วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 334 อีกเดี๋ยวมันจะใหญ่กว่านี้อีก
ตอนที่ 334 อีกเดี๋ยวมันจะใหญ่กว่านี้อีก
ด้วย เพราะกลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวเขา? หรือว่าเพราะท่าทางของเขากันนะ?
ใช่สิ ท่าทางของเขาตอนนี้น่าอันตรายมาก!
“ผมไม่อยากกินของพวกนั้นหรอก อยากกินอย่างอื่นมากกว่า”
น้ำเสียงของธัชชัยดูมึนเมา และแหบแห้งเล็กน้อย ทำให้คนที่ได้ฟังเมาตามไปด้วย
“เดี๋ยว เดี๋ยวฉันไปเรียกป้าอ้อยมาทำบะหมี่ให้คุณดีมั้ย? ”
วัจสาพูดแถมตัวก็สั่นเบาๆ เธอไม่รู้ตัวเลยว่าชุดนอนของเธอโดนแก้ออกตั้งแต่เมื่อไหร่ มีมือหนามือหนึ่ง ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเธอ ราวกับว่าต้องการวัดขนาดของร่างกายเธอไปซะทุกส่วน
ธัชชัยรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้นี่ช่างบื้อจริงๆ!
“ผมไม่ได้อยากได้อะไรทั้งนั้นแหละ แต่อยากกินคุณเพื่อเรียกน้ำย่อยซะหน่อย” ธัชชัยไม่ยั่วเย้าวัจสาอีกต่อไปให้เสียเวลา เพราะว่ายัยบื้อคนนี้เหมาะกับการพูดตรงๆ มากกว่า ส่วนตรงกลางนั้นก็ละไว้ในฐานที่เข้าใจ
ยัยผู้หญิงติ๊งต๊องคนนี้คงยังไม่เคยเกี้ยวพาราสีกับผู้ชายเลยสินะ
ธัชชัยพูดตรงขนาดนั้น วัจสาเลยแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจไม่ได้ แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าเขาจะทำอะไรกันแน่ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกังวลขึ้นมา เพราะว่าเมื่อตอนเย็นเธอตื่นตกใจมากเกินไป ทำให้เด็กในท้องไม่ค่อยแข็งแรงดีนัก แล้วเธอจะมาทำแบบนั้นกับธัชชัยได้ยังไงเล่า?“ไม่ ไม่ได้ เมื่อเย็นคุณทำให้ฉันตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ ครั้งนี้ปล่อยฉันไปเถอะนะ…โอเคมั้ย? ฉันง่วง จะไปนอนแล้ว”วัจสาพยายามจะเบียดออกไปจากทางด้านข้างของชายหนุ่ม แต่ด้วยพละกำลังของเขา คิดว่าผู้หญิงบอบบางแบบวัจสาจะต้านได้เหรอ? เขาได้แต่ยืนขวางไว้แบบนั้น ไม่ให้เธอเดินผ่านไปเขายกเธอขึ้นเบาๆ วัจสาโดนอุ้มขึ้นจากพื้น จากนั้นธัชชัยก็วางเธอลงที่บนเคาท์เตอร์ในครัว“ถ้าคุณเชื่อฟัง คุณก็จะได้ลิ้มรสประสบการณ์ที่สวยงามจากผม แต่ว่าถ้าเกิดคุณไม่เชื่อฟัง ก็อย่าโทษที่ผมจะมีความสุขอยู่คนเดียวนะ! ”ประโยคนี้เป็นการประกาศอย่างเอาแต่ใจ ไม่ว่าวัจสาจะเชื่อหรือไม่เชื่อฟัง แต่เธอก็ต้องโดนเขา “กิน” อยู่ดีความจริงวัจสาก็ไม่ได้ปฏิเสธสามีตามกฎหมายของเธออะไรขนาดนั้นหรอก แต่แค่กลัวลูกในท้องจะรับไม่ไหวต่างหากวันนี้หมอภาคินก็ย้ำเป็นพิเศษแล้วว่าต้องพักผ่อนให้มากๆ ต้องกินให้ได้สารอาหารครบถ้วนและนอนหลับให้เพียงพอ แล้วจะทนการกระทำแบบนั้นกับผู้ชายคนนี้ไหวหรอ?“ธัชชัย…ไว้วันหลังเถอะ วันหลังได้มั้ย? วันนี้ฉันพึ่งจะเสียขวัญมา แล้วก็เหนื่อยมากด้วย นายให้ฉันพักผ่อนเถอะนะ….”วัจสาไม่สามารถที่จะเอาชนะเขาได้เลย เธอทำได้เพียงต้องวางแผนมาก่อนล่วงหน้า เธอจำต้องพูดออกไปด้วยความจริงใจ ให้มันดูน่าสงสาร เพียงเพราะหวังจะให้เขาเห็นใจและเมตตาเธอสักหน่อยแต่วัจสาลองประเมินจากที่ชายหนุ่มกลับมาพร้อมกับกลิ่นเหล้าแบบนี้แล้วเมื่อเธอสมยอมไปกับเขาแล้ว มันก็เหมือนเธอได้สิ่งที่มันไม่ถาวรมาครอบครองก็เท่านั้น“วัจสา ทำไมคุณไม่ยอมผมร่วมมือกับผมเล่าท ก็เห็นๆ อยู่ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดีไม่ใช่เหรอ? คุณทำแบบนี้มันทำให้ผมปวดหัวนะ”ธัชชัยราวกับผู้ใหญ่ที่กำลังเด็กอยู่กลายๆ“เห้อ” เขาถอนหายใจออกมาอีกรอบ “ปรับตัวหน่อยน่ะ อีกเดี๋ยวมันจะใหญ่กว่านี้อีก…..”วัจสาราวกับมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ อยากจะพูดก็พูดไม่ออก“ธัชชัย….ธัชชัย คุณอย่าทำแบบนี้ได้มั้ย…ฉะ ฉันใช้มือช่วยคุณก็ได้….”วัจสาพูดเสียงเบาๆ พยายามที่จะต่อรองกับธัชชัย จริงๆ มันแอบแฝงไปด้วยเสียงร้องขอไปด้วยเรื่องแบบนี้ที่โรงเรียนไหนเขาสอนกันนะ ก็คงจะเคยดูในละครหลังข่าวเสียหล่ะมั้ง นี่เรียกได้ว่า ไม่เคยกินหมู แต่ก็เคยเห็นหมูวิ่ง“อันนั้นเก็บไว้วันต่อไปก็แล้วกันนะ” ธัชชัยจรดลมหายใจอันร้อนระอุของเขาเข้าไปในหูของหญิงสาว พูดเสียงที่ดูเกียจคร้านแต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ลึกล้ำป้าอ้อยเป็นคนที่นอนไวตื่นไวมากคนหนึ่ง เมื่อไฟห้องครัวเปิดออก เธอก็พลันตื่นขึ้นมาหรือว่าคุณชายรองจะกลับมาแล้ว?ป้าอ้อยออกมาจากห้องโดยสวมเสื้อคลุม ตรงไปยังทางห้องครัวเมื่อ ผ่านห้องของวัจสา เธอก็เห็นว่าประตูเปิดอยู่ เธอจึงเดินเข้าไปดูข้างใน ก็เห็นว่าไม่มีใคร จึงเดาไปว่าคนที่อยู่ในห้องครัวคงจะเป็นวัจสาตอนเย็นยิ่งไม่ได้กินอะไรด้วย คงจะหิวแย่แล้วคุณผู้หญิงของเธออย่างไรก็ตามป้าอ้อยก็นึกถึงคำสั่งของหมอภาคินทบอกเอาไว้เมื่อตอนเย็น ด้วยกลัวว่าคุณผู้หญิงจะไม่สามารถกินอาหารที่มันเย็นชืดได้ ป้าอ้อยกังวล และตรงไปจะช่วยเธอทำอาหารในครัว“คุณผู้หญิงคะ ใช่คุณผู้หญิงหรือเปล่าคะ? ”ป้าอ้อยกระซิบถามอยู่สองครั้ง ด้วยเพราะจะเปิดประตูกระจกที่กำลังปิดอยู่