เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 286 อย่าเพ้อเจ้อ
บทที่ 286 อย่าเพ้อเจ้อ
เห็นเขา เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
ในใจกลับไม่หยุดคิด จุดประสงค์ที่จี้ยี่หยันทำเรื่องพวกนี้
เขาอยากใช้จี้จิ่งเชินมาข่มขู่ตัวเอง
คิดถึงจุดนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนทำเป็นพูดนิ่งๆ “ตอนนี้จี้จิ่งเชินสำหรับฉันแล้ว ไม่เกี่ยวอะไรกันเลย”
จี้ยี่หยันได้ยินคำนี้ ก็ยิ้มออกมา
เมื่อครู่เวินเที๋ยนเที๋ยนเข้ามาก็พุ่งไปที่จี้จิ่งเชิน เขาเห็นอย่างชัดเจน
ตอนนี้มาพูดแบบนี้ เขาเลยไม่เชื่อ
แต่เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนพูดอย่างมั่นใจ จี้ยี่หยันก็พูด “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นไม่ดีเหรอ?ตอนแรกสองคนนี้ทำร้ายคุณ ตอนนี้ผมก็จะช่วยเอาคืนให้ ให้คุณเห็นภาพที่พวกเขาถูกบดเป็นเนื้อกับตา”
พูดจบ เขาก็ยื่นมือ เอามือที่ปุ่มกดอย่างข่มขู่
เวินเที๋ยนเที๋ยนตกใจกับการกระทำของเขา ทันใดนั้นหน้าก็ซีด
เธอไม่สนใจอย่างอื่น รีบเข้าไปข้างหน้า
“เดี๋ยว อย่าเพิ่งลงมือ”
จี้ยี่หยันไม่ตั้งใจจะลงมืออยู่แล้ว ตอนนี้ในที่สุดเห็นเธอพูด ก็ค่อยๆวางมือลง
“เหมือนคุณจะยังมีใจให้เขานะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนกำมือแน่น มองจี้จิ่งเชินที่ตอนนี้ยังถูกมัดไว้ที่สายพานอย่างกังวล
“คุณจะทำอะไรกันแน่?ที่ฉันตอนนี้น่าจะไม่มีของที่คุณอยากได้”
“คุณมี แน่นอนว่ามี”
จี้ยี่หยันพูดอย่างตื่นเต้น “ตระกูลหล่อนด้านหลังคุณ มีทุกอย่างที่ผมต้องการ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้วมองเขา พูดอย่างเยือกเย็น “นั่นเป็นของตระกูลหล่อน ไม่ใช่ฉัน”
จี้ยี่หยันกลับอ้าแขนทั้งสอง พูดเสียงสูง “ตอนนี้คุณเป็นทายาทตระกูลหล่อน แค่คุณพูดไป ใครจะกล้าว่าถูกไหม?”
ที่แท้เขาก็เพื่อสิ่งนี้ ……
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขา พูด “งั้นคุณต้องการอะไรกันแน่?”
“ง่ายมาก ผมก็แค่อยากได้ตระกูลหล่อนเท่านั้น”
เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นเขาโลภ ก็ส่ายหน้า พูดตรงๆ “ไม่มีทาง”
ได้ยินเธอปฏิเสธ จี้ยี่หยันไม่ตกใจสักนิด
เขาพูดขำๆ “ผมรู้ว่าคุณจะปฏิเสธ ผมอยากให้คุณทำ ก็แค่เซ็นสัญญาความร่วมมือหนึ่งฉบับเท่านั้น”
“ความร่วมมืออะไร?”
จี้ยี่หยันหยิบสัญญาฉบับหนึ่งมาจากด้านหลัง ส่งไปให้
เวินเที๋ยนเที๋ยนเปิดดู ตาโตพูดอย่างตกใจ “คุณให้ฉันยอมให้คุณเป็นรองประธาน?”
เธอส่ายหน้าพูด “คุณนายหล่อนไม่มีทางยอม”
จี้ยี่หยันพูดเบาๆ
“คุณนายหล่อนเชื่อใจคุณขนาดนี้ แค่คุณเอ่ยปากพูด เธอยอมแน่นอน”
เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนยังคงลังเล เขายกมือขึ้นชี้ไปที่จี้จิ่งเชินบนสายพาน
“ตอนนี้อยู่ตรงหน้าคุณ มีแค่สองทาง จะเซ็นสัญญากับผม หรือเราจะดูพวกเขาสองคนถูกบดไปด้วยกัน”
พูดจบ จี้ยี่หยันก็หัวเราะอย่างภูมิใจ
“ตอนนี้อยู่ที่การตัดสินใจของคุณแล้ว”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันไปมองจี้จิ่งเชินที่ด้านหลัง
คุณนายหล่อนช่วยเธอมาจากทะเล ให้ทุกอย่างแก่เธอ ยังให้เธอเป็นลูกสาวบุญธรรมอีก
ทุกอย่างของเธอตอนนี้ เป็นคุณนายหล่อนที่ให้เธอหมด
เธอทรยศตระกูลหล่อนไม่ได้
แต่ว่า……
ชีวิตของจี้จิ่งเชิน……
เวินเที๋ยนเที๋ยนสูดหายใจลึกๆ พูด “ฉันจะตอบรับคำขอของคุณ คุณปล่อยจี้จิ่งเชินลงมาก่อน”
แต่จี้ยี่หยันกลับพูด “คุณเซ็นสัญญาก่อน ผมก็จะทำ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้ว ไม่พูดอยู่นาน
“ไงล่ะ?รีบเซ็นชื่อสิ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหยิบปากกาไป เตรียมจะลงมือเซ็น
“อย่าเซ็น”
เสียงหนึ่งก็มาจากด้านหลัง
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันไปมอง เห็นจี้จิ่งเชินตื่นแล้ว กำลังขัดขืน
แต่แขนขาของเขาถูกจี้ยี่หยันเอากุญแจมือล็อกไว้ที่สายพาน ขยับไม่ได้
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดอย่างเป็นห่วง “คุณไม่เป็นไรนะ?”
จี้จิ่งเชินส่ายหน้า “ผมไม่เป็นไร คุณไม่ต้องสน รีบกลับไป”
เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับขมวดคิ้ว ทันใดนั้นมือก็ลังเลขึ้นมา
จี้ยี่หยันที่ยืนอยู่ข้างๆเห็น กัดฟันทันที
คิดไม่ถึงว่าจี้จิ่งเชินจะตื่นไวขนาดนี้ รู้แบบนี้ก็ใส่ยาเยอะหน่อย
เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนเริ่มลังเล จี้ยี่หยันกัดฟัน แล้วเปิดเครื่องสายพาน
ทันใดนั้นเสียงเครื่องจักรก็ทำงานทันที ค่อยๆขยับไปเรื่อยๆ
จี้จิ่งเชินกับเจียงหยู่เทียนถูกล็อกไว้ที่ด้านบน ค่อยๆเข้าใกล้เครื่องบดที่ยังทำงานไม่หยุด
เวินเที๋ยนเที๋ยนตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน รีบหันไปที่จี้ยี่หยันแล้วตะโกน “เดี๋ยว!ฉันตอบรับข้อเสนอคุณ!”
แต่จี้จิ่งเชินอีกด้านกลับไม่ยอมไกล่เกลี่ย
“เที๋ยนเที๋ยน คุณรีบไปเถอะ!”
สายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนเย็นชาทันที
“จี้ยี่หยัน ฉันตอบรับคุณ”
“เซ็นก่อน”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่พูดอะไร รีบเซ็นลง เขียนชื่อตัวเองที่สัญญา
แววตาจี้ยี่หยันมองเธอกระทำอย่างเป็นประกาย ยกมือขึ้นแย่งสัญญามา
ส่วนอีกด้าน จี้จิ่งเชินที่ถูกมัดไว้ที่สายพาน สายตาค่อยๆหม่นลง
เขายื่นมือไป รีบเอากุญแจที่ซ่อนไว้ระหว่างนิ้วออกมา เตรียมเปิดกุญแจมือ
แต่แค่แป๊บเดียว จี้จิ่งเชินมองเห็นร่างหนึ่ง ค่อยๆเข้ามาจากด้านนอก
มองเห็นเขา การกระทำของจี้จิ่งเชิน หยุดลงทันที
คนที่ยืนอยู่ด้านนอกประตูแอบเลี่ยงสายตาของทุกคน มาด้านหลังสายพาน ที่ไม่หยุดเข้าใกล้จี้จิ่งเชิน
จี้จิ่งเชินเห็นเขาก็ขมวดคิ้ว
เขาคิดไม่ถึง คนที่เข้ามาจะเป็นจี้คาง
เขาเหมือนแอบจี้ยี่หยันเข้ามา แอบอยู่ด้านหลังเงียบๆ ไม่พูดอะไร เริ่มช่วยจี้จิ่งเชินแกะกุญแจข้อมืออย่างระมัดระวัง
สายพานยังคงหมุนไม่หยุด
ส่วนอีกด้านเวินเที๋ยนเที๋ยนเอาสัญญายื่นไปให้ใหม่ ถูกจี้ยี่หยันแย่งเข้ามา
เวินเที๋ยนเที๋ยนถือโอกาสผลักเขา วิ่งไปที่เครื่องจักรของสายพาน
จี้ยี่หยันไม่ทันตั้งตัว ถูกเธอผลักถอยหลังไปสองสามก้าว แต่ไม่สนใจเวินเที๋ยนเที๋ยน
เขารีบดูสัญญาในมือ แต่พอมองชื่อที่เวินเที๋ยนเที๋ยนเซ็น ทันใดนั้นสีหน้าก็แย่ลง ชักหน้าใส่
ที่จริงที่ที่ควรจะเขียนชื่อเวินเที๋ยนเที๋ยน ตอนนี้กลับเขียนอยู่สามคำ
“อย่าเพ้อเจ้อ!”
“คุณกล้าหลอกผม!”จี้ยี่หยันร้องคร่ำครวญออกมา หมุนตัวเข้าไปที่ เวินเที๋ยนเที๋ยน
แต่ว่า เขากลับมองเห็นร่างที่แอบอยู่ด้านหลังจี้จิ่งเชินนั้น
เป็นจี้คาง!
เดิมทีจี้คางที่ควรถูกขังไว้ในห้องใต้ดินของตระกูลจี้ มาที่นี่ได้อย่างไร?
และกำลังช่วยจี้จิ่งเชินแก้กุญแจมือที่ตัว!
สีหน้าจี้ยี่หยันเปลี่ยนอย่างหนัก จนคิดมากไม่ได้แล้ว
เขาไม่สามารถให้จี้คางมาทำลายแผนตัวเองได้!
จี้ยี่หยันมองเวินเที๋ยนเที๋ยน แล้วมองจี้คางอีกครั้ง ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะไปห้ามใคร
เห็นจี้คางไม่มีกุญแจ เขาจึงหมุนตัววิ่งไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
เวินเที๋ยนเที๋ยนเพิ่งสัมผัสแผงควบคุม กลับถูกจี้ยี่หยันลากออกมา จนเกือบล้มลงไปที่พื้น
ส่วนอีกด้าน จี้คางไม่หยุดช่วยกุญแจมือที่มือของจี้จิ่งเชิน
แป๊บหนึ่ง กลับเห็นจี้จิ่งเชินไม่รู้เอากุญแจมาจากไหน เลยเปิดกุญแจมือได้
จี้คางมองเขาอย่างแปลกใจ
สายตาจี้จิ่งเชินเยือกเย็นเล็กน้อย กระโดดลงจากสายพาน ไม่สนใจจี้คาง