คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 274 ปลดล็อกสกิลใหม่ให้สามี
ตอนที่ 274 ปลดล็อกสกิลใหม่ให้สามี
เขามาแล้ว เธอเหมือนกับจู่ๆ ก็มีโล่กำบังที่เกิดขึ้นมาตามธรรมชาติอย่างไรอย่างนั้น ผ่อนคลายไปทั้งตัวเลย สบายแล้ว โดยเฉพาะตอนที่ได้ยินเสียงของเขา เธอรู้สึกเหมือนทั้งโลกสว่างไสวขึ้น
ยิ้มเบาๆ มองไปที่ผู้ชายของตน พอร่างสูงใหญ่มายืนโดดเด่นอยู่ในผับที่เสียงดังเอะอะ ก็เหมือนกับตัดเสียงเอะอะพวกนั้นออกไปจากโลกภายนอก สะอาดบริสุทธิ์ไร้รอยด่างพร้อย
ช่างทำให้น่าใจเต้นจริงๆ!
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
หลงเซียวไม่หยุดคิดเลย พูดอย่างตรงไปตรงมา “พอคุณเริ่มถามเธอ ฉันก็มาถึงแล้ว”
ลั่วหานเบ้ปาก แสร้งทำเป็นระบายอารมณ์อย่างโมโห “ในเมื่อมาถึงตั้งนานแล้ว ทำไมไม่เข้ามาช่วยล่ะ? เธอเป็นคนที่ตอนนั้นเกือบจะทำให้ภรรยาคุณตายเลยนะ”
หลงเซียวประคองแขนของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง สีหน้าจากสงสารเปลี่ยนเป็นโอ๋ตามใจ “เรื่องที่ภรรยาของฉันรับมือได้อย่างสบาย ฉันไม่รบกวนดีกว่า อีกทั้ง เมื่อกี้ฉันเห็นคุณไต่สวนเธอ ก็ถามอย่างสนุกสนาน ฉันจะช่วงชิงความสุขของภรรยาได้ยังไง?”
ลั่วหานหัวเราะหึหึ “รู้น่ะว่าคุณเถียงเก่ง เถียงไม่ทันคุณหรอก เอาเถอะ เรื่องก็จัดการเกือบเสร็จแล้ว พรุ่งนี้เช้าค่อยให้ตำรวจไปจับก็พอ”
หลงเซียวขมวดคิ้ว “พรุ่งนี้?”
ลั่วหานหมุนตัวมามองหลงเซียวตรงๆ ใบหน้าขาวสวย รอยยิ้มพึงพอใจที่แผนสำเร็จ “ใช่แล้ว พรุ่งนี้ หลังจากนี้วันดีๆ ที่เป็นของเฉียวซีคงจะเหลือไม่มาก อย่างน้อยก็ให้เธอได้หลับสบายๆ สักครั้ง เป็นคน ก็ต้องใจกว้างสักหน่อย”
ท่านเซียวขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิมเล็กน้อย มือก็ลูบไล้ผมของเธอ “คุณนายหลง ทำไมฉันรู้สึกว่าตอนนี้คุณดูร้ายขึ้นมากเลยล่ะ?”
“คบคนพาล พาลพาไปหาผิด คบคุณ คุณพาร้าย”
รอยยิ้มมุมปากของเธอดูลำพองใจอย่างไม่มีใครเกิน พอร้ายแล้วก็ยังทำหน้าเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา น้ำเสียงชัดเจนว่าฉันไร้ซึ่งความผิด
ช่าง……ทำให้ท่านเซียวรู้สึกสุขใจจริงๆ!
“คบฉัน ฉันพาร้าย……” หลงเซียวดื่มด่ำกับประโยคนี้ จากนั้นก็แนบชิดกับติ้งหูเธอก่อนพูด “ดี ฉันจะทำให้เธอร้ายขึ้นกว่านี้อีกหน่อย”
แขกในผับพากันอ้าปากค้าง!
หลงเซียว! ไม่นึกว่าเขามาที่นี่ด้วย!
อีกทั้ง ไม่นึกว่าจะทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พลอดรักกับภรรยาอยู่สองคนอยู่ท่ามกลางฝูงชนแบบนี้!
ไม่ใช่สิ ไม่ได้เหมือนคนทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่าทางแบบนี้คือถือว่ารอบๆ นี้ไม่มีคนเลยเห็นๆ! ลูกค้าเป็นร้อยคนดูเหมือนไม่มีบทบาทอะไรกับหลงเซียวเลย ทั้งโลกเหลือแค่ภรรยาของเขาคนเดียว
ยังพาลยังทำหยิ่งผยองได้อีกเหรอ?
ลู่ซวงซวงกลืนน้ำลาย “คือว่า คุณหลง ในเมื่อคุณก็มาแล้ว ฉันก็คือภรรยาคุณให้อย่างไม่มีรอยขีดข่วนไปเลยละกันนะ……”
หลงเซียวพยักหน้า “ได้”
ลั่วหานไม่วางใจให้ลู่ซวงซวงกลับไปคนเดียว เธอยังดื่มเหล้าด้วย ยากจะหลีกเลี่ยงความไม่ปลอดภัยบนท้องถนน จึงพูดขึ้น “คุณสามี ไปส่งซวงซวงกลับบ้านก่อนเถอะ”
ความหมายคือ พวกเราส่งเธอกลับบ้านไปก่อน แล้วค่อยกลับบ้านเรา
แต่สิ่งที่หลงเซียวเข้าใจคือ “ได้ ฉันจะให้หยังเซินมารับเธอ”
“……” เขาหมุนตัวพลางพูด “คุณลู่ คุณรออยู่ที่นี่สักครู่ อีกสักพักจะมีคนคนหนึ่งมารับคุณ”
ลู่ซวงซวงถลึงตา “หา ไม่ต้องไม่ต้อง ฉันเรียกรถกลับไปได้! เหอะเหอะเหอะ ไม่รบกวนคนขับรถของคุณหลงหรอก”
เด็กดี คนขับรถของหลงเซียว แค่คิดก็รู้สึกใจหยุดเต้นเอาดื้อๆ
หลงเซียวโอบเอวของลั่วหาน ใบหน้าเรียบนิ่ง มีความน่าเกรงขามที่คนอื่นยากจะปฏิเสธได้ “ไม่เป็นไร เพื่อนของลั่วลั่ว เป็นเรื่องควรแล้ว”
ลู่ซวงซวงถูกยัดอาหารหมาใส่ “เอ่อ ถ้างี้……เหอะเหอะเหอะ งั้นฉันก็ขอพึ่งบารมีของลั่วลั่วหน่อยนะ”
หลงเซียวก้มหน้าลงมองลั่วหานที่หน้าแดงสดใสเล็กน้อย “ดื่มไปมากไหม?”
“ดื่มแค่แก้วเดียว ไม่เป็นไร พวกเราไปกันเถอะ” ถึงแม้ลั่วหานจะไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กขี้ออเซาะอะไรแบบนั้น แต่พอมาจู๋จี๋ต่อหน้าคนเยอะๆ ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่
“ได้”
ทั้งสองคนจับมือประสานนิ้วเดินออกไป คนทั้งโถงนี้ ล้วนแข่งกันจ้องตาโต
หลงเซียวดูแลภรรยา นี่มันช่าง……ช่างดีอะไรขนาดนี้!!
อยากทรมานพวกคนโสดจนตายเลยหรือไง!
ฮือฮือฮือ! ไม่อยากอยู่แล้ว!
ลู่ซวงซวงมองตามหลังพวกเขาไปเงียบๆ ส่ายหัวอย่างหดหู่ท้อแท้ “เฮ้อ เจ๊เองก็อยากมีผู้ชายสักคนเหมือนกัน!”
ออกมาจากผับ ลมกลางคืนด้านนอกพัดผ่านใบหน้าช้าๆ พัดกลิ่นเหล้าบนตัวจนจางไป อารมณ์พลันก็เบิกบานขึ้นมาทันที
มือหนึ่งของหลงเซียวจับมือของเธอ อีกมือหนึ่งถือกระเป๋าของเธอ “ให้คุณพกนมมาด้วย เอามารึเปล่า?”
“หะ?” ลั่วหานตกใจ “ฉันลืมไปเลย”
ให้พกมาจริงๆ? ไม่ใช่ว่าพูดไปงั้นหรอกหรือ?
หลงเซียวสูดหายใจเข้าปอด “ไม่เชื่อฟังขนาดนี้เลยนะ”
“ฉันคิดว่าไม่ค่อยจำเป็น แล้วฉันก็ดื่มไปแค่แก้วเดียวด้วย ไม่เป็นไรหรอก”
หลงเซียวกลับหรี่ตามองเธอ เห็นได้ชัดว่ากำลังไม่สบอารมณ์อยู่ “รอฉันตรงนี้”
ลั่วหานนิ่งงง “หือ?”
ไม่รอให้เธอถามชัดเจน ร่างสูงใหญ่ของหลงเซียวก็ตรงไปร้านสะดวกซื้อข้างๆ ทันที ลั่วหานมองแผ่นหลังของเขา ก็ยกยิ้มอย่างผ่อนคลายทั้งกายและใจ
ผู้ชายคนนี้ พออบอุ่นขึ้นมาก็อบอุ่นจนน่ากลัวเหลือเกิน!
ครู่หนึ่ง หลงเซียวก็ถือถุงพลาสติกถึงหนึ่งออกมา
เอ่อ……ให้พูดตรงๆ คุณชายหลงผู้สง่างามถือถุงพลาสติกจากร้านสะดวกซื้อดูไม่ค่อยจะเข้ากันสักเท่าไหร่จริงๆ แต่ว่าถ้าให้ชี้ก็บอกไม่ถูกว่าไม่เข้ากันตรงไหน รู้สึกแค่จู่ๆ มูลค่าของถุงพลาสติกราคาสองเหมาก็ดูสูงขึ้นมาทันที คุณลักษณะเปลี่ยนแปลงไปมาก
บางทีอาจจะไม่ใช่คนงามเพราะแต่ง เสื้อผ้าอยู่บนร่างกายบางคน ผลก็ไม่ได้ออกมาเหมือนกันโดนสิ้นเชิง อย่างเช่นหลงเซียว
เขาเสียบหลอดลงไปที่ขวดนมแล้วส่งให้เธอ “อุณหภูมิปกติ ไม่มีผลกับกระเพาะ หลังจากนี้จำไว้ว่าหลังดื่มเหล้าต้องดื่มนมสักขวด แต่จะให้ดีที่สุดก็ไม่ต้องดื่มเหล้าแล้ว”
“คุณหลง คุณทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เกินไปแล้วรึเปล่า? ฉันโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กเล็ก”
หลงเซียวเปิดขวดน้ำแร่ ทั้งคู่คนหนึ่งดื่มนม คนหนึ่งดื่มน้ำ เดินไปลานจอดรถช้าๆ
“คุณภรรยาเคยได้ยินคำนี้ไหม ผู้หญิงเมื่อแต่งกับสามีที่เหมาะสม ชีวิตนั้นทั้งชีวิตก็ไม่จำเป็นต้องเติบโต ถ้าเกิดเธอเติบโตเป็นผู้ใหญ่เรื่อย ก็แสดงว่าแต่งงานกับคนไม่ดี”
ลั่วหานมองสำรวจหลงเซียวอย่างตกตะลึง “ขอพูดหน่อยนะคุณหลง ไอพวกนี้คุณไปเลียนแบบใครมาเนี่ย? เดี๋ยวนะ ทำไมรู้สึกคุ้นๆ นิดหน่อย……ฉันคิดแป๊บ คุณ……อ่านนิยายเรื่องที่ฉันพูดถึงคราวที่แล้วใช่ไหม? เลียนแบบพระเอกมา?”
“ตลกน่า ฉันจำเป็นต้องไปเลียนแบบคนอื่นด้วยเหรอ? รักและทะนุถนอมภรรยาเป็นสกิลที่มีมาตั้งแต่เกิด”
“หืม? งั้นทำไมแต่ก่อนไม่เห็นคุณจะกระตือรือร้นแบบนี้เลยล่ะ?”
นิ้วของหลงเซียวเกี่ยวพันมือของเธอ ผิวเนื้อสัมผัสติดกัน ช่องระหว่างนิ้วมือล้วนใกล้ชิดแนบแน่น “สกิลนี้เพิ่งเริ่มเร็วๆ นี้ หลังจากนี้จะเชี่ยวชาญขึ้นเรื่อยๆ”
“……”
ลั่วหานหมดคำจะพูด ยิ่งพูดหัวข้อนี้ต่อไป เธอก็รู้สึกว่าตัวเองจะถูกใครบางคนทำให้ละลาย “ใช่แล้ว เฉียวซีบอกว่า ตอนนั้นตัวการที่ลักพาตัวลู่ซวงซวงไปคือโม่หรูเฟย เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณคิดว่าไง?”
“โม่หรูเฟยทำร้ายคุณหลายต่อหลายครั้ง ฉันจะไม่ให้โอกาสเธออีก”
ลั่วหานหยุดเดินทันที “เธอใกล้จะหมั้นกับซุนปิงเหวินแล้ว ตอนนี้ทั้งสองคนต้องความสัมพันธ์แนบแน่นคอยช่วยเหลือกันและกันแน่ๆ ถ้าคุณคิดจะแตะต้องโม่หรูเฟย ซุนปิงเหวินคงจะไม่นิ่งดูดาย เรื่องนี้พัวพันเยอะไปแล้ว”
“คุณหมายถึง ปล่อยเธอไปก่อนชั่วคราว?” เสียงของหลงเซียวเย็นลงเล็กน้อย
ลั่วหานพยักหน้า แล้วก็ส่ายหน้าอีก “ใช่ แต่ก็ไม่ใช่ ต้องดูท่าทีของโม่หรูเฟย ตอนนี้บริษัทฉู่ซื่อเพิ่งจะกลับมาอยู่ในมือฉัน ถ้าฉันจัดการกับโม่หรูเฟยเสียเดี๋ยวนี้เลย จะต้องตกเป็นข้อพิพาทคนอื่นเขาแน่ๆ”
“ใครจะกล้า? ใครกล้าพูดว่าไม่กับเธอ ฉันก็จะทำให้เขาพูดไม่ได้ตลอดไป”
ลั่วหานเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว อมยิ้มมุมปาก “นมนี้รสชาติไม่เลวเลย! คุณหลงเลือกเก่งมาก!”
——
“นี่คืออะไร?! ทำไมเฉียวซีถึงปรากฏตัวออกมาได้!”
โม่หรูเฟยดูคอมเมนต์และคลิปมากมายไปหมดในโทรศัพท์ ดวงตาทั้งสองค้างเบิกกว้าง ร่างกายสั่นรุนแรงไม่หยุด เฉียวซี ยัยโง่นี่!
“เกินอะไรขึ้น?”
ซุนปิงเหวินดึงชุดนอนออกมามัดเชือกที่เอว ก้มหน้าโอบไหล่เนียนใสของโม่หรูเฟย เห็นเธอจู่ๆ ก็เปลี่ยนสีหน้า ก็ถามไปประโยค
โม่หรูเฟยทำหน้าเหมือนเถ้ามอด “เฉียวซีกลับมาแล้ว อีกทั้ง เธอเจอฉู่ลั่วหานจริงๆ”
ซุนปิงเหวินเลิกคิ้ว “เฉียวซี? เธอเกี่ยวข้องอะไรกับคุณ?”
โม่หรูเฟยสะบัดมือของซุนปิงเหวินออก ใจร้อนค้นเสื้อผ้าเหมือนถูกไฟเผา “ยัยโง่นี่ เธอทำให้ฉันดับได้ ฉันจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด! ฉันออกไปก่อนนะ!”
“มีเรื่องอะไรกันแน่? ฉันไปกับคุณ”
ในใจโม่หรูเฟยกระตุกเล็กน้อย ถ้าเกิดซุนปิงเหวินรู้เรื่องนี้ เขาจะยกเลิกการร่วมมือหรือเปล่า?
คนที่เธอทำผิดด้วยคือหลงเซียว ถ้าเกิดจัดการไม่ดีอาจจะไม่มีที่ให้กลับมายืนก็ได้
ทำยังไงดี?
“ไม่ต้อง ฉันจัดการเองได้”
ซุนปิงเหวินหยิบโทรศัพท์จากมือเธอมา กดเปิดคลิป ยิ่งดูหน้าสีหน้าก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ไม่นานก็หัวเราะออกมา “เรื่องแค่นี้ก็ทำเธอตกอกตกใจแล้วเหรอ?”
โม่หรูเฟยชายตามอง “เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เฉียวซีไม่ระวังเกินไป! ฉันมอบช่วงต่อให้เธอไปแล้ว! แท้ๆ แม่งเอ๊ย!”
ซุนปิงเหวินไต่มือไปที่หลังของเธอ “ให้ฉันจัดการ ในเมื่อฉันเลือกคุณ ก็ต้องช่วยคุณอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ ฉันจะจัดการให้คุณเอง”
“หือ?” โม่หรูเฟยไม่อยากจะเชื่อคำสัญญาของซุนปิงเหวินนัก “อีกฝ่ายคือหลงเซียวเลยนะ”
ซุนปิงเหวินปลายลิ้นเลียติ่งหูของเธอ หัวเราะพูดเสียงเย็น “ฉันไม่จัดการกับหลงเซียวตรงๆ แน่ แต่ผู้หญิงคนนี้……เหอะ!”
——
“อ๊า!!!”
เสียงกรีดร้องสะเทือนแผ่นดินดังออกมาจากห้องสวีทของโรงแรม เฉียวซีรีบคว้าผ้าห่มเหมือนเจอลูกระเบิดอย่างไรอย่างนั้น ใบหน้าขาวซีดราวกับเห็นผี
ทำไมถึงเป็นแบบนี้?! ทำไมเธอถึง……
ปวดหัวจัง! ปวดเนื้อเมื่อยตัวเหมือนกับถูกคนทุบตีมา
เฉียวซีพยายามนึกก็เหมือนจะนึกอะไรออก แต่จู่ๆ สมองกลับว่างเปล่า ไม่มีอะไรอยู่ในหัว นึกเรื่องอะไรไม่ออกเลย
ทำไมข้างๆ เธอถึงมีผู้ชายไม่สวมเสื้อผ้าสักชิ้นอยู่สองคนได้! และร่างกายของเธอเองก็เป็นแบบนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้!
เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น?
เธอได้พบฉู่ลั่วหานและลู่ซวงซวงตรงๆ ด้วยตัวเอง หลังจากนั้นก็ยกดื่มไม่จบไม่สิ้น หลังจากนั้น……
เฉียวซีตบตีหัวตัวเอง เรื่องหลังจากนั้นเธอนึกไม่ออกเลย เธอไม่มีความทรงจำตอนนั้นเลยสักนิด!
“ลุกเดี๋ยวนี้! คุณเป็นใคร!”
เฉียวซีเตะต่อยผู้ชายบนเตียง หนึ่งในนั้นที่อยู่ใต้ผ้าห่มลืมตาขึ้นมาท่าทางเอื่อยเฉื่อย “ลืมพวกเราเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ฉันไม่รู้จักคุณ! ทำไมคุณมาอยู่บนเตียงฉันได้!”
“คุณเฉียว คุณเป็นคนบอกให้พวกเรามา”
เฉียวซีหน้าถอดสี สั่นเทิ้มไปทั้งตัว “ฉัน?”
“ออกไปเดี๋ยวนี้!”
เฉียวซีกล่าวด่าเสียงดัง ผู้ชายบนเตียงทั้งสองคนพากันลุกขึ้นยืนเสื้อผ้าหลุดลุ่ย “คุณเฉียว จะให้พวกเราไปก็ได้ แต่ต้องจ่ายเงินด้วย”
“จ่ายเงิน?”
ขณะพูด ประตูห้องน้ำก็เปิดออก ผู้ชายเมื่อคืนเดินออกมาจากห้องน้ำ และยังคงเปลือยกาย!
“เฉียวซี ในที่สุดเธอก็ตื่น เยี่ยมมาก อธิบายมาเดี๋ยวนี้ ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
“ฉันไม่รู้! พวกเขามาได้ยังไง!”
“ปึ้ง!!”
จู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัดเสียงโต้เถียงภายในห้อง ทั้งสี่คนตกใจพร้อมกัน
“เปิดประตู!!”
เฉียวซีกอดผ้าห่มมาบดบังตัวเองไว้ “คุณ……คุณไปดูสิ!”
ผู้ชายยิ้มเย็น “ฉัน?”
เฉียวซีกัดฟัน “ไม่ใช่คุณ แล้วให้ฉันไปเหรอ?!”
“คนข้างในฟังนะ พวกเราคือตำรวจ เปิดประตูเดี๋ยวนี้!”
คนในนั้นโต้เถียงกันไม่จบ ก็มีเสียงดังใส่หน้าโครมๆ!
ตำรวจ!!
“ทำมีถึงมีตำรวจได้!!”