคลื่นไส้ออกมา หลงเซียวรีบเดินไปที่ห้องน้ำ กำลังเกาะชักโครกอ้วก
แอลกอฮอล์ที่ฉุนกำลังผสมรวมกับอาหารของคืนนี้ ความร้อนจากกรดไหลย้อนแทบจะเผาไหม้ลำคอ
แหวะอ้วกชั่วขณะ ดวงตาหลงเซียวมีเลือดเป็นเส้นไหลออกมาก อ้วกจนตาสองข้างถูกความร้อนเผาจนมีของเหลวไหลออกมา
และแล้ว ก็รู้สึกว่ากระเพาะทั้งหมดว่างเปล่าแล้ว แม้แต่กรดในกระเพาะก็ได้อ้วกออกมาแล้ว หลงเซียวหมดแรงที่จะยืนขึ้นตรง แล้วกดที่กดชักโครก
หลังจากอ้วกจนหมดก็รู้สึกสบายมากกว่าเมื่อกี๊มาก บ้วนปาก ล้างหน้า หลงเซียวเงยหน้าขึ้นมาดูตัวเองในกระจก
สองมือกดไปยังขอบอ่าง หลงเซียวเห็นดวงตาของตัวเองเป็นสีแดง ใบหน้าที่คุ้นเคยและแปลกหน้า ในภวังค์แห่งความมึนงงเหมือนกับมีเงาทับซ้อนเกิดขึ้น แต่เมื่อเขาดูอย่างละเอียดอีกครั้ง เงานั้นก็ได้หายไป
ในภวังค์แห่งความมึนงงคนที่มองไปเห็นนั้น คือมู่เส้าเอิน
มู่เส้าเอิน……สามคำนี้กำลังกระทบต่อใจของหลงเซียวเบาๆ เขาคาดเดาบางอย่างที่ไม่น่าเชื่อ ในเมื่อตัวเองไม่ใช่ลูกชายของหลงถิง งั้นพ่อของเขาคือใคร?
คำตอบเดิม เขามั่นใจว่าเขากับมู่เส้าเอินมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนซ้อนเงื่อน แม้ไม่ใช่พ่อ ก็เป็นความสัมพันธ์แบบญาติ
เอาน้ำเย็นราดเข้าหน้า หลงเซียวเอาความคิดก้นบึ้งตัวเองออกจากหัว
อาบน้ำ เปลี่ยนชุดนอน หลงเซียวกลับไปที่ห้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มีประธานระดับสูงของหลายบริษัทโทรมา หลงจื๋อส่งข้อความมาหลายฉบับ
แต่ไม่เห็นเบอร์โทรของลั่วหาน ขมวดคิ้วแล้วขมวดอีก หรือคืนนี้เธอยุ่งมาก?
กดโทรไปก่อน แต่ตอนนี้ดึกแล้ว
ห้าทุ่มครึ่งตอนกลางคืน คอมพิวเตอร์ของหลงเซียวกำลังสว่างขึ้นเตือนอีเมลมาใหม่ เขาดื่มน้ำอุ่นไปหลายอึก นั่งบนโซฟาเริ่มดูอีเมล
——
โรงพยาบาลหวาเซี่ย
“หมอฉู่ หมอหลิน รีบไปห้องฉุกเฉิน เมื่อสิบห้านาทีก่อนถนนกุ้ยหลินเกิดอุบัติเหตุรถชนรุนแรง โดยรถบรรทุกชนรถส่วนตัวที่มีเด็กสองคน เด็กเหมือนจะบาดเจ็บที่หัวใจ
ทางนี้ลั่วหานเพิ่งจะออกจากห้องผ่าตัด กำลังถือโทรศัพท์เตรียมโทรหาหลงเซียว ยังไม่ทันกดเบอร์โทรก็ได้ยินเสียงเรียกอย่างด่วนหาคนของห้องฉุกเฉิน
มือหนึ่งนำโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋าชุดผ่าตัด ลั่วหานไม่ทันได้ใส่ชุดกาวน์ ใส่ชุดผ่าตัดสีเขียวแล้ววิ่งไปที่ห้องผ่าตัดเลย
หลินซีเหวินและหวาเทียนรีบตามหลังเธอไป ร่างกายของทั้งสามโถมเข้าไปแข่งกับเวลา เท้าของลั่วหานใส่รองเท้าเฉพาะที่ใช้ในห้องผ่าตัด พื้นรองเท้าบางมาก ตอนวิ่งพื้นรองเท้าเสียดสีกับพื้น เพียงมองก็รู้สึกว่าเจ็บ
หลินซีเหวินกลืนน้ำลายหนึ่งอึก “หวาเทียน ตอนนี้ฉันรู้แล้วแหละว่าไอดอลฝึกกันอย่างไร”
“ไร้สาระอะไร รีบตามไปช่วยคน”
“เจ็บเท้า รองเท้านี้ไม่ได้ทำมาเพื่อวิ่ง”
“ไร้สาระ!”
ลั่วหานเป็นคนแรกที่ไปถึงห้องฉุกเฉิน ร่างกายสีเขียวปรากฏอย่างเร็วต่อหน้าผู้ป่วย คนที่หนึ่งเด็กที่เต็มไปด้วยเลือดสด
“เครื่องวัดความดัน” ลั่วหานสอบถามอาการคนไข้อย่างเป็นแบบแผน ตนเองแนบใกล้ๆหน้าอกของเด็ก พลางฟังพลางเลื่อนหู สีหน้าดูไม่ดี
“ความดัน75 40 ชีพจร110 ตอนที่เกิดอุบัติเหตุรถชนผู้ใหญ่ป้องเด็กเอาไว้ ดังนั้นดูไม่มีแผลภายนอก แต่หัวใจน่าจะมีปัญหา”
ลั่วหานยืนขึ้น “รีบพาเธอไปทำCTหัวใจ เด็กคนนี้เป็นหัวใจโดยกำเนิด แผลภายนอกส่วนใหญ่จะอยู่บนแขนบนขาล่าง ช็อกเพราะรถชนกะทันหันเด็กได้รับความตกใจ ให้น้ำเกลือ ผลCTออกแล้วให้ฉันดู”
“ค่ะ หมอฉู่”
เสียงของหวาเทียนดังมาจากด้านหลัง “แม่ของเด็กท่อนแขนบนหักละเอียด ส่วนหัวได้รับการกระแทกอย่างหนัก น่าจะเป็นตอนที่ปกป้องเด็กแล้วชนเข้ากับประตูรถโดยตรง บนแขนมีเศษกระจกตำอยู่ รีบทำCTสมองให้เธอ ให้แน่ชัดว่ามีเลือดออกภายในหรือไม่”
“ค่ะ หมอหวา”
ลั่วหานเงยหน้าขึ้นมาดูหวาเทียน ขยับคางเห็นด้วย
สมแล้วที่เป็นหมอรุ่นพี่ ในสถานการณ์ฉุกเฉินจึงจะแสดงวิชาความรู้ให้เห็น
ถ้าเทียบกับหวาเทียน หลินซีเหวินจัดการแล้วค่อนข้างเหนื่อย เธอรับผิดชอบพ่อของหนึ่งในสมาชิกสี่คน พ่ออยู่ในสภาวะช็อก เลือกออกส่วนหัว ส่วนใหญ่บนร่างกายจะได้รับบาดเจ็บ
“ขาอ่อนคนไข้กระดูกหัก เหมือนจะหักครึ่งไม่หักครั้ง……นี่ หมอฉู่ สมองด้านซ้ายคนไข้โดนชน ทำCTก่อนใช่ไหม?
ตอนนี้ลั่วหานกำลังตรวจเด็กทั้งสองคนอยู่ เด็กคนนี้อายุค่อนข้างน้อย เพียงแค่สามขวบ ไม่มีบาดแผลใดๆ ก็แค่ตกใจมาก นอนอย่างนิ่งๆบนเปล แม้แต่ร้องก็ลืมไปแล้ว
“สมองซ้ายถูกชน ก่อนอื่นเช็คให้แน่ชัดว่าสมองได้รับการกระทบกระเทือนหรือเลือดไหลหรือไม่ พาเขาไปทำCT แจ้งไปที่แผนกกระดูกให้เขาทำการผ่าตัดต่อกระดูก แม่ของเด็กกระดูกแขนหักละเอียด ก็ต้องเตรียมการผ่าตัดกระดูกทันที ส่งให้กับแผนกที่เกี่ยวข้องไปทำ พวกเธอทั้งสองอย่าตื่นตระหนก”
หลินซีเหวินลูบหัวแล้วลูบอีก “ไม่ตื่นตระหนกได้ไง? นี่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดแล้ว หมอฉู่ เธอชั่งสงบสติอารมณ์ได้จริงๆ”
“ผู้บาดเจ็บรายอื่นเป็นไงบ้าง? มีที่ต้องผ่าตัดหัวใจไหม?” ลั่วหานไม่ได้ตอบคำถามของหลินซีเหวิน แต่กลับดูที่ผู้บาดเจ็บแปดคนในห้องฉุกเฉินแล้วถาม
“ไม่มี ส่วนใหญ่เป็นบาดเจ็บภายนอก มีที่หนักอยู่หนึ่งคนเพิ่งส่งไปแผนกสมองและเส้นประสาท
แผนกฉุกเฉินมาเร็วและจัดการเร็ว ผู้บาดเจ็บแยกตามระดับ บาดเจ็บไม่เหมือนกันก็ส่งไปแต่ล่ะแผนก คนไข้ทั้งหมดถูกแยกออกไป ในห้องโถงจะมีก็แต่เด็กที่ตกใจจนนิ่งค้างไป แล้วก็เลือดที่ไหลหยดตามพื้น
หลินซีเหวินถอดมาสก์ออก ร่างกายที่เหน็บชาอย่างไร้เรี่ยวแรงนั่งลงบนเก้าอี้ “เชดดด ทำเอาฉันเหนื่อยหมดเลย ยังดีที่ฉันไม่ได้ทำงานที่ห้องฉุกเฉิน นี่แม่งคือทำสงครามชัดๆ ลำบากชิบหาย”
หวาเทียนก็นั่งลงข้างเธอ “ตอนแรกเพราะเธอโชคดี ปกติหมอฝึกงานต้องฝึกทุกแผนกเปลี่ยนไปเรื่อย เธอถูกหมอฉู่ดึงตัวไป ไม่งั้นเธอก็หลบสถานการณ์นี้ไม่พ้นหรอก”
หลินซีเหวินม้วนมือเข้าหากันแสดงความขอบคุณ “ไอดอล! สมแล้วที่เป็นไอดอลของฉัน!”
ลั่วหานขมวดคิ้วหนักขึ้น “น้อยๆหน่อย อะไรไอดอลไม่ไอดอล เด็กคนนี้……จะทำยังไง?”
“หา? หลินซีเหวินตื่นตระหนกตกใจ “เชดดด! อีกนิดเดียวลืมเขาแล้วจริงๆ เด็กคนนี้……พ่อแม่สลบอยู่ พี่สาวก็สลบ เด็กคนนี้……น่าจะสองสามปีมั้ง? ชิบหาย ติดต่อย่าเขาเถอะ”
ลั่วหานขมวดคิ้ว “ใกล้จะเที่ยงคืนล่ะ แล้วเธอรู้วิธีติดต่อย่าของเขาไหม?
“เอ๋อ…..ไม่ทราบ”
“ดังนั้น?”
หลินซีเหวินกลืนน้ำลายหนึ่งอึก “ดังนั้น หมอฉู่เธอคงไม่…..เอาเด็กกลับบ้านหรอกนะ?”
ลั่วหานคิดหนัก “ไม่งั้น เธอเอากลับไป?”
“อ๋า? ไม่ไม่ไม่ไม่ ฉันเอากลับไป……ฉันดูแลไม่ได้! นั่น ตอนแรกที่เธอดูแลเถียนเถียนไม่ใช่ว่าเป็นไปตามธรรมชาติหรอ? เธอเอากลับไปล่ะกัน เหอะเหอะเหอะเหอะ”
ลั่วหานยิ้มอย่างอบอุ่นไปที่เด็ก “เด็กน้อย เธอกลับบ้านกลับป้าก่อนดีไหม? พรุ่งนี้ป้าจะพาเธอกลับมาหาแม่ ป้าเป็นหมอนะ”
หลินซีเหวิน:“……”
หวาเทียน:“……”
โอเค หมอฉู่ที่ปลอบเด็ก พวกเขารับรู้ถึงความอบอุ่น
เด็กน้อยเพ่งสายตาที่หวาดผวา แล้วเปล่งเสียงเด็กถามว่า “พ่อแม่ของฉันล่ะ? พวกเขาจะกลับมาเมื่อไหร่?”
ลั่วหานพูดอ้อมๆ “พวกเขาบอกว่า คืนนี้ถ้าเธอพูดรู้จักฟังล่ะกัน พรุ่งนี้จะรับเธอกลับไป ดังนั้น เธอต้องเชื่อฟังป้า ดีไหม?”
เด็กน้อยพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างเชื่อฟังและให้ความร่วมมือว่า “หนิงหนิงเชื่อฟัง”
“โอเค งั้นหนิงหนิงกลับไปนอนกับป้าก่อน” กำลังพูด ลั่วหานก็อุ้มเด็กไว้ในอ้อมกอด เด็กน้อยเหมือนจะง่วงแล้ว เช้าไปยังอ้อมแขนที่อบอุ่น
หลินซีเหวินมองเห็นสัตว์ประหลาดกำลังจ้องลั่วหานอยู่ “เชดดด นี่ปลอบเด็กให้อยู่ในอ้อมกอดได้แล้ว? หมอฉู่ คุณเปลี่ยนไปเป็นแม่ค้าก็ได้นะ!”
ลั่วหานไม่สนคำหยอกล้อของเธอ “ที่นี่ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เดี๋ยวพวกเธอช่วยฉันดูผลCTนะ ฉันพาเด็กกลับบ้านก่อน อากาศที่โรงพยาบาลจะทำให้กระทบความไม่สบายใจต่อเด็ก”
“โอเค หมอฉู่คุณกลับบ้านไปก่อน ที่นี่ให้เป็นหน้าที่พวกเรา”
หวาเทียนกล่าว “หมอฉู่ มิน่าล่ะศาสตราจารย์ส้งเร่งคุณทุกวันให้รีบมีลูก คุณมีความเป็นแม่ขนาดนี้ ลูกของคุณต้องมีความสุขมากแน่ๆ
“ใช่ใช่! ไอดอล คุณในขณะนี้ เต็มไปด้วยพลังแห่งความรักของแม่! อิอิ ไม่งั้น คุณแย่งเด็กกลับไปก็โอเคล่ะ ฉันรับรองว่าจะไม่หักหลังคุณ!”
“ไร้สาระ ตั้งใจสังเกตอาการพ่อแม่ของเด็ก แล้วก็เด็กผู้หญิงคนนั้น ถ้าจำเป็นก็ติดต่อหมอถัง เขาชำนาญด้านโรคหัวใจพิการโดยกำเนิด”