คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 266 มอบของขวัญให้ภรรยา
ตอนที่ 266 มอบของขวัญให้ภรรยา
อาคารใหญ่MBK ห้องทำงานประธาน
หลงเซียวนั่งสบายๆอยู่บนเก้าอี้เจ้านาย ไอร้อนจากน้ำชาแก้วนึงที่ถืออยู่ในมือค่อยๆพุ่งขึ้นมา กลิ่นชาโชยขึ้นไปยังจมูก กลิ่นหอมเบาๆ
แต่ใบหน้านั้นที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เดี่ยวตัวตรงข้าม ส่งผลต่ออารมณ์ในการดื่มชาของเขาอย่างชัดเจน ทำให้เขาเพียงวนแก้วชาไปรอบๆ แต่ทว่าก็ไม่ได้ดื่มเลยสักอึก
“ไม่รู้ว่าที่น้องเขยร้อนรนมาหาเขา คือเรื่องอะไร?”
นิ้วมือที่เรียวยาวสะอาดสะอ้าน แก้วอยู่กับแก้วชา เล็กๆน้อยๆ ราวกับกำลังเล่นกับโชคชะตาของทุกคน
เขาอายุน้อยกว่าเสิ่นเหลียวสิบกว่าปี ตอนนี้ก็เรียกน้องเขยได้อย่างเหมาะสม นึกถึงภาพนั้น นึกถึงอารมณ์นั้น
เสิ่นเหลียว อันธพาลคนนึงของเมืองเจียงเฉิง ดีชั่วพอๆกัน เป็นคนยโสโอหังอย่างยิ่ง!
ก็เท่านั้น!
เสิ่นเหลียวระงับต่ออารมณ์โกรธ ส่งเสียงร้องฮึ สายตาทั้งคู่จ้องมองเพียงชายตรงหน้าที่เหมือนนั่งอยู่บนก้อนเมฆอย่างบ้าเลือด “คุณเป็นคนทำใช่ไหม?”
หลงเซียวตอบกลับด้วยความงุนงง “พี่เคยที่พูดนี่หมายความว่ายังไง? น้องเขย ฉันไม่ค่อยเข้าใจ
“เสแสร้งให้น้อยหน่อย! รายงานความผิดต่อหน่วยราชการในบริษัทสาขาของฉัน คุณเป็นคนสั่งให้คนทำใช่ไหม! หลงเซียว ฉันแนะนำให้คุณตรงไปตรงมากับฉันสักหน่อยจะเป็นการดีที่สุด อย่ามาใช้เล่ห์เหลี่ยม!” เสิ่นเหลียวมาพร้อมกับจุดประสงค์ที่จะกวาดหลงเซียวให้เรียบ แต่ดูแล้วตอนนี้ เขาไม่มีความมั่นใจที่จะปกป้องตัวเองด้วยซ้ำ
หลงเซียว การตอบโต้ของเขาเงียบสงบมากเกินไป มากเกินไปจริงๆ
แก้วในมือของหลงเซียวถูกเขาหมุนกลับไปกลับมาหลายรอบ “น้องเขย คุณรู้ไหมว่าการทำลายชื่อเสียงและการใส่ร้ายมีโทษอะไรทางกฎหมาย? หากงานด้านกฎหมายของบริษัท น้องเขยไม่สามารถทำการบ้านพื้นฐานได้ดี น้องเขยฉันสามารถให้ความช่วยเหลือทางกฎหมายแก่คุณได้ฟรีๆ”
“คุณ! หลงเซียว คุณอย่าลำพองใจให้มากนัก! คุณคิดว่าถ้าบริษัทมีปัญหาขึ้นมาจริงๆ คุณและฉู่ลั่วหานก็จะไม่เกี่ยวข้องเลยแม้แต่น้อยหรอ?” เสิ่นเหลียวขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างยโสโอหัง
แต่ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้าม กลับยังคงสงบเงียบไม่สะทกสะท้าน “พูดแบบนี้ ดูเหมือนว่าจะมีความเกี่ยวข้องเล็กน้อย ถ้าน้องเขยโชคร้ายติดคุก ในฐานะที่เป็นน้องเขย ดูเหมือนว่าลูกและภรรยาของคุณจะต้องการการดูแล น้องเขยวางใจเถอะ คุณไม่มีความเป็นธรรม ฉันไม่สามารถไม่เป็นธรรม ฉันจะช่วยคุณดูแลพวกเขาให้ดี”
ไออุ่นจางๆรอบนอกแก้ว ให้ความอบอุ่นกันฝ่ามือพอดี ท่านเซียวเล่นจนติดเป็นนิสัย
“หลงเซียว! เหอะๆ! จะส่งฉันเข้าคุกงั้นหรอ? สิทธิ์ของคุณหรอ?
“ใช่ สิทธิ์ของฉัน ฉันไม่เพียงแต่จะส่งคุณเข้าคุกนะ ยังมีวิธีที่จะทำให้คุณไม่ได้ออกมาอีก ฟอกเงินโดยปกติโทษทางกฎหมายนี่ไม่น้อยเลยนะ แต่เปรียบเทียบกับการลักลอบค้าของเถื่อนแล้ว อย่างไหนมากกว่ากัน? ซื้อขายอาวุธเถื่อน เพียงพอที่คุณจะตายได้หลายๆครั้งแล้ว น้องเขย”
ทุกครั้งที่เขาเรียกว่าน้องเขย สีหน้าของเสิ่นเหลียวคล้ำขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง “คุณ…..สินค้าของฉัน คุณเป็นคนปล้นไปใช่ไหม?”
หลงเซียวพยักหน้าอย่างไม่หวั่นต่อสิ่งใด “ใช่ เพียงแต่คิดไม่ถึง คาดไม่ถึงว่าพี่เขาเพิ่งจะค้นพบตอนนี้ ทำให้คนผิดหวังจริงๆ”
เสิ่นเหลียวตกใจหน้าถอดสี คาดไม่ถึงว่าเขาจะรู้ทั้งหมดแล้ว! และไม่นึกเลยว่าหลงเซียวจะรู้ได้ถึงไพ่ที่ยังไม่ได้เปิดของเขา
เมื่อฟังคำพูดไร้สาระของเสิ่นเหลียวมากพอแล้ว หลงเซียวก็วางแก้วชา นิ้วอันเรียวยาวค้ำไปที่โต๊ะ ยิ้มเล็กน้อย “น้องเขย คนเหล่านั้นของสำนักงาน ประสิทธิภาพในการทำงานจะเร็ว จะช้า ก็นับว่าไม่ช้า ฉันคิดไม่ถึงว่าวันนี้ บริษัทของคุณจะถูกตรวจสอบ
ทันใดหัวใจของเสิ่นเหลียวก็หดลงจนเป็นก้อนกลม ความกระวนกระวายใจอย่างรุนแรงทำให้เขารู้สึกได้ถึงการใช้อำนาจคุกคามและการกดขี่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เรื่องนี้ หลงเซียวเป็นคนทำ เขาเป็นคนทำทั้งหมดอย่างแน่นอน
“คุณต้องการบริษัทฉู่ซื่อใช่ไหม?”
“คุณคิดว่าไง? ฉันหายากหรอ?”
ใจของเสิ่นเหลียวจมดิ่งลงไปอีก หรี่ตามองอย่างระวังตัว “คุณต้องการอะไร?”
ลูกตาที่ดำขลับของหลงเซียวก็ลืมขึ้นดั่งลมที่โหมพัดกระหน่ำ ทั่วทั้งตัวของเสิ่นเหลียวล้วนก็หนาวเหน็บตามไปด้วย
“เดิมทีบริษัทฉู่ซื่อเป็นของภรรยาของฉัน คุณชายเสิ่นใช้มาเป็นเวลานานขนาดนี้แล้ว ก็ควรจะส่งคืนเจ้าของเดิมได้แล้ว จะพูดว่าฉันต้องการได้ยังไง? ใช่ไหม?”
ฟันเหล็กของเสิ่นเหลียวถูกกัดจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่ขณะนี้มีแรงกดดันและการโจมตีอย่างรุนแรง เขาไม่มีวิธีแก้ปัญหาไม่ว่าสิ่งใดก็ตาม ทำได้เพียงทำใจให้นิ่ง “ได้ ฉันเอาบริษัทฉู่ซื่อให้คุณ ฉันจะให้คนร่างกำหนดเอกสาร”
“ไม่ต้องแล้ว ฉันเตรียมแทนน้องเขยไว้หมดแล้ว ลงนามเถอะ”
หลงเซียวยื่นมือไปนำเอกสารจากมุมโต๊ะทำงานรูปวงแหวนแล้วโยนไปยังตรงหน้าของเสิ่นเหลียว
“คุณ….วางกับดักฉันไว่ก่อนแล้ว!” เสิ่นเหลียวรู้ว่าตนเองตกหลุมพรางเข้าแล้ว อีกทั้งหลุมนี้ ยังทำให้ตนเองรับมือไม่ทัน ทำให้เขาต้องพ่ายแพ้ยับเยิน
นิ้วเรียวยาวของหลงเซียวเคาะโต๊ะเล็กน้อย เสียงก๊อกๆบ่งบอกถึงความเฉยเมยไม่ใส่ใจของเจ้าของบ้าน “น้องเขยเป็นนักธุรกิจ น่าจะรู้ว่าห้างสรรพสินค้าเปรียบเหมือนสนามรบ ไม่มีกับดัก มีเพียงแค่ใครที่จะเฉียบแหลมกว่า ก็ยิ่งว่องไวกว่า”
เสิ่นเหลียวพ่ายแพ้ หมดคำที่จะพูด
แต่ว่า เมื่อเขาเปิดเอกสารก็ยังคงต้องนิ่งอึ้ง
“คุณต้องการเอาหุ้นส่วนที่มีทั้งหมดของฉันไป?!”
อะไรก็ไม่เหลือ!
“คุณต้องการผลประโยชน์ครึ่งนึงที่ฉันได้รับในช่วงสองปีมานี้ที่อยู่ที่บริษัทฉู่ซื่อ?!”
“คุณ…..คุณ……”
หลงเซียวฟังเขาพูดจบ ก็พยักหน้า “ทำไม? น้องเขยตัดใจทิ้งไม่ลงหรอ? ไม่เป็นไร คุณไม่เซ็นต์ก็ได้นะ”
ไม่เซ็นต์ชื่อในเอกสาร เขาก็ต้องรอที่จะเข้าคุก ในใจเสิ่นเหลียวรู้ได้อย่างแจ่มชัด
“ดีมาก”
——
ลั่วหานหยิบมือถือ สังเกตครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้กี่ครั้ง คล้ายกับว่าต้องการมองมือถือให้ทะลุปรุโปร่ง กล้ำกลืนคำพูด ทั้งยังไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากยังไง
เปิดเผยฐานะทางสังคมที่แท้จริงของเธอ ทางด้านอเมริกานั้นก็คงได้รับข่าวแล้วอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าพ่อแม่จะมีปฏิกิริยายังไง
เธอกัดริมฝีปากด้วยความเป็นกังวล หรือว่าจะตัดสินใจสารภาพทุกอย่างกับพวกเขาเอง
โทรศัพท์ดังขึ้นหลายครั้ง ในที่สุดก็รับสาย
“แอนน่า ทำไมถึงโทรมาหาพ่อเวลานี้?”
ลั่วหานตกตะลึงส่งเสียงอ่ามาคำนึง ดูเวลาในประเทศ เป็นเวลาเก้าโมงครึ่ง ขณะนี้คือเวลากลางคืนของอเมริกา
“พ่อ คุณและแม่พักผ่อนแล้วใช่ไหม? งั้นพรุ่งนี้ค่อยโทรหาพวกคุณละกัน”
เฉียวหย่วนฟานและภรรยามองหน้ากันแล้วยิ้ม “ฉันและแม่ของคุณยังไม่พักผ่อนหรอก มีเรื่องอะไร คุณพูดเถอะ”
ได้ฟังเฉียวหย่วนฟานถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนของพ่อที่เมตตา ในใจของลั่วหานก็อบอุ่น คล้ายกับว่าได้ใกล้ชิดเตาไฟในฤดูหนาว ทำให้อบอุ่นไปทั้งตัว
“พ่อ เกี่ยวกับฐานะทางสังคมของฉัน คุณได้เห็นข่าวแล้วหรือยัง? แม่เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
ลั่วหานช่วยตำหนิตัวเอง เรื่องนี้เธอขาดการไตร่ตรอง ได้มิ้นเคยเกือบฆ่าตัวตายเพราะลูกสาว ตอนนี้ก็ต้องมาสูญเสียอีกครั้ง สำหรับเธอแล้วมันโหดร้ายเกินไปจริงๆ
“ลั่วลั่ว ฉันเป็นแม่ ข่าวฉันก็ได้ดูทั้งหมดแล้ว”
อ่า?
เสียงของแม่! เธอก็รู้แล้วงั้นหรอ? พระเจ้า ทันทีลั่วหานก็รู้สึกว่าตนเองทำผิดอย่างมหันต์ ทำผิดพลาดครั้งใหญ่
แต่ได้มิ้นยิ้มแล้วกล่าวว่า “เด็กโง่ แม่รู้แล้ว ในช่วงที่คุณออกจากอเมริกา พ่อของคุณอธิบายให้ฉันเข้าใจชัดเจนแล้วว่า ฐานะทางสังคมที่แท้จริงของคุณคือฉู่ลั่วหาน เป็นภรรยาของหลงเซียว”
ลั่วหานปากสั่น เสียงสั่นเล็กน้อย “แม่……คุณ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“เป็นสิ จะไม่เป็นไรได้ยังไง? แม่เคยบอกกับคุณแล้วใช่ไหม? คุณอยู่ที่ประเทศจีนได้พบกับคนที่ชอบ จะต้องบอกแม่ ตอนนี้ข่าวเรื่องการแต่งงานของคุณและหลงเซียวเจ้าหมอนั่นอื้อฉาวไปทั่วทั้งเมือง ไม่นึกเลยว่ายังไม่พากลับมาให้แม่ได้ดู”
ลั่วหานอับอายจนเหงื่อตกเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดว่าจะจบลงแบบนี้ เซอร์ไพร์สเกินไป เธอเซอร์ไพร์สมากจริงๆ!
“แม่วางใจเถอะ ฉันจะพาเขากลับไปหาคุณแน่นอน!”
เฉียวหย่วนฟานรับสายโทรศัพท์ “ลูก ไม่ว่าคุณจะเป็นแอนน่าหรือว่าลั่วหาน ล้วนก็เป็นลูกสาวของพวกเรา ต่อจากนี้ ก็ยังเป็นลูกสาวของพวกเราต่อไป โอเคไหม?”
ลั่วหานเศร้าเสียใจ น้ำตาไหลออกมาจากตา “อื้ม! โอเค ฉันจะเป็นลูกสาวของพวกคุณไปชั่วชีวิต พวกคุณก็คือพ่อแม่ของฉัน”
เธอสูญเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก พอโตขึ้นมาก็สูญเสียพ่อไปอีก ตอนนี้ได้พบกับผู้บังเกิดเกล้าทั้งสองที่ดีแบบนี้ สวรรค์เอาใจใส่ดูแลเป็นพิเศษ เธอไม่มีเหตุผลที่จะไม่เห็นคุณค่าและไม่สำนึกในบุญคุณ
“เอาล่ะๆๆ ลั่วลั่ว เด็กดีของฉัน!”
ได้ยินเสียงร้องไห้ของได้มิ้น ใจของลั่วหานก็หดหู่ตามไปด้วย ไมตรีจิตของแม่กับลูกสาวสองปีกว่า ความสัมพันธ์ของปมเงื่อนที่ซับซ้อนระหว่างคนทั้งสองในอดีต ไม่มีวิธีที่จะแยกออกแล้ว
โทรศัพท์ในบ้านเพิ่งจะวางสายลง ชื่อของคนนึงที่คุ้นเคยก็กระโดดเข้ามาในดวงตา
น้ำตาบนใบหน้าของลั่วหานยังไม่ทันหายไป ก็ถูกรอยยิ้มจากความสุขเล็กๆมาเติมจนเต็ม
“คุณหลง มีอะไรให้รับใช้ไหมคะ? เธอคีบมือถือ แล้วเปิดเคสผู้ป่วย
หลงเซียวแกว่งๆเอกสารในมือ “ของที่คุณต้องการฉันช่วยเอามาให้คุณแล้ว”
“โอ้? คุณหมายถึงบริษัทฉู่ซื่อหรอ?”
เร็วใช่ไหมล่ะ? นี่เร็วเกินไปไหม?
“ไม่เลว ตอนนี้ผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดในบริษัทฉู่ซื่อคือคุณ ฉันเพิ่งจะวางแผนแทนคุณ หุ้นส่วนในมือของคุณ แทบจะถือได้ว่าเป็นผู้ครองบริษัทฉู่ซื่ออย่างสมบูรณ์ ขอเสนอให้คุณโยกย้ายคณะกรรมการบริหาร”
ลั่วหานทำปากแบน “ดูท่าคุณจะลงมือกับเสิ่นเหลียวอย่างโหดเหี้ยม แต่เรื่องการลงมืออย่างโหดเหี้ยมนี้ ดูเหมือนว่าคุณหลงจะทำได้อย่างคล่องมือมาตั้งแต่ไหนแต่ไร”
หลงเซียวจิบชาในแก้ว ชาที่เพิ่งจะแช่น้ำ รสชาติอร่อยถูกปากเป็นอย่างมาก “คำพูดนี้เหมือนไม่ได้ชมฉันเลย”
“เย็นนี้ฉันลงครัวด้วยตนเอง เชิญคุณทานข้าว ตอนนี้ฉันมีคนไข้คนนึงที่จะต้องผ่าตัด ต้องใช้เวลานาน….” คิดถึงเวลานี้ ลั่วหานตบเบาๆทีนึง “ตอนเย็นคุณทานข้าวคนเดียวเองเลยนะ เคสนี้ต้องใช้เวลาสิบกว่าชั่วโมง ฉันคงไปไม่ทัน”
หลงเซียวเข้าใจแต่ไม่เต็มใจยอมรับ ขมวดคิ้ว “คุณเป็นหมองานยุ่งแบบนี้อยู่แล้ว ถ้ามอบบริษัทฉู่ซื่อให้คุณอีก ต่อไปฉันจะเจอภรรยาจะต้องนัดล่วงหน้าไหม?”
คำนึงเตือนสติลั่วหาน ก็ใช่นะ เธอเอาบริษัทฉู่ซื่อไปแล้ว ไม่มีเวลารับผิดชอบ
เพียงแต่…..
“คุณหลงวางใจ ฉันมีคนรับช่วงต่อ”
“มีคนนึง ที่เหมาะสมอย่างมาก
ประตูของห้องทำงานก็ถูกเคาะ หลงเซียวดูนาฬิกา “คุณทำธุระก่อน ฉันจะเก็บงานตามหลังให้”
“ค่ะ รบกวนด้วยคุณหลง”
ฟังแล้ว ตามใจง่ายๆไม่เปลี่ยน
ใครจะไปรู้ว่า ไม่คาดคิดว่าตอนนี้บริษัทฉู่ซื่อจะกลับมาอยู่ในมือของเธอ แต่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาอย่างใหญ่หลวง
เวลาเดียวกันจี้ตงหมิงและกู้เยนเซินก็เข้าประตูมา คนทั้งสองเข้ามาพร้อมกันแบบนี้ หลงเซียวก็คิดใคร่ครวญเล็กน้อย
“พูดมาเถอะ เป็นยังไงบ้าง?”
กู้เยนเซินเบะปาก “ด้านสำนักงานอัยการนั้นได้แจ้งล่วงหน้ามาแล้ว แต่อาวุธปืนนั้น จัดการได้ไม่ค่อยดี”
จี้ตงหมิงกวาดสายตามองกับกู้เยนเซิน ก้มหน้าแล้วกล่าวว่า “เจ้านาย กรมตำรวจแจ้งล่วงหน้ามาแล้ว ฝ่ายตรงข้ามก็ยอมรับแล้ว อาวุธปืนนั้นเป็นพวกไม่ชอบด้วยกฎหมายเป็นของโจรที่หลบซ่อนโดยพลการ และไม่มีความเกี่ยวข้องกับบริษัทฉู่ซื่อ”
กู้เยนเซินทำปากเบี้ยว “เชี่ย! ปฏิบัติการได้อย่างรวดเร็วมีระดับ”
จี้ตงหมิงยิ้มเล็กน้อย “คุณให้ฉันชนะแล้ว คุณชายกู้”
หลงเซียวพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ตอนนี้บริษัทฉู่ซื่อผ่านการต่อสู้และการทดสอบมาอย่างโชกโชน จะต้องใช้เวลาภายในระยะสั้นที่สุดในการปรับปรุงเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง อย่างนี้ ตอนนี้พวกคุณก็สามารถนัดตกลงกับประเทศเยอรมนีในการทำอุปกรณ์ผลิตผลิตภัณฑ์ยาที่เหมือนกับโรงงานMBKได้ทันที”
“เจ้านาย บริษัทฉู่ซื่อทำการนำเข้าส่งออก ต้องใช้อุปกรณ์เหล่านี้ด้วยหรอ?”
“ถ้าเสิ่นเหลียวยุติงานที่ผิดกฎหมาย ช่องโหว่เงินทุนของบริษัทฉู่ซื่อก็จะปรากฏออกมาทันที การนำเข้าและส่งออกที่บริสุทธิ์ไม่สามารถตอบสนองความต้องการเงินทุนจำนวนมากได้ ยาปฏิชีวนะของโรงพยาบาลหวาเซี่ยต้องการลงทุนผลิตจำนวนมากในทันที โครงการนี้จะมอบให้บริษัทฉู่ซื่อทำ”
กู้เยนเซินที่ปิดปากเงียบกริบ ก็กลายเป็นรูปตัวโอ “เชี่ย! คุณชายหลง คุณจะให้ท้ายคนในครอบครัวตัวเองไปหน่อยไหม?”
หลงเบะปาก นิ้วเรียวยาวคลำๆที่คิ้ว “คุณชายกู้ ขณะนี้คุณไม่มีอะไรทำ อย่างนี้ ฝ่ายการเงินและการตลาดของบริษัทฉู่ซื่อคุณไปดู รอปรับปรุงเสร็จแล้วมาบอกฉัน”
“เชี่ย!! เชี่ย!!”
จี้ตงหมิงมองฝ้าเพดาน อดกลั้นไม่กล้าขำ
หลงเซียวตบๆบ่าเพื่อนสนิท นำนิ้วมือจัดคอปกเสื้อให้ แล้วก็กดลงอีกครั้งนึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความจนใจ “ไม่มีวิธี ฉันต้องการมอบของขวัญให้ภรรยา ก็คงมอบผลิตภัณฑ์แบบกึ่งสำเร็จรูปไม่ได้หรอกใช่ไหม?”