ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 162 นอกจากเธอ ใครก็ไม่ได้
เวลาที่ลี่เย่ถิงปิดน้ำแล้ว เธอใส่เสื้อผ้าอย่างไม่รีบร้อน ลบข้อความการสนทนากับเฉียวเหวยอี ก็ทำเหมือนไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น ล็อกหน้าจอ นำโทรศัพท์กลับไปวางที่เดิม
ลี่เย่ถิงใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมา เห็นเฉียวอีเหรินยังไม่ไป อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
“เย่ถิง…”เฉียวอีเหรินมองไปทางเขาอย่างระมัดระวัง
ลี่เย่ถิงหมดความอดทนแล้ว จ้องมองเธอ พูดเสียงหนักแน่น“ฉันจะให้เธอเลือกสองอย่าง ข้อหนึ่ง เสพสุขกับความสะดวกสบายทุกอย่างที่ตระกูลลี่มอบให้เธออย่างเชื่อฟังต่อไป เสพสุขไปกับความรักที่ตระกูลลี่มอบให้เธอ”
“ข้อสอง ฉันคิดว่าเธอเป็นน้องสาว ถ้าหากเธอต้องการทะเยอทะยาน จะปืนขึ้นเตียงกับฉันให้ได้ ก็ได้ ผ่านคืนนี้ไป ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ไม่อนุญาตให้ปรากฏต่อหน้าฉัน”
“ตอนนี้โทรศัพท์ไปหาบอดี้การ์ด ซื้อยาคุมฉุกเฉิน กินยาคุมฉุกเฉินเสร็จ ไปถอดผ้าอาบน้ำสิบครั้ง หลังจากนี้สองชั่วโมงฉันจะกลับมา”
เฉียวอีเหรินได้ยินเขาพูดทุกประโยค ใบหน้าเล็กเปลี่ยนเป็นซีดเผือด
เฉียวอีเหรินไม่ต้องการแค่คืนเดียว แต่ต้องการตลอดชีวิต!
เธอเข้าใจนิสัยของลี่เย่ถิงชัดเจน เขาต้องทำตามที่พูดอย่างแน่นอน
“ขอโทษ…”หลังจากนั้นเธอก็พูดตอบด้วยความตื่นตระหนก “ขอโทษ หลังจากนี้ฉันจะไม่ทำแบบนี้กับคุณอีก วันนี้คุณปู่เขา…”
“เขาให้เธอไปกินขี้ เธอก็กิน?”ลี่เย่ถิงขมวดคิ้วย้อนถาม
เฉียวอีเหรินจึงเข้าใจแล้วว่า ยั่วโมโหลี่เย่ถิงจุดจบน่ากลัวแค่ไหน เขาไม่เคยพูดจาดุร้ายกับเธอ เขาไม่เคยพูดคำว่าไม่อยากพบเธอแบบนี้!
ลี่เย่ถิงไม่รอให้เธอสัมผัสถึงตัวเอง ก็พูดต่อไป “ให้เวลาเธอหนึ่งนาที นำคีย์การ์ด หายไปจากตรงหน้าฉัน”
นี่คือโอกาสสุดท้ายที่เขาจะให้เฉียวอีเหริน เธอกล้าล่วงเกิน เขาก็จะทำให้เธอเสียใจภายหลัง
เขานำเฉียวอีเหรินกลายเป็นตัวแทนของเฉียวเหวยอี แต่ว่าไม่เคยแตะต้องเธอ เขาสามารถให้ทุกอย่างที่เฉียวอีเหรินต้องการ แต่ไม่เคยจริงใจกับเธอ
เขาเชื่อว่าเฉียวอีเหรินเป็นผู้หญิงที่ฉลาด น่าจะเข้าใจเธอตัวเองเป็นตัวแทนเฉียวเหวยอี หลายปีที่ผ่านมาจึงได้รับความรักต่อหน้าเขา
เขารู้ว่าโหดร้ายกับเฉียวอีเหริน แต่ว่าเขาไม่เคยป่าเถื่อนกับเธอ ไม่ลงมือกับเธอ เส้นตายของเขา เขาเพื่อไว้หน้าเธอ เธอเพื่อเงินของเขา ก็ยุติธรรมมาก
เธอโลภเกินไป โลภอยากจะได้มากกว่าเฉียวเหวยอี แทนที่เฉียวเหวยอีตำแหน่งในใจของเขา กลายเป็นภรรยาของเขา
เป็นไปไม่ได้
เฉียวอีเหรินนัยน์น้ำตาคลอเบ้าจ้องมองซึ่งกันและกันกับเขา เธอกลัวจริงๆ
หลังจากที่ก็ลุกขึ้นยืนเดินไปถึงหน้าประตู เช็ดน้ำตาหยิบคีย์การ์ดที่อยู่บนโต๊ะ หมุนตัวรีบออกจากห้องไป
ลี่เย่ถิงจ้องมองทิศทางที่เธอหายไป หมุนตัว หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา เปิดดูวีแชท
แต่เปิดข้อความสนทนาของเฉียวเหวยอี เขากลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เพียงแค่นิ้วโป้งเท่านั้นที่ลูบภาพโปรไฟล์ของเธอ
รูปโปรไฟล์ของเธอคือรูปแผ่นหลังครึ่งหนึ่งของเธอ ใส่กระโปรงสูทสีดำ ไกลออกไปคือทะเลและพระอาทิตย์ตก
หลายปีแบบนี้แล้ว เขาคิดว่าไม่ได้เจอ ตัวเองก็สามารถจะค่อยๆลืมความรู้สึกที่มีต่อเธอ แต่พบว่าตัวเองยิ่งจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ ยิ่งไม่ได้พบ ก็ยิ่งคิดถึง
นอกจากเธอ ใครก็ไม่ได้
……
เฉียวเหวยอีพบว่าลี่เย่ถิงส่งวิดีโอสั้นมา รอจนถึงทำขั้นตอนออกจากโรงพยาบาลเสร็จแล้ว เวลาที่นั่งด้านหลังรถของอู๋โยวแล้วเธอจึงพบว่าเขาตอบข้อความของเธอแล้ว
เธอก็ไม่รู้ว่าเขาอารมณ์ดีมาจากไหน กดเปิดดู
แต่เปิดดูแล้ว มีไหล่สีขาวราวกับหิมะปรากฏออกมาในหน้าจอ ฉากเบื้องหลังคือห้องน้ำ ข้างในมีคนกำลังอาบน้ำอยู่
ถึงแม้ว่าจะผ่านกระจกฝ้า ร่างของผู้ชายที่เพิ่งสัมผัสเมื่อคืนนี้ เธอมองเห็นครั้งเดียวก็ยังจำได้
ลี่เย่ถิง ไปนอนกับเฉียวอีเหรินแล้ว
เธอจ้องมองหน้าจอ ในสมองชั่วพริบตาก็เดียวว่างเปล่า