วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 352 ฉันช่วยนายเก็บศพแน่นอน
ตอนที่ 352 ฉันช่วยนายเก็บศพแน่นอน
กนิษฐาสหน้าชาวาบ เผยใบหน้ารังเกียจออกมา ตั้งแต่วรพลออกมานั้น เธอก็ไม่เคยป้อนเขาอีกเลย
ขณะนั้นโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นสายจากวิศาลโทรเข้ามา เขาจึงวางถ้วยที่เตรียมจะป้อนวรพลลง
สายนี้สำคัญมาก ธัชชัยจำเป็นต้องรับ!
เมื่อเห็นกว่ากนิษฐาไม่ป้อนวรพลต่อ วัจสาจึงวางมือจากการกินของตัวเอง แล้วเดินไปป้อนวรพล
นี่สิถึงเรียกว่าเข้าใจซึ่งกันและกัน!
ธัชชัยชื่นชมที่วัจสาทำเช่นนั้น เขาเคาะที่หน้าผากเธอเบาๆด้วยความเอ็นดู แล้วจึงเดินไปรับสายวิศาลอย่างสบายใจ
หลังจากรับสาย ก็ได้ยินเสียงของวิศาลที่พยายามกดความกังวลเอาไว้
“ธัชชัย ฉันตกอำเภอพัดรักได้แล้ว!”
วิศาลรู้ดี ว่าต่อให้เขาไม่ช่วยธัชชัยจับปลามีพิษตัวนี้ ธัชชัยก็จะฝ่าอันตรายไปจับมันมาเอง
“จริงเหรอ? งั้นก็ดีไปเลย! รีบส่งสถานที่มาให้ฉัน”
ธัชชัยถามออกไปตามตรง เหมือนตัวเขาถูกจุดด้วยไฟแห่งการล้างแค้นขึ้นมาแล้ว
“คืนนี้สี่ทุ่ม ที่ราบลุ่ม ในเขตฉัน”
“ดี ฉันจะไปให้ตรงเวลา”“ธัชชัย…”“มีอะไร? ว่ามา”“ตกลงกับฉัน ว่าอย่าวู่วามจนเกินไป ได้ไหม?”“ถึงแล้วค่อยว่า วางก่อนล่ะ!”ธัชชัยวางสายไปทันที ไม่ทันได้ให้โอกาสวิศาลได้พูดอะไรต่อ เขามีฉายาว่าดุดันและรวดเร็วไม่ใช่เหรอ? ทำไมวันนี้ดูสาวจัง? ไม่คุ้นกับที่วิศาลเป็นอย่างนี้เลยจริงๆเมื่อได้ยินวิศาลพูดถึงอำเภอพัดรัก ไฟแค้นในร่างของธัชชัยก็ถูกจุดประกายขึ้นมาเมื่อกลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง แววตาสงสัยของธัชชัยก็หายไปวรพลถามเรียบๆ “ใครโทรมาเหรอ?” เพราะว่ารีบร้อน ต้องมีเรื่องแน่ๆ“อ๋อ วิศาลหน่ะ เขาบอกว่าจับปลาตัวใหญ่ได้ตัวหนึ่ง ให้ฉันไปกินซุปปลา” ธัชชัยพูดทีเล่นทีจริงเขาอยากจะตุ๋นอำเภอพัดรัก ตัวนั้นแบ่งให้ทุกคนกินจริงๆ! แต่คนที่มาทำร้ายพี่ชายของเขา เขาก็จะทำมันให้ตายไร้ศพ!อารมณ์ขอกนิษฐาก็ดูตื่นเต้นขึ้นมา “ธัชชัย นายอย่าไป! ฉันขอร้องล่ะ อย่าไปเลยนะ!”กนิษฐารู้ว่าปลาตัวใหญ่ที่ธัชชัยพูดถึงคือพ่อเลี้ยงของเธอ พรมมิน! ฉายาอำเภอพัดรัก!ธัชชัยมองกนิษฐาที่มีน้ำตาคลออยู่ ก็หัวเราะออกมา “ฉันแค่ไปดื่มซุปเท่านั้นเอง จะมีอะไรกัน? ไม่ต้องร้องไห้แล้ว”“แต่ว่าปลาตัวนั้นมันมีพิษ นายจะตายได้นะ! ธัชชัย!” กนิษฐาเสียงสั่น เธอรู้ดีว่าพ่อเลี้ยงเธอโหดร้ายขนาดไหนครั้งก่อนสองก็บอกแล้ว ว่าอำเภอพัดรัก พ่อเลี้ยงได้เลี้ยงดูมือปืนเอาไว้สองคน คุณแปดกับคุณเก้า ถึงแม้จะตายไปแล้วคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีคุณสิบคุณสิบเอ็ด!”สำหรับพ่อเลี้ยงเธอแล้วก็จะเอาชีวิตสองพี่น้องตระกูลศรีทอง กนิษฐาไม่เข้าใจ แต่เธอรู้อยู่ลึกๆ ไม่สิ่งที่พ่อเลี้ยงเธอจะเอามาไม่ได้! รวมถึงชีวิต!“ใครตายยังไม่แน่ ฉันฟันดี ย่อยได้ดีกว่า คนที่ตาย ก็น่าจะต้องเป็นปลาตัวนั้นมากกว่า!”ธัชชัยพูดถึงประโยคหลัง แล้วเขาก็ดูเลือดเย็นขึ้น ในแววตาคู่งามของเขาเต็มไปด้วยไฟแห่งความโทสะกนิษฐาส่ายหัวไม่หยุด เอาแต่ขอร้องไม่ให้ธัชชัยไป “ธัชชัย นายฟังฉันนะ อย่าไปเด็ดขาด! นายก็รู้ว่าเขามีพิษดุร้ายขนาดไหน นายสู้มันไม่ไหวหรอก!”กนิษฐารนจนร้องไห้ออกมาณ ตอนนี้วัจสาก็พอจะเข้าใจ ว่าปลาที่ธัชชัยพูดถึง คือพ่อเลี้ยงของกนิษฐาดังนั้นคืนนี้ ธัชชัยจะไปเปิดศึกกับพ่อของเธอ?เห็นว่าธัชชัยไม่ยอมฟัง กนิษฐาก็ได้เพียงพึ่งผู้ชายที่นั่งอยู่บนวีลแชร์ วรพลพี่ชายของเขา ให้เขาห้ามไม่ให้ธัชชัยไป“วรพล นายรีบบอกไม่ให้ธัชชัยไปเร็ว! ถ้าเขาไปวันนี้ก็มีแต่เสียชีวิตแน่นอน! ห้ามให้เขาไปเป็นอันขาด จะตายจริงๆนะ…”เรื่องที่เธอกังวลที่สุดก็เกิดขึ้นแล้ว แต่ว่าเรื่องนี้เธอก็เลือกเองได้จากสมองของวรพล จากส่างที่พวกเขาคุยกันนั้น เขาก็เข้าใจแล้ว ว่าปลาพิษตัวนั้นก้คือคนเบื้องหลังที่คอยอยู่เคียงข้างกนิษฐาวรพลมองธัชชัยแล้วพูด “ธัชชัย นายหาคนที่อยู่เบื้องหลังเจอแล้ว?”คนนั้นทำให้เขาตกอยู่ในสภาพนี้ ทำไมจะไม่เกลียด! กนิษฐาเป็นเพียงหุ่นเชิด แต่คนที่ต้องการชีวิตของพวกเขาสองคนพี่น้องจริงๆ คือปลาพิษตัวนี้!“อืม เจอแล้ว” ธัชชัยตอบรับอย่างเรียบนิ่ง“แล้วเป็นใครกันแน่? รู้จักพวกเราไหม? ทำไมถึงต้องการชีวิตพวกเรา? ใช่มือฆ่าที่มนายุจ้างมาไหม?”วรพลรีบไล่ถาม สภาพเขาในตอนนี้เหมือนครึ่งเป็นครึ่งตาย ถึงมีชีวิตก็ยากที่จะใช้ชีวิตเอง ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะพวกเขาทั้งหมด เขาไม่ใช่ผู้ถือศีลถึงจะไม่โกรธไม่แค้นธัชชัยยังคงตอบเสียงเรียบ “ไม่ค่อยแน่ใจ แต่จากเงินและสมองของมนายุแล้ว ไม่น่าจะจ้างคนที่มีฝีมืออะไรมาได้”“แล้วจะเป็นใคร? คนที่เคยทำธุรกิจกับพวกเรา?”ธัชชัยส่ายหัว “ไม่ใช่ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าทำไมมันถึงอยากจะเอาชีวิตพวกเรา แต่ฉันไม่ปล่อยมันไปแน่นอน”