วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 471 การเคลื่อนไหวครั้งแรกของเจ้าตัวน้อย 2
ตอนที่ 471 การเคลื่อนไหวครั้งแรกของเจ้าตัวน้อย 2
ที่บ้านตระกูลศรีทอง ในเวลาเดียวกัน
วรพลยังอยู่ที่โต๊ะ โดยที่ไม่แตะต้องอาหารใดๆ ด้วยเพราะเขาอยากให้พ่อบ้านภูษิตพาไปหาวัจสาที่อ่าว ซึ่งถ้าไม่เจอหล่ะก็ นั่นก็หมายถึงว่าสองแม่ลูกได้ถูกโยนทิ้งทะเลไปแล้ว
ด้วยเพราะเขาอดรนทนไม่ได้ที่จะเห็นศพของสองแม่ลูกถูกแช่ไว้ในน้ำ
“คุณชายใหญ่คะ มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาจะคุยกับคุณชายค่ะ”
ป้าอ้อยถือโทรศัพท์มาให้
“มาให้ฉันรับมา” พ่อบ้านภูษิต หยิบเอาโทรศัพท์มาจากป้าอ้อย
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าใครครับ? ”
“คุณคือวรพลรึเปล่า? ”
“ครับ ว่ายังไง? ”
ด้วยเพราะเป็นคนแปลกหน้า จึงไม่รู้ว่าร่างกายของวรพลเป็นยังไง
“วัจสาภรรยาของคุณอยู่กับเรา รีบให้คนเอาเงินมาไถ่ตัวเธอซะ พวกเราต้องการเงินหกล้านเป้นค่าไถ่ ขอเป็นเงินสดล้วนด้วย!”
คำพูดของชายคนนั้นทำเอาพ่อบ้านภูษิตประหลาดใจขีดสุดแต่ก็ยังถามตอบไปด้วยเสียงเรียบๆ “มันไม่สำคัญว่าจะต้องการเงินเท่าไหร่ แต่คุณบอกว่าวัจสาอยู่กับคุณหน่ะ ผมจะเชื่อได้ยังไง? ”“วัจสาอยู่กับพวกเราจริงๆ ถ้าไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ!”พวกลูกเรือเคยได้ยินคำลักพาตัวแบบนี้มาก่อน น้ำเสียงแบบนี้เขาเคยได้ยินมาแล้ว“เอาแบบไหม คุณให้ผมฟังเสียงของวัจสาหน่อย แล้วผมจะเชื่อคุณ” พ่อบ้านภูษิตพยายามโน้มน้าวเมื่อได้ยินชื่อวัจสา น้องสะใภ้ของเขา วรพลก็ให้ป้าอ้อยกดเปิดลำโพงทันที“ปัญหามากจริง รอแปป!”กัปตันจึงเดินถือซ้ายมาที่ห้องแคบๆ ของวัจสาหัวใจของพ่อบ้านภูษิตและวรพลนั้นเต้นแรงแทบจะกระโดดไปจุกที่คอ หรือว่าพอวัจสาตกลงไปแล้วก็ถูกคนพวกนั้นช่วยเอาไว้?วัจสาอยู่ในห้องแคบๆ นั้นทำให้ได้ยินเสียงจากด้านนอก เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของกัปตันเรือเข้ามา เธอจึงถอยหลังหลบไปนั่งอยู่ที่กระดาน โดยไม่มีท่าทีต่อต้านแต่อย่างใด“อ่ะนี่ พูดสิ สามีเธออยู่ในสาย!”กัปตันไม่ได้ให้เธอถือโทรศัพท์ แต่เปิดลำโพงไว้ให้“ฮัลโหล ใช่พลรึเปล่า? ” เธอถามขึ้นด้วยความรู้สึกลึกล้ำ“คุณผู้หญิง….เป็นเสียงของคุณผู้หญิง เธอยังไม่ตาย ขอบคุณสวรรค์” ป้าอ้อยร้องขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงวัจสาวรพลพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยชัดถ้อย “สา..เธอเป็นยังไงบ้าง? ”“ไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ๆ เขาช่วยฉันขึ้นมาจากทะเล รบกวนพ่อบ้านภูษิตนำเงินหกล้านมาเพื่อตอบแทนพวกเขาด้วยทีนะคะ”วัจสาฉลาดมากพอที่จะไม่ใช้คำว่าลักพาตัว เพื่อให้คนฟังรู้สึกสบายใจ“มันสมควรแล้ว สมควรที่จะขอบคุณพวกเขา หกล้านใช่มั้ย? เดี๋ยวฉันจะเอาเงินไปให้เดี๋ยวนี้เลย ขอถามพี่ชายที่ใจดีหน่อยได้มั้ยว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน? นัดกันกี่โมงดี? ”พ่อบ้านภูษิตเอาสายไปจริงๆ แล้วไม่ต้องพูดถึงแค่หกล้านนี่เลย ไม่ว่าจะหกสิบล้าน หกร้อยล้าน พวกเขาก็ยอมทั้งนั้น แค่เพียงได้คุณผู้หญิงกับคุณหนูกลับมาที่บ้านตระกูลศรีทองแล้วหล่ะก็ พวกเขาไม่เสียดายเลย“งั้นเป็นคืนนี้แล้วกัน!คุณไปรออยู่ที่ศาลาตกปลาที่อ่าว จำไว้ด้วยว่าไม่เอาธนบัตรเก่านะ!”“ไม่เป็นไรเลยๆ เงินหน่ะเรื่องเล็ก ขอเพียงอย่าได้ทำร้ายคุณผู้หญิงของพวกเราก็เป็นพอ เดี๋ยวฉันจะไปถอนเงินออกมาให้”“วางใจได้ พวกเราจะให้เธออยู่อย่างสบาย เราไม่เพียงต้องการค่าใช้จ่ายเล็กๆ น้อยๆ เราไม่ใช่พวกดิบเถื่อนอะไร ดังนั้น ห้ามแจ้งตำรวจหล่ะ!”“ไม่แจ้งแน่นอน พวกคุณช่วยชีวิตคุณผู้หญิงของพวกเราเอาไว้ เราจะแจ้งตำรวจไปทำไมหล่ะ? เราจะเอาเงินค่าไถ่ไปให้ตรงเวลา ไม่สิ ค่าตอบแทน!”พ่อบ้านภูษิตใช้คำพูดอย่างระมัดระวัง ด้วยไม่อยากที่จะเป็นการกระตุ้นอีกฝ่ายเมื่อวางสายไปแล้ว ทั้งสามคนที่บ้านตระกูลศรีทองก็เต็มไปด้วยความสุขคุณชายใหญ่กับคุณผู้หญิงปลอดภัยแล้ว มีเพียงคุณชายรองที่ได้รับบาดเจ็บ“ภูษิตคุณไปเอาเงินจากในเซฟมา แล้วก็เอาเงินทั้งหมดนั่นไป”วรพลส่งการรวดเร็ว“เกรงว่าเซฟที่บ้านจะไม่พอ แล้วตอนนี้ก็มืดแล้วด้วย ไปธนาคารคงไม่ได้ ให้ผมไปเอาของคุณชายรองมั้ยครับ? น่าจะมีพออยู่นะ”“ได้!ไปเอาตอนนี้เลย ไม่ว่าเขาจะขออะไรก็ให้ไปเลย จะเอามากกว่านี้ก็ได้ เพียงแค่ให้วัจสากับหลานฉันปลอดภัย เงินเท่าไหร่ก็ไม่สำคัญ!” วรพลแนะนำพ่อบ้านภูษิตพยักหน้ารับ “ได้ครับ คุณชายใหญ่วางใจได้เลย ผมรู้ดีว่าเงินเท่าไหร่ก็ไม่สำคัญเท่าชีวิตของคุณผู้หญิงและคุณหนูได้!”เมื่อวางสายไปแล้ว กัปตันก็อดไม่ได้ที่จะมามองสำรวจวัจสาอย่างใกล้ชิด“มองไม่ออกจริงๆ ว่าเธอจะเป็นถึงคุณผู้หญิงของบ้านเศรษฐี”ตอนนี้เธอใส่ชุดลูกเรือของพวกเขา หน้าตาของเธอดูละเอียดละอ่อน แต่ด้วยเพราะสูดกลิ่นทะเลมาเป็นเวลาหลายต่อหลายวัน จึงบทำให้หน้าของเธอซีดเผือด อีกทั้งยังดูเหนื่อยนิดหน่อย ทำให้ไม่มีรัศมีของคุณผู้หญิงในดวงหน้านั้นเลย“ผู้หญิงสวยนั่นชอบจะมาหลอกสามีของฉัน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่น่าเกลียดอย่างฉันหน่ะ” วัจสาหัวเราะกับตัวเองอย่างขมขื่น นี่เป็นคำพูดที่ธัชชัยชอบพูดใส่เธอ